Wykład VII Postępowanie Sądowoadministracyjne Rozpoznanie sprawy przez WSA (cd.) – orzeczenia i orzekanie Copyright by Dariusz R. Kijowski.

Wykład VII Postępowanie Sądowoadministracyjne Rozpoznanie sprawy przez WSA (cd.) – orzeczenia i orzekanie Copyright by Dariusz R. Kijowski

orzeczenia wsa – rodzaje orzeczeń i wyroków
Sąd rozstrzyga sprawę – oddalając lub uwzględniając skargę – wyrokiem (132) Odrzucenie skargi lub zakończenie postępowania przed wsa bez rozstrzygnięcia sprawy (umorzenie) następuje w formie postanowienia (art. 151 i 161 w zw. z art. 160)

Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie (art. 145 § 1): 1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi: naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy

stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach (OP); stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach (OP, UPZP, SpecUstawa)

w sprawach skarg na decyzje i postanowienia wydane w innym postępowaniu, niż uregulowane w Kodeksie postępowania administracyjnego i w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przepisy art. 145 § 1 stosuje się z uwzględnieniem przepisów regulujących postępowanie, w którym wydano zaskarżoną decyzję lub postanowienie (145 § 2).

Wpływ na wynik sprawy "Wynikiem sprawy" w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) lub b) p.p.s.a. nie jest tylko samo rozstrzygnięcie jako formalna część decyzji, ale również otwarcie możliwości jego pełnego i bezproblemowego wykonania lub jego pełnej, przewidzianej przez prawo kontroli (II SA/Gd 673/08).

Naruszenie prawa materialnego
Za kryterium kontroli aktów administracji publicznej przez sądy administracyjne należy uznać prawo materialne niesprzeczne z Konstytucją lub ustawami. Jeśli jakiś akt indywidualny nie znajduje oparcia w tak rozumianym prawie, to znaczy, że jest wydany z naruszeniem prawa materialnego. Bowiem brak normy prawa materialnego zgodnej z Konstytucją nie pozwala sędziemu na akceptację aktu indywidualnego, który nie znajduje oparcia w niewadliwym prawie. Wyjaśnienie powyższe konieczne jest do prawidłowego rozumienia użytego w art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. terminu "prawa materialnego„ (I FSK 395/05 i 405/05)

Wprawdzie „błędna wykładnia” i „błędne zastosowanie”, podstawowe formy naruszenia prawa materialnego w ujęciu normatywnym, występują na gruncie przepisów ppsa jedynie w odniesieniu do podstaw kasacyjnych - art. (174 pkt 1), natomiast brak jest ich wyraźnego wskazania w art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ppsa., niemniej nie oznacza to, iż formy naruszenia prawa materialnego przez organy administracji publicznej nie przybierają tych właśnie postaci, a sąd administracyjny, oceniając zgodność z prawem zaskarżonych aktów, wydanych przez te organy, nie dokonuje tej oceny w powyższych kategoriach, precyzując na czym naruszenie prawa materialnego polegało (I FSK 258/07)

Ustawodawca nie precyzuje, kiedy naruszenie prawa można zakwalifikować jako "mające wpływ na wynik sprawy". Brak takiego wpływu wystąpi w sytuacji, gdy nawet w wypadku prawidłowego zastosowania prawa materialnego treść decyzji lub postanowienia byłaby taka sama (I SA/Gd 644/07)

Nałożenie przez organy celne obowiązku na podstawie niepublikowanego, w dacie zgłoszenia celnego, aktu wspólnotowego, stanowi naruszenie przepisów prawa materialnego mające istotny wpływ na wynik sprawy (III SA/Łd 107/08) To teza mająca uniwersalne zastosowanie

Polegające na błędnej wykładni – ma miejsce wówczas, gdy organ administracyjny błędnie przyjął, że określony przepis prawa obowiązuje lub nie obowiązuje w danej sprawie albo - błędnie ustalił treść (znaczenie) danego przepisu (uznano, że w sprawie obowiązuje inna norma prawna, niż wynikająca z przepisów prawa (podobnie T.Woś, A. Kabat, Z. Kmieciak, J.P. Tarno)

Polegające na błędnym zastosowaniu prawa – ma miejsce wówczas, gdy organ administracji prawidłowo ustalił treść obowiązującego prawa, ale błędnie ją zastosował do ustalonego stanu faktycznego (T.Woś) – w istniejącym stanie faktycznym norma nie ma zastosowania (błąd subsumpcji)

