Waldemar Machała Miejsce agonistów receptorów adrenergicznych α-2 w anestezjologii i intensywnej terapii Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii.

Prezentacja na temat: "Waldemar Machała Miejsce agonistów receptorów adrenergicznych α-2 w anestezjologii i intensywnej terapii Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii."— Zapis prezentacji:

1 Waldemar Machała Miejsce agonistów receptorów adrenergicznych α-2 w anestezjologii i intensywnej terapii Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. Wojskowej Akademii Medycznej-CSW

2 Deksmedetomidyna 1986 r. (25 lat!!!). Klinika: 1999 r. (USA).
Działanie: Uśmierzające ból. Przeciwlękowe. Uspokajające. Sympatykolityczne. Gdyby dobrze popatrzeć wstecz, ze zdumieniem można by skonstatować, że deksmedetomidyna ma już 25 lat. Biorąc pod uwagę, że pojawiła się ona 15 lat po wprowadzeniu klonidyny, której działanie wykorzystywane jest od dawna w leczeniu zespołu abstynencyjnego – nieśmiało twierdzę, że nie mamy jako anestezjolodzy zbyt dużych z nią doświadczeń. Biorąc pod uwagę jej charakterystykę można się pokusić o próbę chociażby znalezienia wskazań do podawania jej w oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii. Proszę wybaczyć, że na sesji Oriona, pokazuję zdjęcie dexmedetomidyny f. Abbott, ale innego nie mogłem znaleźć, a to pochodzi z moich zbiorów, kiedy to deksmedetomidynę miałem okazję zastosować u kilkudziesięciu pacjentów w 2002 i 2003 r. – z dobrym skutkiem dodam…

3 Deksmedetomidyna Podtypy receptora adrenergicznego α2: A. B. C.
Miejsce sinawe (pień mózgu) – sedacja. Istnieją trzy typy receptora adrenergicznego α2: A, B i C. Działanie uspokajające (sedacyjne) występuje kiedy aktywacji ulegną podtypy A i C, znajdujące się miejscu sinawym pnia mózgu. Dla przypomnienia informacji podanych przez p. prof. Drobnika – uśmierzenie bólu ma nieco bardziej złożony charakter, na który składają się dwie komponenty: Ośrodkowa (będąca skutkiem stymulacji receptorów adrenergicznych w pniu mózgu i rogach tylnych rdzenia kręgowego). Obwodowa – mająca związek z aktywacją receptorów adrenergicznych zwojów nerwowych korzeni tylnych nerwów rdzeniowych. Uśmierzenie bólu: Mechanizm ośrodkowy - stymulacja receptorów adrenergicznych w pniu mózgu i rdzeniu kręgowym. Mechanizm obwodowy - aktywacja receptorów adrenergicznych zwojów nerwowych korzeni tylnych nerwów rdzeniowych.

4 Deksmedetomidyna – wskazania jeszcze do niedawna
„Wszędzie tam”, gdzie okres jej podawania nie przekroczy 24 godz. Okres pooperacyjny: Postępowanie planowe w kardiochirurgii, torakochirurgii, chirurgii naczyń. Zdarzenia nieplanowane, związane z przedłużonym budzeniem. Oddział Intensywnej Terapii: Chorzy, u których w ciągu najbliższych godz. planowane jest zakończenie długotrwałej sedacji, prowadzonej lekami o długim czasie półtrwania (ryzyko wystąpienia zespołu abstynencji: objawy sympatykomimetyczne i psychomimetyczne). Zespół abstynencji spowodowanej odstawieniem alkoholu, BDA, opioidów. Zlecając kilka lat temu sedację deksmedetomidyną – podawałem ją w kilku jedynie wskazaniach. Były nimi generalnie zespoły odstawienia leków t.j benezodwuazepiny, czy opioidy (te ostatnie przyjmowane także hedonistycznie) oraz planowane zakończenie sedacji, która była prowadzona preparatami o długim czasie działania. Drugie wskazanie dotyczyło chorych przyjmowanych z Bloku Operacyjnego do OIT w trybie pilnym z powodu wystąpienia np. niewydolności oddechowej po dużych zabiegach chirurgicznych. Dzisiaj jestem chyba mądrzejszy, mając świadomość, że kilku przynajmniej chorych z pooperacyjną niewydolnością oddechową miało być może przedłużony blok nerwowo-mięśniowy, który wówczas określany był terminem „nie chce się obudzić”. Dzisiaj taki chory mógłby się obudzić po podaniu np. sugammadeksu. Wtedy jednak wymagał analgezji i sedacji dla zapewnienia komfortu w sytuacji, kiedy zmuszeni byliśmy utrzymać rurkę intubacyjną i zapewnić należyte natlenienie i wentylację, przy pomocy respiratora.

