Przygotował: Jan Płoszczyca Czas prezentacji: 30 min. Praca jako wartość Przygotował: Jan Płoszczyca Czas prezentacji: 30 min.

Jan Płoszczyca, Praca jako wartość, s. 2 celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych; wytwór takiej działalności, zwłaszcza w dziedzinie nauki lub kultury; zajęcie, zatrudnienie jako źródło zarobku; też: instytucja, w której się pracuje zarobkowo; funkcjonowanie organizmu, narządu lub urządzenia; wielkość fizyczna określająca ilość energii potrzebnej do przemieszczenia ciała materialnego w przestrzeni, równa iloczynowi wartości siły działającej na to ciało przez wartość przebytej przez nie drogi. źródło: Słownik języka polskiego

Jan Płoszczyca, Praca jako wartość, s. 3 to, ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem; posiadanie zalet; zasady i przekonania będące podstawą przyjętych w danej społeczności norm etycznych; liczba określająca, ile jednostek zawiera dana wielkość fizyczna lub wielkość mogąca zastąpić wyrażenie algebraiczne, jego zmienne. źródło: Słownik języka polskiego

Jan Płoszczyca, Praca jako wartość, s. 4 Praca jest najstarszą formą realizacyjną istnienia ludzkiego. Praca służyła początkowo zaspokajaniu podstawowych jednostkowych potrzeb egzystencjalnych (człowiek musiał pracować, aby przeżyć, aby znaleźć pożywienie niezbędne do życia).

Jan Płoszczyca, Praca jako wartość, s. 5 W miarę rozwoju cywilizacyjnego, powstawały nowe formy pracy o charakterze najemnym. Praca stanowiła podstawową wartość egzystencjalną i dlatego była prastarą wartością samą w sobie.

Jan Płoszczyca, Praca jako wartość, s. 6 Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza, że „podstawowa wartość pracy tkwi w samym człowieku, który jest jej twórcą i adresatem”.

Jan Płoszczyca, Praca jako wartość, s. 7 Praca stanowi dla człowieka coś znacznie więcej niż zabezpieczenie warunków do przeżycia. Kojarzona jest nie tylko jako praca zawodowa (etat), za którą czerpany jest dochód, dzięki czemu zaspokajane są potrzeby konsumpcyjne; umożliwia bowiem osobie realizację siebie w kontakcie ze światem zewnętrznym, z innymi ludźmi, pozwala na podejmowanie zadań życiowych; jest dobrem dla człowieka, chociaż często okupionym ogromnym trudem.

Jan Płoszczyca, Praca jako wartość, s. 8 Realizujemy się w niej jako członek wspólnoty.

Jan Płoszczyca, Praca jako wartość, s. 9 Praca jest niezaprzeczalną wartością, dziełem osobowym, które w równym stopniu należy się każdej osobie, bez względu na płeć, rasę, pochodzenie społeczne, miejsce zamieszkania, wykształcenie czy sytuację materialną, o czym mówił i czemu oddał najwyższy szacunek Jan Paweł II w przemówieniu na sesji Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie w 1982 roku: „Praca zmienia wykonującego ją, stwarza nowe umiejętności, przysparza nowej wiedzy i stwarza nowe potrzeby, zmienia zależności socjalne, samoświadomość i tożsamość. Praca staje się środkiem służącym realizacji potrzeb, dokonania czegoś i samorealizacji. Konsekwencją takiego sposobu widzenia ludzkiej pracy będzie twierdzenie, że brak pracy spowoduje obciążenia psychiczne i powstanie stanów kryzysowych”.

Jan Płoszczyca, Praca jako wartość, s. 10 Podsumowanie: Praca jako właściwość ludzkiego działania stanowi wartość zależną od człowieka i jego potrzeb, jak również od właściwości wykonywanej pracy. Jej wartościowanie zmienia się zależnie od przemian życia społecznego i kultury. Relacja między pracą i człowiekiem może być pojmowana jako układ sprzyjający rozwojowi człowieka (jego osobowości, twórczości) i jego dążeniu do szczęścia, ale może również być układem uciskającym człowieka, ograniczającym jego wolność.