GENEZA – NATCHNIENIE – KANON BIBLIA GENEZA – NATCHNIENIE – KANON

INFORMACJE PODSTAWOWE Biblia – (gr. biblos – zapisana karta, zwój, księga, nawiązanie do miasta Biblos) zbiór ksiąg ST i NT, które stanowią kanon biblijny. Pojęcie Pisma Świętego wprowadził w IV w. św. Atanazy – łac. Scriptura Sacra. Pismo Święte – objawione słowo Boże; dzieje i orędzie zbawienia utrwalone przez świętych autorów na piśmie pod natchnieniem Ducha Świętego

OBJAWIENIE Ukazanie się Boga ludziom i ofiarowanie im siebie samego oraz odwiecznych zamiarów swej woli dotyczących ich zbawienia, aby uczynić ich uczestnikami Bożych dobrodziejstw. Objawienie zawarte w Biblii to objawienie nadprzyrodzone - Bóg udziela człowiekowi pomocy w przyjęciu tego objawienia, gdyż przekracza ono możliwości ludzkiego rozumu. Jest to objawienie historyczne, które dokonało się etapami. Jego pełnią jest Jezus Chrystus. Ma charakter publiczny i społeczny a zakończyło się wraz ze śmiercią ostatniego apostoła.

AUTORSTWO BIBLII Występuje mnogość rodzajów literackich, stylów językowych a nawet warstw redakcji – wielość autorów. Bóg i człowiek – prawdziwymi autorami Biblii. Trudność w ustaleniu autorstwa niektórych ksiąg. Veri auctores – natchnienie.

NATCHNIONY CHARAKTER BIBLII Natchniony charakter Biblii jest charyzmatem lub darem Ducha Świętego, który działa w osobach piszących święte księgi i odbija się w prawdziwości tych ostatnich. Natchnienie w Biblii 2P 1,20-21 2Tm 3,16 Człowiek narzędziem w rękach Boga - wolność

KANON PISMA ŚWIĘTEGO Gr. Kanon – miara, wytyczna, reguła, lista. Kanon – zbiór natchnionych przez Boga ksiąg przyjętych przez Kościół i uznanych przezeń za nieomylną regułę wiary i moralności z racji ich Boskiego pochodzenia. ST – 46 ksiąg NT – 27 ksiąg

KRYTERIA WŁĄCZENIA DO KANONU *Kanon ma na celu identyfikację i określenie dla wierzących serii ksiąg, które Kościół przyjął i odczytał jako Słowo Boże. 1)rozpoznanie w księgach prawowitej reguły wiary 2)wyraźny charakter apostolski 3) zwyczajowe używanie w ramach kultu.

HISTORIA POWSTANIA KANONU ST Judaizm – Prawo Torah, Prorocy Nebiim, Pisma Ketubim. Od III w. BC tłumaczenie na grekę – Septuaginta. Dodatkowo w Septuagincie dodano: Jdt, Tb, Mdr, Syr, Ba, Mch i dodatki do Est i Dn. Zakres pism z Septuaginty przejął św. Hieronim pisząc Wulgatę. M. Luter odwołał się do kanonu hebrajskiego. Katolicy – 46 a protestanci 39 ksiąg ST.

HISTORIA POWSTANIA KANONU NT Najstarszy spis – kanon Muratoriego ok. 200 AD – Rzym (22 pisma bez Hbr i 4 listów katolickich). Codex z Claromontanus – kodeks z Clermont zawierał inne pisma np. Pasterz Hermasa. 39. List Wielkanocny rozesłany przez Atanazego (367 r. AD) i spis kanonu z synodu w Rzymiez 382 r. za Damazego I pokrywają się z dzisiejszym kanonem. Sobór Trydencki (1545 - 1563)określił kanon na 46 ST i 27 NT

BUDOWA KANONU - ST Pięcioksiąg: Rdz, Wj, Kpł, Lb, Pwt. Historyczne: Joz, Sdz, Rt, 1-2 Sm, 1-2 Krl, 1-2 Krn, Ezd, Ne, Tb, Jdt, Est, 1-2 Mch. Mądrościowe: Hi, Ps, Prz, Koh, Pnp, Mdr, Syr. Prorockie -więksi: Iz, Jr, Lm, Ba, Ez, Dn. -mniejsi: Oz, Jl, Am, Ab, Jon, Mi, Na, Ha, So, Ag, Za, Ml

BUDOWA KANONU - NT Ewangelie: Mt, Mk, Łk, J. Dzieje Apostolskie Listy -Corpus Paulinum: Rz, 1Kor, 2Kor, Ga, Ef, Flp, Kol, 1Tes, 2Tes, 1Tm, 2Tm, Tt, Flm. -Listy katolickie: Jk, 1P, 2P, 1J, 2J, 3J Jud, Hbr Apokalipsa

KSIĘGI NIEKANONICZNE Księgi deuterokanoniczne – księgi Pisma Świętego odrzucone przez rabinów żydowskich w 90 r. AD a przyjęte przez chrześcijan. Odrzucone przez protestantów. Są to: Tb, Jdt, Mdr, Syr, Ba, 1-2 Mch. Apokryfy – pisma żydowskie i chrześcijańskie, które roszczą sobie prawo do Boskiego autorstwa ale w rzeczywistości nie są pismami natchnionymi.