Bogowie Greccy

Zeus Zeus był synem tytanów Kronosa i Rei, mężem Hery i władcą bogów Olimpu. Sam był bogiem nieba. Symbolizował go orzeł i piorun. Jego rzymski aspekt to Jupiter lub Jowisz. Jego boskie zasiadające na Olimpie dzieci to Hefajstos, Atena, Ares, Apollo i jego bliźniaczka Artemis, Hermes oraz Dionizos. Był także ojcem wielu herosów, m. in. Heraklesa i Perseusza. Zeus został wykarmiony przez kozę Amalteę, a gdy ona złamała sobie róg, młody bóg pobłogosławił go i tak powstał Róg Obfitości, który zapewniał dostatek temu, kto go miał. Gdy Zeus dorósł, wyruszył, by pokonać swojego ojca, Kronosa, który zjadł jego rodzeństwo. Uwolnił swoich braci i siostry i razem zabili ojca, by rozpocząć erę bogów.

Posejdon Posejdon, kolejne dziecko pary królewskiej tytanów Kronosa i Rei jest panem mórz, oceanów oraz trzęsień ziemi. Jego atrybutem jest trójząb. Rzymianie nazwali go Neptunem. Stworzył konie z morskiej piany. Jego dzieci to np. Tezeusz, Polifem. Posejdon przeklął Odyseusza, króla Itaki, gdy ten obraził jego syna cyklopa Polifema Gdy zakochał się w okeanidzie Amfitrycie, Delfin polecił go nimfie. W jego dworze na dnie oceanu mieszkały nereidy.

Hades Hades, brat Posejdona i Zeusa to najmroczniejszy bóg, którego wszyscy się obawiają. Rządzi w zaświatach, jest panem Podziemia, które dzieli się na trzy główne części: Pola Kary, Łąki Asfodelowe oraz Elizjum, gdzie trafiają najbardziej zasłużone dusze. By dostać się do Krainy Umarłych, trzeba przepłynąć barką Charona przez Styks, minąć Cerbera, trzygłowego psa i stanąć przed sądem, który decyduje, gdzie trafia dusza po śmierci. Jego rzymski aspekt to Pluton, który był oprócz śmierci bogiem bogactwa. Jego atrybuty to klucze i berło. Ma żonę Persefonę, którą porwał i która musi spędzać z nim każdą jesień i zimę. Hades nie jest zaliczany do bogów olimpijskich, lecz uczestniczy w biesiadach.

Hera Hera to córka Kronosa i Rei oraz żona Zeusa. Jest boginią małżeństwa i macierzyństwa. Świętymi zwierzętami bogini są krowa i paw. Jej rzymska forma to Junona. Jest matką Aresa i Hefajstosa. Nienawidziła Heraklesa, któremu stale uprzykrzała życie, a także oślepiła starca Terezjasza. Jej służącą była Iris, boginka tęczy. W wojnie trojańskiej Hera stała po stronie Greków, bo nie mogła wybaczyć Parysowi, że nie uznał ją za najpiękniejszą.

Demeter Demeter, córka Kronosa i Rei, to bogini rolnictwa, w Rzymie Ceres. Przedstawiana jest z kłosem w dłoni. Gdy jej córka, Kora (nazwana przez Hadesa Persefoną) została uprowadzona, bogini wpadła w rozpacz, a ziemia przestała rodzić plony. W końcu Zeus ulitował się nad siostrą i wymusił na Hadesie obietnicę, że Kora/Persefona będzie na pół roku wracać do matki. Odtąd jesienią i zimą Demeter smuci się, bo jej córki nie ma, a na wiosnę rozkwita wraz z ziemią, ciesząc się z powrotu pociechy.

Hestia Hestia nie jest zaliczana do bogów olimpijskich, ale jest najstarszym dzieckiem Kronosa i Rei. Opiekuje się domem i ogniskiem domowym. Świętym zwierzęciem tej bogini jest osioł. Rzymianie nadali jej imię Westa. Na Forum Romanum w Rzymie miała swoją świątynię, w której płonął wieczny ogień. Opiekowały się nim westalki, jej kapłanki. Gdy ogień gasł, oznaczało to zły omen dla państwa.

