KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA

SKOORDYNOWANE GOSPODAROWANIE ZNACZENIEM BARNETT PEARCE I VERNON CRONEN PODSTAWA TEORII: SPOŁECZNY KONSTRUKCJONIZM W OPOZYCJI DO INFORMACYJNO-TRANSMISYJNEGO MODELU SHANNONA I WEAVERA. RÓŻNICE: ŚWIAT SPOŁECZNY JAKO BYT PLURALISTYCZNY VS POJEDYNCZY wytwarzanie a nie odkrywanie świata. ZASPOKAJANIE CIEKAWOŚCI VS POSZUKIWANIE PEWNOŚCI działanie w obliczu nieustannie zmieniających się okoliczności a nie redukcja niepewności (stosunek do entropii). WIEDZA UCZESTNIKA VS WIEDZA OBSERWATORA jak działać a nie odkryć prawidłowości. PRAKTYCZNE DOŚWIADCZENIA TERAPEUTÓW, MEDIATORÓW, KONSULTANTÓW DS. KOMUNIKACJI.

REALIZOWANA WARTOŚĆ - stworzenie bardziej przyjaznego świata w oparciu o komunikację kosmopolityczną. KOMUNIKACJA KOSMOPOLITYCZNA – jakość rozmów mających na celu skoordynowanie działań tak, aby tworzyć światy społeczne, w których można żyć z godnością, honorem, radością i miłością

PODSTAWOWY TERMIN TEORII – OSOBY-W-ROZMOWIE ZAŁOŻENIA: Doświadczenie osób-w-rozmowie jest podstawowym społecznym procesem w życiu człowieka. Sposób, w jaki ludzie się komunikują, jest często ważniejszy niż treść wypowiedzi. Działania osób-w-rozmowie podlegają zwrotnej reprodukcji w miarę rozwoju dialogu (ekologia społeczna, odległe konsekwencje działań).

ELEMENTY PROCESU WSPÓŁKONSTRUOWANIA DEFINICJA FUNKCJA HISTORIE PRZEŻYTE Współkonstruowane wzorce wspólnych działań. KOORDYNACJA HISTORIE OPOWIEDZIANE Wyjaśniające narracje, które pomagają ludziom zrozumieć sens historii przeżytych. SPÓJNOŚĆ TAJEMNICA (historie, których jeszcze nie opowiedziano) Postawa akceptacji możliwości istnienia alternatywnych narracji wyjaśniających. ELASTYCZNOŚĆ

REALIZACJA FUNKCJI SPÓJNOŚĆ – nadawanie sensu aktom mowy. Model atomistycznej serpentyny.

RAMY WYZNACZAJĄCE SENS AKTU MOWY EPIZOD – komunikacyjna procedura o wyznaczonych granicach i ustalonych regułach; powtarzająca się gra językowa. RELACJA INTERPERSONALNA – wzajemny stosunek rozmawiających osób (neutralność, życzliwość, wrogość). SAMOWIEDZA – zdefiniowanie własnej roli w akcie mowy. KULTURA – podzielany z grupą zestaw praktyk, wartości i interpretacji. SENS TWORZONY JEST PRZEZ DOMINACJĘ JEDNEGO Z KONTEKSTÓW W DANEJ KONWERSACJI.

KOORDYNACJA wyznaczanie obszarów wspólnych działań. POPRZEZ: dążenie do tego, co jest konieczne, szlachetne i dobre i unikaniu tego, co wzbudza lęk i niechęć. SIŁA LOGICZNA: odczuwana przez daną osobę moralna obligacja, aby postąpić w określony sposób (logika znaczenia i działania). TAK DŁUGO JAK KIERUNEK PODJĘTYCH DZIAŁAŃ WYDAJE SIĘ ODPOWIEDNI DLA OBU STRON, RÓŻNA INTERPRETACJA REALIZOWANEGO PLANU NIE PODWAŻY EFEKTYWNEGO POROZUMIENIA.

ELASTYCZNOŚĆ - poczucie zdumienia nad historiami jeszcze nie opowiedzianymi.

„W celu uzyskania koordynacji ci, którzy mają ze sobą współdziałać, muszą rysować linie w tym samym miejscu – to pozwala im „tańczyć” ze sobą. Uzyskanie jednorodności wymaga jedynie, aby gdzieś rysowano linie – pozwala to poddać kontroli niepokoje związane z historią i narzucić światu sens oraz porządek. Natomiast tajemnica jest przypomnieniem, że wszystkie takie linie są w ostateczności arbitralnymi zniekształceniami [...]. Bez takich przypomnień bezwzględni mężczyźni i kobiety gotowi są zapomnieć, że [słowo] jest podstawą koordynacji i jednorodności, nie mapą „rzeczywistości”.