Główne założenia.
Lata siedemdziesiąte: wspierania biedniejszych regionów Włoch, Irlandii, Irlandii Północnej i Szkocji; 1975 Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego; 1980 – 5% EFRR bezpośrednio przeznaczane do regionów początek polityki regionalnej UE, a nie wspieranie polityki państw
Przyjęcie Grecji (1981), Portugalii, Hiszpanii (1986) – dużo biednych regionów – zagrożenie dla integracji; Jednolity Akt Europejski 1987 – nowy tytuł : Spójność ekonomiczna i społeczna” – „W szczególności Wspólnota dąży do zredukowania różnic w stopniach rozwoju poszczególnych regionów i zmniejszenia zacofania regionów o najbardziej niekorzystnych warunkach, w tym terenów wiejskich”
Regionalizacja polityki UE rośnie – coraz więcej środków Dzisiejszy budżet UE to głównie polityka rolna i polityka regionalna. Regiony są różne – wymagają różnego wsparcia; Integracja państw versus umacnianie regionów
Aktywizacja regionów przez wysokie technologie; Nakłady inwestycyjne w najbiedniejszych regionach, jednocześnie wykorzystanie ich endogennego potencjału; Podnoszenie potencjału kapitału społecznego – rozwiązanie bieżących i przyszłych problemów Polityka regionalna – polityka spójności
Sieci transportowe; Energetyka; Edukacja; Badania i rozwój; To czego państwa nie są w stanie same sfinansować.