Postrzeganie niepełnosprawności przez dzieci uczęszczające do grup ogólnych oraz integracyjnych

„Każde dziecko ma prawo do szczęścia i swego miejsca w społeczeństwie’’ M. Grzegorzewska

Rola placówek oświatowych Placówki oświatowe odgrywają znaczącą rolę w zakresie wychowania dzieci, zarówno pełnosprawnych, jak i niepełnosprawnych. Zadaniem placówek jest wspieranie rozwoju wszystkich dzieci, które do nich trafiają.

Z uwagi na rozmaite relacje i zależności (dzieci – dzieci, nauczyciel – dzieci, dzieci – personel) miejsca te powinny stać się obszarem pełnej akceptacji dla niepełnosprawności. Od nastawienia nauczycieli do osób niepełnosprawnych, a także przyjętej koncepcji pracy z grupą, zależy kształtowanie się postaw dzieci pełnosprawnych wobec osób niepełnosprawnych.

Niezbędna jest akceptacja odmienności dzieci i młodzieży niepełnosprawnych przez rówieśników (zarówno w placówkach integracyjnych, jak i masowych) oraz przez dorosłych.

Proces integracji, a czas Bardzo ważny jest czas w procesie integracji. Ważne jest, aby rozpoczął się jak najwcześniej, aby dzieci miały możliwość bycia razem, poznawania się, odkrywania tego, co je łączy.

Dzieci w okresie nauczania przedszkolnego prezentują podobne zainteresowania, są otwarte, a odpowiednio przygotowane w sposób naturalny przyjmują odmienności swoich rówieśników. Są opiekuńcze wobec kolegów, którzy wymagają pomocy i wsparcia. Dotyczy to osób z widocznymi dysfunkcjami, są bowiem i takie dzieci niepełnosprawne, które ani same nie są świadome swej odrębności, ani nie dostrzegają też jej ich rówieśnicy.

Zapraszamy Państwa do poznania kilku grup dzieci. "Pszczół„ - grupy nieintegracyjnej oraz grup "Motyle„ - integracyjnej

Dzieci uczestniczyły w zajęciach, w czasie których mogły poznać świat osób niepełnosprawnych

Świat osób niewidomych

Świat osób głuchych

Świat osób z niepełnosprawnością ruchową

Świat osób z niepełnosprawnością intelektualną

Podsumowując Dzieci pełnosprawne z grupy integracyjnej poprzez kontakt z niepełnosprawnymi rówieśnikami stają się bardziej życzliwe, odpowiedzialne i empatyczne. Bardzo wczuwały się w zajęcia i często dopowiadały, które dziecko w ich grupie ma problemy i jak mu starają się pomóc. Pozbywają się dziecięcego egocentryzmu i częściej spostrzegają sytuacje z różnych punktów widzenia.

Uświadamiają sobie, że niektóre dzieci będą potrzebowały więcej uwagi ze strony nauczyciela i czasu na wykonanie zadania ze względu na swoje obniżone możliwości czy mniejszą sprawność. Dzięki temu uwrażliwiają się na potrzeby innych i stają się mniej egoistyczne. 

Dla dzieci z grupy ogólnej zajęcia okazały się tylko zabawą, nie potrafiły głęboko odczuć świata dzieci niepełnosprawnych, nie rozumiały ich problemów.

WNIOSKI

Dzieci pełnosprawne w obcowaniu z niepełnosprawnymi rówieśnikami   uczą się: -  większej tolerancji wobec innych, -  akceptowania niepełnosprawności, -  odpowiedzialności i życzliwości wobec innych, -  większej otwartości na innych, -  mają większą świadomość tego, że nie wszyscy są jednakowi, co   nie znaczy, że są przez to gorsi, -  dostrzegają, coraz lepiej rozumieją ograniczenia samodzielności swoich kolegów i troszczą się o nie, -  uczą się większej wytrwałości i cierpliwości w pokonywaniu własnych trudności.

 Dzieci niepełnosprawne obserwując na co dzień pełnosprawnych rówieśników: -  zapominają o swoich ułomnościach, -  nabierają większej pewności siebie, -  odnajdują swoje miejsce w środowisku, co w przyszłości umożliwi im odważniej patrzeć na świat, -  starają się im dorównać, mobilizując się do większego wysiłku, a jednocześnie lepiej się rozwijają fizycznie i psychiczne.

Na zakończenie chciałabym pokazać Państwu film z francuskiej kampanii „Oczy dziecka”. Należy zastanowić się w jakim stopniu postawy dzieci przenoszą się na postawy społeczne ich rodziców?

Bibliografia Al.- Khamisy Danuta „Edukacja przedszkolna, a integracja społeczna” Maciarz A. „Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych” Rembowski J. „Empatia”. Warszawa Soroka- Fedorczuk Aneta „Osoby niepełnosprawne w opiniach dzieci”

Dziękuję za uwagę ;) Anna Rządeczka