Jan Kochanowski

Kochanowski Jest uważany za jednego z najwybitniejszych polskich poetów okresu Odrodzenia. Jest uważany za jednego z najwybitniejszych polskich poetów okresu Odrodzenia.

Jan Kochanowski Urodził się w 1530 roku w Sycynie (koło Zwolenia), a zmarł 22 sierpnia 1584 w Lublinie. Pochodził ze szlacheckiej rodziny Kochanowskich herbu Korwin, był synem Piotra Kochanowskiego, sędziego ziemskiego sandomierskiego i Anny Białaczowskiej herbu Odrowąż. Urodził się w 1530 roku w Sycynie (koło Zwolenia), a zmarł 22 sierpnia 1584 w Lublinie. Pochodził ze szlacheckiej rodziny Kochanowskich herbu Korwin, był synem Piotra Kochanowskiego, sędziego ziemskiego sandomierskiego i Anny Białaczowskiej herbu Odrowąż.

Fragment fraszki pt. „Na zdrowie” "Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie, jako smakujesz, aż się zepsujesz" "Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie, jako smakujesz, aż się zepsujesz"

Jan Kochanowski studia rozpoczął na Akademii Krakowskiej w W latach mógł studiować w którymś z uniwersytetów niemieckich, bądź też przebywać na jednym z dworów magnackich. Jan Kochanowski studia rozpoczął na Akademii Krakowskiej w W latach mógł studiować w którymś z uniwersytetów niemieckich, bądź też przebywać na jednym z dworów magnackich.

Pomnik Jana Kochanowskiego Jednym z najważniejszych elementów Dni Radomia ( ) było odsłonięcie pomnika Jana Kochanowskiego. Jednym z najważniejszych elementów Dni Radomia ( ) było odsłonięcie pomnika Jana Kochanowskiego.

Jan Kochanowski, którego możemy zwać ojcem języka polskiego. Jest to druk bibliofilski, będący zarazem rozprawką naukową prof. Tadeusza Ulewicza, której tezą jest udowodnienie, że podobizna Jana Kochanowskiego, zawarta w Gnieździe cnoty B. Paprockiego stanowi konterfekt oparty istotnie na prawdziwym wizerunku poety. Jest to druk bibliofilski, będący zarazem rozprawką naukową prof. Tadeusza Ulewicza, której tezą jest udowodnienie, że podobizna Jana Kochanowskiego, zawarta w Gnieździe cnoty B. Paprockiego stanowi konterfekt oparty istotnie na prawdziwym wizerunku poety.

Jan Matejko, Śmierć Urszulki Kochanowskiej Publikacja mówi o niezwykłej karierze obrazu, którego dotyczy. Dzieło Jana Matejki Śmierć Urszulki Kochanowskiej wrosło bowiem tak głę-boko w polską świadomość narodową, jak żadne inne malarskie odwołujące się do literatury. Każdy, od szkolnego dziecka do inteligenta, gdy patrzy na jego reprodukcję - wie, do którego utworu literatury polskiej się on odnosi, miano-wicie do Trenów Jana Kochanowskiego. Tak samo w przeciwnym kie- runku, czytając Treny - każdy ma przed oczyma płótno Matejki. Publikacja mówi o niezwykłej karierze obrazu, którego dotyczy. Dzieło Jana Matejki Śmierć Urszulki Kochanowskiej wrosło bowiem tak głę-boko w polską świadomość narodową, jak żadne inne malarskie odwołujące się do literatury. Każdy, od szkolnego dziecka do inteligenta, gdy patrzy na jego reprodukcję - wie, do którego utworu literatury polskiej się on odnosi, miano-wicie do Trenów Jana Kochanowskiego. Tak samo w przeciwnym kie- runku, czytając Treny - każdy ma przed oczyma płótno Matejki. Tymczasem płótno zniknęło z pola widzenia publiczności wkrótce po namalowaniu. A więc: tak naprawdę, nie wiemy, jak obraz wyglądał, nie znamy przede wszystkim jego kolorystyki, rozmiarów, sam kształt kompozycyjny po-znajemy zaś jedynie za pośrednictwem drugiej ręki: drzeworytów publikowa-nych w czasopismach XIX wiecznych oraz dość niewyraźnego zdjęcia obrazu, wykonanego wkrótce po jego namalowaniu. Dysponujemy też wykonanym przez Matejkę szkicem akwarelowym. Wszystko to pozwala jednak zbliżyć się nam w jakiś sposób do oryginału, choć jest jego namiastką... Tymczasem płótno zniknęło z pola widzenia publiczności wkrótce po namalowaniu. A więc: tak naprawdę, nie wiemy, jak obraz wyglądał, nie znamy przede wszystkim jego kolorystyki, rozmiarów, sam kształt kompozycyjny po-znajemy zaś jedynie za pośrednictwem drugiej ręki: drzeworytów publikowa-nych w czasopismach XIX wiecznych oraz dość niewyraźnego zdjęcia obrazu, wykonanego wkrótce po jego namalowaniu. Dysponujemy też wykonanym przez Matejkę szkicem akwarelowym. Wszystko to pozwala jednak zbliżyć się nam w jakiś sposób do oryginału, choć jest jego namiastką...

