Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu Wszelkie treści i zasoby edukacyjne publikowane na łamach Portalu mogą być wykorzystywane przez jego Użytkowników wyłącznie w zakresie własnego użytku osobistego oraz do użytku w szkołach podczas zajęć dydaktycznych. Kopiowanie, wprowadzanie zmian, przesyłanie, publiczne odtwarzanie i wszelkie wykorzystywanie tych treści do celów komercyjnych jest niedozwolone. Plik można dowolnie modernizować na potrzeby własne oraz do wykorzystania w szkołach podczas zajęć dydaktycznych.

Safari durch die südafrikanische Tierwelt – Teil 2 Safari przez południowoafrykański świat zwierząt – część 2 Arkadiusz Więzowski

die Antilope Antylopa Antilopen sind in Südafrika sehr verbreitet. Sie gehören der Gruppe der Hornträger an. Meist nur die Männchen haben die Hörner, welche sie ihr Leben lang tragen. In Südafrika ist die Antilope sehr leicht zu sehen, weil es ca Exemplare der Antylope gibt. Sie ernaehren sich meinst von Pflanzen (Kräuter und Gras), Blätter und Knospen. Es ist faszinierend, die Antilopen bei ihren Machtkämpfen zuzusehen. Antylopy są w Republice Południowej Afryki bardzo powszechne. Należą one do grupy rogaczy. Zazwyczaj tylko mężczyźni mają rogi, które noszą przez całe swoje życie. W Republice Południowej Afryki antylopę można bardzo łatwo zobaczyć, ponieważ jest ich około egzemplarzy. Zwykle żywią się roślinami (ziołami i trawą), liśćmi oraz pąkami. Oglądanie antylop w ich walkach o władzę jest fascynujące.

die Antilope Antylopa Eine weitere und sehr interessante Art ist die Kudus. Kudus sind durch ihre Sprungkraft beeindruckend. Sie sind im Stande, mühelos über 2,5 m hohe Zäune zu springen. Eine weitere Art ist Wasserbock. Man sagt, dass ihr Fleisch ranzig schmeckt, sobald sie älter als 3 Monate sind. Das schützt die Wasserböcken vor der Verfolgung durch Raubtiere. Die Kuhantilope, die als sehr seltene Antilope gilt, ist auch in vielen Parks zu sehen. Die Antilopen können wir in fast allen Nationalparks antreffen. Kolejnym i bardzo interesującym gatunkiem jest Kudu. Kudu imponują przez swoją siłę wyskoku. Są one w stanie bez trudu przeskoczyć przez ponad 2,5 m ogrodzenie. Innym gatunkiem jest Kob śniady. Mówią, że ich mięso smakuje jak zjełczałe gdy są starsze niż 3 miesiące. To chroni Koby śniade przed prześladowaniem drapieżników. Bawolca, który uważany jest za bardzo rzadką odmianę antylopy, można również spotkać w wielu parkach. Antylopy możemy znaleźć niemal we wszystkich Parkach Narodowych.

Das Flusspferd Hipopotam Flusspferde sind auch als Nilpferde genannt. Sie kommen heute nur noch südlich der Sahara vor. Sie sind vor allem in den Regionen des südlichen Afrikas und in Ostafrika zu finden. Die Flusspferde sind über drei Tonnen schwer. Die Flusspferde zählen heute zu den stark bedrohten Tierarten. Die riesigen Eckzähne der Nilpferde wurden oft als Elfenbein-Ersatz gehandelt. Die Flusspferde sind meist nur noch in Schutzgebieten anzutreffen. Hipopotamy są również znane jako "konie nilowe". Obecnie można je spotkać tylko na południu Sahary. Przede wszystkim można je znaleźć w regionach Afryki Południowej oraz w Afryce Wschodniej. Hipopotamy mają ponad trzy tony. Hipopotamy należą do silnie zagrożonych gatunków zwierząt. Ogromne kły hipopotamów były często używane jako substytut kości słoniowej. Hipopotamy można spotkać przeważnie tylko w obszarach chronionych.

