STAROŚĆ MA PRZYSZŁOŚĆ. Spójrzmy na dane statystyczne. Gdy więcej niż 7% populacji ukończy 65 rok życia, społeczeństwo zyskuje miano starego. W Polsce już w 1995 roku było takich osób ponad 10%, dziś stanowią około 16%, z tego 1/3 to ludzie ponad 75 letni. Zgodnie z prognozami 2030 roku co 4 Polak będzie w wieku po produkcyjnym, a udział kobiet po 60 wśród Polek wyniesie niemal 30%. Dziś populacja ludzi po 60 roku życia liczy około 600 milionów, a za 50 lat może przekroczyć 2 miliardy. Czynniki wpływające na aktywność zawodową osób starszych : -Poziom wykształcenia -- Umiejętności -- Przebieg dotychczasowej kariery zawodowej -- Stan zdrowia --Warunki i dostępność pracy --Cechy osobowe i postawy wobec pracy --Czynniki społeczne. Czynnikami sprzyjającymi zatrudnieniu osób starszych są: --płeć żeńska, -- wiek powyżej 60 lat -- posiadanie prawa jazdy -- posiadanie umiejętności pozyskiwania informacji z Internetu -- duże doświadczenie zawodowe mierzone stażem pracy --uczestnictwo w szkoleniu --bardzo dobry i dobry stan zdrowia - - brak niepełnosprawności --zobowiązania opiekuńcze w stosunku do dzieci i wnuków -- nie posiadanie emerytury

Wiek Emerytalny wynosi 67 lat. W jakim wieku Europejczycy rezygnują z pracy? Islandia 64 lata Szwecja 63 lata Wielka Brytania i Norwegia 62 lata Niemcy, Włochy, Litwa, Bułgaria 61 lat Rumunia i Czechy 60 lat Francja 59 lat Austria i Polska 58 lat Słowenia 56 lat

Podstawowe CECHY OKRESU STAROŚCI. Człowiek od zamierzchłych czasów marzył o długim i zdrowym życiu. Alchemicy przez wieki szukali eliksiru młodości. Bardziej nowoczesnymi metodami posługują się obecnie naukowcy – z niewiele lepszym skutkiem. Starość i starzenie się – to pojęcia, które nie zostały jeszcze jednoznacznie zdefiniowane, zarówno przez nauki biologiczne jak i społeczne. Pierwsze z tych pojęć traktowane jest jako zjawisko, faza życiowa, drugie natomiast jest procesem. Starość jako etap, stan w życiu człowieka ma charakter statyczny, starzenie się natomiast, traktowane jest jako proces rozwojowy jest zjawiskiem dynamicznym. Postępujące zmiany społeczno – ekonomiczne, coraz szybszy postęp techniczno – informatyczny, wzrost stopy życiowej ludności, rozwój i osiągnięcia medycyny, przyczyniają się do wydłużenia życia ludzkiego. Konsekwencją tego jest szybszy wzrost liczby osób w podeszłym wieku, niż liczby osób nowo narodzonych.

O tym, że starość jest nieunikniona wie każdy z nas, starzejemy się wszyscy. Starość przebiega w różny sposób, ma różne oblicza. Starość nie powinna być utożsamiana z chorobą, gdyż jest etapem rozwoju osobniczego następującym po okresie dojrzałości. W przeszłości utożsamiano starzenie się z pojawiającą się i stopniowo postępującą niewydolnością ważną dla życia narządów. Czym jest dokładnie starzenie się? Oznacza ono stopniowe zmniejszenie rezerwy czynnościowej narządów, które zmniejszają możliwość zachowania równowagi wewnątrzustrojowej. Jest to proces ciągły i nieodwracalny.

Starzenie się ma duże znaczenie indywidualne i społeczne, ponieważ zbliża człowieka do okresu starości. Granice starości są bardzo płynne a sam proces starzenia się przebiega etapami. Najpierw jest etap starzenia się społecznego, dopiero później następuje starzenie fizyczne. Starzenie zależy od sposobu i warunków życia. Odmiennie będzie przebiegało u mężczyzn i kobiet, inaczej na wsi i w mieście. Do najczęściej spotykanych zalicza się 4 okresy starości: lat – wiek początkowej starości, lata – wiek przejściowy między początkową starością a wiekiem ograniczonej sprawności fizycznej i umysłowej, lata – wiek zaawansowanej starości, - 85 lat i więcej – niedołężna starość. Jednakże wiek kalendarzowy nie jest jednak najwłaściwszym miernikiem nasilenia się procesów starzenia. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), za początek starości uznaje 60 rok życia. Wyróżnia w niej trzy zasadnicze etapy: od 60 – 75 roku życia – wiek podeszły ( tzw. wczesna starość); od 75 – 90 roku życia – wiek starczy ( tzw. późna starość); 90 roku życia i powyżej – wiek sędziwy ( tzw. długowieczność).

Do najważniejszych problemów ludzi starszych można zaliczyć samotność, chorobę, inwalidztwo, życie w ubóstwie, poczucie nieprzydatności. Osoby starsze boją się nie tylko chorób i niepełnosprawności, ale także osamotnienia i nietolerancji, gdyż w dzisiejszych czasach panuje „kult młodości”. Wiadomym jest, że wraz z wiekiem człowiek słabnie. Jest to dla niej samej zagrożenie ze względu na osoby i przedmioty ją otaczające, gdyż może ona stać się potencjalną ofiarą napaści, kradzieży, itp. oraz nie radzić sobie z niektórymi czynnościami wymagającymi użycia większej siły. Regularna aktywność ruchowa i higieniczny tryb życia – to zasady, którymi powinien się kierować każdy starszy człowiek. Taki harmonijny styl życia, zapewnia ludziom dobry stan zdrowia zarówno fizycznego, jaki i psychicznego oraz społecznego. Im człowiek jest starszy, tym większy wpływ na jego jakość jego życia, czyli sprawność, wydolność, a co się wiąże z samodzielnością i niezależnością, mają regularne specjalistyczne ćwiczenia fizyczne.