Uchybienia redakcyjne przy formułowaniu sentencji decyzji polegające na zamieszczeniu w części określającej przedmiot tej decyzji - oznaczeń dotyczących obsługi komunikacyjnej planowanej inwestycji, nie mogą być jednak traktowane jako dające podstawę do uznania, że decyzja wydana została z naruszeniem prawa materialnego mającym wpływ na wynik sprawy, a tym samym - jako dające podstawę do uchylenia przez sąd tej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a lub c p.p.s.a.(II OSK 701/05)

Skoro zmiana przepisów nie mogła być zastosowana w czasie wydania decyzji, ale w dacie sprawowania kontroli przez sąd administracyjny przepisy te są już znane i możliwe do zastosowania, to sąd ma obowiązek - właśnie dlatego, że sprawuje wymiar sprawiedliwości - uchylić zaskarżony do sądu akt z tego powodu, że w dacie wydania decyzji powinny być zastosowane inne przepisy, które wskazują, iż rozstrzygnięcie jest obiektywnie wadliwe. Nie jest bowiem do akceptowania takie stanowisko, które by pozbawiało osobę bezrobotną prawa do należnych jej w odpowiedniej wysokości świadczeń, jakie wynikają z przepisów materialnoprawnych, tylko dlatego, że procedura prawna nie zna odpowiedniego trybu postępowania (I OSK 1/05)

Sąd, uwzględniając skargę na decyzję, może uchylić ją w części dotyczącej uzasadnienia, jeżeli zastosowano w nim nieprawidłową interpretację przepisu prawa materialnego (II SA/Lu 161/04) Odmowa zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę bez uprzedniego wezwania strony do usunięcia nieprawidłowości, w trybie przepisu art. 35 ust. 3 p.b., stanowi o naruszeniu prawa materialnego (II OSK 130/05 - ???).

Uzasadnianie naruszenia prawa materialnego
Jak twierdzi NSA (I OPS 4/05) , nie spełnia dyspozycji przepisu art. 145 pkt 1 lit. a p.p.s.a. wymienienie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przepisów prawa materialnego bez stwierdzenia, którym i w jaki sposób uchybił organ wydając określoną decyzję oraz jaki wpływ takie naruszenie miało na treść podlegającej ocenie decyzji – to wprawdzie zasadne żądanie, ale dyspozycja (a) nie dotyczy uzasadniania, lecz sentencji

Naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania
Art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) ppsa wymaga dokonania podziału przesłanek wznowienia postępowania administracyjnego na takie, które są tożsame z "naruszeniem prawa„ (…) i na przesłanki, którym nie da się przypisać tej cechy. Tylko pierwsza z tak wyodrębnionych grup przesłanek jest miarodajna dla działania sądu administracyjnego i daje mu możliwość uchylenia decyzji. Pozostałe przesłanki nie mogą stanowić podstawy do uchylenia decyzji adm. przez sąd, gdyż uchylenie takie byłoby niezgodne nie tylko z analizowanym przepisem, ale i z ogólnym celem działania sądów administracyjnych (I FSK 157/07 i 696/05)

Z analizy przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. b ppsa wynika, że stwierdzenie wad będących przyczynami wznowienia postępowania administracyjnego winno skutkować uwzględnieniem skargi, niezależnie od tego, czy dane naruszenie prawa ma wpływ na wynik sprawy (II OSK 227/07)

Zdaniem NSA, sąd pierwszej instancji jest wprawdzie władny uwzględnić nowe fakty lub dowody, lecz tylko takie, które istniały w dacie wydania decyzji, a nie były znane organowi administracji publicznej, i to pod warunkiem, że zaskarżony akt zostały wydany z naruszeniem prawa, dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, a to za sprawą przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. b ppsa (I OSK 358/07)

Bez znaczenia dla obligatoryjnego uchylenia aktu administracyjnego, pozostaje okoliczność, iż w przypadku o którym mowa w art. 145 § 1 pkt 4 i w art. 145a § 1 Kpa, wznowienie postępowania może nastąpić jedynie na żądanie strony (odpowiednio - II OSK 151/09 i II SA/Op 407/07)

