Główne założenia reformy programowej w szkole podstawowej: łagodne przejście od edukacji przedszkolnej do nauczania początkowego, oferta dodatkowa, dostosowana do potrzeb edukacyjnych uczniów, zarówno tych wymagających wyrównywania szans, jak i tych o szczególnych uzdolnieniach. Rozporządzenie Ministra Edukacji narodowej z dnia 23 grudnia 2008r.

Edukacja wczesnoszkolna jest procesem rozłożonym na 3 lata nauki szkolnej. Oznacza to, że wiadomości i umiejętności zdobywane przez ucznia w klasie I będą powtarzane, pogłębiane i rozszerzane w klasie II i III.

Nowa Podstawa Programowa zwraca uwagę na trzy aspekty nowoczesnej edukacji: I. zdobywanie wiedzy, II. rozwijanie umiejętności, III. kształtowanie umiejętności sprzyjających uczeniu się;

Podstawa programowa szkoły podstawowej Istotnym zadaniem szkoły jest realizowanie programu nauczania skoncentrowanego na dziecku, na jego indywidualnym tempie rozwoju i możliwościach uczenia się. Zakres wiadomości i umiejętności, jakimi ma dysponować uczeń kończący klasę I, a później klasę III szkoły podstawowej ustalono tak, by nauczyciel mógł je zrealizować z uczniami o przeciętnych możliwościach.

NOWA PODSTAWA PROGRAMOWA Specjalnie opracowane zostały osobne wymagania po I klasie, aby chronić dzieci przed zawyżonymi wymaganiami. Nowe wymagania po I klasie są zbliżone do tych, które dotąd były w ostatnim roku przedszkola lub klasy zerowej. Wymagania te są dostosowane do naturalnego rozwoju dziecka. Dominującą formą zajęć są w tym czasie zabawy, gry i  sytuacje zadaniowe. Jeśli nauczyciel uważa, że jakiś temat jest ważny i jego uczniowie są w stanie to opanować oprócz tego, co jest wymagane, to może włączyć ten temat do swego programu pomimo, że nie ma go w podstawie.

Główne założenia zmian programowych w szkole podstawowej: dzieci siedmioletnie, zamiast powtarzać to, czego uczyły się rok wcześniej, będą kontynuować naukę w sposób dostosowany do wieku, przejście od edukacji przedszkolnej do nauczania początkowego jest łagodne, oferta zajęć dodatkowych jest dostosowana do potrzeb edukacyjnych uczniów: a) zarówno tych wymagających wyrównywania szans – aby w pełni mogli sprostać wymaganiom szkoły, b) oraz te rozwijające szczególne zdolności i zainteresowania uczniów.

Dojrzałość szkolna to osiągnięcie przez dziecko takiego poziomu rozwoju: fizycznego psychicznego społecznego, który umożliwia: zainteresowanie treściami szkolnymi – próby pisania, czytania, chęć poznania i zrozumienia świata, rozwijanie umiejętność i jednocześnie zdolność podporządkowania się uwagom i poleceniom osób dorosłych, nauczanie w klasie pierwszej szkoły podstawowej.

Gotowość dziecka do podjęcia nauki szkolnej: jest ciekawe świata, zadaje pytania i szuka odpowiedzi na nie, dobrze czuje się w grupie rówieśników, chętnie uczestniczy w grach, zabawach i zajęciach ruchowych, posiada gotowość do nauki czytania, pisania i liczenia, zgodnie funkcjonuje w zabawie i sytuacjach zadaniowych, potrafi radzić sobie w sytuacjach konfliktowych – rozwiązywać problemy w drodze negocjacji, w zrozumiały sposób mówi o swoich potrzebach i decyzjach, wykonuje czynności samoobsługowe i higieniczne.

Trafna diagnoza daje szansę każdemu uczniowi na osiągnięcie sukcesu na miarę jego możliwości. Nauczyciele zadbają o adaptację dzieci do warunków szkolnych, w tym o ich poczucie bezpieczeństwa. Czas trwania okresu adaptacyjnego określa wychowawca, biorąc pod uwagę potrzeby dzieci.

Program nauczania Najważniejsze cechy programu: zgodny z nową podstawą programową, uwzględnia trójpodmiotowość: nauczyciel - rodzic - uczeń, zapewnia indywidualny rozwój dziecka, praca z każdym uczniem odbywa się na miarę jego możliwości i potrzeb, plan dnia uwzględnia czas na naukę i zabawę.