Okres noworodkowy Do końca pierwszego miesiąca życia Okres niemowlęcyDo końca 1 roku życia Okres wczesnego dzieciństwaDo końca 7 roku życia Okres późnego dzieciństwaDo około 11 roku życia Okres dojrzewaniaDo około 15 roku życia Okres młodzieńczyDo około 20 roku życia Okres dorosłościDo około 50 roku życia Okres wieku dojrzałegoDo około 60 roku życia Okres starościPo 60 roku życia PODZIAŁ NA GRUPY WIEKOWE CZŁOWIEKA

Pokolenie starszych ludzi to skarbnica uniwersalnych wartości, życiowej mądrości, jakże często niedocenianej, nieodpowiadającej współczesnym konwencjom życia. Nasi dziadkowie zostali doświadczeni przez wojnę. Ci, którzy przeżyli ten czas, mogą zaszczepić młodym umysłom pokorę, szacunek dla życia, dla drugiego człowieka, a także wiarę w to, że wszystko można przetrwać. Warto korzystać z doświadczenia starszych, ponieważ swoją postawą uczą nas cierpliwości, poszanowania wartości rodziny, pracy. Głowa przyprószona siwizną budzi mój szacunek – to symbol godności. Od starszych ludzi na pewno możemy nauczyć się patriotyzmu, pracowitości, hartu ducha, odpowiedzialności, cierpliwości, wiary i szacunku. Wiedzą o życiu więcej, bo wiele przeszli, są rozsądniejsi, bo uczyli się życia w warunkach okupacji.

Aktywność fizyczna jest zazwyczaj definiowana jako „dowolna forma ruchu ciała spowodowana skurczami mięśni, przy którym wydatek energii przekracza poziomy energii spoczynkowej”. Ta szeroka definicja obejmuje wszelkie formy aktywności fizycznej, tzn. rekreacyjną aktywność fizyczną (w tym większość dyscyplin sportowych oraz taniec), zawodowe uprawianie sportu, aktywność fizyczną w domu i jego okolicy oraz aktywność fizyczną związaną z transportem. Aktywność fizyczna, zdrowie oraz jakość życia są ze sobą ściśle powiązane.

Ludzkie ciało zostało skonstruowane do ruchu, stąd wymaga regularnej aktywności fizycznej do optymalnego funkcjonowania i unikania chorób. Ponadto prowadzenie aktywnego życia przynosi wiele innych korzyści społecznych i psychologicznych, a między aktywnością fizyczną i średnią długością życia zachodzi bezpośrednia relacja wskazująca, że populacje aktywne fizycznie zazwyczaj żyją dłużej niż populacje nieaktywne. Ludzie prowadzący siedzący tryb życia po intensyfikacji aktywności fizycznej zgłaszają lepsze samopoczucie zarówno z punktu widzenia fizycznego, jaki i psychicznego, oraz cieszą się lepszą jakością życia.

Dzieci i młodzież podejmują wiele różnych form aktywności fizycznej, np. poprzez uczestnictwo w zabawach lub uprawianie dyscyplin sportowych. Jednakże ich codzienne nawyki uległy zmianie wskutek pojawienia się nowych modeli spędzania wolnego czasu (telewizja, Internet, gry komputerowe), a zmiana ta zbiegła się z wzrastającą liczbą przypadków nadwagi i otyłości wśród dzieci. W rezultacie powstała obawa, czy w ostatnich latach aktywność fizyczna wśród dzieci i młodzieży nie została wyparta przez bardziej statyczne czynności. Istnieją dowody na to, że każdy, kto zwiększa poziom własnej aktywności fizycznej, nawet po długich okresach bezczynności, może osiągnąć korzyści zdrowotne bez względu na wiek. Nigdy nie jest za późno, aby zacząć.

CUKRZYCA Jest to choroba wywołana nieprawidłowym działaniem lub całkowitym brakiem insuliny w organizmie. DEMENCJA STARCZA Głównym objawem demencji starczej są pogłębiające się zaburzenia pamięci. CHOROBA PARKINSONA Jest chorobą ośrodkowego układu nerwowego o zaburzonej kontroli ruchu. DEPRESJA Depresja występująca u osób starszych jest często lekceważona przez najbliższe otoczenie, które uważa takie objawy za kolejny etap starzenia się. Choroby ludzi starszych Do najważniejszych chorób ludzi starszych zaliczamy: Choroby ludzi starszych Do najważniejszych chorób ludzi starszych zaliczamy:

Dziękujemy za obejrzenie prezentacji. Wykonali: 1.Giermala Julita(LIDER) 2.Michalska Katarzyna 3.Gałązka Jakub 4.Sowiński Dominik 5.Wójcik Przemysław 6.Kłosowicz Piotr Dziękujemy za obejrzenie prezentacji. Wykonali: 1.Giermala Julita(LIDER) 2.Michalska Katarzyna 3.Gałązka Jakub 4.Sowiński Dominik 5.Wójcik Przemysław 6.Kłosowicz Piotr

Naszym opiekunem był Pan Janusz Kowalik. Jesteśmy bardzo wdzięczni, że poświęcił nam Pan swój czas. Panie Januszu, bardzo dziękujemy. Naszym opiekunem był Pan Janusz Kowalik. Jesteśmy bardzo wdzięczni, że poświęcił nam Pan swój czas. Panie Januszu, bardzo dziękujemy.