Das Flusspferd Hipopotam Nilpferde sind schlechte Schwimmer aber sie halten sich meist im Wasser auf. Sie können ihre Ohren und Nasenlöcher verschließen, wenn sie über den Untergrund laufen. Die Flusspferde bleiben bei ihren Tauchgängen vorwiegend einige Minuten unter Wasser. Sie tauchen zum Luftholen nur bis zu Nasenlöchern auf. In der Nacht verlassen sie die Gewässer und grasen. Sie bewegen sich meistens sehr behäbig aber sie können auch sehr schnell sein. Hipopotamy są marnymi pływakami, ale zazwyczaj spędzają czas na wodzie. Potrafią zamknąć swoje uszy oraz nozdrza, gdy biegają pod wodą. Hipopotamy podczas swoich nurkowań pozostają pod wodą zazwyczaj przez kilka minut. W celu oddychania wypływają na powierzchnię tylko do nozdrzy. W nocy opuszczają wodę i pasą się. Zwykle poruszają się bardzo ociężale ale mogą być również bardzo szybkie.

Das Flusspferd Hipopotam Die Flusspferde sind die Pflanzenfresser. Sie ernähren sich vorwiegend von an Land wachsenden Gräsern, während sie Wasserpflanzen eher verschmähen. Sie sind im Stande, bis zu 150 Kilogramm pro Nacht zu fressen. Die Löwen, Hyänen oder Krokodilen sind die Feinde der Jungtieren der Flusspferden. Ein ausgewachsenes Nilpferd hat nur den Menschen zum Feind. Das Weibchen verteidigt die Jungen sehr agressiv, deswegen jagen die Raubtiere nur dann, wenn die Mutter frisst Hipopotamy są roślinożercami. Odżywiają się one przeważnie trawami rosnącymi na lądzie, i raczej gardzą roślinami wodnymi. Są w stanie zjeść do 150 kilogramów na noc. Lwy, hieny i krokodyle są wrogami młodych hipopotamów. Wrogiem dorosłego hipopotama jest tylko człowiek. Samica broni swoich młodych bardzo agresywnie, dlatego drapieżnicy polują tylko wtedy, gdy matka je.

die Hyäne Hiena Die Hyänen sind in Asien und in Afrika in zwei monotypische Unterarten aufgeteilt. Sie unterscheiden sich durch das Gebiss und die Ernährungsweise. Die erste Unterart sind die Schabracken- und Streifenhyänen, die Aas fressen. Zur ersten Unterart gehören auch die jagenden Tüpfelhyänen. Sie haben ein kräftiges Gebiss. Der Erdwolf gehört der zweiten Unterart an. Er ernährt sich meistens von Termiten. Sein Gebiss ist dafür entsprechend angepasst. W Azji oraz w Afryce hieny są podzielone na dwa monotypowe podgatunki. Różnią się one uzębieniem oraz sposobem odżywiania. Pierwszy podgatunek to Hiena brunatna oraz Hiena pręgowana, które żywią się padliną. Do pierwszego podgatunku należą również polujące Hieny cętkowane. Mają one silne, potężne uzębienie. Do drugiego podgatunku należy portel grzywiasty (hiena grzywiasta). On odżywia się głównie termitami. Jego uzębienie jest do tego odpowiednio dopasowane.