5 Deksmedetomidyna – czas prowadzenia sedacji
Deksmedetomidyna nie powinna być podawana dłużej niż 24 godz. Są wprawdzie dostępne w piśmiennictwie publikacje, w których autorzy donoszą o dłuższym podawaniu deksmedetomidyny. W jednym przypadku była to narkomanka i alkoholiczka, która przez 2 lata przyjmowała kokainę i alkohol. Po przyjęciu jej do szpitala u chorej prowadzono sedację trwającą 36 godz. Innym chorym był 54 latek, który przez 6 tygodni będąc hospitalizowany w OIT miał prowadzoną sedację WCIV – morfiną i lorazepamem. Po ustąpieniu niewydolności wielonarządowej (brzuch) i zakończeniu sedacji – wystąpił zespół abstynencji. Leczony był z dobrym skutkiem deksmedetomidyną podawaną przez tydzień. Czy rzeczywiście 24 godz.? Czas prowadzenia sedacji: Midazolamem. Propofolem. 72 godz.!!! Maccioli GA. Dexmedetomidine to facilitate drug withdrawal. Anesthesiology 2003;98:575–7.

6 Deksmedetomidyna – wskazania dzisiaj
Monitorowana opieka anestezjologiczna. Premedykacja. Składowa indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego. Jako monoanestezja w znieczuleniu ogólnym. Znieczulenie przewodowe: ZOP, PP, IVRA. Sedacja w czasie znieczulenia przewodowego. Oddział Pooperacyjny. Oddział Intensywnej Terapii. Gdyby chcieć dzisiaj znaleźć miejsce dla stosowania DEX – można byłoby starać się ją umieścić zarówno na bloku operacyjnym, także w oddziałach dziennych, jak i u chorych leczonych w OIT. Deksmedetomidynę można podawać w: Czasie monitorowanej opieki anestezjologicznej. Do premedykacji. Jako składową znieczulenia ogólnego. Użyć jej, jako jedynego anestetyku w czasie znieczulenia. W znieczuleniu przewodowym – naturalnie dożylnie, jako sedację. W oddziale pooperacyjnym. I w OIT.

7 Deksmedetomidyna – wskazania
Monitorowana opieka anestezjologiczna: Bronchofiberoskopia: Diagnostyczna. Intubacja bronchofiberoskopowa przytomnego pacjenta (trudne drogi oddechowe, unieruchomienie kręgosłupa, pełny żołądek): Bolus: 1 µg/kg przez 10’. WCIV: 0,5 µg/kg/godz. Zabiegi wykonywane bez typowego znieczulenia przewodowego znieczulenie wykonywane przez chirurga (ginekologia, urologia, biopsja piersi, otyli, OSA, plastyka przepukliny, ale nie kolonoskopia). Aby DEX była efektywna konieczne podanie jest dawki nasycającej, po której podłączony zostaje WCIV. Na przeźroczu można przeczytać, że dawka nasycająca wynosi 1 mcg/kg. Celowe jest skomentowanie tego. Otóżb adanie Candiottego, przeprowadzone zostało na 326 chorych, przydzielonych do jednej z trzech grup: I – bolus (10 min.): 0,5 mcg/kg + WCIV: 0,6 mcg/kg/godz. z możliwością regulacji dawki +/-: 0,2-1 mcg/kg/godz. II – bolus (10 min.): 1 mcg/kg + WCIV: 0,6 mcg/kg/godz. z możliwością regulacji dawki +/-: 0,2-1 mcg/kg/godz. III – placebo. Pacjenci byli poddani procedurom wykonywanym w znieczuleniu przewodowym (ortopedia, okulistyka, stenty naczyniowe, operacje przepukliny, biopsja piersi). Po 15 min. od włączenia wlewu chorych oceniano w skali OAA/S. Jeżeli była ona 4 – OK., jeżeli była > 4, to podawano midazolam 0,5 mg i ponownie oceniano. FNT podawano jeżeli chory odczuwał ból≥3 pkt w czasie operacji i ≥4 pkt na POOP w skali 10 pkt. (25 mcg). Efektywniejsze działanie związane było z podaniem DEX w dawce 1 mcg/kg. Z dziiałań nieporządanych obserwowano obniżenie ciśnienia tętniczego krwi (u 11,9% i u 8,5%: DEX: 1 i 0,5 mcg/kg). W pracy Drowna, będącą analizą dotychczasowych technik MOA z DEX – DEX wykazywał względną przydatność w porównaniu z propofolem, mieszaniną FNT z midazolamem. Nie nadawał się do kolonoskopii, w której dochodziło do bradykardii i hipotensji oraz konieczności podawania FNT. Bergese SD, Khabiri B, Roberts WD i wsp.: Dexmedetomidine for conscious sedadion in difficult awake fiberoptic intubation cases. J Clin Anesth 2007; 19: Grant SA, Breslin DS., MacLeod DB i wsp.: Dexmedetomidine infusion for sedation during fiberoptic intubation; a report of three cases. J Clin Anesth 2004; 16: Drown MB, Integrative rewiev utilizing dexmedetomidine as an anesthetic for monitored anesthesia care and regional anesthesia. Nursing Forum 2011; 46: Candiotti KA, Bergese SD, Bokesch PM i wsp.: Monitored anesthesia care with dexmedetomidyne: a prospective, randomized, double-blind, multicenter trial. Ambulatory Anesthesiology 2010; 110:

