Nasze przedszkole jest znane z dokonań w zakresie promocji zdrowia. *od 1999 roku realizujemy projekt Szkoły Promującej Zdrowie * latach 2003 i 2006 w dowód uznania dla naszych działań Warmińsko- Mazurski Kurator Oświaty przyznał nam Certyfikat Szkoły Promującej Zdrowie.

W 2009 roku Rada Pedagogiczna podjęła uchwałę dotyczącą starań o przyjęcie naszego przedszkola do Krajowej Sieci Szkół Promujących Zdrowie. Pierwszym krokiem było dokonanie autoewaluacji w pięciu obszarach pracy przedszkola. Zespół ewaluacyjny przeprowadził badania wśród całej społeczności przedszkolnej. Wyniki badań przedstawiono władzom oświatowym oraz rodzicom i instytucjom wspierającym nasze działania.

Raport z ewaluacji wraz z wnioskiem o przyjęcie do Krajowej Sieci SzPZ przesłaliśmy do Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno Pedagogicznej w Warszawie. Pracę naszą oceniono bardzo wysoko. W dniu 23 listopada 2009 z rąk Pani Katarzyny Hall Minister Edukacji otrzymaliśmy akt przynależności do Krajowej Sieci Szkół Promujących Zdrowie.

W naszej placówce podejmowane są różnorodne działania na rzecz promocji zdrowia. W Szkole Promującej Zdrowie nie chodzi jednak o pojedyncze inicjatywy. Tutaj wychodzi się od diagnozy potrzeb, wybiera się te które są dla nas najważniejsze i działa wspólnie z całą społecznością by problem rozwiązać. Nie jest to suma pojedynczych innowacji (np. programów autorskich). Wprowadzane zmiany mają charakter systemowy i dotyczą wszystkich sfer funkcjonowania przedszkola.

Na podstawie polskich doświadczeń w realizacji projektu SzPZ przyjęto, że Szkoła Promująca Zdrowie to siedlisko czyli miejsce, w którym żyje, pracuje uczy się i bawi wielu ludzi. Obowiązują w nim pewne normy, prawa i obowiązki, w których społeczność przedszkolna- pracownicy, rodzice i dzieci: o podejmują działania dla poprawy swego zdrowia i samopoczucia przez zmianę zachowań zdrowotnych, tworzenie zdrowego środowiska fizycznego i społecznego, o uczą się jak zdrowiej i lepiej żyć przez edukację zdrowotną rozwój osobisty, społeczny i zawodowy, o zachęcają innych w swoim otoczeniu, zwłaszcza rodziców, do podobnych działań przez otwartość i dialog, partnerstwo i współdziałanie.

Diagnoza stanu wyjściowego jest to zbadanie: „Gdzie jesteśmy? Czyli spojrzenie prawdzie w oczy.” Celami diagnozy są: o ustalenie rzeczywistych problemów społeczności szkolnej lub różnych jej grup – często nie są one w pełni uświadamiane lub są narzucane przez innych. o podsumowanie tego, co już zrobiono – nikt nie jest w punkcie zerowym. o uzyskanie konkretnych, obiektywnych danych które będzie można wykorzystać w: - ewaluacji wyników po zakończeniu działań lub ich etapu, aby sprawdzić, co i w jakim stopniu zmieniło się. - dyskusji – dialogu – z osobami nadzorującymi różne aspekty funkcjonowania szkoły.

Podejście siedliskowe oznacza, że obiektem działań w promocji zdrowia są systemy społeczne, a nie jednostki. Jest to podejście uczestniczące („Co ludzie mogą sami zrobić dla swojego zdrowia i w czym możemy im pomóc?”), a nie paternalistyczne („Co my możemy zrobić dla zdrowia ludzi?”). Nasza placówka jest siedliskiem powiązanym z innymi siedliskami w społeczności lokalnej. Aby nasze problemy skutecznie rozwiązywać potrzebujemy wsparcia otoczenia, zwłaszcza rodziny.

Podejście „od ludzi do problemu” oznacza, że ludzie (społeczność szkolna oraz osoby spoza szkoły wspierające i współpracujące) sami identyfikują własne problemy, wybierają te, które są dla nich ważne (priorytetowe) i podejmują działania prowadzące do ich rozwiązania. Mają własne pomysły. Osoby z zewnątrz wpierają te działania, lecz nie narzucają szkole swoich programów i pomysłów.

W tradycyjnym podejściu „od problemu do ludzi” problemy priorytetowe są ustalane poza szkołą (np. na szczeblu centralnym, wojewódzkim). Tam też przez specjalistów opracowywane są programy rozwiązywania problemów. Szkoły otrzymują propozycję ich realizacji. Ludzie zwykle są mało zainteresowani rozwiązywaniem problemów zaleconych przez innych. Aby więc uniknąć negatywnej oceny ze strony osób nadzorujących uruchamiają mechanizmy obronne lub podejmują działania pozorne.

W tworzeniu szkoły promującej zdrowie uczestniczą dobrowolnie członkowie społeczności szkolnej (choć nie zawsze jest 100% zwolenników tych działań). Wszyscy są pytani o zdanie, informowani o wynikach, decyzjach, zapraszani do współpracy. Wsparcie z zewnątrz polega na dostarczaniu informacji, materiałów, doradztwie, kształceniu itd. Związek miedzy społecznością szkolną a ośrodkiem wspierającym jej wysiłki w tworzeniu Szkoły Promującej Zdrowie (wg L. Bariea).

Istota zmian jest procesem twórczym. Towarzyszą mu różnorodne zachowania (np. opór wobec zmiany) i emocje ludzi. Ważne jest aby ludzie rozumieli istotę procesu zmian. Wyróżniamy w nim trzy etapy: inicjacja, wdrożenie, instytucjonalizacja. Aby zmiana była naprawdę skuteczna niezbędne są wszystkie trzy etapy. Często zdarza się, że wysiłki kończą się na wdrożeniu ale zmiany nie zaistniały w codziennym życiu danej instytucji.

Jesteśmy realistami z pozytywnym nastawieniem do samego siebie!

Szukamy ludzi, którzy są chętni i będą pracować z Nami !

Pytamy innych o zdanie i uczymy się uważnie słuchać !

Pracujemy rozsądniej, a nie ciężej!

Mamy jasną wizję tego, co chcemy osiągnąć!

Oceniamy aktualną sytuację!

Określamy konkretne i osiągalne w danej sytuacji cele!

Do celu dochodzimy różnymi drogami i we własnym tempie!

Jesteśmy elastyczni! Obserwujemy co się dzieje wokół nas i w razie potrzeby modyfikujemy zaplanowane dawno działania!

Przyznajemy sobie prawo do błędów! Nikt nie jest nieomylny!

Jesteśmy wiarygodni dla siebie i innych!

Mamy czas na wspólne świętowanie osiągnięć!

„Szkoła Promująca Zdrowie jest inwestycją dla edukacji, zdrowia i demokracji.” Rezolucja I Konferencji Europejskiej Sieci Szkół Promujących Zdrowie.

Z uwagi na fakt priorytetu Promocji Zdrowia w naszym przedszkolu uznaliśmy, że nasz Miś również musi być zdrowy. Stąd inicjatywa obchodów święta Pluszowego Misia zachęcającego przedszkolaki do zjadania warzyw.