Zagrożone zwierzęta na świecie.

Dlaczego wymierają tysiące zwierząt? Nikt nie wątpi, że działalność człowieka powodowała wymieranie gatunków zarówno w odległej, jak i niedalekiej przeszłości. jednak przez ostatnie 400 lat tempo tego procesu nienaturalnie szybko wzrosło. Zostało to spowodowane głównie gwałtownym przyrostem ludzkiej populacji, której maksimum liczebności przewiduje się na koniec XXI wieku. Jeżeli wysiłki na rzecz powstrzymania tempa przyrostu naturalnego ludzkości powiodą się, to liczba ludności osiągnie poziom 10-11 miliardów, jeśli nie - wzrośnie do 15 miliardów. Z liczb tych wynika jeden wniosek: w najbliższym stuleciu cała rzesza głodnych ludzi szukać będzie dostępu do kurczących się zasobów pokarmowych świata. Oznacza to nadejście ciężkich czasów dla rezerwatów przyrody, parków narodowych i innych środowisk chronionych - ich zasoby staną się zbyt łakomym kąskiem dla kłusowników, bezrolnych chłopów i wszystkich zgłodniałych. Utrzymanie integralności lasów i rezerwatów przyrody - największej nadziei na powstrzymanie wznoszącej się fali wymierania gatunków - może okazać się najpoważniejszym wyzwaniem XXI wieku.

Dzięcioł wielkodzioby

Dzięcioł wielkodzioby - jest drugim pod względem rozmiarów – po również krytycznie zagrożonym dzięciole cesarskim – dzięciołem na świecie. Mierzy ok. 50 cm i waży ok. 570 g. Rozpiętość skrzydeł wynosi 75 cm. Pióra o niebieskawo-czarnym połysku z białymi pasami na karku i grzbiecie oraz białymi smugami na końcach spodniej i wierzchniej strony skrzydeł. Dziób u osobników dorosłych koloru kości słoniowej, u młodocianych kredowobiały. Na głowie charakterystyczny czub – u samców czerwony, czarny u samic i młodocianych, u których jest dodatkowo poszarpany. Gdy ptak siedzi ze złożonym skrzydłem, u obu płci widoczna u dołu duża, trójkątna powierzchnia białych piór. Między innymi ta cecha wyróżnia go od mniejszego i czarnodziobego dzięcioła smugoszyjego.

Lampart amurski

Lampart amurski - jest samotnikiem, prowadzi nocny tryb życia Lampart amurski - jest samotnikiem, prowadzi nocny tryb życia. Dłuższe i szersze niż u innych lampartów łapy ułatwiają mu poruszanie się po śniegu. Dorosłe osobniki ważą przeważnie ok. 40-50 kg, ale znane są też takie, które osiągnęły masę 75 kg. Żywi się głównie jeleniowatymi i mniejszymi ssakami. Program ,,Ostatni lampart" opowiada o tych o kotach mówiąc, że obecnie na wolności żyje tylko 30 osobników, które się ze sobą krzyżują (ojciec z córką, a potem z młodymi córki). P. p. orientalis ma najniższy poziom zmienności genetycznej ze wszystkich podgatunków lamparta.

Nosorożec jawajski

Nosorożec jawajski – gatunek ssaka z rodziny nosorożcowatych, jeden z pięciu żyjących do dziś gatunków nosorożców. Należy do tego samego rodzaju, co nosorożec indyjski. Łączy je podobna, przypominająca mozaikę skóra stwarzająca wrażenie opancerzenia. Nosorożec jawajski, mierząc 3,1–3,2 m długości i 1,4–1,7 m wysokości, jest mniejszy od swego krewniaka, wielkością bardziej zbliża się do nosorożca czarnego. Jego rogi, mniejsze niż u innych nosorożców, osiągają zwykle poniżej 25 cm.

Wieloryb biskajski

Wieloryb biskajski, wal biskajski – gatunek ssakamorskiego z rodziny wielorybów gładkoskórych, blisko spokrewniony z Eubalaena japonica (z północnego Pacyfiku) i Eubalaena australis (z półkuli południowej) traktowanymi wcześniej jako populacje wieloryba biskajskiego. Kiedyś był jednym z najpowszechniej występujących wielorybów. Obecnie jest jednym z najrzadszych gatunków, gdyż stanowią łatwy łup, od dawna jest masowo poławiany przez człowieka.

Goryl górski

Goryl górski – podgatunek goryla wschodniego ssaka z rodziny człowiekowatych. Jest największą małpą człekokształtną – dorosły samiec może ważyć od 150-200 kg. Od goryli nizinnych różni się dłuższymi i ciemniejszymi włosami.

Żółw skórzasty

Żółw skórzasty - gatunek gada z podrzędu żółwi skrytoszyjnych, jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel rodziny żółwi skórzastych. Jest największym współcześnie żyjącym żółwiem morskim. Gatunek ten jest znany od połowy XVI wieku

Tygrys syberyjski

Tygrys syberyjski, tygrys amurski – drapieżny ssak z rodziny kotowatych, największy z podgatunków tygrysa. Porównywalne rozmiary osiąga jedynie tygrys bengalski (P. t. tigris). Zbliżony wielkością tygrys kaspijski (P. t. virgata) uznawany jest już za gatunek wymarły. Tygrys syberyjski to podgatunek o niskim poziomie zmienności genetycznej.

Salamandra olbrzymia chińska

Salamandra olbrzymia chińska – płaz ogoniasty z rodziny skrytoskrzelnych, największy żyjący współcześnie płaz świata.

Mniszka hawajska

Mniszka hawajska - gatunek ssaka płetwonogiego z rodziny fokowatych Mniszka hawajska - gatunek ssaka płetwonogiego z rodziny fokowatych.Osiąga długość ciała od 210 do 230 cm, samica jest większa od samca. Waga dorosłego samca wynosi 175 kg, natomiast samicy 275 kg (ciężarna samica waży ok. 300 kg). Skóra ubarwiona na szaro lub brunatno, na brzuchu jaśniejsza. Samiec jest ciemniejszy od samicy; noworodki pokryte są czarną skórą i wełnistą sierścią.

Żubr

Żubr– gatunek łożyskowca z rodziny krętorogich, rzędu parzystokopytnych. W 2009 roku światowe zasoby gatunku wynosiły około 4230 osobników, z czego jedna trzecia przebywała w hodowlach zamkniętych, pozostałe tworzyły 32 całkowicie lub częściowo wolne populacje. Według danych z 2010 roku w Polsce żyły 1224 żubry, z czego 191 w ośrodkach hodowlanych i ogrodach zoologicznych. Prawie połowa polskiej wolnej populacji skupiona jest w Puszczy Białowieskiej, ponadto dzikie żubry w Polsce spotkać można w Bieszczadach, Puszczy Knyszyńskiej, Puszczy Boreckiej oraz w rejonie Mirosławca i Drawska Pomorskiego w województwie zachodniopomorskim.

Wykonali: Klaudia Sprynger Natalia Celmer Przemek Jargieło Dorota Walenda Paulina Witkowska