„Konstruktywne porozumiewanie się z dzieckiem, radzenie sobie z konfliktami, rozwiązywanie problemów w twórczy sposób”

Prezentacja na temat: "„Konstruktywne porozumiewanie się z dzieckiem, radzenie sobie z konfliktami, rozwiązywanie problemów w twórczy sposób”"— Zapis prezentacji:

1 „Konstruktywne porozumiewanie się z dzieckiem, radzenie sobie z konfliktami, rozwiązywanie problemów w twórczy sposób”

2 Co to jest komunikacja ? Komunikacja –termin ten wywodzi się z łacińskiego słowa communicatio i oznacza łączność, wymianę, rozmowę. W relacji między ludźmi komunikacja to przekaz pewnej informacji( komunikatu ) i zdolność do odbioru i rozumienia tego przekazu. [Często pojęcie to utożsami się również ze sposobem przekazania informacji (komunikatów) oraz z relacjami, jakie zachodzą podczas ich wymiany. Przekazywanie komunikatów odbywa się za pomocą umownych znaków, takich jak: słów, gestów, dźwięków litery, liczby i symboli. Porozumiewanie się polega na słownym bądź bezsłownym przesyłaniu informacji i kształtuje relacje między ludźmi.] Umiejętność porozumiewania się jest podstawą dobrych kontaktów koleżeńskich, małżeńskich, rodzinnych i innych.

3 Proces komunikacji między ludźmi może odbywać się w formie:
Komunikacji werbalnej Komunikacji niewerbalnej

4 Komunikacja Werbalna Komunikacja werbalna -to komunikacja oparta na słowie .Sprowadza się ona do tego, że przekazując komunikat używamy słów (wyrazów). Dużą rolę odgrywają tu takie czynniki jak: akcent (badania dowiodły, że jest ważniejszy niż treści wypowiedzi) stopień płynności mowy (świadczy o kompetencji i odpowiedzialności) treść wypowiedzi

5 Komunikacja Niewerbalna
Komunikacja niewerbalna-Jak sama nazwa wskazuje technika ta nie wymaga słów, a jej waga zależy od tego jak silnie nadawca związany jest z komunikatem. ”Mowa ciała” jest niezwykle ważna ,odkrywa przed nami treść przekazu. To co naprawdę ważne- widzimy i słyszymy zmysłami.

6 Do komunikacji niewerbalnej należą: Wyraz twarzy
Wyraz twarzy stanowi najbardziej wymowny sposób komunikacji niewerbalnej. Należy zwrócić uwagę podczas rozmowy na: -sposób w jaki mówimy poruszając wargami -układ ust -układ brwi -grymas twarzy -wyraz oczu -uśmiech

7 Kontakt wzrokowy Kontakt wzrokowy odkrywa stosunek do rozmówcy . Należy zwrócić uwagę podczas rozmowy na: -sposób w jaki patrzymy na drugą osobę -jak długo utrzymujemy kontakt wzrokowy z rozmówcą -wyraz oczu

8 Gesty i inne ruchy ciała
Gesty i inne ruchy ciała pomagają nam podczas komunikacji. Należy jednak pamiętać że: -odpowiednio dobrane i stosowane gesty oraz inne ruchy ciała niezwykle pomagają w rozumieniu przekazywanych komunikatów -nie powinniśmy rezygnować z gestykulowania, ale też nie powinniśmy go nadużywać -gesty powinny być dopasowane do wypowiadanych słów: w innym przypadku mogą doprowadzić do niezgodności między tym co mówimy, a tym, co pokazujemy

9 Niewerbalne aspekty mowy
Niewerbalne aspekty mowy podkreślają znaczenie przesyłanych komunikatów oraz nasz stosunek do tego, co i o czym mówimy. Bardzo często wyrokują one o skuteczności wysyłanego przez nas komunikatu. A należą do nich: -intonacja i barwa głosu -tempo i rytm mówienia -sposób akcentowania naszych odczuć i emocji.

10 Skuteczne porozumiewanie polega na uświadomieniu sobie dwóch faktów:
Rodzice to istoty ludzkie, które mogą mieć problemy, oraz że dzieci to też istoty ludzkie, które mogą mieć problemy. Każdy człowiek w tym rodzic i dziecko ma prawo realizować własne potrzeby, być zmęczonym, zdenerwowanym, smutnym, mają prawo do odpoczynku, rozrywki , mają również swoje obowiązki. Sztuka porozumiewania się polega na :słuchaniu, ekspresji słownej i wspólnym rozwiązywaniu problemów. Od tych umiejętności zależy właściwe porozumiewanie się i skuteczne radzenie sobie z konfliktami naszych dzieci.

