Wagarowanie młodzieży SPOSOBY ZAPOBIEGANIA Wagarowanie jest rodzajem buntu, sprzeciwu wobec zasad panujących w szkole.

Czym są wagary dla uczniów? Wyrazem protestu przeciwko trudnościom, których sami nie umieją pokonać, wobec których czują się bezradni. W następstwie tego w sposób żywiołowy tworzą nowe wzory zachowań wg nich jedynie słuszne.

Powody wagarowania chęć zwrócenia na siebie uwagi rodziców i nauczycieli; opóźnienia w nauce spowodowane brakiem systematyczności; zwiększenie wymagań w wyższych klasach; ucieczka przed trudnościami w szkole; chęć czerpania z życia tylko przyjemności; unikanie nużących obowiązków; wiek dojrzewania i dorastania.

Zagrożenia, które czyhają: palenie tytoniu, używanie alkoholu, środków psychoaktywnych, wczesna inicjacja seksualna, a także skłonności przestępcze i agresywne. Można do tej listy niepokojących zachowań dołączyć porzucenie nauki szkolnej, ucieczki z domu, kradzieże i rozboje. Te zachowania ryzykowne są według nich metodą na załatwianie bardzo ważnych spraw życiowych

Uwarunkowanie wagarów wagary są uwarunkowane przeważnie niepomyślną sytuacją ucznia w szkole, niechęcią do nauczycieli, obowiązkiem uczenia się brakiem integracji ucznia z klasą, ze szkołą, lękiem przed nauczycielami i niepomyślną sytuacją w zespole klasowym. mają one ścisły związek z brakiem współpracy domu rodzinnego ze szkołą, brakiem kontroli nad uczniem ze strony rodziców.

Co skłania młodych ludzi do podejmowania ryzykownych zachowań ciekawość świata, przekora, manifestacja dorosłości, niezależności, ale też sposób na nudę, samotność, zagubienie, chęć zaimponowania rówieśnikom.

Czym jest szkoła dla wagarowicza? szkoła jest zła, wagary dobre w obecnym czasie, bo nie myślą, czym to zaowocuje w przyszłości, jaki będzie finał tej złudnej, fałszywie pojętej wolności. szkoła kojarzy się wagarowiczom z nudą, zmarnowanym czasem, głupim obowiązkiem, brakiem szacunku ze strony nauczycieli „którzy się wszystkiego czepiają”. w ich wyobraźniach szkoła jest złem koniecznym, miejscem zniewalania ich, a oni chcieliby być wolni, żyć na luzie.

Przejawy wagarowania ucieczki okazjonalne, np. dzień wagarowicza, podejmowane w ostatniej chwili pod wpływem jednorazowej decyzji ucznia, bądź klasy; wagary konfliktowe wynikające z wadliwych stosunków pomiędzy uczniami a nauczycielami poszczególnych przedmiotów; ucieczki ze szkoły na tle zaburzeń charakterologicznych, ściśle związane ze stanem moralnym, emocjonalnym ucznia; wagary koleżeńskie wynikające z układów z rówieśnikami, dobrymi kolegami, którzy myślą o odprężeniu, rozrywce, imprezach sportowych, wycieczkach; ucieczki mające być rekompensatą, odwetem za niedobre warunki rodzinne; wagary przestępcze podyktowane chęcią zrealizowania swoich potrzeb, zdobycia pieniędzy, używek, skłonnościami negatywnymi moralnie.

Co możemy zrobić? ustalić korzystniejszy system poprawy prac klasowych dla uczniów obecnych na lekcjach, aby uświadomić, że ucieczka z lekcji się nie opłaca; zwracać uwagę na godzinach wychowawczych na zagrożenia występujące w czasie wagarów; wyrabiać nawyki rezygnacji z wagarów, które niosą więcej zła niż wymyślonego dobra; angażować uczniów w sprawy szkoły poprzez ich czynny udział we wszystkich przedsięwzięciach szkolnych, rozwijać więź ze szkołą; organizować częste spotkania z rodzicami, a także z rodzicami i uczniami jednocześnie, aby uświadomić potrzebę przeciwdziałania wagarom.

Wagary- nie!!! Tylko współpraca wszystkich ludzi, organizacji i instytucji odpowiedzialnych za wychowanie młodzieży może doprowadzić do zagospodarowania ich wolnego czasu i uświadomienia odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Ci uczniowie, podatni na wpływy grup rówieśniczych zdemoralizowanych, muszą wiedzieć, że mówiąc wagarom –„nie” staną się wartościowszymi ludźmi w przyszłości i będą mieć wśród dorosłych pełne poparcie swojej decyzji.