TWORZENIE TEKSTÓW

Zasady redagowania tekstów Podczas wprowadzania tekstu ważną rolę pełnią następujące klawisze: TAB, SPACJA, ENTER. Ich użycie wymaga stosowania określonych zasad, które skła­dają się na prawidłowe formatowanie tekstu.

Ogólne zasady pisania tekstów są następujące: Klawisza SPACJA używamy wyłącznie do rozdzielania wyrazów, nie należy go używać do wcinania akapitu lub odsuwania tekstu od lewego marginesu; Klawisz TAB służy do wcinanie tekstu od lewego marginesu;

Klawisz ENTER służy do zakończenia akapitu i rozpoczęcia nowego akapitu lub wstawiania pustego wiersza. Nie należy wciskać klawisz ENTER na zakończenie każdego wiersza tekstu. Łamanie tekstu w wiersze i wyrównywa­nie ich do marginesów odbywa się automatycznie, według wybranego stylu. W edytorze Word, przy włączeniu opcji Pokaż/Ukryj, użycie klawisza ENTER zaznaczone jest symbolem; Na końcu linii tekstu nie może pozostać słowo mniejsze niż trzy-czteroznakowe. Nie wolno więc pozostawiać spójników oraz wyrazów typu „lub", „ale" na końcu wiersza tekstu. Należy przenieść je do następnej linii przez związanie z następnym wyrazem „twardą spacją" ([Crtl]+[Shift]+[spacja]);

Przed znakami typu kropka, przecinek, dwukropek, średnik nie wstawia się spacji. Wstawiana po nich jest spacja; Przed nawiasem oraz cudzysłowiem otwierającym wstawiana jest spacja, natomiast po nich nie. Przy wstawianiu nawiasu i cudzysłowiu zamykającego nie wstawiamy spacji Nie należy rozdzielać między wiersze tekstu imion i nazwisk oraz temu podobnych wyrażeń;

W wierszu nie powinno być mniej niż siedem znaków W wierszu nie powinno być mniej niż siedem znaków. Zwłaszcza w ostatnim wierszu akapitu; Akapit nie może być podzielony między strony tak, aby jedna linia była samotna na stronie. Edytory z reguły same pilnują takiego sformatowania, ale warto pamiętać o ustawieniu tej możliwości; Pierwsza strona tekstu nie ma numeru, (pusty nagłówek lub pusta stopka). Często umieszcza się autora i tytuł w nagłówku, a numery strony w stopce.

AKAPIT Jest to obszar tekstu ograniczony dwoma wciśnięciami klawisza [Enter]. [Enter] kończy poprzedni akapit i zaczyna bieżący. Po napisaniu akapitu - naciskamy klawisz ENTER. Akapit może być jedną linią- wierszem tekstu. Akapit to fragment tekstu stanowiący całość pod względem treści.

Rodzaje pisma maszynowego Małe litery - np. „technika biurowa" Małe litery rozstawne (rozstrzelone) - np. „t e c h n i k a biurowa" Wielkie litery - np. „TECHNIKA BIUROWA" Wielkie litery rozstawne - np. „T E C H N I K A B I U R OWA".

Rodzaje czcionek: czcionki bezszeryfowe to np. Arial, Tahoma, Verdana itp. M - czcionka bezszeryfowa, czcionki szeryfowe to Courier, Times New Roman, posiadają u góry i u dołu liter dodatkowe zakończenia, M - czcionka szeryfowa. Istnieje pewna zasada, że dla uzyskania „ładnych" wydruków warto stosować do tytułów oraz wyróżnionych tekstów czcionki bezszeryfowe, natomiast do zwykłego tekstu czcionki szeryfowe.

Ustalanie marginesów w maszynopisach Przy przepisywaniu tekstów należy prawidłowo ustawić marginesy, które określają obowiązujące normy. W pismach przepisywanych jednostronnie marginesy ustawia się następująco: górny - 2,5 cm (10 kresek podziałki), dolny - 2,5 cm (10 kresek podziałki), lewy - 2,5 cm (10 kresek podziałki), prawy - 1,25 cm (5 kresek podziałki). W pismach dwustronnych stosuje się marginesy jak wyżej, w odbiciu lustrzanym.

Estetyka rozmieszczania tekstu Estetyka rozmieszczania tekstu polega na: ustaleniu odpowiedniego odstępu między wierszami („1", „1,5" i „2"), ustaleniu odpowiednich marginesów, właściwym rozmieszczeniu tytułów, podtytułów oraz śródtytułów, prawidłowej numeracji stron, prawidłowa numeracja punktów i podpunktów. 5.