die Hyäne Hiena Ein charakteristisches Merkmal der Tüpfelhyäne ist ihr geflecktes Fell. Sie ist die größte Hyänenart. Sie kann bis zu 80 cm hoch und bis zu 1,60m lang sein. Ihr Schwanz kann bis zu 27cm lang sein. Das Weibchen ist größer als Männchen. Im Gegensatz zu den anderen Hyänen sie hat keine Rückenmähne. Das Fell ist kurz und rau. Es ist beige mit dunklen Flecken gefärbt. Die Tüpfelhyänen haben lange, kräftige Vorderbeine und kürzere Hinterbeine. Eine Merkwürdigkeit ist die Masculinisation der Weibchen. Die Geschlechtsorgane der Weibchen sind umgebildet, sie erfüllen jedoch alle üblichen Funktionen. Die Gründe dafür sind noch nicht aufgeklärt. Cechą charakterystyczną Hieny cętkowanej jest jej cętkowane futro. Jest ona największym gatunkiem hieny. Może być nawet do 80 cm wysoka i do 1,60 m długa. Jej ogon może mieć do 27cm długości. Samica jest większa od samca. W przeciwieństwie do innych hien nie ma ona grzywy na grzbiecie. Sierść jest krótka i szorstka. Jest koloru beżowego z ciemnymi łatkami. Hieny cętkowane mają długie, silne przednie nogi oraz krótsze nogi tylne. Ciekawostką jest maskulinizacja samic. Organy płciowe samicy zmieniają się, jednak zachowują wszystkie dotychczasowe funkcje. Przyczyny tego nie są jeszcze dobrze poznane.

die Hyäne Hiena Die Tüpfelhyänen leben in Rudeln. Die Führungsrolle spielt das aggressivste Weibchen. Mit einem Sekret der Analdrüsen markieren die Tüpfelhyänen ihr Revier. Sie verständigen sich meist durch Geruchssinn aber auch durch Laute. Das Hyänenlachen ist hierbei am bekanntesten. Sie sind die nacht- und dämmerungsaktiven Tiere. Sowohl die Männchen als auch die Weibchen kuemmern sich um die Jungtiere. Wenn das Männchen die Geschlechtsreife errecht, muss er die Gruppe (auch Clan gennant) verlassen. Hieny cętkowane żyją w stadach. Wiodącą rolę odgrywają najbardziej agresywne samice. Swój teren hieny cętkowane zaznaczają wydzieliną z gruczołów analnych. Porozumiewają się one przeważnie za pomocą węchu ale także przez dźwięki. Najbardziej znany jest śmiech hien. Są one zwierzętami aktywnymi nocą oraz o zmierzchu. Zarówno samce jak i samice opiekują się młodymi. Gdy samiec osiągnie dojrzałość płciową musi opuścić grupę (zwaną również klanem).

die Hyäne Hiena Die Tüpfelhyänen sind in der Regel die Jäger, sie können aber auch Aas fressen. Die Hyänen sind nicht wählerisch. Sie können auch Reptilien, Eier, Vögel und große Säugetiere fressen. Sie jagen auch auf Huftiere. Sie jagen die Beute mit hoher Ausdauer und Geschwindigkeit. Die Löwen sind die Feinde der Hyänen. Die Löwen sind auch die größten Nahrungskonkurrenten der Tüpfelhyänen, weil sie sehr oft ihre Beute fressen. Z reguły hieny cętkowane są łowcami, ale mogą jeść również padlinę. Hieny nie są wybredne. Mogą jeść również gady, jaja, ptaki oraz duże ssaki. Polują również na zwierzęta kopytne. Swoje ofiary gonią z dużą prędkością i wytrzymałością. Lwy są wrogami hien. Lwy są również największymi konkurentami hien w odniesieniu do żywności, ponieważ one bardzo często zjadają ich zdobycze.

das Zebra Zebra Das Zebra ist ein pflanzenfressendes Tier, der sehr nahe mit dem Hauspferd verwandt ist. Das Zebra ist meist im Süden Afrikas beheimatet. Zebras leben in großen Herden in den Steppen Afrikas. Sie sind schwarz - weiß gestreift. Die schwarz - weißen Streifen der Zebras dienen zur Verwirrung ihrer Feinde. Aufgrund der Streifen weiß der Löwe nicht, ob er nur ein Zebra oder viele Zebras sieht. Die Zebras erhöhen dadurch die Chance auf Überleben, wenn die Löwen ihre Herde angreifen. Wir sind im Stande drei verschiedene Zebraarten zu unterscheiden, nämlich das Grevyzebra, das Bergzebra und das Steppenzebra. Zebra to zwierze roślinożerne, które jest bardzo blisko spokrewnione z koniem. Zebra występuje przeważnie w Afryce Południowej. Zebry żyją w dużych stadach na równinach Afryki. Są pokryte czarno-białymi paskami. Czarno-białe paski zebry służą do wprowadzania swoich wrogów w błąd. Z powodu pasków lew nie wie, czy widzi jedną zebrę czy też wiele zebr. Tym samym zebry zwiększają swoje szanse na przeżycie, gdy lwy zaatakują ich stado. Jesteśmy w stanie rozróżnić trzy gatunki zebr, mianowicie Zebra Grevy'ego, Zebra górska oraz Zebra stepowa.

