KRÓTKA HISTORIA KSIĄŻKI KSIĄŻKA – CO TO TAKIEGO? KRÓTKA HISTORIA KSIĄŻKI
Co nazywamy książką? Krótko mówiąc, to dość obszerny, pisany lub drukowany przekaz myśli oraz informacji, sporządzonym ze stosunkowo trwałego materiału (papieru), na tyle lekkiego, aby przenosić to bez nadmiernego wysiłku z miejsca na miejsce.
Co ciekawe, zarówno egipskie zwoje papirusowe, jak średniowieczne kodeksy pergaminowe, jak kodeksy z drukowanego papieru, mikrofilmy, mikrofisze nazwane mogą być książką.
Najdawniejsze książki zawierały teksty związane z religią: były to hymny, modlitwy, mity, legendy i pieśni mówiące o pochodzeniu bogów i ludzi. Z czasem powstawały również zbiory praw, zbiory przysłów i przepisów, teksty na temat wróżbiarstwa, medycyny, magii, historii, astronomii, astrologii i innych nauk. Dopiero na końcu rozwijają się opowieści i pieśni miłosne. Pierwsze zachowane książki należały najstarszych cywilizacji – egipskiej, mezopotamskiej oraz indyjskiej. Produkowano je i przechowywano głównie w bibliotekach należących do pałaców czy też świątyń.
W starożytnej Mezopotamii głównym materiałem piśmiennym pisma klinowego były ciężkie i grube tabliczki gliniane, mieszczące stosunkowo niewiele tekstu. Przodkiem książki był papirusowy zwój (tzw. rulon staroegipski) złożony średnio z 20 arkuszy papirusu przyklejonych do siebie zachodzącymi na siebie brzeżkami. Zwój ten, rozwinięty całkiem, mierzył około 20 metrów długości i 30 do 47 cm szerokości. Tekst zapisywano czarnym atramentem, używając czerwonego do zaznaczenia początku rozdziałów. Podczas czytania trzymano zwój w lewej ręce, a następnie rozwijano go. Zwoje przechowywano w dzbanach glinianych i skrzynkach.
Później używano pergaminu ze skór cielęcych, owczych i kozich, ale też zgodnie z tradycją używania papirusu, czyli w zwojach. Pergamin okazał się na tyle dobrym materiałem na książki, na tyle, by ciąć go na niewielkie arkusze. Składano je na pół, po czym wkładano jedne w drugie, tworząc rodzaj zeszytu. Gdy zeszyty takie zszywano grzbietami, otrzymano w ten sposób postać książki pergaminowej, zwaną kodeksem.
Po raz pierwszy papier otrzymano go w Chinach Po raz pierwszy papier otrzymano go w Chinach. Prawdopodobnie powstał jako pozostałość po myciu jedwabnej waty. Tę czynność wykonywano na matach, polegała ona na zwilżaniu i ubijaniu jej kijami. Po zdjęciu waty na tychże matach osadzał się cienki nalot, który po wyschnięciu nadawał się do pisania. Z czasem Chińczycy zastąpili jedwab tańszymi włóknami roślinnymi (np. łykiem morwy), szmatami lnianymi. Masa papierowa powstawała z włókien tkanin miażdżonych i tłoczonych w cienkie arkusze. Książki rozpowszechniły się od czasu, gdy Johannes Gutenberg, wynalazca farby i prasy drukarskiej oraz maszynki do odlewania czcionek po raz pierwszy zastosował druk. Było to pod koniec XV wieku.