Stwierdzenie, że doszło do naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego z uwagi na ujawnienie nowych okoliczności faktycznych, powinno być uzupełnione wyjaśnieniem, dlaczego sąd uważa te ujawnione okoliczności za istotne, a zatem w jaki sposób zapoznanie się z nimi przez organ może wpłynąć na wydanie odmiennego rozstrzygnięcia. Należy przy tym przyjąć, że istotne dla sprawy będą tylko te dowody lub okoliczności faktyczne, których istnienie lub brak będzie bezpośrednio wpływać na treść orzeczenia (II OSK 2002/06)

Stwierdzenie przesłanki z art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a. nie zwalnia sądu od zbadania legalności decyzji co do istoty sprawy (I FSK 1130/06) Podstawą uchylenia decyzji z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a. może być tylko taka sytuacja, w której organ przy wydawaniu decyzji dopuścił się naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania. Powyższego warunku nie spełnia przesłanka określona w art. 240 § 1 pkt 5 Op (nowe okoliczności lub dowody) - II FSK 353/06

Zmiany stanu faktycznego, zaszłe po wydaniu ostatecznej decyzji, nie mogą stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności lub uchylenia tej decyzji przez wojewódzki sąd administracyjny. Wyjątek od tej zasady stanowią jednak zdarzenia przewidziane w art. 145 § 1 pkt 7 i pkt 8 k.p.a. I OSK 638/06 – ale… czy każdy przypadek z pkt 7 i 8 to „naruszenie prawa”? Nie każdy

Z naruszeniem prawa uzasadniającym wznowienie postępowania i obligującym sąd do uchylenia decyzji będziemy mieli do czynienia tylko wówczas, gdy oceniając zagadnienie wstępne we własnym zakresie oap uczynił to z naruszeniem prawa. Następcze uchylenie prawomocnego wyroku lub ostatecznej decyzji adm. oraz wydanie aktu uznaniowego rozstrzygającego zagadnienie wstępne z zasady traktować należy jako nie mieszczące się w kategorii przypadków „naruszenia prawa” przez oap (DRK)

Podstawa wznowienia postępowania administracyjnego przewidziana w art. 145a § 1 Kpa uzasadnia uznanie, że doszło do "naruszenia prawa", o którym mowa w art. 145 § 1 pkt 1 lit. b ppsa, także wtedy, gdy Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność aktu normatywnego stanowiącego podstawę prawną zaskarżonej decyzji z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą po wydaniu zaskarżonej decyzji (II SA/Wa 968/06)

Naruszenie procedury mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy
Naruszenie przepisów postępowania może polegać w szczególności na niedopełnieniu wynikających z tych przepisów obowiązków organu lub uniemożliwieniu stronie skorzystania z przysługujących jej uprawnień procesowych albo błędnej wykładni tych przepisów (II FSK 563/07)

Jeśli w postępowaniu drugoinstancyjnym zgromadzono nowe dowody, to strona miała prawo do zapoznania się z ich treścią, a organ rozpatrujący zażalenie tego nie dopełnił, takie uchybienie mogłoby stanowić podstawę do uchylenia zaskarżonego postanowienia tylko w przypadku, gdyby mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy ( II SA/Ol 809/08).

Wydanie rozstrzygnięcia nieprzewidzianego w przepisach art. 138 k.p.a. stanowi naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, uzasadniające uchylenie kwestionowanej części orzeczenia organu odwoławczego II SA/Gd 90/08 (tu sko uchyliło część decyzji bez rozstrzygnięcia sprawy w tej części, a pozostałą część utrzymało w mocy)

Sprzeczność pomiędzy sentencją rozstrzygnięcia a jego uzasadnieniem, a wyrażająca się w prezentowaniu dwóch odmiennych stanowisk, prowadzi do braku możliwości kontroli sądowej (I SA/Sz 90/08) Nieprawidłowe ustalenie podstawy faktycznej decyzji jest naruszeniem przepisów postępowania mającym wpływ na wynik sprawy i skutkuje uchyleniem decyzji (VII SA/Wa 1915/07)

Sam brak podpisu na załączniku nie stanowi naruszenia art. 107 § 1 k.p.a. mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy Załącznik do decyzji powinien być tak opisany, aby nie powstawały wątpliwości, co do jego związku z określoną decyzją. II OSK 1862/06