das Steppenzebra Zebra Stepowa Das Steppenzebra (in Deutschland auch als Pferdezebra gennant) ist wie alle Zebras über die Länge des ganzen Körpers schwarz-weiß gestreift. Sie hat kurze Ohren und breite Hufe. Die Steppenzebras haben kurze Beine. Die Steppenzebras erreichen eine Höhe von ca. 1,4 Meter. Sie koennen ca. 240 kg wiegen und etwa 2,3 Meter lang sein. Das Quagga, eine Unterart des Steppenzebras, die am Ende des 19. Jahrhunderts augestorben ist, hatte die Streifen nur am Kopfbereich. Sie hatte einen braun gefärbten Körper. Das Steppenzebra koennen wir meist in Südafrika, Simbabwe, Botswana und Sambia finden. Zebra stepowa (w Niemczech nazywana również "Pferdezebra") jest tak jak wszystkie zebry pokryta czarno-białymi paskami przez całą długość swojego ciała. Ma krótkie uszy i szerokie kopyta. Zebry stepowe mają krótkie nogi. Zebry stepowe osiągają wysokość do około 1,4 metra. Mogą ważyć około 240 kg i mieć 2,3 metra długości. Kwagga właściwa, podgatunek zebry stepowej, który wymarł w 19 wieku, była pokryta paskami tylko w obszarze głowy. Ciało miała koloru brązowego. Zebrę stepową możemy znaleźć przeważnie w Republice Południowej Afryki w Zimbabwe, Botswanie i Zambii.

das Bergzebra Zebra Górska Das Bergzebra lebt in Südafrika und Namibia. Diese Zebras verfügen über schmalere Streifen als Steppenzebras. Bergzebras leben in kleinen Rudeln, die keine feste Reviere haben. Das durchschnittliche Gewicht liegt bei kg. Die Körperlänge beträgt ca. 2,2 m. Diese Unterart des Zebras war zeitweise vom Aussterben bedroht. Die Bestände betrugen ab und zu nur 45 lebende Exemplare. Sie haben sich jedoch wieder erholt. Zebra górska żyje w Republice Południowej Aftyki i Namibii. Te zebry mają pasy węższe niż zebry stepowe. Zebry górskie żyją w małych stadach, które nie mają stałego terytorium. Przeciętna waga wynosi około 260 do 360 kg. Długość ciała wynosi do około 2,2 m. Ten podgatunek zebry był przez pewien czas zagrożony wymarciem. Stan tych zwierząt wynosił od czasu do czasu tylko 45 żyjących egzemplarzy. Stan ten jednak poprawił się (wzrósł).

das Grevyzebra Zebra Grevy'ego Das Grevyzebra ist das dritte Art des in Afrika lebenden Zebras. Es kommt hauptsächlich in Kenia und Tansania vor. Das Grevyzebra ist von allen Zebraarten die größte. Sein Körperbau ist einem Esel ähnlich. Das erwachsene Grevyzebra erreicht das Gewicht bis 430 kg. Die Körperlänge des Grevyzebras liegt bei ca. 3 m. Die Schwanzlänge betreagt ca. 50 cm. Ein charakteristiches Merkal des Grevyzebras sind die sehr großen, braunen, runden Tütenohren und der helle Bauch, der nicht gestreift ist. Zebra Grevy'ego jest trzecim gatunkiem zebry żyjącej w Afryce. Występuje głównie w Kenii i Tanzanii. Zebra Grevy'ego jest największa ze wszystkich gatunków zebr. Jej budowa ciała przypomina osła. Dorosła Zebra Grevy'ego osiąga wagę do 430 kg. Długość ciała Zebry Grevy'ego wynosi około 3 m. Długość ogona wynosi około 50 cm. Cechą charakterystyczną zebry Grevy'ego są bardzo duże, brązowe, okrągłe rogowate uszy oraz brzuch, który nie jest pokryty paskami.