Tren VIII Tren VIII Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,Moja droga Orszulo, tym zniknieniem swoim!Pełno nas, a jakoby nikogo nie było:Jedną maluczką duszą tak wiele ubyło.Tyś za wszytki mówiła, za wszytki spiewała,Wszytkiś w domu kąciki zawżdy pobiegała.Nie dopuściłaś nigdy matce się frasowaćAni ojcu myśleniem zbytnim głowy psować,To tego, to owego wdzięcznie obłapiającI onym swym uciesznym śmiechem zabawiając.Teraz wszytko umilkło, szczere pustki w domu,Nie masz zabawki, nie masz rozśmiać się nikomu.Z każdego kąta żałość człowieka ujmuje,A serce swej pociechy darmo upatruje. Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,Moja droga Orszulo, tym zniknieniem swoim!Pełno nas, a jakoby nikogo nie było:Jedną maluczką duszą tak wiele ubyło.Tyś za wszytki mówiła, za wszytki spiewała,Wszytkiś w domu kąciki zawżdy pobiegała.Nie dopuściłaś nigdy matce się frasowaćAni ojcu myśleniem zbytnim głowy psować,To tego, to owego wdzięcznie obłapiającI onym swym uciesznym śmiechem zabawiając.Teraz wszytko umilkło, szczere pustki w domu,Nie masz zabawki, nie masz rozśmiać się nikomu.Z każdego kąta żałość człowieka ujmuje,A serce swej pociechy darmo upatruje.

NA LIPĘ Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie! Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie, Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie. Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają, Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają. Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły Biorą miód, który potym szlachci pańskie stoły. A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie, Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie. Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie Jako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie. Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie! Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie, Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie. Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają, Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają. Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły Biorą miód, który potym szlachci pańskie stoły. A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie, Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie. Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie Jako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie.

W kaplicy Kochanowskich pochowano Jana Kochanowskiego oraz jego rodziców i njbliższych krewnych poety.W nawie bocznej kościoła znajduje się także płaskorzeźba przedstawiająca popiersie poety. W kaplicy Kochanowskich pochowano Jana Kochanowskiego oraz jego rodziców i njbliższych krewnych poety.W nawie bocznej kościoła znajduje się także płaskorzeźba przedstawiająca popiersie poety. W centrum miasta Zwolenia znajduje się Plac Jana Kochanowskiego i rynek. Z inicjatywy społeczeństwa zwoleńskiego wzniesiono w miejscowym parku pomnik Jana Kochanowskiego. Odsłonięcie pomnika nastąpiło w 1961 r. W centrum miasta Zwolenia znajduje się Plac Jana Kochanowskiego i rynek. Z inicjatywy społeczeństwa zwoleńskiego wzniesiono w miejscowym parku pomnik Jana Kochanowskiego. Odsłonięcie pomnika nastąpiło w 1961 r. Patronem zwoleńskiego LO został Jan Kochanowski. Patronem zwoleńskiego LO został Jan Kochanowski.