Instytucje UE 8.03.2018 r.

Instytucje UE - zarys Artykuł 13 [Ramy instytucjonalne Unii] 1. Unia dysponuje ramami instytucjonalnymi, które mają na celu propagowanie jej wartości, realizację jej celów, służenie jej interesom, interesom jej obywateli oraz interesom Państw Członkowskich, jak również zapewnianie spójności, skuteczności i ciągłości jej polityk oraz działań. Instytucjami Unii są: – Parlament Europejski, – Rada Europejska, – Rada, – Komisja Europejska, – Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, – Europejski Bank Centralny, – Trybunał Obrachunkowy. 2. Każda instytucja działa w granicach uprawnień przyznanych jej na mocy Traktatów, zgodnie z procedurami, na warunkach i w celach w nich określonych. Instytucje lojalnie ze sobą współpracują. 3. Postanowienia dotyczące Europejskiego Banku Centralnego i Trybunału Obrachunkowego, a także szczegółowe postanowienia dotyczące innych instytucji znajdują się w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 4. Parlament Europejski, Rada i Komisja są wspomagane przez Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów, które pełnią funkcje doradcze.

Instytucje UE - zarys Władza ustawodawcza – Parlament Europejski i Rada Władza wykonawcza – Komisja Europejska Władza sądownicza – Trybunał Sprawiedliwości UE

Parlament Europejski Siedziba: Strasburg (Francja), Bruksela (Belgia), Luksemburg Instytucja gromadząca przedstawicieli społeczeństwa Unii Europejskiej (art. 14 ust. 2 TUE) PE istnieje od początku istnienia EWWiS – początkowo Wspólne Zgromadzenie Posłowie wybierani są w wyborach bezpośrednich co 5 lat Ostatnie wybory odbyły się w maju 2014 r. Wybory według zasad państw członkowskich, ale muszą być: proporcjonalne, bezpośrednie, powszechne i tajne (decyzja Rady 2002/772/WE). Prawo wyborcze ma każdy obywatel UE, niezależnie od narodowości, głosuje w okręgu w którym mieszka (zasada domicylu) Całkowita liczba posłów nie może przekroczyć 751 (750 plus przewodniczący). Obraduje w trybie sesyjnym (zwyczajne, nadzwyczajne) Praca w komisjach parlamentarnych, uchwalanie prawa w sesjach plenarnych (cztery dni w miesiącu najczęściej w Strasburgu)

Rada Europejska (ang. European Council) Siedziba: Bruksela Wywodzi się z nieformalnych spotkań przedstawicieli rządów państw członkowskich (spotkania na szczycie). Od 1992 ustanowiona formalnie. Charakter międzyrządowy Nie jest organem formalnie powoływanym, nie ma stałego składu Art. 15 TUE – Rada Europejska nadaje Unii impulsy niezbędne do jej rozwoju i określa ogólne kierunki i priorytety polityczne. Gwarantuje spójność działań UE, pełni rolę arbitra w sytuacjach konfliktu między ministrami wchodzącymi w skład Rady, dąży do rozwoju integracji europejskiej, podejmuje strategiczne decyzje o charakterze politycznym.

Rada (ang. Council of the European Union) Siedziba: Bruksela Rada = Rada Unii Europejskiej NIE MYLIĆ Z: Rada Europejska (inna instytucja UE) Rada Europy (inna organizacja międzynarodowa) Powołana w 1958 r. (jako Rada Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej) Organ o charakterze międzyrządowym. Członek Rady jest związany instrukcjami swojego rządu. Rada do Spraw Zagranicznych, której przewodniczy Wysoki Przedstawiciel Unii ds, zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Wszystkim innym posiedzeniom Rady przewodniczy odpowiedni minister kraju, który wówczas sprawuje rotacyjną prezydencję w Unii Europejskiej.