11 Dlaczego konstruktywne porozumiewanie rodzica z dzieckiem jest ważne?
-”rozmowa” to podstawa kształtująca wzajemne stosunki między dorosłymi a dzieckiem -sposób przeprowadzenia rozmowy wpływa na dalszy sposób porozumiewania się prawidłowa relacja rodzic-dziecko tworzy specyficzną więź ludzką stosowane metody wychowawcze i władza rodzicielska odzwierciedla się w komunikacji rodzic-dziecko

12 Skutki oddziaływania władzy rodzicielskiej na dziecko:
Opór, przekora, bunt - dzieci buntują się przeciw poleceniom rodziców, robiąc zupełnie cos przeciwnego do tego, czego chcą rodzice. Złość, gniew, wrogość - dzieci złoszczą się na tych, którzy maja władzę nad nimi, odczuwają to jako niesprawiedliwe. Agresja, środki odwetowe - "Ty mnie zraniłeś, więc ja ciebie zranię", czyli przypadki, w których dzieci mordują swoich rodziców, agresja przeciw szkole, przeciw policji, wandalizm. Kłamstwo, ukrywanie uczuć- dzieci też uczą się, że jeśli kłamią to mogą sobie zaoszczędzić wielu kar, a przy dobrej sposobności nawet zyskać nagrody. Obwinianie innych - (zjawisko w rodzinach, gdzie jest więcej niż jedno dziecko) rywalizacja, współzawodnictwo i zwalanie winy na rodzeństwo, aby uzyskać jak najwięcej nagród. Dominowanie, komenderowanie - dzieci zachowują się dominująco w stosunku do młodszego rodzeństwa bądź do swoich kolegów, zabawek.

13 Konieczność zwyciężania, niechętne uleganie- występuje ten problem w rodzinach, gdzie dziecko jest za wszystko nagradzane. Jeżeli jest to dziecko, które ma kłopoty z nauką, słabo się uczy to w klasie, gdzie koledzy będą otrzymywali lepsze stopnie będzie czuło się bardzo źle, a z czasem osiągnie małe poczucie własnej godności i przyswoi sobie beznadziejne nastawienie. W tym przypadku ubieganie się o nagrodę jest bardziej szkodliwe niż korzystne. Uległość, posłuszeństwo - szczególnie, jeżeli w przypadku dzieci stosowane są surowe kary np. cielesne. Dzieci takie nawet już w dorosłym życiu pozostają dużymi dziećmi, nie mają własnego zdania, są ulegli, boją się być sobą, wypierają się własnych potrzeb. Takie właśnie osoby wypełniają poradnie psychologiczne i psychiatryczne. Przymilanie się - niektóre dzieci, aby uniknąć kary umieją ubiegać się o względy, pozyskać sobie rodziców. Wycofywanie się, ucieczka - jeżeli dziecko nie może się uporać z władzą rodzicielską próbuje wycofać się, a przejawia się to w: marzeniach i fantazjowaniu, bezczynności, apatii, bierności, nadmiernego oglądania telewizji, samotne zabawy często z wymyślonymi towarzyszami zabaw, choroba, ucieczka z domu, ucieczka w alkohol, narkotyki, nerwicowy przymus jedzenia, depresja.

14 W stosunkach między dzieckiem i rodzicami występują trzy sytuacje:
1)Dziecko ma problem ponieważ przeszkadza się mu w zaspokojeniu potrzeb. Nie jest to żaden problem dla ojca czy matki, ponieważ zachowanie dziecka w żaden konkretny sposób nie szkodzi rodzicom w zaspokojeniu ich własnych potrzeb. Dlatego dziecko właśnie ma problem. 2)Dziecko zaspokaja swoje własne potrzeby (nie przeszkadza mu się )i jego Zachowanie nie przeszkadza osobistym potrzebą rodziców. Dlatego we wzajemnych stosunkach problem nie istnieje. 3) Dziecko zaspokaja swoje własne potrzeby (nie przeszkadza mu się) Ale jego zachowanie stanowi dla rodziców problem, ponieważ w jakiś konkretny sposób, szkodzi zaspokajaniu osobistych potrzeb ojca lub matki. To rodzice mają problem nie należy traktować problemów swoich dzieci jak własnych.

