Jak sobie z nim radzić ?

Stres jest zjawiskiem biologicznym, stanowiącym reakcję organizmu na jakiekolwiek stawiane mu wymagania: fizyczne lub psychiczne. Innymi słowy, stresem określa się wszystkie bodźce, które zmieniają stopień gotowości człowieka do działania. Dzięki nim życie nie jest monotonne, krótkotrwały stres jest zjawiskiem mobilizującym, pomaga nam przezwyciężać trudności. Jeżeli natomiast dociera do nas zbyt wiele bodźców, wówczas zaczynamy odczuwać dyskomfort. Jeżeli wciąż jesteśmy poddawani silnemu oddziaływania bodźców, znacząco pogarsza się nasze samopoczucie, zdrowie i wreszcie może dojść do poważnych zaburzeń. Dobre opanowanie radzenia sobie ze stresem zapewni nam komfort życia - uchroni przed nudą, ale i przed zmaganiami ponad nasze siły.

Osoba odczuwająca stres jest pobudzona emocjonalnie, ma przyspieszoną akcje serca, wyższe ciśnienie krwi, przyspieszony oddech, odczuwa suchość w ustach, na ciele pojawia się gęsia skórka, następuje wzrost stężenia cukru we krwi itp.

Niewielki stres ma znaczenie pozytywne, jest bowiem motorem napędzającym do działania i mobilizującym do nauki. Natomiast duży wpływa negatywnie na zdrowie człowieka. Paraliżuje myśli, wywołuje tzw. pustkę w głowie w sytuacji, kiedy niezbędna jest wyjątkowa koncentracja. Doprowadza do rozstroju psychicznego, wywołuje zaburzenia przemiany materii, utrudnia utrzymanie prawidłowej masy ciała i może być przyczyną wrzodów żołądka i dwunastnicy. Jest częstym sprawcą problemów z zasypianiem prowadzących nawet do bezsenności.

Silny stres u dzieci i rodziców związany np Silny stres u dzieci i rodziców związany np. z egzaminami prowadzi do rozwoju sytuacji konfliktowych w domu, narastania nieporozumień i problemów. Widok zdenerwowanych rodziców nie mobilizuje dzieci. Wręcz odwrotnie – stres towarzyszący dorosłym bardzo często udziela się również dzieciom, odbiera im pewność siebie i skutecznie niszczy wiarę we własne siły i wiedzę. Może on doprowadzić nawet do wybuchów agresji dziecka względem rodziców lub odwrotnie.

Rodzice, którzy chcą pomóc swoim dzieciom w sytuacjach silnie stresujących, powinni zachować szczególny spokój ducha. Powinni zadbać przede wszystkim o to, aby w domu zapanowała atmosfera sprzyjająca koncentracji i efektywnej nauce. Aby to osiągnąć, rodzice muszą najpierw nauczyć się walczyć z własnym stresem.

Ważne jest, aby nie tłumić w sobie stresu, ponieważ nigdy nie uda się do końca ukryć negatywnych uczuć przed dziećmi, które posiadają doskonały zmysł obserwacji i z pewnością to zauważą.

Tłumienie stresu nie jest korzystne dla naszego zdrowia Tłumienie stresu nie jest korzystne dla naszego zdrowia. Może bowiem wywoływać liczne zaburzenia dotyczące zarówno sfery emocjonalnej (niepokój, bezsenność, nadmierne pobudzenia, drażliwość), jak i fizycznej (wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie akcji serca, podwyższenie poziomu cukru we krwi, nadmierne wydzielanie kwasu żołądkowego, pocenie itp.).

W rozładowaniu napięcia nerwowego pomogą spacery na świeżym powietrzu, słuchanie muzyki z ulubionej płyty, czytanie dobrej lektury, basen, wycieczki, praca w ogrodzie, kąpiel lub wizyta u przyjaciół. Zrelaksowany i wypoczęty rodzic, pełen wewnętrznego spokoju ma szansę stać się najlepszym przyjacielem w trudnych i decydujących momentach życia dziecka.

Ucząc dziecko dystansu do czynników wywołujących stres rodzic stanie się wzorcem, który warto naśladować. Stanie się ostoją dla swego dziecka, doda mu wiary w możliwości i nawet w przypadku niepowodzenia będzie dla niego oparciem.

Dziękuję pedagog Katarzyna Buchla