Charakterystyka wybranych instytucji Marta Milewska Paulina Wrona Finanse, Rachunkowość i Ubezpieczenia Grupa 6

Plan prezentacji Charakterystyka następujących instytucji: 1. Rzecznik Finansowy (Ubezpieczonych) 2. PIU 3. EIOPA 4. IAIS 5. FSB (Financial Stability Board)

1.Rzecznik Finansowy (Ubezpieczonych) Rzecznik Ubezpieczonych (RU) – polski urząd państwowy, którego zadaniem było reprezentowanie interesów ubezpieczających, ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia, członków otwartych funduszy emerytalnych i uczestników pracowniczych programów emerytalnych (PPE). Rzecznik Finansowy jest instytucją ustawowo powołaną do reprezentowania klientów instytucji finansowych. Podstawowym zadaniem Rzecznika jest rozpatrywanie wniosków, skarg i zażaleń oraz udzielanie porad w sprawach wynikających z pomiędzy klientem a instytucją finansową. RU z dniem przekształcił się w Rzecznika Finansowego. Rzecznik Ubezpieczonych Rzecznik Finansowy

1. Obowiązki Rzecznika Finansowego Obecnie Rzecznik Finansowy przejął obowiązki Rzecznika Ubezpieczonych, czyli: udzielanie opinii, konsultacji i informacji prawno-ubezpieczeniowych oraz wyjaśnień w zakresie prawa; rozpatrywanie skarg i wniosków indywidualnie kierowanych przez klientów do Rzecznika, związanych z niesłuszną w opinii klienta odmową uznania reklamacji przez podmiot z rynku finansowego; występowanie z wnioskiem o udzielenie informacji do wspomnianych instytucji i ubezpieczycieli; występowanie z wnioskiem o zmianę stanowiska wspomnianych instytucji i ubezpieczycieli, jeśli w opinii Rzecznika jest ono niekorzystne dla ubezpieczonego; wydawanie opinii dla projektów aktów prawnych dotyczących organizacji rynku finansowego; badania rynku ubezpieczeniowego i emerytalnego; edukowanie i informowanie ubezpieczonych, podnoszenie świadomości ubezpieczeniowej; sporządzanie sprawozdań statystycznych dotyczących skarg na ubezpieczycieli. Ponadto uzyskał nowe obowiązki, takie jak: prowadzenie mediacji pomiędzy klientem a podmiotem rynku finansowego; wydawanie opinii dla projektów aktów prawnych dotyczących organizacji rynku finansowego; na towarzystwo które nie wywiązuje się należycie z obowiązków, będzie mógł nałożyć karę finansową do tys. złotych, za zgodą osoby poszkodowanej i w jej imieniu postawi przed sądem ubezpieczyciela, który dopuszcza się niedozwolonych działań.

1. Kto został pierwszym Rzecznikiem Finansowym? Rzecznik jest powoływany na wniosek ministra finansów, na 4-letnią kadencję i na nie więcej niż dwie następujące po sobie kadencje. Stanowisko Rzecznika Finansowego może piastować osoba obywatelstwa polskiego, posiadająca wykształcenie wyższe, "wyróżniająca się wiedzą i doświadczeniem w zakresie funkcjonowania rynku finansowego i regulacji prawnych tworzących jego otoczenie". Rzecznik Finansowy nie może należeć do partii politycznej, być akcjonariuszem czy członkiem władz podmiotów rynku finansowego. W pierwszej kadencji funkcję Rzecznika Finansowego pełni Aleksandra Wiktorow, poprzedni Rzecznik Ubezpieczonych.

2. PIU – Polska Izba Ubezpieczeń Polska Izba Ubezpieczeń - (PIU) – organizacja samorządu gospodarczego, działająca od od 1990 r. Skupia ona działających w Polsce ubezpieczycieli (zrzesza 77 członków: 55 spółek akcyjnych, 13 oddziałów zagranicznych oraz 9 towarzystw ubezpieczeń wzajemnych).