Rada – głosowanie kwalifikowaną większością Formuła z Joaniny (głosowanie w okresie przejściowym do 31 marca 2017 r. za pomocą starej – nicejskiej formuły) Protokół nr 36 do TUE Artykuł 2 W stosownym czasie przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 roku, Rada Europejska przyjmuje decyzję ustalającą skład Parlamentu Europejskiego, zgodnie z artykułem 14 ustęp 2 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej. Do końca kadencji 2004–2009 skład i liczba członków Parlamentu Europejskiego pozostają takie same jak te obowiązujące w chwili wejścia w życie Traktatu z Lizbony. Artykuł 3 1. Zgodnie z artykułem 16 ustęp 4 Traktatu o Unii Europejskiej postanowienia tego ustępu i postanowienia artykułu 238 ustęp 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dotyczące definicji większości kwalifikowanej w Radzie Europejskiej i w Radzie, stają się skuteczne 1 listopada 2014 roku. 2. Między 1 listopada 2014 roku a 31 marca 2017 roku, jeżeli przyjęcie uchwały wymaga większości kwalifikowanej, członek Rady może zażądać, by uchwała ta została przyjęta większością kwalifikowaną określoną w ustępie 3. W takim przypadku stosuje się ustępy 3 i 4. 3. Bez uszczerbku dla artykułu 235 ustęp 1 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do 31 października 2014 roku obowiązują następujące postanowienia: Jeżeli na mocy Traktatów uchwały powinny zostać przyjęte na wniosek Komisji, wymagają one do ich przyjęcia co najmniej 255 głosów "za", oddanych przez większość członków. W innych przypadkach uchwały wymagają do ich przyjęcia co najmniej 255 głosów "za", oddanych przez co najmniej dwie trzecie członków. Jeżeli akt ma zostać przyjęty przez Radę Europejską lub Radę większością kwalifikowaną, członek Rady Europejskiej lub Rady może zażądać sprawdzenia, czy Państwa Członkowskie stanowiące tę większość kwalifikowaną reprezentują co najmniej 62 % ogółu ludności Unii. Jeżeli okaże się, że warunek ten nie został spełniony, dany akt nie zostaje przyjęty. 4. Do 31 października 2014 roku, w przypadku gdy w zastosowaniu Traktatów nie wszyscy członkowie Rady biorą udział w głosowaniu, czyli w przypadkach gdy zastosowanie ma większość kwalifikowana określona zgodnie z artykułem 238 ustęp 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, większość kwalifikowana jest określona jako taki sam udział głosów ważonych i taki sam udział liczby członków Rady oraz, w stosownym przypadku, taki sam udział procentowy ludności danych Państw Członkowskich, jak te ustalone w ustępie 3 niniejszego artykułu.

Komisja Europejska Siedziba: Bruksela Powołana na mocy traktatu o fuzji z 1965 r. (wcześniej Wysoka Władza EWWiS) Niezależna od rządów poszczególnych państw, reprezentuje interesy Unii Europejskiej jako całości Przewodniczącego Komisji Europejskiej wybiera Parlament Europejski spośród kandydatur przedstawionych przez Radę Europejską. Przedkłada wnioski dotyczące poszczególnych obszarów polityki i prawodawstwa europejskiego, czuwa nad przestrzeganiem postanowień traktatów i przepisów UE (dlatego bywa nazywana „strażniczką traktatów”), zarządza działaniami w różnych obszarach polityki i budżetem na nie przeznaczonym oraz zajmuje się ich wdrażaniem, reprezentuje Unię na arenie światowej w sprawach leżących w gestii Komisji.

Trybunał Sprawiedliwości UE Siedziba: Luksemburg Zapewnienie jednolitej wykładni i spójnego stosowania prawa UE we wszystkich państwach członkowskich. Trybunał Sprawiedliwości rozstrzyga spory między państwami członkowskimi, instytucjami UE, osobami prawnymi i fizycznymi. W skład trybunału wchodzą sędziowie ze wszystkich krajów UE. Składa się z 2 organów sądowych: Trybunał Sprawiedliwości: po jednym sędzi z każdego kraju UE i 11 rzeczników generalnych Sąd: 47 sędziów. W 2019 r. ich liczba zwiększy się do 56 (po dwóch sędziów z każdego kraju UE). W każdym z organów sądowych sędziowie wybierają spośród siebie prezesa na odnawialny okres trzech lat.

Europejski Bank Centralny Siedziba: Frankfurt nad Menem (Niemcy) zarządza euro, utrzymuje stabilność cen i prowadzi politykę pieniężną i gospodarczą UE. W skład wchodzą Prezes i wiceprezes EBC oraz prezesi banków centralnych wszystkich państw UE Struktura organizacyjna: Rada Prezesów (główny organ decyzyjny), Zarząd (nadzoruje bieżące zarządzanie EBC), Rada Ogólna (wspomaga działania koordynacyjne i doradcze EBC) EBC współpracuje z krajowymi bankami centralnymi wszystkich państw UE. Wszystkie one tworzą Europejski System Banków Centralnych. EBC koordynuje współpracę między bankami centralnymi w strefie euro. Współpracę tą określa się mianem „Eurosystemu”.

Europejski Trybunał Obrachunkowy Siedziba: Luksemburg Unijny niezależny zewnętrzny kontroler dba o interesy podatników w UE. Nie posiada uprawnień w zakresie egzekwowania prawa, ale działa na rzecz usprawnienia zarządzania budżetem UE przez Komisję Europejską i przedstawia sprawozdania na temat finansów UE. Członkowie Trybunału są mianowani przez Radę, po zasięgnięciu opinii Parlamentu, na sześcioletnią odnawialną kadencję. Członkowie wybierają spośród siebie prezesa na trzyletnią (również odnawialną) kadencję. Trybunał podzielony jest na grupy kontroli, tzw. izby. Przygotowują one projekty sprawozdań i opinii, które następnie są formalnie przyjmowane przez członków Trybunału.