Der Pavian Pawian Paviane leben in Horden, die meist von 2o bis 1oo Tieren zählen. In Horden herrscht eine strenge Hierarchie. Paviane sind Allesfresser. Sie ernähren sich jedoch meist von Würmern, Wildfrüchten, Eidechsen, Beeren und Insekten. Paviane sind über fast ganz Afrika verbreitet. Männchen der Paviane sind größer als die Weibchen und können eine Körperlänge bis 110 Zentimetern und Schwanzlänge von bis zu 80 Zentimetern erreichen. Pawiany żyją w stadach, które liczą zazwyczaj od 20 do 100 zwierząt. W stadach panuje ścisła hierarchia. Pawiany są wszystkożerne. Jednak w większości odżywiają się robakami, dzikimi owocami, jaszczurkami, owadami i jagodami. Pawiany znajdują się w prawie całej Afryce. Samce pawiana są większe niż samice i mogą osiągnąć długość ciała do 110 centymetrów oraz długość ogona do 80 centymetrów.

Der Pavian Pawian Das Gewicht der Paviane kann über 30 Kilogramm betragen. Paviane haben große Eckzähne. Ein charakteristisches Merkmal bei manchen Arten ist eine Mähne im Nackenbereich. Paviane haben raues, dichtes Fell. Das Fell kann je nach Geschlecht und Art verschiedene Farben haben. Paviane haben eine haarlose Schnauze, die ist rosa oder schwarz gefärbt. Waga pawiana może wynosić ponad 30 kilogramów. Pawiany mają duże kły. Cechą charakterystyczną niektórych gatunków jest grzywa w okolicy szyi. Pawiany mają szorstkie, grube futro. Futro może mieć w zależności od płci oraz gatunku różne kolory. Pawiany mają bezwłosy pysk, który jest różowy lub czarny.

das Krokodil Krokodyl Das Nilkrokodil gehört zur Familie der Echten Krokodile. Es lebt in fast ganz Afrika. Die Nilkrokodile gehören zu den größten Krokodilen der Welt. Sie können eine Körperlänge bis zu sechs Meter erreichen. Jungtiere sind braun oder olivgrün. Die ausgewachsenen Nilkrokodile haben eine bräunlich-graue bis schwarze Färbung. Ein charakteristisches Merkmal ist das große Maul und der lange Schwanz. Die Krokodile gehören der Gruppe der Archosaurier an und bevölkern die Erde schon seit Millionen von Jahren. Die Nilkrokodile kommen von Ägypten bis Südafrika vor. Krokodyl Nilowy należy do rodziny krokodyli właściwych. On żyje w niemal całej Afryce. Krokodyle Nilowe należą do największych krokodyli na świecie. Mogą one osiągnąć długość ciała do sześciu centymetrów. Młode osobniki są brązowe lub oliwkowy. Dorosłe krokodyle mają kolor brązowoszary do czarnego. Cechą charakterystyczną jest duży pysk i długi ogon. Krokodyle należą do grupy archozaurów i zamieszkują ziemię od milionów lat. Krokodyle nilowe występują od Egiptu do Ameryki Południowej.