Atena Atena narodziła się ze związku Zeusa i Metydy. Powstała przepowiednia, że Metyda urodzi córkę mądrzejszą od samego pana niebios. On połknął więc Metydę, żeby przepowiednia się nie spełniła, lecz pewnego dnia rozbolała go głowa. Wyskoczyła z niej Atena w pełnej zbroi i wkrótce stała się ulubionym dzieckiem króla Olimpu. Została boginią mądrości, rzemiosła oraz wojny sprawiedliwej. Jej świętym zwierzęciem jest sowa, a jej rzymska forma to Minerwa. Wielokrotnie rywalizowała z Posejdonem, m. in. o to, kto będzie patronem Aten. Posejdon obiecał mieszkańcom źródło, a Atena gaje oliwne. Wybrano Atenę i na jej cześć nazwano miasto. Pani mądrości wdała się kiedyś w spór z Arachne, o to, kto jest lepszą tkaczką. Urządzono więc zawody. Bogini spostrzegła, że praca Arachne jest piękniejsza i zniszczyła ją. Zrozpaczona dziewczyna powiesiła się, a wtedy Atena zrozumiała swój błąd i zamieniła rywalkę w pająka. Od tego czasu pająki prześladują ją. Córka Metydy często pomagała herosom.

Hefajstos Hefajstos, syn Zeusa i Hery, jest ponoć tak brzydki, że jego własny ojciec strącił go z Olimpu, przez co został kaleką. Po latach powrócił na Olimp i stał się bogiem kowalstwa, rzemiosła i ognia. Zeus dał mu za żonę piękną Afrodytę, która jednak kochała się w Aresie i nudziła się przy mężu. Hefajstos ma swoją kuźnię we wnętrzu Etny i wysadza w niej broń dla bogów i herosów. Jego rzymskim odpowiednikiem jest Wulkan.

Afrodyta Afrodyta to bogini piękna i miłości. Wyłoniła się z morskiej piany na Cyprze. Była żoną Hefajstosa, lecz zdradzała go z Aresem. Jej rzymską odpowiedniczką jest Wenus. Bogini wygrała w konkursie piękności z Herą i Ateną, w którym sędziował Parys. Symbolizuje ją gołąb i róża. Ku jej czci obchodzono Afrodyzje.

Ares Ares syn Zeusa i Hery, jest bogiem krwawej i okrutnej wojny. Symbolizuje go dzik i zakrwawiona włócznia. Jego dzieci, narodzone ze związku z Afrodytą, to m. in. Dejmos, Fobos i Harmonia. Jego rzymskim odpowiednikiem jest Mars, ojciec Romulusa i Remusa, założycieli Rzymu.

Artemida Artemida jest boginią łowów i księżyca. Jej rodzice to Zeus i Leto, a jej bratem bliźniakiem jest Apollo. Jej bronią jest łuk, za święte zwierzę ma łanię. Jednym z zadań Heraklesa było schwytanie tego właśnie zwierzęcia. Bogini patronuje myśliwych i Amazonki, wojownicze kobiety. Jej rzymskie imię to Diana.

Apollo Apollo jest bratem bliźniakiem Artemidy i dzieckiem Zeusa i Leto. Jak siostra, strzelał on z łuku. Specjalizował się w wielu dziedzinach: jest bogiem sztuki, muzyki, poezji, wróżbiarstwa, medycyny, a także słońca. Symbolizuje go lira, kołczan i łuk. Zabił węża/ smoka Pytona, czym przejął władzę nad Wyrocznią w Delfach. Pan dziewięciu muz.

Hermes Hermes był synem Zeusa i plejady Mai. To bóg podróżników, kupców i złodziei. Przedstawia się go w skrzydlatych sandałach. Jego atrybutem jest kaduceusz, który powstał, kiedy bóg rzucił kij między dwa węże, a one owinęły się wokół tego kija. Jego rzymska forma to Merkury, był posłańcem bogów. Jego dzieckiem był m. in. Pan- bóg dzikiej natury.