Zaniechanie organu, polegające na powiadomieniu wyłącznie jednej ze stron postępowania (inwestora) o zwróceniu się o wymagane uzgodnienie oraz doręczenie postanowienia uzgadniającego tylko inwestorowi, spowodowało, że żadna ze stron, z wyjątkiem samego inwestora, nie brała udziału w postępowaniu uzgodnieniowym. Samo to należy ocenić jako istotne uchybienie procesowe. Pozbawienie stron możliwości wzięcia udziału w postępowaniu uzgodnieniowym istotnie wpłynąć może na wynik postępowania głównego (IV SA/Wa 926/07, podobnie NSA: II OSK 693/06)

Kwiatek: Uniemożliwienie sądowi administracyjnemu skontrolowania legalności wydanej przez organ odwoławczy decyzji poprzez dopuszczenie do utraty zasadniczej części akt sprawy jest równoważne naruszeniu przepisów postępowania uzasadniającemu uwzględnienie skargi (II OSK 1145/06).

Zaniechanie przez organ podatkowy podjęcia czynności procesowych zmierzających do zebrania pełnego materiału dowodowego jest uchybieniem przepisom postępowania podatkowego, powodującym wadliwość decyzji. Jako dowolne należy traktować ustalenia faktyczne znajdujące wprawdzie potwierdzenie w materiale dowodowym, ale niekompletnym czy nie w pełni rozpatrzonym (II FSK 329/07) – teza aktualna także w ogólnym postepowaniu administracyjnym

Naruszenie przez organ odwoławczy art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej jest naruszeniem przepisów postępowania, które może doprowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., jeżeli wspomniane naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (I FSK 518/07) – podobnie należy traktować zaniechanie zastosowania przez organ odwoławczy art. 10 § 1 Kpa)

Stwierdzenie nieważności decyzji
Dokonanie ustalenia, że w pierwszej instancji decyzję wydał organ niewłaściwy, w konsekwencji w postępowaniu odwoławczym sprawę rozpoznał również organ nieuprawniony uzasadniało, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a., uruchomienie sankcji nieważności dotkniętych kwalifikowaną wadą prawną aktów.

Stwierdzenie nieważności decyzji
Nie jest dopuszczalne, aby w postępowaniu sądowym niezgodność rozporządzenia z Konstytucją oraz ustawą mogła być zakwalifikowana jako rażące naruszenie prawa. Skoro nie może stanowić rażącego naruszenia prawa sytuacja, gdy zastosowano przepis wadliwie odczytywany w drodze jego wykładni, to tym bardziej nie może być rażącym naruszeniem prawa zastosowanie przepisu, który może być uznany za sprzeczny z Konstytucją lub ustawą (III SA 1287/02)

Stwierdzanie niezgodności decyzji (postanowienia) z prawem
Decyzja wydana w trybie nadzorczym na podstawie art. 156 Kpa, poddana na skutek skargi kontroli sądu administracyjnego, nie podlega ograniczeniu, o którym stanowi art. 145 § 1 pkt 3 ppsa (decyzja o stwierdzeniu nieważności lub o odmowie jej stwierdzenia nie może wywołać nieodwracalnych skutków prawnych)

Stwierdzanie niezgodności aktu z prawem
Jako kryterium nieodwracalnego skutku prawnego decyzji o przejęciu nieruchomości, w rozumieniu art. 156 § 2 k.p.a,. nie można przyjmować istnienia możliwości rozporządzania nieruchomością, zaś stwierdzenie nieważności decyzji przejmującej własność nie musi oznaczać odzyskania własności przez poprzedniego właściciela. Przy ocenie ujemnej przesłanki z art. 156 § 2 k.p.a., nie chodzi o "odwracalność" skutków prawnych w ogóle, lecz o odwrócenie skutków prawnych wywołanych przez decyzję dotkniętą nieważnością w ramach postępowania o stwierdzenie jej nieważności (OSK 1773/04).

orzeczenia wsa – rodzaje orzeczeń i wyroków (c.d.)
uwzględniając skargę na inny akt niż decyzja lub postanowienie sąd uchyla ten akt względniając skargę na pisemną interpretację podatkową w sprawie indywidualnej sąd uchyla tę interpretację względniając skargę na czynność dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa sąd stwierdza jej bezskuteczność (146.1.)