2. Główne cele PIU Do głównych celów Polskiej Izby Ubezpieczeń należą: Budowanie silnego samorządu ubezpieczeniowego; Wspieranie budowania racjonalnego systemu prawnego regulującego usługi ubezpieczeniowe w Polsce; Działanie w ramach międzynarodowych struktur samorządu ubezpieczeniowego; Wymiana informacji i integrowanie środowiska ubezpieczeniowego; Współpraca z nadzorem finansowym, instytucjami ubezpieczeniowymi i finansowymi; Edukacja w zakresie ubezpieczeń; Budowanie prestiżu i zaufania wobec usług ubezpieczeniowych w Polsce.

3. EIOPA European Insurance and Occupational Pensions Authority EIOPA to Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych. EIOPA został utworzony w 2011 r., w ramach Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego (ESNF), jako Europejski Urząd Nadzoru mający wzmacniać europejskie mechanizmy nadzorcze w celu lepszej ochrony właścicieli polis, członków programów emerytalnych i uposażonych oraz w celu przywrócenia zaufania do systemu finansowego.

3. Główne cele EIOPA Do głównych celów Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych należą: zapewnienie konsumentom przejrzystości, prostoty, dostępności i uczciwości na rynku wewnętrznym; odgrywanie wiodącej roli w opracowywaniu prawidłowych i rozważnych przepisów regulujących rynek wewnętrzny UE; poprawa jakości, efektywności i spójności nadzoru nad ubezpieczycielami i pracowniczymi programami emerytalnymi w UE; identyfikacja, ocena i minimalizacja ryzyka oraz zagrożeń i zarządzanie nimi w odniesieniu do stabilności finansowej sektora ubezpieczeń i sektora pracowniczych programów emerytalnych; EIOPA działający jako nowoczesna, kompetentna i profesjonalna organizacja, zarządzana w skuteczny sposób, cechująca się efektywnymi procesami oraz dobrą reputacją.

4. IAIS International Association of Insurance Supervisors Jest to Międzynarodowe Stowarzyszenie Nadzorców Ubezpieczeniowych, które utworzone zostało w 1994 roku. Zrzesza organy nadzorcze i regulacyjne ze 140 państw oraz organizacje międzynarodowe, w tym: Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych (EIOPA), Bank Światowy, Międzynarodowy Fundusz Walutowy.

4. Główne cele IAIS Do głównych celów Międzynarodowego Stowarzyszenia Nadzorców Ubezpieczeniowych należą: opracowywanie standardów w dziedzinie nadzoru ubezpieczeniowego, ich implementacja oraz wspieranie rozwoju rynków ubezpieczeń krajów członkowskich.

4. FSB Financial Stability Board Komitet Stabilności Finansowej opiera się na istniejących instytucjach i jest dla nich forum wymiany opinii i ocen sytuacji w sektorze finansowym na podstawie wszelkich dostępnych informacji, analiz itp. Jest to też płaszczyzna współpracy i wspólnego podejmowania działań mających na celu utrzymanie stabilności krajowego systemu finansowego. Komitet ma dbać o stabilność finansową zarówno w czasie spokoju, jak i niepokoju na rynkach finansowych.

4. Główne cele FSB Do głównych celów Komitetu Stabilności Finansowej należą: prewencja, czyli działania zapobiegawcze (monitorowanie sytuacji, regulacje ostrożnościowe, nadzór nad instytucjami finansowymi itd.), które mają wymusić odpowiedzialne i nienadmiernie ryzykowne zachowanie uczestników rynku, a tym samym nie dopuścić do powstania sytuacji kryzysowej, dbanie o stabilność finansową zarówno w czasie spokoju, jak i niepokoju na rynkach finansowych, zarządzanie kryzysowe, czyli sprawna koordynacja działań właściwych instytucji, aby w pierwszej kolejności nie dopuścić do eskalacji kryzysu w krajowym systemie finansowym (np. paniki w systemie bankowym czy na giełdzie), a następnie opanować sytuację i stopniowo powrócić do stanu sprzed kryzysu, użycie wszelkich dostępnych środków, aby jak najbardziej zminimalizować koszty kryzysu, w tym zwłaszcza ewentualne straty klientów instytucji finansowych i koszty podatników.

Źródła zyskaja-na,204,0, html zyskaja-na,204,0, html Finansowy html Finansowy html E665292CE2D E665292CE2D _Ubezpieczeniowych _Ubezpieczeniowych

Dziękujemy za uwagę