15 Etapy właściwego porozumiewania się w relacji rodzic -dziecko

16 1. Słuchanie SŁUCHANIE- dziecko ma potrzebę otwartego wyrażania ważnych dla niego uczuć i pragnień. Nie można im zaprzeczać, zawstydzać dziecka, wypytywać go ani w żaden sposób mu grozić. Dzieci nie można również ignorować. Jeśli nie zostaną wysłuchane, ich uczucia nie znikną- zostaną stłumione, wprowadzą w psychice dziecka zamęt lub zaczną przejawiać się w formie wściekłości. W procesie aktywnego słuchania najważniejsza jest empatia. Dzieci często nie potrafią wyrazić swoich uczuć, zadaniem rodziców jest właściwe zidentyfikowanie uczuć dziecka.

17 Postawy rodziców konieczne do właściwego słuchania dziecka:
należy chcieć słuchać dziecka chcieć pomóc dziecku w rozwiązaniu jego problemu mieć czas dla dziecka żeby go wysłuchać być gotowym zaakceptować jego uczucia bez względu na to, o co może chodzić lub jak bardzo różnią się one od wszystkich waszych uczuć mieć głębokie zaufanie w zdolności dziecka do uporania się ze swoimi uczuciami, przedarcia się przez nie i znalezienia rozwiązań swoich problemów być świadomym że uczucia są przemijające, a nie trwałe, nienawiść może zmienić się w miłość , w miejsce zniechęcenia może szybko wstąpić nadzieja. traktować dziecko jak indywidualność ,odrębna istota a nie część nas samych. Dziecko ma prawo wyrazić swoje zdanie na określony temat, nie musi mieć racji ale MY-rodzice powinniśmy go wysłuchać.

18 Efekty słuchanie dziecka -słuchanie pomaga dzieciom mniej się obawiać negatywnych uczuć -stwarza lepsze stosunki między dziećmi a dorosłymi – wczuwanie się w sytuację drugiego człowieka -umożliwia rozwiązanie problemu przez dziecko -wpływa na dziecko, że z większą uwagą słucha ono myśli i poglądów rodziców pozwala dziecku stać się bardziej samodzielnym odpowiedzialnym za siebie i bardziej niezależnym

19 2. Ekspresja ekspresji w kontakcie z dzieckiem:
EKSPRESJA- wyróżnia się kilka podstawowych zasad skutecznej ekspresji w kontakcie z dzieckiem: precyzja- należy jak najprecyzyjniej komunikować to, czego chcemy i co czujemy. Dzieci potrzebują wyraźnie określonych granic, wyznaczających przestrzeń, w której mogą bezpiecznie i swobodnie funkcjonować. Powinny też znać naturalne konsekwencje wynikające z przekroczenia tych granic. Również pochwały powinny być precyzyjne (mówiące dokładnie co się podoba i dlaczego). - natychmiastowa informacja- dzieci należy nagradzać lub karać zaraz po danym wydarzeniu, bowiem im dłużej czeka się z wyrażeniem rekcji, tym mniejszy będzie ona miała wpływ na zachowanie dziecka. .

20 nie należy osadzać- ze wszystkich komunikatów skierowanych do dziecko powinno wynikać, że jest ono osobą kochaną, ponieważ oskarżanie, obrażanie i sarkazm dają dziecku do zrozumienia, że nie tylko jego zachowanie jest nie w porządku, ale również ono samo. odsłanianie się- wtajemniczenie dziecka w niektóre uczucia i potrzeby rodziców sprawia, że stają się dla dziecka kimś realnym, prawdziwą osobą, wówczas granice jakie wyznaczają nabierają sensu dla dziecka. - spójność komunikatów – niespójne komunikaty wprowadzają chaos, ważne jest egzekwowanie ustalonych wcześniej zasad

21 3.Wspólne rozwiązywanie problemów
Wspólne rozwiązywanie problemów- celem wspólnego, konsekwentnego stosowania odpowiednich technik rozwiązywania problemów jest odkrycie takiego wyjścia, które wszyscy zainteresowani będą mogli zaakceptować. Ważne jest aby rodzice rzeczywiście byli gotowi współpracować ze swoimi dziećmi oraz aby potrafili przekonać je o swojej szczerości. Podstawą skutecznego porozumiewania się jest wytworzenie atmosfery zaufania, partnerstwa, poszanowania każdego z rozmówców.