Tytuły, podtytuły, śródtytuły w maszynopisach: tytuły pisze się wielkimi literami, podtytuły i śródtytuły małymi literami, po tytule nie stawia się kropek, tytuły, podtytuły i śródtytuły w całej pracy (piśmie) powinny być pisane tą samą odmianą pisma, przy tytułach i podtytułach nie stosuje się pisma rozstawnego, tytuł od podtytułu lub tekstu należy oddzielić zwiększonym odstępem - dodatkową interlinią podtytuł i śródtytuły oddziela się od tekstu 1,5 odstępu a nową myśl jednym.

Podstawowe funkcje edytora tekstu wprowadzanie tekstu, poruszanie się po nim i jego poprawianie: poruszanie się kursorem po dokumencie przy wykorzystaniu klawiszy strzałek i PageUp, Pagedown, Home i End, tryby pracy edytora: wstawianie (ang. insert) znaków pomiędzy istniejący tekst lub nadpisywanie (ang. overwrite) znaków w miejsce istniejących, usuwanie (ang. delete) znaków, słów, linii, akapitów, bloków i całego doku­mentu przy użyciu klawisza Delete lub Backspace, wyszukiwanie (ang. search) w tekście podanego ciągu znaków, zastępowanie (ang. replace) podanego ciągu znaków innym, zaznaczanie (ang. mark) fragmentu tekstu (bloku) oraz możliwość przeprowadzania na nim operacji blokowych: kasowania, wycinania, kopiowania, przenoszenia, wklejania,

formatowanie akapitu, fragmentu tekstu, całego dokumentu: wyrównywanie tekstu między marginesami (do lewego marginesu, do prawego marginesu, na środek - centrowanie, do obu marginesów - justowanie, ustalenie akapitu, wcięć akapitowych, odstępów po akapicie i przed akapitem, interlinii (odstępu między liniami wierszy), zastosowanie tabulatorów, ustawianie wielkości marginesów (górny, dolny, prawy, lewy, na nagłówek i stopkę), zaznaczanie fragmentu tekstu w celu zmiany jego stylu (np. kroju czcionki, marginesów) - operacje na sekcjach,

zapisywanie dokumentu na nośniku i jego odczytywanie, zabezpieczenie przed otwarciem i nieautoryzowanym nanoszeniem poprawek: zapisywanie i odczytywanie dokumentu w formacie typowym dla danego edytora, zapisywanie i odczytywanie dokumentu w formacie innym niż typowy (np. formacie innych edytorów), dołączanie do edytowanego dokumentu rysunków, tabel, innych plików tekstowych, tworzenie, podczas zapisywania, kopii zapasowych zapisywanego dokumentu, ochrona dokumentu przed nieautoryzowanym otwieraniem i wprowadzaniem poprawek (np. dokument tylko do odczytu, hasło dostępu do dokumentu),

określenie rozmiaru, rodzaju czcionki, jej kroju: wyświetlanie listy dostępnych czcionek z podglądem ich wyglądu, wyświetlanie listy dostępnych miar punktowych dla czcionek, możliwość stosowania pogrubienia (ang. bold), kursywy (ang. italica), pod­kreślenia (ang. underline), możliwość stosowania indeksów górnych i dolnych, wersalików itp.

definiowanie formatu i układu strony: ustalenie formatu papieru (np. A4, A5, A6), wielkość marginesów, ich wzajemne położenie na stronach parzystych i nie­parzystych, ustalenie sposobu wyświetlania nagłówków i stopek (np. inne na stronie tytułowej), Zdefiniowanie układu strony - układ pionowy (ang. portrait) lub poziomy (ang. landscape), podgląd strony przed wydrukiem (ang. print preview), pozwalający na obej­rzenie całego dokumentu przed jego wydrukowaniem i naniesienie ewentualnych poprawek,

możliwość dołączania elementów graficznych, tabel itp.: dołączanie dowolnych plików graficznych i możliwość ich skalowania dla potrzeb dokumentu, dołączanie tabel i wykresów arkusza kalkulacyjnego z możliwością ich przeskalowywania i dynamiczną zmianą zawartości w przypadku wniesienia poprawek w dokument źródłowy, dołączanie wcześniej zapisanych plików tekstowych jako elementów własnych tworzonego dokumentu, współpraca z bazami danych przy tworzeniu korespondencji seryjnej,

drukowanie dokumentu oraz możliwość przekazywania go do wydruku w profesjonalnych drukarniach: wybór drukarki, określenie jakości druku, określenie kolorystyki wydruku, wybór stron drukowania i kolejności ich drukowania (np. strony parzyste, od ostatniej strony), określenie ilości kopii i sposobu ich drukowania (np. każda strona w żądanej ilości, cały dokument i następnie jego kopia), skali odwzorowania dokumentu na kartce papieru (np. 100%, dwie strony dokumentu na jednej kartce), wybór formatu papieru do drukowania i jego jakości, sposób podawania papieru do druku, możliwość druku „do pliku" i wydruku post scriptowego w celu przekazania pliku do profesjonalnych drukarni.