Teoria gry organizacyjnej Każdy człowiek wciąż jest uczestnikiem wielu różnych gier. Teoria gier zajmuje się wyborami podejmowanymi przez ludzi w warunkach niepewności. Gra to substytut realnych działań, które toczą się w określonych warunkach. Dostarcza wielu cennych informacji o sposobie zachowania się człowieka, o dokonywanych przez niego wyborach.

W koncepcji tej słowa „gra” używa się po to, by podkreślić, że uczestnicy (aktorzy) współpracują ze sobą, a jednocześnie rywalizują. Ich interesy są częściowo zbieżne, a częściowo rozbieżne. Ich współpraca może przynieść korzyści obu stronom, ale o ostateczny podział korzyści strony muszą rywalizować.

Teoria gry organizacyjnej opracowania przez M. Croziera i E. Friedberga. Wywodzi się z obserwacji rywalizacji gier sportowych, rywalizacji jednostek o przywództwo w grupie, konfliktów interesów, zasad prowadzenia wojen. Teoria gier powstała z uogólnienia wszystkich tych sytuacji i wprowadzenia pewnych wspólnych pojęć takich jak :

 gra – to ogólna nazwa sytuacji konfliktowej bez względu na przedmiot konfliktu,  gracze – to podmioty konfliktu,  strategia – to celowy plan gry opisujący jakie decyzje będzie podejmował gracz w różnych sytuacjach uwzględniając jego preferencje,  wpłaty – końcowe konsekwencje dla wszystkich uczestników gry.

Teoria gier, to wizja organizacji jako obszaru ciągłej walki miedzy ludźmi. W każdej organizacji, niezależnie od jej rozmiarów, rodzaju ciągle dochodzi bowiem do „rozgrywek” dlatego, że każdy człowiek, jej członek – gracz - jest względnie autonomicznym aktorem zdolnym do realizacji własnych interesów, najczęściej rozbieżnych z interesami organizacji, zdolnym do kalkulacji i manipulacji, podejmującym działania kreacyjne i adaptacyjne, uwzględniającym w swoich działaniach istniejące okoliczności i posunięcia swoich partnerów. Organizacje nie są ponadto całościami w pełni uporządkowanymi. Ich domeną są stosunki władzy, przetargi i kalkulacje.

Specyficznym rodzajem gry jest proces zarządzania, który charakteryzuje się tym, że :  jest to gra o sumie niezerowej, wygrana jednego nie musi oznaczać przegranej innego gracza;  istnieje możliwość wyboru rodzaju gry, choć z drugiej strony proces zarządzania charakteryzuje względny przymus uczestnictwa w grze ;

 uczestnictwo w grze wiąże się z możliwością otrzymania gratyfikacji,  proces zarządzania można uznać za system gry sterowanej, co oznacza, że powinien zapewnić jej ciągłość, przeciwdziałać zakłóceniom, zapewnić przestrzeganie reguł gry, a także troszczyć się o dostarczenie materialnych możliwości ich realizacji,

 sterujący grą bierze w niej udział na innych zasadach, niż pozostali uczestnicy; może bowiem zmieniać jej reguły, bądź zasoby umożliwiające grę,  gra ma układ hierarchiczny, co oznacza, że uczestniczący w grze czerpie gratyfikacje z dwóch źródeł: uczestnictwa w grze oraz z osiągnięć w sterowaniu nią.

W praktyce teorię gier po raz pierwszy wykorzystano do planowania zbrojeń jądrowych po II wojnie światowej. Następnie była wykorzystywana do rozwiązywania problemów ekonomicznych przez J. Newmana i O. Morgernsterna. Obecnie wykorzystuje się ją do kształtowania różnego rodzaju zdarzeń gospodarczych, np. do kalkulowania konkurencyjnych cen.

Do literatury polskiej koncepcję gry organizacyjnej wprowadzili: A. K. Koźmiński i A. Zawiślak.

Zalety i wady teorii gier  ułatwia rozumienie mechanizmów rządzących zachowaniami ludzi w organizacjach  dostarcza wiedzy na temat budowy organizacji  stwarza zupełnie nową perspektywę badawczą  nie powinno się jej traktować jak ogólnej teorii, która jest w stanie sformułować prawa rządzące funkcjonowaniem organizacji  nie formułuje uniwersalnych zasad, które mogą mieć zastosowanie we wszystkich organizacjach