orzeczenia wsa – rodzaje orzeczeń i wyroków (c.d.)
W sprawach ze skarg na czynność dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa sąd może w wyroku uznać uprawnienie lub obowiązek wynikające z przepisów prawa ( ) – chodzi tu o przypadki, w których prawo określa, w jakich okolicznościach powstaje obowiązek lub uprawnienie, ale nie przewiduje wydania aktu konkretyzującego ich powstanie – np. obowiązek zapłaty za parkowanie w SPP, uprawnienie do zatrzymywania pojazdu w miejscu, w którym obowiązuje zakaz

Stwierdzenie bezskuteczności czynności o.a.p.
W przeciwieństwie do aktów, czynności nie są (co do zasady) skierowane wprost na wywołanie skutków prawnych, lecz osiągnięcie jakiegoś stanu rzeczy. W razie stwierdzenia przez sąd bezskuteczności czynności (art. 146 § 1 in fine ppsa), niezbędne jest wypowiedzenie się co do możliwości ich kontynuowania lub powtórnego podjęcia (wykonania). Z.Kmieciak

Uwzględnienie skargi na inny akt niż decyzja lub postanowienie
Ppsa nie przewiduje stwierdzania nieważności takich aktów Wprawdzie ustawa nie określa przesłanek uwzględnienia skargi na taki akt, kierując się art. 1 § 2 Pusa, należy przyjąć, że uchylenie takiego aktu powinno nastąpić w przypadku ustalenia, że jest on niezgodny z prawem – istotnie!

Uwzględnianie skarg na pisemną interpretację podatkową
Sąd może uznać interpretację podatkową za niezgodną z prawem, jeżeli wydano ją zgodnie z przepisami o wydawaniu takich interpretacji,ale sama interpretacja jest błędna, dokonująca wykładni niezgodnie z sensem lub treścią przepisu

Uwzględnienie skargi na akt prawa miejscowego lub inny akt j.s.t.
Sąd, uwzględniając skargę na taki akt, stwierdza jego nieważność w całości lub w części albo stwierdza, że został wydany z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny (ustawy „samorządowe” i ustawa o rio) wyłącza stwierdzenie jego nieważności (147.1)

Przesłanką uwzględnienia skargi na taki akt jest istotna niezgodność z prawem Obowiązek sądu administracyjnego uwzględnienia skargi na akt prawa miejscowego powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego jest związane z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego (II SA/Lu 342/08)

Uregulowanie dwukrotnie, w tym samym akcie, tej samej kwestii, w sposób odmienny stanowi istotne naruszenie prawa( III SA/Gl 1564/07) Art. 190 ust. 4 Konstytucji wynika możliwość sanowania zapadłych na podstawie niekonstytucyjnego przepisu rozstrzygnięć poprzez niezastosowanie tego przepisu w odniesieniu do stanów faktycznych powstałych w okresie poprzedzającym wejście w życie orzeczenia Trybunału. Badając zgodność z prawem zaskarżonej uchwały sąd nie może, będąc związany Konstytucją, zastosować przepisu, o którym wie, że jest z Konstytucją niezgodny.(cdn)

Okoliczność, że skutki wywierane przez przepisy niekonstytucyjne nie dadzą się odwrócić w wyniku instrumentów przewidzianych przez art. 190 ust. 4 Konstytucji nie może pozbawiać sądu prawa do unieważnienia uchwały poprzez bezpośrednie zastosowanie przepisów Konstytucji. II OSK 1893/07

Jakkolwiek organ j.s.t., którego akt zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy, nie zawsze takie uwzględnienie skargi, w postaci uchylenia zaskarżonego aktu, skutkuje bezprzedmiotowością postępowania sądowoadministracyjnego, stanowiącą przesłankę umorzenia postępowania w oparciu o art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Skuteczne uchylenie uchwały inną, kolejną uchwałą wywołuje bowiem jedynie skutek na przyszłość (ex nunc) i przerywa wywoływanie skutków prawnych uchwały poprzedniej jedynie od daty wejścia w życie uchwały uchylającej.