8 Deksmedetomidyna – wskazania dzisiaj
Monitorowana opieka anestezjologiczna. Premedykacja (1-2,5 µg/kg). Składowa indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego. Jako monoanestezja w znieczuleniu ogólnym. Znieczulenie przewodowe. Oddział Pooperacyjny. Oddział Intensywnej Terapii. Trudno się dziwić, że jeżeli lek wywiera działanie przeciwbólowe, czy uspokajające, obniża m.in. MAC (dla izofluranu o 90%), nie będzie spełniał kryteriów środka używanego do premedykacji. Podawanie DEX do premedykacji pozwala na zmniejszenie dawki wszystkich anestetyków (wziewnych, dożylnych, środków znieczulenia przewodowego). Np. tiopentalu o 30%.Ponadto DEX stosowany w premedykacji zmniejsza zużycie tlenu – w okresie śródoperacyjnym o 8, a pooperacyjnym o 17%. DEX może być podawana dożylnie, domięśniowo, donosowo i na śluzówkę policzka (w takiej samej dawce, jak IM – 2,5 mcg/kg). Taittonen MT, Kirvela OA, Aantaa R i wsp.: Effect of clonidyne and dexmedetomidyne premedication on perioperative oxygen aonsumption and haemodynamic state. Br J Anaesth 1997; 78: Karaaslan D, Peker TT, Alaca A i wsp.: Comparison of buccal and intramuscular dexmedetomidine premedication for arthroscopic knee surgery. J Clin Amesth 2006; 18: Talon MD, Woodson LC, Sherwood ER i wsp.: Intranasal dexmedetomidine premedication is comparable with midazolam in burn chhildren undergoing reconstructive surgery. J Burn Care Res 2009; 30: Gupta K, Gupta A, Gupta P i wsp.: Dexmedetomidine premedication in relevance to ketamine anesthesia: a prospective study: Anesthesia Essays and Researches 2011; 5: Talke PO, Caldwell JE, Richardson CA i wsp.: The effects of dexmedetomidine on neuromuscular blockade in human volunteers. Anesth Analg 1999; 88:

9 Deksmedetomidyna – wskazania dzisiaj
Monitorowana opieka anestezjologiczna: Premedykacja. Składowa indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego: Zmniejszenie odpowiedzi hemodynamicznej na intubację (0,33-0,67 µg/kg – na 15 min. przed intubacją). Obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego (o 33%). Składowa znieczulenia ogólnego: chirurgia bariatryczna, tętniaki mózgu, zabiegi w hipotermii, CABG off-pump, CABG, chirurgia naczyniowa, torakochirurgia, neurochirurgia w tym operacje rdzenia kręgowego). Wybudzenie śródoperacyjne. Działanie neuroprotekcyjne. Jako monoanestezja w znieczuleniu ogólnym. Znieczulenie przewodowe. Oddział Pooperacyjny. Oddział Intensywnej Terapii. Podawanie DEX w podtrzymaniu znieczulenia zapewnia utrzymanie stabilności hemodynamicznej i pozwala zmniejszyć dawkę i stężenia używanych do anestezji środków. Autorzy prac podają rozbieżne informacje. I tak stężenie DEX zmniejsza MAC dla izofluranu od 25-90%; sewofluranu o ok. 17%; opioidowych środków przeciwbólowych o ok. 33%. Koniecznie należy dodać, że DEX zmniejsza CBF. Badania wykonywane na psach – fakt, że po podaniu dużej dawki, bo 10 mcg/kg, wykazały obniżenie CBF o 40-45%. Badania wykonane u ludzi wykazały, że CBF ulega obniżeniu o 30%, ale bez podwyższenia na szczęście CMRO2. Ponadto wykazano, że wazodilatacja spowodowana anestezją sewofluranem, czy izofluranem była znacznie mniejsza, jeżeli podawano DEX. Warunkiem tych „dobrodziejstw” DEX jest zachowanie normotensji. DEX obniża ciśnienie wewnątrzczaszkowe o blisko 30%. U ludzi – DEX podawany z prędkością 0,6 mcg/kg/godz. – powodował obniżenie BIS do wartości 60. Spowodowało to, że może być używany do tzw. śródoperacyjnych wybudzeń w neurochirurgii. DEX ma działanie neuroprotekcyjne: badania wykazały, że po niedokrwieniu całkowitym, lub regionalnym podanie DEX poprawiało tzw. przeżycie neuronów (u szczurów niestety…). Naukowcy sugerują, że korzystne działanie DEX związane jest z wpływem na modulację równowagi pomiędzy białkami proapoptoicznymi, a antyapoptoicznymi. Jeszcze inni uważają, że DEX wpływa na receptory aminokwasów drażniących, blokując je. W neurochirurgii dawka polecana DEX: 0,1-0,3 mcg/kg/godz. Jaakola ML, Ali-Melkkila T, Kanto J i wsp.: Dexmedetomidine reduces intraocular pressure, intubation responses and anaesthetic requirements in patients undergoing ophtalmic surgery. Br J Anaesth 1992; 68: Jalonen J, Hynynen M, Kuitunen A i wsp.: Dexmedetomidyne as an anesthetic adjunct in coronary artety bypass grafting. Anesthesiology 1997; 73: Scheinin B, Lindgren L, Randell T i wsp.: Dexmedetomidine attenuates sympathoadrenal responses to tracheal intubation and reduces the need for thiopentone and perioperative fentanyl. Br J Anaesth 1992; 68: Talke P, Chen R, Thomas B i wsp.: The hemodynamic and adrenergic effects of perioperative dexmedetomidine infusion after vascular surgery. Anesth Analg 2000; 90: Fragen RJ, Fitzgerald PC: Effect of dexmedetomidine on the minimum alveolar concentration (MAC) of sewoflurane in adults age 55 to 70 years. J Clin Anesth 1999; 11: Karlsson BR, Forsman M, Roald OK. i wsp.: Effect of dexmedetomidine, a selective and potent α2-agonist, on cerebral blood flow and oxygen consumption during halothane anesthesia in dogs. Anesth Analg 1991; 71: Ohata H, Iida H, Dohi S i wsp.: Intravenous dexmedetomidine inhibits cerebrovascular dilation induced by isoflurane and sevoflurane in dogs. Anesth Analg 1999; 89: Ramsey MA, Luterman DL: Dexmedetomidine as a total intravenous anesthetic agent. Anesthesiology; 2004: 101: Hall JE, Ulrich TD, Barney JA i wsp.: Sedative, amnestic and analgesic properties of small-dose dexmedetomidine infusions. Anesth Analg 2000; 90:

10 Deksmedetomidyna – wskazania dzisiaj
Monitorowana opieka anestezjologiczna. Premedykacja. Składowa indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego. Jako monoanestezja w znieczuleniu ogólnym. Znieczulenie przewodowe. Oddział Pooperacyjny. Oddział Intensywnej Terapii. W piśmiennictwie dotarłem do jednej pracy, w którym autor opisał anestezję trzech pacjentów przy pomocy jedynie DEX. Pierwszym była kobieta ze zwężeniem tchawicy, u której planowano poszerzenie jej przy pomocy lasera. Indukcja polegała na podaniu dawki 1 mcg/kg w ciągu 10 min. Następnie uruchomiono WCIV do wartości 0,7 mcg/kg/godz., który po 10’ zwiększono do 10 mcg/kg/min. Po kolejnych 20’ zmniejszono WCIV do 5 mcg/kg/godz. Po wystąpieniu znamion powrotu świadomości ponownie zwiększono prędkość wlewu do 10 mcg/kg/godz. Drugim był chory zakwalifikowany do plastyki nowotworu skóry twarzy, trzecim chory z obturacją dolnych dróg oddechowych spowodowaną przemieszczenie założonej 10 lat wcześniej protezy tchawicy. U wszystkich chorych nie zabezpieczano drożności dróg oddechowych, chorzy oddychali sami. Z niedogodności związanych z tą metodą autor wspomniał o konieczności uniesienia żuchwy (dla udrożnienia dróg oddechowych) oraz o niewielkim obniżeniu ciśnienia tętniczego krwi. Ramsay M, Kuterman D: Dexmedetomidine as a total intravenous anesthetic agent. Anestehsilology 2004; 101:

11 Deksmedetomidyna – wskazania dzisiaj
Monitorowana opieka anestezjologiczna. Premedykacja. Składowa indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego. Jako monoanestezja w znieczuleniu ogólnym. Znieczulenie przewodowe: Znieczulenie podpajęczynówkowe (3 µg + 12 mg bupiwakainy). Znieczulenie zewnątrzoponowe (100 µg w 20 ml 0,5% bupiwakainy). Znieczulenie odcinkowe dożylne (0,5 µg/kg). Sedacja: bolus: 1 µg/kg przez 10’ + WCIV: 0,2 µg/kg/godz.. Oddział Pooperacyjny. Oddział Intensywnej Terapii. Zarówno DEX (3 mcg + 12 mg Bupiwakainy), jak i klonidyna (30 mcg) mogą być podawane do przestrzeni podpajęczynówkowej. Zdeponowane tam wywierają silny efekt antynocyceptywny (o podobnej sile), powodując przedłużenie blokady ruchowej, jak i czuciowej. DEX podawana do ZOP: 100 mcg w 20 ml 0,5% Bupiwakainy. DEX do IVRA podawany jest w dawce 0,5 mcg/kg. Warto tutaj przypomnieć, że FDA zarejestrowało jedynie dwa leki do podawania do przestrzeni pp – są nimi: morfina i sufentanyl. DEX może być z powodzeniem podane dla zapewnienia adekwatnej sedacji w czasie znieczulenia przewodowego. Zwykle podawana jest dawka nasycająca 1 mcg/kg DEX, przez 10’, a następnie WCIV z prędkością 0,2 mcg/kg/godz. – do końca znieczulenia. Podawanie DEX w czasie znieczulenia przewodowego zapobiega występowaniu drżeń mięśniowych, spowodowanych najprawdopodobniej zbytnią utratą ciepła. Bouaziz H, Hewitt C, Eisenach JC: Subarachnoid neostygmine potentiation of α2-adrenergic agonist analgesia. Dexmedetomidine versus clonidine. Reg Anesth 1995; 20: Maroof M: Evaluation of effect of dexmedetomidine in reducing shivering following epidural anesthesia. ASA annual meeting 2000; Abstract A-49. Gunaydin B, Ozkose Z, Tarhan B: Intravenous dexmedetomidine sedation for spinal anesthesia in the prone knee-chest position for lumbar laminectomy surgery. Turk J Med. Sci 2004; 34: Memis D, Turan A, Karamanlioglu B i wsp.: Adding dexmedetomidine to lidocaine for intravenous regional anesthesia. Anesth Analg 2004; 98: Kanazi GE, Aouad MT, Jabbour-Khoury SI i wsp.: Effect of small dose dexmedetomidine or clonidine on the characteristics of bupivacaine-spinal block. Acta Anaesthesiologica Scand 2005; 50:

12 Deksmedetomidyna – wskazania dzisiaj
Monitorowana opieka anestezjologiczna: Premedykacja. Składowa indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego. Jako monoanestezja w znieczuleniu ogólnym. Znieczulenie przewodowe. Oddział Pooperacyjny: Chorzy wymagający krótkotrwałej sedacji (chirurgia naczyniowa, kardiochirurgia, torakochirurgia): Przedłużone budzenie. Konieczność utrzymania rurki intubacyjnej. Wykorzystanie synergizmu podawanych leków. Oddział Intensywnej Terapii. DEX ma sporo właściwości przydatnych w PACU. Związane jest to z jej właściwościami sympatykolitycznymi, działaniem uśmierzającym ból, działaniem uspokajającym i zmniejszającym drżenia mięśniowe oraz możliwością podawania jej u chorych zaintubowanych, którzy muszą jeszcze „dojrzeć” do ekstubacji i niezaintubowanych. Ma to szczególne znaczenie u chorych z ograniczoną rezerwą wieńcową, u których stosowanie DEX zmniejsza ryzyko występowania incydentów niedokrwiennych (8% vs 28%, którzy nie otrzymywali DEX). Wprawdzie chorzy otrzymujący DEX wymagali większej podaży płynów dla skompensowanie hipotensji. Stosowanie DEX w okresie pooperacyjnym pozwala zmniejszyć dawkę podawanych opioidów i leków sedacyjnych. Talke P, Chen R, Thomas B i wsp.: The hemodynamic and adrenergic effects of perioperative dexmedetomidine infusion after vascular surgery. Anesth Analg 2000; 90:

13 Deksmedetomidyna – wskazania dzisiaj
Monitorowana opieka anestezjologiczna. Premedykacja. Składowa indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego. Jako monoanestezja w znieczuleniu ogólnym. Znieczulenie przewodowe. Oddział Pooperacyjny. Oddział Intensywnej Terapii: Chorzy wymagający krótkotrwałej sedacji (chirurgia naczyniowa, kardiochirurgia, torakochirurgia). Chorzy z objawami zespołu abstynencyjnego: „Hedonistycznego”. Polekowego (zakończenie długotrwałej sedacji). Chorzy u których planowane jest zakończenie sedacji preparatami o długim czasie półtrwania (zapobieganie wystąpieniu zespołu abstynencyjnego). DEX podawana w OIT wywiera działanie sedacyjne, przeciwlękowe, przeciwbólowe i nie niesie zbyt dużego ryzyka spowodowania depresji oddechowej (nie łączy się z receptorami opioidowymi). Chorzy otrzymujący DEX są uspokojeni, nie odczuwają bólu, dają się łatwo obudzić na głos, nie przeszkadza im rurka intubacyjna, ani drenaże, czy cewniki. Co powoduje, że mogą być wentylowani respiratorem bez konieczności głębokiej sedacji. Ponad 71% chorych w OIT prezentuje objawy zespołu deliryjnego OIT, charakteryzującego się pobudzeniem psychoruchowym (rozkojarzenie korowo-podkorowe). Jego powodem może być hipoksemia, hipoglikemia, nadużywanie alkoholu i narkotyków, ból oraz zakończenie sedacji. Chorzy z rozpoznanym zespołem odstawienia – stają się niebezpieczni dla siebie i otoczenia. Mogą usunąć sobie dreny, kaniule, sondy, czy rurkę intubacyjną. Ponadto mają zwiększone zużycie tlenu. Zaletami prowadzenia sedacji DEX vs midazolam była mniejsza częstość zespołu odstawienia, (54 vs. 76%); krótszy czas do ekstubacji (1,9 vs 5,6 dnia); rzadsze epizody bradykardii (25 vs 44%) i rzadsza konieczność leczenia hipertensji związanej z utrzymanie rurki intubacyjnej (18,9 vs 29%). Abranov D, Nogid B, Nogid A: The role of dexmedetomidine (Precedex) in the sedation of citicallly ill patients. Drug Forecast 2005; 30: Short J: Use of dexmedetomidine for primary sedation in a general intesive care unit. Critical Care Nurse 2010; 30: Reade MC, O’Sullivan K, Bates S i wsp.: Dexmedetomidine vs haloperidol in delirious, agitated, intubated patients: a randomised open-label trial. Crit Care 2009; 13: 1-10. Alexander E, Sulsa G: Dexmedetomidine use in critical care. Drug Update 2008; 19:

14 Deksmedetomidyna – dawkowanie
U chorych po operacji: Rozpoczęcie wlewu DEX: 0,2 – 0,4 µg/kg/godz. Ocena skuteczności analgezji i sedacji w ciągu min. Adekwatna analgezja Pacjent uspokojony Tak Tak Nie Zwiększenie wlewu DEX o 0,1 – 0,2 µg/kg/godz. co 30 min. do osiągnięcia dawki maks. 1 µg/kg/godz. Nie Rozważ podanie: Morfiny (0,03 mg/kg). Lub fentanylu (20 µg). Powtórz dawkę w razie potrzeby. Rozważ podanie: Propofolu (20 mg). Powtórz dawkę w razie potrzeby. Shehabi Y, Botha JA, Ernest D i wsp.: Clinical application, the use of dexmedetomidine in intensive care sedation. Crit Care & Shock 2010; 13:

15 Deksmedetomidyna – dawkowanie
Chorzy wentylowani mechanicznie : Rozpoczęcie wlewu DEX: 0,4 – 0,7 µg/kg/godz. Ocena skuteczności analgezji i sedacji w ciągu min. Adekwatna analgezja Pacjent uspokojony Tak Tak Nie Zwiększenie wlewu DEX o 0,1 – 0,2 µg/kg/godz. co 30 min. do osiągnięcia dawki maks. 1,4 µg/kg/godz. Nie Rozważ podanie: Morfiny (0,03 mg/kg). Lub fentanylu (20 µg). Powtórz dawkę w razie potrzeby. Rozważ podanie: Midazolamu (15 µg/kg) Propofolu (20 mg). Powtórz dawkę w razie potrzeby. Uwaga: Przy pobudzeniu, lub delirium rozważ podanie: Haloperidolu: 2,5 – 5 mg. Shehabi Y, Botha JA, Ernest D i wsp.: Clinical application, the use of dexmedetomidine in intensive care sedation. Crit Care & Shock 2010; 13:

16 Deksmedetomidyna – dawkowanie
Konwersja z innej formy prowadzonej sedacji: Rozpoczęcie wlewu DEX: 0,4 µg/kg/godz. Ocena skuteczności analgezji i sedacji w ciągu min. Adekwatna analgezja Pacjent uspokojony Tak Tak Nie Zwiększenie wlewu DEX o 0,1 – 0,2 µg/kg/godz. co 30 min. do osiągnięcia dawki maks. 1,4 µg/kg/godz. Nie Rozważ zmniejszenie dawki podawanych analgetyków o 25 – 50%. Rozważ zmniejszenie dawki podawanych leków sedacyjnych o 25-50%. Uwaga: Przy pobudzeniu, lub delirium rozważ podanie: Haloperidolu: 2,5 – 5 mg. Shehabi Y, Botha JA, Ernest D i wsp.: Clinical application, the use of dexmedetomidine in intensive care sedation. Crit Care & Shock 2010; 13:

17 Deksmedetomidyna…, teraz trochę o kosztach… Ile kosztuje???
Sedacja: Masa chorego 80 kg. Wiek: 30 lat. Wzrost: 175 cm. Sedacja: 24 godz. Uraz wielomiejscowy. Lek Remifentanyl/ Propofol Morfina/ propofol Midazolam Sufentanyl/ Podana dawka 5 -12 µg/kg/godz. 3 -4 mg/kg/godz. 1,5 – 3 mg/godz. mg/godz. 0,001-0,005 µg/kg/min. 1 -2 mg/kg/godz. Koszt (PLN) 190,00 – 474,40 106,43 – 143,13 3,63 – 5,60 34,68 – 70,00 104,62 – 552,30 36,70 – 73,40 SUMA 296, ,53 110,06 – 148,73 38,31 – 75,60 141, ,70 Średnio 456,98 129,39 56,95 383,51 Nie znam ceny deksmedetomidyny .

18 Deksmedetomidyna – realne wskazania moim zdaniem
Monitorowana opieka anestezjologiczna. Premedykacja. Składowa indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego. Jako monoanestezja w znieczuleniu ogólnym. Znieczulenie przewodowe. Oddział Pooperacyjny. Oddział Intensywnej Terapii. W moim przekonaniu DEX wpisuje się jedynie w pewne ściśle określone wskazania do których należą: Prowadzenie krótkotrwałej sedacji, u chorych w oddziale pooperacyjnym, u których zachodzi konieczność prowadzenia wentylacji mechanicznej. Leczenie zespołu abstynencyjnego. Forma terapii pomostowej, tj. zakończenie długotrwałej sedacji np. BDA, dla zapobieżenia wystąpieniu zespołu abstynecyjnego.

19