das Krokodil Krokodyl Die Nilkrokodile sind ausgezeichnete Schwimmer und leben meist im Wasser. Sie tauchen ins Wasser bis auf die Augen und Nasenlöcher unter und warten so auf ihre Beute. Das Nilkrokodil lebt meist im Süßwasser der Flüsse und Seen Afrikas aber es kann auch im Salz- und Brackwasser der Küstengebiete in Südafrika leben. Die Nilkrokodile können bis zu 100 Jahre alt werden. Sie sind schnelle Jäger, sowohl im Wasser als auch an Land. Krokodyle Nilowe są wspaniałymi pływakami i żyją przeważnie w wodzie. Zanurzają się w wodzie aż po oczy i nozdrza i tak czekają na ofiarę. Krokodyl Nilowy żyje przeważnie w słodkich wodach rzek i jezior Afryki, ale może żyć także w wodach słonych oraz w wodach słonawych w przybrzeżnych obszarach w Afryce Południowej. Są one szybkimi łowcami, zarówno w wodzie jak i na lądzie.

das Krokodil Krokodyl Die Nilkrokodile sind Fleischfresser. Sie sind auch für den Menschen gefährlich, weil sie alles fressen, was sie erreichen können. Das Nilkrokodil packt eine potenzielle Beute und zieht sie unter die Oberfläche, um die Beute zu ertränken. Dann reißt es Fleischstücke aus der Beute. Das ausgewachsene Nilkrokodil hat keine Feinde. Die Jungtiere werden jedoch bis zu 90% von Raubtieren gefressen. Die Mutter kümmert sich um das Gelege und dann auch um die Jungtiere, um sie zu schützen. Krokodyl Nilowy jest zwierzęciem mięsożernym Są one niebezpieczne również dla człowieka, ponieważ jedzą wszystko, co mogą osiągnąć. Krokodyl Nilowy chwyta potencjalną zdobycz a następnie przeciąga ją pod powierzchnią wody, aby ją utopić. Potem rozrywa zdobycz na kawałki. Dorosły Krokodyl Nilowy nie ma wrogów. Jednak młode osobniki zostają w 90% pożerane przez drapieżników Matka troszczy się o jaja a później o młode, aby je uchronić.

das Warzenschwein Guziec Die Warzenschweine sind eine Unterart aus der Familie der Echten Schweine. Sie sind in weiten Teilen Afrikas zu sehen. Die Warzenschweine ähneln dem europäischen Wildschwein. Sie sind meist ca. 85 cm hoch. Ein charakteristisches Merkmal ist die geringe Körperbehaarung. Auch die Mähne, die vom Kopf bis auf den Rücken läuft, ist charakteristisch. Das Warzenschwein hat die großen hervorstehenden Eckzähnen. Sie werden bis zu 150 kg schwer. Guźce są podgatunkiem z rodziny świniowatych. Można je spotkać w wielu częściach Afryki. Guźce są podobne do europejskiego Dzika. Mają one przeważnie około 85 cm wysokości. Cechą charakterystyczną jest małe owłosienie ciała. Również grzywa, która biegnie od głowy do grzbietu, jest charakterystyczna. Guziec ma duże odstające kły. Guźce ważą do 150 kilogramów.

das Warzenschwein Guziec Das Warzenschwein hat gräuliche Haut und dunkles Haar. Sie leben in ganz Afrika. Das Warzenschwein lebt in Rudeln von 4 bis 16 Tieren. Diese Gruppen bestehen meistens aus Muttertieren mit ihrem Nachwuchs. Ein ausgewachsener Eber ist ein Einzelgänger. Die Warzenschweine sind Allesfresser. Sie ernähren sich meist von Blätter, Gräser, Früchte und Wurzeln aber auch von Fleisch, Aas und Eier. Warzenschweine sind wehrhafte Tiere. Die Löwen und Leoparden sind jedoch ihre natürlichen Feinde. Guziec ma szarawą skórę oraz ciemną sierść. Żyją w całej Afryce. Guziec żyje w stadach od 4 do 16 zwierząt. Grupy te składają się zwykle z matek i ich potomstwa. Dorosły knur jest samotnikiem. Guźce są wszystkożerne. Żywią się głównie liśćmi, trawą, owocami i korzeniami, ale również mięsem, padliną i jajami. Guźce są zwierzętami zdolnymi do obrony. Jednak lwy i lamparty są ich naturalnymi wrogami.