Chrzest Polski – tradycyjna nazwa chrztu księcia polan Mieszka I, który zapoczątkował proces chrystianizacji ziem polskich.
Książe Mieszko I przyjął chrzest pod wpływem żony Dobrawy. Chrzest miał miejsce w 966 roku.
Najstarsza informacja o chrzcie Polski pochodzi z Kroniki Thietmara z Merseburga i została zapisana w Niemczech w XI wieku, około 50 lat po chrzcie Mieszka. W początkach XII wieku, a więc około 150 lat po chrzcie, jako druga została zapisana opowieść w Kronice Galla Anonima. Ani Thietmar, ani Gall nie wymienili dokładnej daty i miejsca chrztu.
Geneza przyjęcia chrztu przez Mieszka I: Ślub z czeską księżniczką Dobrawą i sojusz z Czechami W X wieku większość państw europejskich była chrześcijańska - istniało zagrożenie misjami chrystianizacyjnymi Uniezależnienie się od Cesarstwa Niemieckiego Religia chrześcijańska wzmacniała pozycję władcy - bunt przeciw władcy traktowany jako grzech ciężki
Skutki przyjęcia chrztu: Wyniesienie grupy rządzącej państwem ponad ogół ludności i zrównanie z innymi władcami chrześcijańskiej Europy Rozwój piśmiennictwa na ziemiach polskich Powstanie pierwszych szkół przyklasztornych Utworzenie pierwszego polskiego biskupstwa misyjnego w Poznaniu wzmocnienie pozycji Mieszka I w stosunkach z niemieckim cesarzem wzmocnienie powstającego organizmu państwowego rozwój edukacji i kultury
Podsumowanie Przyjęcie przez Mieszka I religii chrześcijańskiej było na ówczesne czasy ogromnym wyzwaniem politycznym i zaświadcza o mądrości, charyzmie i dalekowzroczności planów piastowskiego księcia, który miejsce Polski widział wśród państw europejskiej wspólnoty.
Chrzest Mieszka I zapoczątkował proces chrystianizacji i doprowadził do przyjęcia przez większość mieszkańców ziem polskich religii chrześcijańskiej w obrządku rzymskim. Sukces chrystianizacji okazał się trwały, a katolicyzm jako wyznanie większości Polaków przetrwał do współczesności.
Dziękuje za uwagę Maciej Kuehn VB