Dionizos Dionizos to bóg wina i hucznej zabawy, syn Zeusa i Semele. Jego symbolami są tygrys i winorośl. Przewodził orszakami bachoskimi, do których należeli satyrowie itp.. Orszak ten siał spustoszenie wszędzie, gdzie przechodził, np. zabił Orfeusza. Ku czci Dionizosa obchodzono Dionizje. Ariadna, która płynęła z Tezeuszem do Aten, została przez niego porwana na wyspie Naksos. Tam znalazł ją bóg wina, uratował, zakochał się w niej i pojął na żonę.

Pomniejsi Bogowie Eros- bóg miłości, przyjaźni i wierności. Janus- bóg drzwi, wyborów, początków, bram i mostów, patron umów i układów sojuszniczych. Nike- bogini zwycięstwa. Iris- bogini tęczy. Hebe- bogini młodości. Asklepios- bóg sztuki medycznej. Eol- bóg wiatrów. Tyche- bogini losu i przypadków. Pan- bóg dzikiej natury i pasterzy. Priapos- bóg ogrodów i pól. Mojry- boginie losu (Lachesies znaczyła nić życia ludzkiego, Kloto przędła ją, Atropos, zwana Nieubłaganą, przecinała). Erynie- boginie zemsty za przelaną krew: Alekto (Gniew), Tysyfone (Zemsta), Megera (Nienawiść). Dejmos- usposobienie trwogi. Fobos- usposobienie strachu. Tanatos- bóg śmierci. Hypnos- bóg snu. Morfeusz- bóg marzeń sennych. Zefir- wiatr zachodni. Boreasz- wiatr północny. Notos- wiatr południowy. Dike- odpowiada za zachowanie równowagi i porządku w świecie. Eris- bogini niezgody, chaosu i nieporządku.

Historia Wojny Trojańskiej Na wesele Tetydy- pięknej boginki morskiej i Peleusa- księcia tesalskiego zaproszono wszystkich bogów oprócz bogini niezgody, Eris. Ta postanowiła się zemścić i rzuciła pomiędzy będące tam boginie złote jabłko z napisem „dla najpiękniejszej”. Sprzeczały się o to, ale najbardziej skłócone były Atena, Hera i Afrodyta. Zeus zadecydował, że rozstrzygnie to Parys, młody i śliczny pasterz. Na kilka dni przed urodzeniem Parysa jego matka, królowa Troi, miała sen, że jej syn będzie kimś, przez kogo spłonie całe miasto. Noworodka oddała więc pasterzom, nie wiedział więc nic o swoim pochodzeniu. Kiedy Hermes przyszedł do niego, z wiadomością, że został wybrany na tego, kto rozstrzygnie ten spór, wydało mu się to bardzo nieprawdopodobne, ale poszedł z bogiem podróżników. Hera obiecała mu bogactwo, Atena mądrość, a Afrodyta piękną Helenę. Parys oddał więc jabłko Afrodycie. Po jakimś czasie po tym sądzie pastuszek startował w publicznych igrzyskach w Troi. Ponieważ wygrał, został zaproszony na dwór królewski, a tam odkryto jego pochodzenie. Zapomniano też o złej wróżbie dotyczącej jego. Parys wyjechał do króla Menelaosa, zabrał mu żonę- Helenę i wyjechał z nią do Troi. Zdecydowano się na wojnę. Wśród przeciwników Troi był m. in. Odyseusz i Achilles. Rozpoczęła się wojna. Trwała dziewięć lat. W dziesiątym roku Grecy odjechali, zostawiając tylko drewnianego konia. Trojanie uznali, że to podarek i wciągnęli go za bramy Troi. W nocy wyskoczyli z konia Grecy, zaatakowali z zaskoczenia i wygrali w końcu wojnę.

Prezentację przygotowała Dorota Chańko Va Koniec Prezentację przygotowała Dorota Chańko Va