Historia życia jednej rośliny Autor: Paulina Zgorzałek

Narcyz żonkil Gatunek roślin z rodziny amarylkowatych. Nazwa pochodzi od francuskiego słowa jonquille (żonkil, żółty narcyz), które to słowo wywodzi się z kolei od hiszpańskiego junquillo – zdrobnienia od junco (trzcina, sitowie). Na naturalnych stanowiskach rośnie dziko w Portugalii i Hiszpanii. Od gatunku tego pochodzi wiele mieszczańców, które ogrodnicy zaliczają do 7 grupy narcyzów (mieszańce jonquilla).

Morfologia U typowej formy gatunku na jednym pędzie osadzonych jest 2-6 pachnących kwiatów, barwy żółtej i mają żółty przykoronek krótszy od płaskich listków okwiatu. Mieszańce jonquila zachowują te cechy gatunku macierzystego. Na pędzie znajduje się zwykle 2 lub więcej kwiatów, a wysokość całego pędu wraz z kwiatami wynosi do 38 cm.

Uprawa Nie ma specjalnych wymagań co do gleby i można go uprawiać na każdej glebie ogrodowej, najlepiej jednak rośnie na glebie próchnicznej i stale wilgotnej. Oprócz nawożenia i odchwaszczania nie wymaga innych zabiegów pielęgnacyjnych. Wytwarza stale cebule przybyszowe, za pomocą których łatwo go rozmnażać.

Wykopuje się je pod koniec czerwca lub z początkiem lipca, gdy pęd naziemny zaczyna już obumierać, przechowuje w chłodnym i ciemnym pomieszczeniu i sadzi we wrześniu. Po kilku latach uprawy wskutek wytwarzania cebulek przybyszowych roślina nadmiernie zagęści się i słabo kwitnie, należy wówczas(po przekwitnieniu rośliny) cebulki przerzedzić.

Czym jest żonkil ? Żonkil jest po prostu polską, zwyczajową nazwą stosowaną do określania tego gatunku. Najczęściej stosuje się ją do określania narcyzów z pojedynczym kwiatem, którego przykoronek jest trąbkowaty. I w zasadzie w tym można upatrywać jedynej różnicy. Mianem „narcyz” określa się większą ilość odmian, niż mianem „żonkil”, które stosuje się do jednego rodzaju narcyza.

Narcyzy dzielą się na grupy: Trąbkowe: 40-50 cm, kwitną od marca do kwietnia, są białe, żółte lub dwubarwne. Wielkoprzykoronkowe: wysokość 40-50 cm, kwitną od kwietnia do maja; przykoronek jest równy co najmniej 1/3 długości płatków. Drobnoprzykoronkowe: 35-45 cm, kwitną od kwietnia do maja; przykoronek jest równy mniej niż 1/3 długości płatków; kwiaty zwykle dwubarwne, żółto- pomarańczowe lub biało- pomarańczowe.

Pełne: 30-40 cm; kwitną od kwietnia do maja; kwiaty zwykle dwubarwne, białe, żółte, czerwone. Mieszańce triandus: 25-60 cm; kwitną od kwietnia do maja; zwykle po kilka kwiatów na pędzie; kwiaty białe i żółte. Mieszańce cyclamineus: 10-40 cm; kwitną od marca do kwietnia wygięty do tyłu; na pędzie zwykle jeden kwiat; kwiaty białe, żółte, niektóre odmiany dwubarwne.

Mieszańce jonquilla: 20-50 cm, kwitną od maja do czerwca; liczne, pachnące kwiaty na jednym pędzie; odcienie żółci. Mieszańce tazetta: 30-45 cm; kwitną od kwietnia do maja; liczne pachnące kwiaty na pędzie, od 3 do 18 na szypułkach różnej długości. Są białe, żółte, często z pomarańczowym lub żółtym przykoronkiem. Wymagają zabezpieczania na zimę.

Mieszańce poeticus: 40-60 cm; kwitną od kwietnia do maja; zwykle jeden pachnący kwiat na pędzie z białym przykoronkiem. Gatunki dziko rosnące i mieszańce międzygatunkowe

Dziękuję za uwagę