Cykl konferencji REA 2008/ listopada 2008 (piątek) EDUKACJA SZKOLNA I AKADEMICKA W POLSCE Konferencja z udziałem Minister Edukacji Narodowej, Katarzyny Hall i Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, profesor Grażyny Prawelskiej – Skrzypek; środowisk akademickich i szkolnych Gdańska oraz regionu. 20 marca (piątek) JAKOŚĆ KSZTAŁCENIA W SZKOLNICTWIE WYŻSZYM Konferencja z udziałem profesora Håkana Hulta z Linköping University (Szwecja) oraz społeczności akademickiej Gdańska i regionu. 26 czerwca (piątek) EFEKTY KSZTAŁCENIA – SZANSE I WYZWANIA DLA SZKOLNICTWA WYŻSZEGO W POLSCE Konferencja z udziałem przewodniczącego UKA, przedstawicieli władz kilkunastu uczelni wyższych (prorektorzy ds. kształcenia) oraz środowisk akademickich w Polsce. Wszystkie konferencje są otwarte dla ogółu społeczności akademickiej miasta i regionu.

W realiach polskich rozróżnia się 4 typy edukacji: Edukację formalną albo szkolną, która ma miejsce na etapie edukacji szkolnej, w trakcie studiów oraz w ramach różnego typu szkoleń. Zazwyczaj jest to proces prowadzący do uzyskania dyplomów, certyfikatów czy zaświadczeń, oparty na określonej strukturze i organizacji nauki. Edukację nieoficjalną, która zazwyczaj ma miejsce obok oficjalnego procesu nauczania bądź szkolenia, ale nie prowadzi do uzyskania w sposób sformalizowany certyfikatów i dyplomów. Tego typu uczenie się obecne jest w miejscu pracy albo w ramach aktywności organizacji społeczeństwa obywatelskiego (np. organizacji pozarządowych, młodzieżowych, związków zawodowych, klubów sportowych). Tego typu aktywności edukacyjne mogą kreować także same osoby uczące. Edukację nieformalną, którą można ogólnie opisać jako trwający przez całe życie proces kształtowania się postaw, wartości, umiejętności i wiedzy na podstawie różnych doświadczeń oraz wpływu edukacyjnego otoczenia (rodziny, znajomych, środowiska pracy, zabaw, rynku) oraz oddziaływania mass mediów. Przykładem mogą tu być m.in. różnego rodzaju edukacyjne konkursy, projekty, filmy, słuchowiska, gry multimedialne i symulacyjne, a także Edutainment, w które angażuje się konkretna osoba. Edukację akcydentalną (ad hoc education), wynikającą z codziennych sytuacji, które wydarzyły się niespodziewanie i nie były zaplanowane, ale były źródłem cennej wiedzy lub doświadczenia.

Jeden system, jeden nauczyciel. Kierunki zmian w kształceniu kadr oświatowych Nauczyciel to lifelong learner doświadczający wszystkich typów edukacji. W związku z tym - nauczyciel w społeczeństwie i dla systemu oświaty, to zasób (skarb, aktywna pamięć) laboratorium i generator zmiany w każdej z faz cyklu kształcenia Kształcenie nauczycieli powinno to uwzględniać i być systemowo zintegrowane uformowane stosownie do faz i form edukacji

Cel UG w obszarze kształcenia na lata : Wysoka jakość oferty edukacyjnej dostępnej możliwie szeroko (czyli ku zapewnianiu jakości i dostępu do kształcenia akademickiego) Otwieranie uniwersytetu następuje dzięki dobremu, wewnętrznemu SYSTEMOWI ZAPEWNIANIA JAKOŚCI KSZTAŁCENIA. Orientuje on - wykładowców i studentów co do jakości kształcenia, w którym uczestniczą - władze uczelni w zakresie niezbędnym do zarządzania systemami studiów, zapewniania i doskonalenia jakości kształcenia. Wewnętrzny System Zapewniania i Doskonalenia Jakości Kształcenia (wg Fundacji Rektorów Polskich, 2005) obejmuje: formalnie spisany i oficjalnie przyjęty przez uczelnię dokument zawierający opis systemu - jest to jeden z najważniejszych aktów regulujących życie uczelni instytucjonalne umocowanie (osoba, komórka) regulamin postępowania: zasady, częstość działań, konsekwencje dla osób i komórek niespełniających standardów jakości przejrzystość procedur rozliczalności działań dydaktycznych.

Komisja ds. Jakości Kształcenia w UG Opracowanie WEWNĘTRZNEGO SYSTEMU ZAPEWNIENIA JAKOŚCI KSZTAŁCENIA w UG, poprzez stworzenie struktury, zbierającej istniejące oraz wprowadzającej nowe elementy, takie jak: Internetowa ankieta ewaluacyjna dla studentów i nauczycieli akademickich (także w wersji autoewaluacyjnej) Pełnomocnik Rektora ds.. Jakości Kształcenia Biuro Jakości Kształcenia Jednostka zapewniająca możliwość systematycznego kształcenia i doskonalenia kadry Fundusz Inicjatyw Dydaktycznych (FID)

Krocząc EŚKami... Elastyczne Ścieżki Kształcenia (EŚKi) jako priorytety (na podst. Komunikatu Londyńskiego): - wśród zadań związanych z LL: potrzeba intensyfikacji prac nad tworzeniem elastycznych ścieżek kształcenia, zmierzającym do rozwijania mechanizmów uznawania dotychczasowego wykształcenia i przyznawania punktów zaliczeniowych (EŚKi mają być wiązaniem treści, form, typów, etapów i miejsc kształcenia). - w tzw. wymiarze społecznym: szkolnictwo wyższe ma odzwierciedlać różnorodność populacji, sprzyjać spójności społecznej, zmniejszaniu nierówności. Potrzeba intensywnej kontynuacji starań o stworzenie bardziej elastycznych ścieżek kształcenia prowadzących do studiów wyższych i w obrębie samego szkolnictwa wyższego oraz rozszerzenie uczestnictwa na wszystkich poziomach, zgodnie z zasadą równości szans. - wśród zadań dotyczących doktorantów: rozszerzenie oferty studiów III stopnia i poprawa sytuacji młodych pracowników naukowych, jeśli chodzi o ich status, perspektywy kariery zawodowej i finansowanie, stanowią niezbędny warunek osiągnięcia wspólnych celów Europy. W związku z tym potrzebna jest intensyfikacja działań w celu umocowania studiów doktoranckich w uczelnianych strategiach i polityce oraz stworzenia odpowiednich ścieżek i możliwości kariery zawodowej doktorantom