Skutki uwzglednienia skargi na akt prawa miejscowego
Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych, wydane na podstawie aktu prawa miejscowego podlegają wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym albo w postępowaniu szczególnym (147.2)

Skargi na akt nadzoru nad j.s.t.
Sąd uwzględniając skargę jednostki samorządu terytorialnego na akt nadzoru uchyla ten akt (148) Może to uczynić w całości lub w części (II OSK 235/05) Ustawa nie przewiduje jak rozstrzyga sąd skargę innego podmiotu wniesioną na akt nadzoru (co jest dopuszczalne w świetle wyroku TK ), ale należy wówczas stosować art. 146 (dot. skarg na inne akty)

uwzględnianie skargi na bezczynność organów
Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a ppsa, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (149). Skarg na inną bezczynność ppsa nie przewiduje

Uwzględnianie skarg na akty i czynności nie wymienione w art
Uwzględnianie skarg na akty i czynności nie wymienione w art. 3 § 2 ppsa W sprawach skarg na akty i czynności niewymienione w art sąd uwzględniając skargę uchyla lub stwierdza bezskuteczność aktu lub czynności (150)

Wydanie wyroku - narada
Sąd wydaje wyrok po niejawnej naradzie sędziów Narada obejmuje dyskusję, głosowanie nad mającym zapaść orzeczeniem i zasadniczymi powodami rozstrzygnięcia oraz spisanie sentencji wyroku.(137.1.) Podczas narady i głosowania, oprócz członków składu orzekającego, może być obecny jedynie protokolant, chyba że przewodniczący uzna jego obecność za zbędną (§ 50 reg. WSA)

Przebieg narady i głosowanie nad orzeczeniem jest tajne, a zwolnienie od zachowania w tym względzie tajemnicy nie jest dopuszczalne (37.1.), z tym że, jeżeli sędzia zgłosił zdanie odrębne – podaje się to do wiadomości (publicznej), a gdy ten wyrazi na to zgodę – także jego nazwisko (37.3.)

Przewodniczący zbiera głosy sędziów, poczynając od najmłodszego stażem na stanowisku sędziego sądu administracyjnego, sam zaś głosuje ostatni. Sprawozdawca, jeżeli jest wyznaczony, głosuje pierwszy. Wyrok zapada większością głosów (37.2.)

Wydanie wyroku – prawo sędziego do zgłoszenia zdania odrębnego
Sędzia, który przy głosowaniu nie zgodził się z większością, może przy podpisywaniu sentencji zgłosić zdanie odrębne zgłaszający zdanie odrębne obowiązany jest uzasadnić je na piśmie przed podpisaniem uzasadnienia zZdanie odrębne może dotyczyć także samego uzasadnienia (37.2.) uzasadnienia zdania odrębnego nie doręcza się stronom (§ 55 ust. 5 reg. WSA)

Podpisanie wyroku Sentencję wyroku podpisuje cały skład sądu (37.4.)
Brak podpisu chociażby jednego sędziego, który uczestniczył przy wydaniu wyroku, stanowi podstawę nieważności wyroku określoną w art. 183 § 2 pkt 4 ppsa

Sentencja wyroku Sentencja wyroku powinna zawierać:
1)oznaczenie sądu - jego pełnej nazwy i siedziby 2) imiona i nazwiska sędziów, protokolanta oraz prokuratora, jeżeli brał udział w sprawie, 3) datę i miejsce rozpoznania sprawy i wydania wyroku, 4) imię i nazwisko lub nazwę skarżącego, 5) przedmiot zaskarżenia (akt, czynność, bezczynność 6) rozstrzygnięcie sądu – co do „losu” zaskarżonego aktu (czynności, bezczynności) oraz czy, i w jakim zakresie, zaskarżony akt lub czynność mogą być wykonywane (138 w zw. z art. 152).

Elementy sentencji wyroku
przedmiot zaskarżenia powinien być tak opisany (zindywidualizowany), aby nie było wątpliwości jakiego aktu lub czynności organu wyrok dotyczy (I OSK 1067/08) w przypadku kiedy wniesiono kilka skarg, sąd powinien w sentencji, jak i w uzasadnieniu wyroku, dać temu odpowiedni wyraz, aby jasno i jednoznacznie z tego wynikało, które skargi zostały uwzględnione, a które zostały oddalone (II OSK 507/08)

Elementy sentencji wyroku
rozstrzygnięcie o niezgodności z prawem zawartego w zaskarżonej decyzji orzeczenia jedynie co do terminu początkowego przyznanego stronie świadczenia, przy jednoczesnym braku wypowiedzi sądu co do legalności pozostałej części tej decyzji, jest naruszeniem przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy (I OSK306/07)

Ogłoszenie wyroku ogłoszenie wyroku powinno nastąpić na posiedzeniu, na którym zamknięto rozprawę. w sprawie zawiłej sąd może odroczyć ogłoszenie wyroku na czas do czternastu dni. w postanowieniu o odroczeniu sąd powinien wyznaczyć termin ogłoszenia wyroku i ogłosić go niezwłocznie po zamknięciu rozprawy. Termin ten może być przedłużony tylko raz i co najwyżej o siedem dni (139.1.)