22 Jak porozumiewać się dzieckiem:
Należy aktywnie wysłuchać dziecka. Należy pozwolić dziecku wypowiedzieć się do końca, pobudzając je od czasu do czasu wysyłaniem informacji zwrotnej ,która zawiera w sobie nasze rozumienie słów dziecka. Należy nauczyć się tak reagować i rozmawiać z dzieckiem , aby nasze wypowiedzi nie zawierały żadnych osobistych sądów, myśli czy odczuć. Należy zachęcać dziecko do rozmowy przez używanie prostych stwierdzeń ;hm”, ”rozumiem”, ”acha”,” tak”. Trzeba chcieć słuchać, mieć czas dla dziecka, akceptować je i jego odczucia, mieć zaufania do dziecka że odnajdzie drogę do rozwiązania swoich problemów. W rozmowie z dzieckiem zastępować wypowiedzi „ty” wypowiedzią ”ja”. Wypowiedzi „ja” są skuteczniejsze w wywarciu wpływu na dziecko, aby zmodyfikowało swoje zachowanie, które jest nie do przyjęcia.

23 Metoda „bez porażek”- Thomasa Gordona
komunikacja to podstawa wszystkich stosunków i relacji międzyludzkich w celu porozumienia. Zwłaszcza w relacji rodzic-dziecko. porozumienie powinno być świadome tzn. powinniśmy kontrolować co i jak przekazujemy dziecku oraz sprawdzać jak nasz komunikat jest odbierany przez dziecko (odbiorcę) właściwe wzajemne porozumiewanie się pomaga w rozwiązaniu konfliktu przenoszą ciężar odpowiedzialności na obie strony i nie narzuca rozwiązań układ rodzic –dziecko aby był zdrowy powinien angażować obie strony w rozwiązywanie nieporozumień akceptacja własnych dzieci mimo wad a nie dzięki zaletom i uzdolnieniom. (należy pamiętać że brak akceptacji zachowania dziecka jest dla niego równoznaczne z brakiem akceptacji jego osoby) należy aktywnie wysłuchać dziecka tzn. wczuć się w przeżycia drugiej osoby.

24 należy pamiętać, że rozmowa z dzieckiem ma często formę „rozwijania kłębka” Okazuje się bowiem że prawdziwy problem jest na samym końcu sznurka i tylko rozmowa, gdzie rodzic wysłucha, wyjawi nam prawdziwe rozterki nadawcy. Często dziecko opowiadając o swoim problemie dochodzi samo do wniosku w jaki sposób powinno rozwiązać swój problem. ważnym elementem naszych rozmów z dzieckiem są „wypowiedzi JA” komunikujemy w nich nasze odczucia, emocje i przeżycia. Wypowiedzi „JA” pomagają rozwijać się dziecku oraz pomagają przyjąć odpowiedzialność za własne zachowanie. Należy pamiętać że użycie władzy rodzicielskiej rodzi bunt , negację ucieczkę i opór.

25 Dlaczego metoda bez porażek jest skuteczna?
Dziecku zależy na wypełnieniu zobowiązań, jakie wzięło na siebie. Rozwiązywanie konfliktów taką metodą powoduje wyższy stopień motywacji ze strony dziecka, by wykonać to, czego się podjęło, ponieważ samo miało udział w rozwiązywaniu problemu. Metoda bez porażek stanowi dla dzieci pewien bodziec, a w gruncie rzeczy wymaga myślenia. Jest to w pewnym stopniu ćwiczenie inteligencji w argumentacji, zarówno dla rodziców i dla dzieci. Rodzice posługując się konsekwentnie tą metodą, także zauważają spadek wrogości u dzieci. Każdy konflikt rozwiązany w sposób zadawalający obie strony zbliża do siebie dzieci i rodziców. Rodzice i dzieci nie walczą przeciwko sobie, zamiast tego współpracują ze sobą nad wykonaniem wspólnego zadania

26 Metody rozwiązywania konfliktów i nieporozumień:
Rozpoznać i nazwać konflikt, wyraźnie pokazać że chcemy by dzieci wraz z nami podjęły poszukiwania wyjścia, które byłoby akceptowane przez obydwie strony Rozwinąć możliwości rozwiązań, dzieci mogą podać jako pierwsze swoje rozwiązania ,rodzice ich nie oceniają Wspólnie krytycznie ocenić propozycje rozwiązań Zdecydować się na jak najlepsze rozwiązanie Wykonać powziętą decyzję ocena krytyczna powziętych decyzji

27 Pamiętajmy!!! Każdy konflikt rozwiązany w sposób zadawalający obie strony zbliża do siebie dzieci i rodziców. Rodzice i dzieci mają nie walczyć przeciwko sobie, tylko współpracować nad wykonaniem wspólnego zadania. To oznacza że dzieci mają być traktowane jak przyjaciele, jak osoby równe i że im się ufa. Właściwe porozumienie z rodzicami przekłada się na lepsze stosunki z rówieśnikami, większą otwartość w wyrażaniu uczuć ,większą samodzielność, większą wiarą we własne możliwości naszych dzieci.