Park narodowy – forma ochrony przyrody występująca w większości państw świata; obszar powołany przez władzę szczebla krajowego celem ochrony występującej tam przyrody ożywionej. Na którym prawnie ograniczona jest możliwość prowadzenia działalności gospodarczej, osiedlania się itd., jednak obszar przynajmniej w pewnym zakresie jest udostępniony do zwiedzania.
Istnieje ponad 7000 parków narodowych, zajmujących łącznie ponad 1 mln km² [1]. Jest najstarszym parkiem narodowym na świecie jest Park Narodowy Yellowstone w Stanach Zjednoczonych, o powierzchni 8980 km². Ustawa w tej sprawie została podpisana przez prezydenta Granta 1 marca 1872 roku. [1]
Na terenie parku znajdują się słynne gejzery, gorące źródła, wulkany błotne, fumarole i wodospady.
Parki narodowe finansowane są z budżetu centralnego. Zarządzają nimi dyrektorzy, a organem doradczym jest Rada Parku. Do 30 kwietnia 2004 parki były nadzorowane przez Krajowy Zarząd Parków Narodowych. Od 1 maja 2004 jego obowiązki przejęło Ministerstwo Środowiska – Departament Leśnictwa, Ochrony Przyrody i Krajobrazu a od 19 stycznia 2007 Samodzielny Wydział ds. Obszarów Natura 2000 i Parków Narodowych. Po powstaniu GDOŚ i RDOŚ 15 października 2008, zadania wynikające z nadzoru Ministra Środowiska nad parkami narodowymi wypełnia Departament Ochrony Przyrody Ministerstwa Środowiska.
W polskich parkach narodowych prowadzone są liczne programy badawcze. Mamy 23 parki narodowe. Parki odgrywają istotną rolę w edukacji ekologicznej społeczeństwa. Na terenie parków narodowych możliwe jest zwiedzanie oraz turystyka i udostępniają one dobrze rozwiniętą infrastrukturę turystyczną. Wiele z nich posiada specjalnie przygotowane szlaki i centra dydaktyczne oraz muzea przyrodnicze.