Łyżwiarstwo figurowe

Zimowa dyscyplina sportu, polegająca na jeździe na łyżwach oraz wykonywaniu dodatkowych elementów: skoków, piruetów, kroków, spiral oraz podnoszeń. Często łączy się je w sekwencje i kombinacje. Jest to sport podobny do gimnastyki artystycznej, więc wymaga również zdolności tanecznych, poczucia rytmu, dobrej giętkości ciała oraz koordynacji ruchów.

Pierwsze zawody w łyżwiarstwie figurowym zorganizowano już w 1871 w Wiedniu. Zawody łyżwiarskie pojawiły się bardzo wcześnie na Igrzyskach Olimpijskich, były to Letnie Igrzyska Olimpijskie w 1908 w Londynie. Rozdano wówczas medale w konkurencjach indywidualnych i par sportowych. Drugi raz łyżwiarstwo figurowe pojawiło się na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii w 1920. Dopiero w 1924 zorganizowano pierwsze Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Chamonix, na których pojawiło się oczywiście łyżwiarstwo.

Mistrzostwa Polski rozgrywane są od 1922 r Mistrzostwa Polski rozgrywane są od 1922 r., kiedy to przyznano tytuły mistrzowskie w jeździe indywidualnej mężczyzn oraz w parach sportowych. Od 1930 rozgrywane są zawody w jeździe indywidualnej kobiet, a od 1956 - w parach tanecznych.

Łyżwiarstwem figurowym na świecie kieruje Międzynarodowa Unia Łyżwiarska która została założona w 1892. W Polsce działa Polski Związek Łyżwiarstwa Figurowego.

Zasady ogólne: 1. We wszystkich konkurencjach wyznaczone są poziomy każdego elementu, jaki wykonuje zawodnik/zawodnicy. 2. Każdy zawodnik/para mają obowiązek przekazać informacje związane z elementami wykonywanymi w programie, ich kolejnością oraz przybliżonym czasem trwania programu. 3. W parach sportowych w przypadku programu krótkiego zawodnicy losują numer startowy (numer 1 to para pierwsza na starcie), a w przypadku programu dowolnego startują wg kolejności zajmowanej po programie krótkim. 4. W przypadku konkurencji indywidualnych przeprowadzane są kwalifikacje, zawodnicy startują tam w dwóch grupach, a w programie krótkim startują w grupach wg kolejności zajmowanej po kwalifikacjach, a w programie dowolnym wg kolejności po kwalifikacjach i programie krótkim. 5. W tańcach na lodzie w przypadku tańca obowiązkowego zawodnicy losują numer startowy, jeśli wykonywane są dwa tańce obowiązkowe, zawodnicy są podzieleni na dwie grupy. W przypadku tańca oryginalnego zawodnicy są podzieleni na grupy według wyników osiągniętych podczas tańca obowiązkowego. Podobnie w tańcu dowolnym. 6.Przed startem dana grupa zawodników ma kilka minut na rozgrzewkę.

Sędziowanie Na chwilę obecną równolegle funkcjonują dwa systemy oceniania: #system szóstkowy (potocznie zw. starym systemem) #Code of Points (system nowy, cały czas ulepszany, wprowadzony na Igrzyskach w Salt Lake City).

Obecnie na zawodach rozgrywane są następujące konkurencje: #jazda indywidualna kobiet i mężczyzn #pary sportowe #pary taneczne #łyżwiarstwo synchroniczne

Kategorie wiekowe Istnieje kilka podziałów – zależnie od kraju i zawodów – łyżwiarzy ze względu na ich wiek i umiejętności. Najczęściej i najszerzej spotykany jest podział na: -seniorów -juniorów - juniorów młodszych -młodziki W Polsce, spotyka się : Młodzieżowców (wymagania techniczne, jak dla Seniorów, ale z górnym ograniczeniem wiekowym – zwykle 18 lat) oraz Juniora Młodszego A i B

Piruet Muszą być stabilne, nie mogą "wędrować" po lodzie i zwykle mają określoną minimalną liczbę obrotów. Piruety mogą być wykonywane solo, w kombinacjach i sekwencjach oraz ze skoku. Pary sportowe wykonują jeszcze dodatkowo tzw. piruet parowy. Istnieją dwie podstawowe zasady klasyfikowania piruetów: ze względu na pozycję: #piruet stany #piruet z odchyleniem tułowia #piruet siadany #piruet w pozycji wagi Kobiety wykonują dodatkowo piruet w pozycji Biellmann. na kierunek obrotów : w tył lub w przód.

I-Spin Parowy Biellmann Siadany Piruety Z odchyleniem tułowia

KROKI obowiązkowy element programu łyżwiarstwa figurowego KROKI obowiązkowy element programu łyżwiarstwa figurowego. To kombinacja małych kroczków, obrotów, podskoków, zmian krawędzi. Mogą być wykonywane po linii prostej, po kole, lub po serpentynie (w kształcie litery "S").

RUCHY PRZESTRZENNE Spirale to element łyżwiarstwa figurowego obowiązkowy u kobiet. Zawodniczka jedzie na jednej nodze, drugą natomiast unosi do góry, przynajmniej do poziomu bioder, głowa jest uniesiona w górę, zawodniczka nie patrzy w dół. im wyżej tym lepiej. Ciało tworzy coś na kształt litery "Y". Najlepsi prowadzą nogę wolną prawie pionowo. Spirale mogą być wykonywane przodem i tyłem, na każdej nodze i każdej krawędzi. I tak też są opisywane (spirale przodem wewnątrz, tyłem zewnątrz itp.). Spirala na krawędzi wewnętrznej zazwyczaj jest trudniejsza.

Pistolet pozycja wygląda podobnie jak piruet siadany Pistolet pozycja wygląda podobnie jak piruet siadany. Różnica jest taka, że w piruecie zawodnik kręci obroty, a w Shoot-the-Duck ślizga się do przodu lub do tyłu, na krawędzi wewnętrznej lub zewnętrznej. Łyżwa jadąca po lodzie jest zgięta, a noga wolna jest wyprostowana do przodu. Lunge zawodnik zgina jedną nogę w kolanie, a nogę wolną "ciągnie" za sobą wyprostowaną. Element ten może być wykonywany na obu nogach, do przodu i do tyłu. Przy pozycji do tyłu musi jednak uważać, aby ostrze łyżwy nie dotknęło tafli lodu.

Mondo to ruch, w którym zawodnik układa nogi na kształt litery V, a łyżwy są tak rozstawione, że tworzą linię prostą. Figura ta może być wykonywana na krawędzi zewnętrznej (zawodnik odchyla się do tyłu) lub wewnętrznej (pochyla się do przodu).

Ina Bauer ten element jest w pewnym sensie podobny do "orła", ale ślad łyżew nie tworzy tu jednej linii, chociaż nadal są one równolegle ułożone. Łyżwa pozostająca z tyłu jest zawsze na krawędzi wewnętrznej. Łyżwa z przodu może być na obu krawędziach. Czasami zawodnik wygina plecy do tyłu utrudniając jeszcze pozycję.

Elementy programu par sportowych: #Skoki wyrzucane #Podnoszenia #Piruety parowe #Spirale śmierci #Elementy ramię w ramię Podnoszenie Twistowe

Spirale śmierci to element, w którym partner znajduje się w środku koła, jakie tworzy kręcąc partnerką. Trzyma ją jedną ręką lekko zginając jedną nogę, wbijając ząbek łyżwy w lód, podczas gdy ona znajduje się prawie w horyzontalnej pozycji i obraca się dookoła partnera. Partnerka jedną łyżwę prowadzi po lodzie, drugą w powietrzu.

Skoki wyrzucane Piruety parowe Te piruety mogą być wykonywane w standardowych pozycjach tzn. stanej, siadanej i w pozycji wagi z tym, że są one nieco zmodyfikowane, tak aby ciała partnerów do siebie jak najbardziej pasowały.   Skoki wyrzucane Są to zwykłe skoki z asystą. Partnerka wykonuje skok przy pomocy partnera, co dodaje skokowi wysokości, odległości  Np. wyrzucany Axel – partnerka jest "wyrzucana" przodem, jadąc na zewnętrznej krawędzi lewej łyżwy. Na Igrzyskach Olimpijskich w Turynie w 2006 r. po raz drugi został wykonany wyrzucany potrójny Axel.

Podnoszenia Elementy ramię w ramię Partnerzy wykonują te elementy osobno, obok siebie, należą do nich skoki i piruety. Ważne jest, aby wykonanie było synchronicznie, tzn., zawodnicy do skoku powinni startować w tym samym momencie, tak samo lądować, mieć tę samą liczbę obrotów. Podnoszenia Podczas podnoszenia partner unosi partnerkę w powietrze, przeważnie bardzo wysoko i w bardzo trudnych pozycjach. W większości przypadków partner musi się obracać w czasie podnoszenia, jeśli tego nie robi wówczas jest to "wożenie".

SPIRALE ŚMIERCI SKOKI PODNOSZENIE

Elementy ramię w ramię CHARLOTTE (ŚWIECA) SPIRALA

Polscy zawodnicy Przemysław Domański -Mistrz Polski Seniorów w kategorii Solistów Anna Jurkiewicz -1m-Mistrzostwa Polski 2010-2011 Joanna Sulej i Mateusz Chruściński -18 miejsce Vancouver 2010-para sportowa

Evan Frank Lysacek –złoto Vancouver 2010-soliści Shen Xue i Zhao Hongbo – złoto Vancouver 2010 Kim Yu- Na- złoto Vancouver 2010-solistki Tessa Virtue i Scott Moir- złoto Vancouver 2010-para taneczna