Materiał do dyskusji: Diagnoza prowadzona przez lokalne instytucje – przykład domów kultury na Mazowszu. Jakie stosują metody, jakie widać dobre praktyki i problemy z wykorzystaniem wyników?

Przykłady praktyczne: jak domy kultury diagnozują potrzeby kulturalne mieszkańców i zasoby lokalne (badanie Zoom na dom kultury – 13 dk na mazowszu) Przeprowadzanie badań ankietowych w społecznościach lokalnych (8 z 13 dk) Strony i fora internetowe (2 z 13 dk) Społeczne rady programowe i sejmiki kultury (2 z 13 dk): „na początku roku kulturalnego staraliśmy się rozmawiać o nowych propozycjach. Spotykali się dyrektorzy różnych instytucji, z burmistrzem, z zarządem, z komisją kultury i dyskutowaliśmy różne formy, że w przyszłym roku przenieść sejmik do urzędu, po to żeby poukładać choćby ich kalendarz imprez. (dyr. W) Uczestnictwo dyrektorów w lokalnych forach dialogu: Tutaj jest stary system, który obowiązuje we wszystkich mniejszych wsiach i miejscowościach, czyli tak zwane zebrania wiejskie. Takie zebranie odbywa się co najmniej raz w miesiącu i działają takie rzeczy, które się nazywają rada sołecka. Wszystkie dziesięć miejscowości naszej gminy mają rady sołeckie i wszystkie mają zebrania wiejskie co miesiąc. Ja na wszystkie zebrania wiejskie jestem zapraszany. Nie tylko wójt. Pan dyrektor centrum kultury, bo: a panie dyrektorze, my chcemy w Trzcianach boisko. Kiedy Pan nam zrobi boisko? (dyr. J)

Przykłady praktyczne: jakie dobre praktyki widać w diagnozie lokalnej prowadzonej przez dk? Rzeczywiste przekładanie się wyników badania partycypacyjnego na program dk: Zrobiliśmy (…) taką mapę zasobów i potrzeb, jakie gmina ma, z podziałem na rejony. No i tam nam kawa na ławę wyszło co jest potrzebne ludziom, że nie tam zajęcia, w których nikt nie będzie brał udziału, to jest bez sensu. Tam nam w pierwszej kolejności wyszło – „brak miejsc do spędzania wolnego czasu” – no proste jak drut, więc zaczęłam szukać możliwości. (dyr., S) Łączenie deficytów, potrzeb z zasobami: „próbowałem wrócić do tego klubu seniora, a wyszło mi coś innego, mianowicie na naszym terenie jest też pani, która pochodzi z Warszawy, jest malarką (…) robiliśmy jej wystawy malarskie (…) zaproponowałem żeby poprowadziła takie rozmowy damsko-męskie, żeby nie klub seniora, bo niektórzy się zaczęli obrażać (…) w tym roku właśnie kierownik opieki społecznej zasygnalizował mi, że panie, które tam przychodzą ćwiczyć do niego, to mówią, że chciałyby też z domu kultury skorzystać” (Róż, dyr.) Sformułowanie przejrzystych zasad, w jaki sposób pomysły mieszkańców będą uwzględniane w programie dk oraz praca z różnymi grupami społecznymi na etapie formułowania i doprecyzowywania pomysłów. Przykładowo w J. musi być przynajmniej 6 osób zainteresowanych uruchomieniem określonych zajęć: „nie jest tak, że ktoś przychodzi z pomysłem i ja tego pomysłu nie przyjmuję. Zawsze jest taka klauzula: przyjmujemy pomysł do realizacji, do dalszej obróbki merytorycznej i organizujemy, powiadamy” (Jabł, dyr.)

Przykłady praktyczne: jakie problemy wiążą się z diagnozą lokalną prowadzoną przez dk? Problem 1: powierzchowność, mała wrażliwość badań ankietowych?: „Kiedyś robiliśmy, ale … tak to było marnie jakoś. Oni się tak wypowiadali sztampowo bardzo (…) ludzie jakoś w sensie takiej…, owszem, jak im się zabiera kawałek chodnika, to krzyczą głośno, ale tak, żeby powiedzieć, co by chcieli, to tak w tych ankietach wtedy… Doszłyśmy do wniosku, że to zawracanie głowy, te ankiety” (dyr Ł) Problem 2: i co z tych rozpoznań wynika – jesteśmy świetni?: „robiliśmy ankietę, ale zapotrzebowanie nie wychodziło ponad to co my oferujemy. Jedyne co, to że młodzież chciała więcej dyskotek, ale na to nie możemy sobie pozwolić, bo mieszkańcy się skarżyli, bo parkany były zdemolowane. Ludzie oczekiwali nauki angielskiego metodą Helen Doron, ale nie mamy na to funduszy. Robimy mniej więcej co chcą.” (dyr. A) Problem 3: i co z tych rozpoznań wynika – słyszymy tylko te głosy mieszkańców, które nam się podobają? „jeżeli mieszkańcy by chcieli i zgadzałoby się to z naszą działalnością to staralibyśmy się brać ich głosy pod uwagę” (dyr., W) Problem 4: i co z tych rozpoznań wynika – czy trzeba zaspokajać wszystkie rozpoznane potrzeby? „generalnie, po tylu latach imprez mogę powiedzieć tak, że disco – polo, muzyka cygańska, kabarety to mam na każdej imprezie, bo zawsze mam publikę, no a w końcu po co jesteśmy, po to żeby ludzie z tego korzystali” (dyr. R)