Konstytucja po roku 1989 Alicja Klich II Lbh

Nowela kwietniowa 1989 Uchwalona w dniu 7 kwietnia 1989 roku przez Sejm PRL nowelizacja Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Po zakończeniu obrad Okrągłego Stołu, Sejm PRL w dniu 7 kwietnia 1989 r. uchwalił ustawę o zmianie ustawy konstytucyjnej z 1952 roku. Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w wersji z 7 kwietnia 1989 wraz z późniejszymi zmianami obowiązywała od 8 kwietnia 1989 do 8 grudnia 1992, do czasu wejścia w życie tzw. Małej Konstytucji.

Ordynacja wyborcza Wybory miały być powszechne, równe i bezpośrednie, a głosowanie tajne. Wybory do Sejmu i Senatu miały być przeprowadzone w dwóch turach. W każdym okręgu wyborczym, co najmniej 1 mandat zagwarantowano dla kandydatów bezpartyjnych. Senat w liczbie 100 senatorów miał zostać wyłoniony w całkowicie wolnych i demokratycznych wyborach. Kadencja Senatu upływała wraz z kadencją Sejmu. Rozwiązanie Sejmu pociągało za sobą koniec kadencji Senatu.

Sejm Sejm był najwyższym organem władzy państwowej. Prezydium Sejmu miało prawo do zwoływania posiedzeń (poza pierwszym posiedzeniem zwoływanym przez prezydenta). Powoływanie rządu. Uchwalanie budżetu. Mógł się rozwiązać mocą własnej uchwały.

Senat Senat posiadał ograniczone uprawnienia ustawodawcze. Takie jak: współudział w uchwalaniu ustaw prawo do ponownego rozpatrzenia ustawy niepodpisanej przez prezydenta.

Prezydent Prezydent był wybierany na 6-letnią kadencję przez Zgromadzenie Narodowe. Pierwszym i jedynym Prezydentem PRL został gen. Wojciech Jaruzelski. Uprawnienia funkcje reprezentacyjne prawo do zwołania pierwszego posiedzenia Sejmu prawo niepodpisywania ustawy uchwalonej przez obie izby nadzór nad radami narodowymi prawo do rozwiązania Sejmu w sytuacji, gdy Sejm nie powołał rządu, nie przyjął budżetu i gdy uchwalił ustawę, która nie pozwalała mu wykonywać jego konstytucyjnych uprawnień Odpowiedzialność prezydenta prezydent nie ponosił odpowiedzialności politycznej prezydent mógł być pociągnięty do odpowiedzialności konstytucyjnej

Mała Konstytucja z 1992 Ustawa Konstytucyjna z dnia 17 października 1992 r. Obowiązywała od 8 grudnia 1992 do 16 października 1997. Ideą, była chęć ostatecznego odejścia od modelu ustrojowego okresu tzw. konstytucjonalizmu socjalistycznego. Zostały uchylone przepisy Konstytucji PRL z 1952 roku dotyczące ustroju socjalistycznego i wprowadzone nowe, stanowiące podstawę ustroju politycznego i gospodarki rynkowej. Stanowiła ona, że organami Państwa: w zakresie władzy ustawodawczej są Sejm i Senat Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie władzy wykonawczej - Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, w zakresie władzy sądowniczej - niezawisłe sądy. Rząd powoływany był przez prezydenta, ale wymagane było uzyskanie wotum zaufania w Sejmie. Prezydent miał możliwość skrócenia kadencji parlamentu, gdy ten uchwali wotum nieufności dla premiera i nie powoła nowego. Znosiła również prawo prezydenta do rozwiązania parlamentu, gdy ten przyjmie ustawę uniemożliwiającą prezydentowi wykonywanie obowiązków.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej – najważniejszy akt prawny Rzeczypospolitej Polskiej, uchwalony 2 kwietnia 1997 roku przez Zgromadzenie Narodowe, zatwierdzony w ogólnonarodowym referendum 25 maja 1997 roku. Konstytucja RP weszła w życie 17 października 1997. Złożona jest z preambuły i 13 rozdziałów, w tym z 243 artykułów.

Rozdziały Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej Rozdział I (art. 1-29) RZECZPOSPOLITA Rozdział II (art. 30-86) WOLNOŚCI, PRAWA I OBOWIĄZKI CZŁOWIEKA I OBYWATELA Rozdział III (art. 87-94) ŹRÓDŁA PRAWA Rozdział IV (art. 95-125) SEJM I SENAT Rozdział V (art. 126-145) PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Rozdział VI (art. 146-162) RADA MINISTRÓW I ADMINISTRACJA RZĄDOWA Rozdział VII (art. 163-172) SAMORZĄD TERYTORIALNY Rozdział VIII (art. 173-201) SĄDY I TRYBUNAŁY Rozdział IX (art. 202-215) ORGANY KONTROLI PAŃSTWOWEJ I OCHRONY PRAWA Rozdział X (art. 216-227) FINANSE PUBLICZNE Rozdział XI (art. 228-234) STANY NADZWYCZAJNE Rozdział XII (art. 235) ZMIANA KONSTYTUCJI Rozdział XIII (art. 236-243) PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE