Konferencja ZDROWE WOJEWÓDZTWO 4 października 2010

Od kwietnia br. Wojewódzki Szpital Psychiatryczny w Warcie realizuje program profilaktyczny finansowany ze środków Samorządu Województwa Łódzkiego pn. "WCZESNE WYKRYWANIE OTĘPIEŃ LUB INNYCH ZABURZEŃ FUNKCJI POZNAWCZYCH adresatami programu są osoby w wieku roku życia z terenu woj. łódzkiego. Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów (ICD-10) określa otępienie jako zespół objawów spowodowanych przewlekłą lub postępującą chorobą mózgu, przebiegający z zaburzeniem wyższych funkcji korowych (poznawczych) – pamięci, myślenia, orientacji, rozumienia, liczenia, porozumiewania się – funkcji językowych, uczenia się, planowania, umiejętności oceny. Zaburzenia te w negatywny sposób wpływają na funkcjonowanie intelektualne, kontrolę emocji, zachowania społeczne i czynności zawodowe. Zaburzenia emocjonalne, zachowania i motywacji mogą w niektórych przypadkach poprzedzać wystąpienie upośledzenia funkcji poznawczych.

Rozpowszechnienie zespołów otępiennych w populacji po 65 roku życia, jest szacowane na około 10%. Odsetek ten rośnie logarytmicznie wraz z wiekiem od około 1% w 65 roku życia do około 30-40% po 90 roku życia. Wskaźnik rozpowszechnienia podwaja się co około 5 lat. Aktualne prognozy demograficzne przewidują wzrost średniej długości życia i znaczny przyrost populacji osób starszych. W Polsce badania epidemiolo-giczne dotyczące otępienia są nieliczne. Szacuje się, że liczba osób z otę-pieniem w naszym kraju wynosi tysięcy, w tym tysięcy z chorobą Alzheimera. W Polsce w roku 2000 żyło około 12,2% (4,3 mln) osób liczących ponad 65 lat. W 2020 roku będzie to około 17,4% ludności a w 2030 roku co najmniej 23,8% (ponad 8,0 mln). Można więc przyjąć, że za dwadzieścia lat będzie w naszym kraju ponad 1,2 mln chorych z otępieniem. Prognozy demografi-czne i dane o rozpowszechnieniu zaburzeń otępiennych pozwalają na uzmy-słowienie sobie skali problemu, z jakim przyjdzie się zmierzyć w nieodległej przyszłości.

Według nowego raportu wynika, że koszty choroby Alzheimera oraz pokrewnych jej demencji, w skali światowej, przekroczą nawet 1% przychodu światowego brutto tego roku, co jest równoważne z sumą dolarów. World Alzheimer Report 2010 na temat choroby Alzheimera w świecie, spo- rządzony przez Alzheimer's Disease International (ADI), dorzuca, iż około 70% tych kosztów dotyczy samej tylko Europy Zachodniej oraz Ameryki Północnej. Zgodnie z niektórymi badaniami choroba Alzheimera zajmuje trzecie miejsce - po chorobach nowotworowych i chorobach serca - pod względem kosztów ponoszonych przez społeczeństwo.

Wychodząc naprzeciw opisanym powyżej wyzwaniom, Szpital w Warcie opracował program profilaktyczny, zakłada on przebadanie 100 osób, do chwili obecnej zgłosiło się 30 osób, z których 22 ukończyło pełny przewi-dziany programem proces diagnostyczny, wśród nich: - u 7 nie rozpoznano zaburzeń funkcji poznawczych, - U 10 rozpoznano łagodne zburzenia procesów poznawczych, - U 2 zdiagnozowano otępienie lekkiego stopnia, - u 2 wykryto otępienie średniego stopnia, -u 1 osoby rozpoznano otępienie głębokie. Osoby u których zdiagnozowano łagodne zaburzenia procesów poznaw-czych, pozostają pod kontrolą poradni w celu monitorowania ich nasilenia. Natomiast osoby z rozpoznanym procesem otępiennym skierowano do poradni w celu rozpoczęcia leczenia. Daje to duże szanse na wydłużenie poprawnego funkcjonowania w środowisku.

Z danych statystycznych widać tendencję wzrostową liczby pacjentów hospitalizowanych i leczonych w poradniach.

Zauważyć należy, że w roku 2008 stanowią oni 19 %; w roku 2009 jest to już 34%, zaś w roku 2010 prognoza sięga 35%.

Liczba hospitalizowanych wg rozpoznań w latach (p) Jak widać z powyższej prezentacji najliczniejszą grupę pacjentów stanowią osoby z rozpoznaniami z grupy uzależnień, kolejna to zaburzenia na tzw. podłożu organicznym, następna to grupa schizofrenii, oraz zaburzeń nastroju (depresje) oraz nerwic.

Liczba hospitalizowanych nie leczonych w poradniach wg rozpoznań w latach (p) Podobna zależność jak na slajdzie poprzednim, jednak z zauważalnym wzrostem ilości pacjentów z rozpoznaniami z grupy uzależnień.

Dwa ostatnie slajdy, które Państwo obejrzeliście oraz widoczny jasno poka-zują, że pacjentami poradni najrzadziej są pacjenci z rozpoznaniami z grupy uzależnień, przy czym to oni stanowią większość wśród pacjentów hospitali- zowanych.

Jest to najbardziej wyrazisty obraz tezy postawionej przed chwilą – pacjen-ci, którzy leczą się w poradniach stanowią zdecydowaną mniejszość wśród pacjentów hospitalizowanych ogółem. Zaś największy udział mają pacjenci z grupy zaburzeń nastroju, następnie z grupy schizofrenii.

Dane przedstawione na poprzednim i bieżącym slajdzie stanowią potwierdzenie tezy, że osoby które częściej korzystają z usług poradni, rzadziej są hospitalizowane.

Dziękuję za uwagę! Dziękuję za uwagę! Podsumowanie: pacjenci w dalszym ciągu wybierają najdroższą formę leczenia, należy rozpocząć pracę nad budowaniem systemu opieki środowiskowej, zapewnić współdziałanie wszystkich uczestników systemu opieki zdrowotnej w jego funkcjonowaniu.