Odroczenie ogłoszenia wyroku a ujawnienie nowych okoliczności
Odroczenie ogłoszenia wyroku, połączone z żądaniem sądu uzupełnienia akt, powoduje zaistnienie sytuacji, w której z materiałem uzupełnianym może zapoznać się wyłącznie sąd. Każdorazowo, należy więc rozważyć, czy w wyniku uzupełnienia akt, względnie braku ich uzupełnienia, zachodzi nowa, istotna dla rozstrzygnięcia okoliczność, która ujawniła się dopiero po zamknięciu rozprawy, uzasadniająca obowiązkowe otwarcie rozprawy na nowo – zgodnie z art. 133 par. 3 ppsa - II OSK 2040/06 Jeżeli sąd opiera się na nowym dowodzie - zachodzi

Ogłoszanie wyroku Ogłoszenie wyroku następuje na posiedzeniu jawnym.
Nieobecność stron nie wstrzymuje ogłoszenia. Jeżeli ogłoszenie było odroczone, może go dokonać jednoosobowo przewodniczący lub jeden z sędziów składu orzekającego (139.2.)

Ogłoszenie wyroku Ogłoszenia wyroku dokonuje się przez odczytanie sentencji. W czasie ogłaszania wyroku wszyscy obecni, z wyjątkiem sądu, stoją Po ogłoszeniu sentencji przewodniczący lub sędzia sprawozdawca podaje ustnie zasadnicze powody rozstrzygnięcia, może jednak tego zaniechać, jeżeli sprawa była rozpoznawana przy drzwiach zamkniętych (139.3.)

Ustne uzasadnienie wyroku
Ustne uzasadnienie wyroku nie musi być pełne, nie musi w szczególności zawierać tych wszystkich elementów, jakie pojawią się w uzasadnieniu pisemnym wyroku Ustane uzasadnienie powinno jednak odpowiadać zasadniczym powodom rozstrzygnięcia ustalonym w toku narady i przyjętym przez skład orzekający w wyniku głosowania (A. Kabat)

Uzasadnianie wyroku Uzasadnienie wyroku sporządza się z urzędu w terminie czternastu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo podpisania sentencji wyroku wydanego na posiedzeniu niejawnym, z tym, że: w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku( )

Uzasadnianie wyroku Uzasadnienie wyroku sporządza się w terminie czternastu dni od dnia zgłoszenia wniosku (141.2) Odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku następuje postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym (141.3) Odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku dotyczy wyłącznie uzasadnień sporządzanych na wniosek Powodem odmowy może być uchybienie terminu do złożenia wniosku, złożenie wniosku przedwcześnie lub – przez podmiot nieuprawniony

Konstrukcja uzasadnienia wyroku
uzasadnienie wyroku powinno zawierać: zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze i stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi sprawa ma być ponownie rozpatrzona przez organ administracji, uzasadnienie powinno ponadto zawierać wskazania co do dalszego postępowania (141.4.)

Przez "zwięzłe przedstawienie stanu sprawy" w kontekście art. 141 § 4 ppsa należy rozumieć zrelacjonowanie dotychczasowego przebiegu postępowania w sprawie, obejmujące te kwestie, które są niezbędne do wyczerpującego przedstawienia pozostałych elementów uzasadnienia wyroku. W konsekwencji przytoczenie ustaleń faktycznych posłuży bowiem w dalszej kolejności do oceny pod względem zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego. Stąd też Sąd nie może bezkrytycznie przyjmować ustaleń poczynionych przez organy podatkowe obu instancji, zwłaszcza w sytuacji, gdy są one odmienne (II FSK 1451/07)

Szczególne miejsce w uzasadnieniu wyroku zajmuje wskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Powinno ono mieć charakter zwięzły, ale pozwalający na ocenę przez strony postępowania i ewentualnie skontrolowanie przez Naczelny Sąd Administracyjny, czy sąd orzekający nie popełnił w swoim rozumowaniu błędów. II FSK 592/08 –teza egoistyczna ale trafna!

Przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. określa jedynie obligatoryjne elementy uzasadnienia, zaś ewentualne merytoryczne wady argumentacji mającej uzasadniać przyjęte stanowisko sądu, czy też wady wskazań co do dalszego postępowania, nie są równoznaczne z ich brakiem, a tylko w tym ostatnim przypadku można by było mówić o naruszeniu art. 141 § 4 Ppsa (II FSK 568/08) Teza skrajnie formalistyczna i wypaczająca sens dwuinstancyjności psa

Sąd nie może ograniczyć się do ogólnikowych stwierdzeń, czy też tylko do przytoczenia wszystkich zarzutów bez odniesienia się do każdego z nich z osobna. Winien wyjaśnić stronie, dlaczego w świetle przepisów prawa jej stanowisko jest prawidłowe bądź nieprawidłowe (II FSK 288/08)

Jeśli sąd I instancji uchyla interpretację organu odnoszącą się do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego z powodu nieuwzględnienia prawa unijnego, to ma obowiązek określić, które z przepisów prawa polskiego są niezgodne z unijną regulacją I FSK 730/08 Możemy dodać, że powinien także wykazać tę niezgodność

W sytuacji braku stosownej oceny organu administracji dotyczącej prawnej kwalifikacji stanu faktycznego, formułowanie jej w wyroku uwzględniającym skargę z powołaniem się na uchybienia natury procesowej, musi być traktowane jako ingerencja w sferę kompetencji właściwego do rozstrzygnięcia sprawy organu administracji publicznej. II FSK 324/08

Zadaniem sądu administracyjnego nie jest wyręczanie właściwych organów administracji w realizacji powierzonych im zadań, a jedynie przeprowadzenie kontroli zgodności z prawem ich działań, w tym także wykazywanie, na czym polegał błąd w rozumieniu jakichś przepisów prawa (błąd co do prawa) - II FSK 324/08

Zarzut naruszenia art. 141 § 4 ppsa można uznać za usprawiedliwiony w sytuacji, kiedy skarżący wykaże, że sąd nie wyjaśnił w sposób adekwatny do celu, jaki wynika z treści niniejszego przepisu, zastosowania przez organy przepisów prawa. Z przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a nie można wyprowadzić normy prawnej nakazującej prawidłowe, wszechstronne wyjaśnienie sprawy i przyjęcie stanu faktycznego zgodnego z rzeczywistością (II FSK 1653/08)

W przypadku kiedy wniesiono kilka skarg, sąd powinien w sentencji, jak i w uzasadnieniu wyroku, dać temu odpowiedni wyraz aby jasno i jednoznacznie z tego wynikało, które skargi zostały uwzględnione, a które nie - w związku z czym zostały oddalone (II OSK 507/08) Ale zdarzają się inne interpretacje:

Nie jest wystarczające ogólnikowe przytoczenie w uzasadnieniu wyroku przepisów prawnych, poglądów prezentowanych w literaturze przedmiotu lub też cytowanie obszernych fragmentów znajdującego zastosowanie w sprawie orzecznictwa bez przeanalizowania wszelkich przesłanek uzasadniających te twierdzenia i poglądy w danej konkretnej sprawie (I FSK 779/07)

Wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia nie musi szczegółowo odnosić się do wszystkich argumentów powołanych w skardze, jeżeli argumentacja Sądu przesądza łącznie o ich bezzasadności (II OSK 768/07)

Wykład VII Postępowanie Sądowoadministracyjne Rozpoznanie sprawy przez WSA (cd.) – orzeczenia i orzekanie Copyright by Dariusz R. Kijowski.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Wykład VII Postępowanie Sądowoadministracyjne Rozpoznanie sprawy przez WSA (cd.) – orzeczenia i orzekanie Copyright by Dariusz R. Kijowski."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

Wykład VII Postępowanie Sądowoadministracyjne Rozpoznanie sprawy przez WSA (cd.) – orzeczenia i orzekanie Copyright by Dariusz R. Kijowski.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "Wykład VII Postępowanie Sądowoadministracyjne Rozpoznanie sprawy przez WSA (cd.) – orzeczenia i orzekanie Copyright by Dariusz R. Kijowski."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres