Obszar nadleśnictwa obejmuje pogranicze Wielkopolski i Kujaw, leży w dorzeczu Warty i Neru oraz początkowym biegu Noteci, która tu ma swoje źródła. Położenie Zwierzęta występujące na terenie nadleśnictwa to: łosie, jelenie, daniele, sarny, lisy, borsuki, dziki, bażanty, zające, ptaki (kaczki, gęsi, dzięcioły), nornice, kuny leśne i domowe Zwierzęta Sosna (60-70%) Dąb Olsza Brzoza Jesion (kiedyś) Występowanie drzew

Nadleśnictwo Koło powstało po I wojnie światowej, czyli w 1918 r. lecz za oficjalną datę powstania nadleśnictwa uważa się rok 1925, gdyż z tego roku wywodzą się pierwsze dokumenty. Sam budynek nadleśnictwa został zbudowany w 1920 r. Pierwszym nadleśniczym był Stanisław Tomkiewicz.

Ogólna powierzchnia Nadleśnictwa Koło po I wojnie światowej wynosiła 5819 ha z tego powierzchnia carskich lasów rządowych wynosiła 2981 ha - carskie leśnictwo Koło i Turek. W skład byłych lasów donacyjnych o powierzchni ogólnej 2838 ha wchodziły majątki: Kościelec, Lubotyń, Chełmno.

Pogranicze wielkopolsko-mazowiecko-łęczyckie pokrywały niegdyś przepastne puszcze, które w czasach prehistorycznych znacznie różniły się pod względem składy gatunkowego od lasów współczesnych. Analiza pyłkowa pozwoliła ustalić, że w okresie późnego glacjału, w najstarszym driasie (ok lat p.n.e), w ślad za ostatecznie wycofującym się z Polski lodowcem postępowała ekspansja lasu. Początkowo w bezdrzewnym krajobrazie pojawiły się zarośla tundropodobne (z kępami wierzby, brzozy, rokitnika i dębiku ośmiopłatkowego). Na przestrzeni kolejnych tysiącleci, pomiędzy a 8000 lat p.n.e, w północnej i środkowej części Polski wykształciła się tundra o charakterze parkowym, natomiast na południu kraju powstał las z udziałem sosny, limby, modrzewia, brzozy i osiki.

To nadleśnictwo nazywane jest megalitycznym, ponieważ znajdują się tam grobowce i piramidy sprzed 5000 lat. Zostały one opisane przez Konrada Jażdżewskiego i Stanisława Madajskiego.

W okresie okupacji niemieckiej nadleśniczym Nadleśnictwa Koło był Niemiec Heinz May. W lutym 1945 r. w Niemczech spisał autobiograficzną relację zatytułowaną „Die grosse Luge – Chełmno, der Nationalsozialimus, wie ihn das deutsche Volk nicht kennt, Ein Erlebnisbericht von H. May” („Wielkie kłamstwo – Chełmno, narodowy socjalizm w postaci narodowi niemieckiemu nieznanej, pamiętnik H. Maya”). Relacja składa się z czterech rozdziałów: I. Jak stałem się narodowym socjalistą, II. Moje przeżycia w Polsce, III. Wielki mord na Żydach, IV. Marsz powrotny. Autor w rozdziale pierwszym opisał własną drogę do nazizmu z rokiem 1939 włącznie, w rozdziałach drugim i trzecim przedstawił swą działalność w Nadleśnictwie Koło od początku 1940 r. do początku 1945 r., przy czym rozdział trzeci w całości poświęcił zagładzie Żydów w niemieckim obozie śmierci Kulmhof (Chełmno nad Nerem), a w rozdziale czwartym zrelacjonował powrót w styczniu 1945 r. do Niemiec.