Pedagogika specjalna dział pedagogiki, którego podmiotem jest człowiek wymagający wsparcia i pomocy w przekraczaniu odchyleń od normy, różnorakich trudności,

Prezentacja na temat: "Pedagogika specjalna dział pedagogiki, którego podmiotem jest człowiek wymagający wsparcia i pomocy w przekraczaniu odchyleń od normy, różnorakich trudności,"— Zapis prezentacji:

1 Pedagogika specjalna dział pedagogiki, którego podmiotem jest człowiek wymagający wsparcia i pomocy w przekraczaniu odchyleń od normy, różnorakich trudności, utrudniających mu rozwój i funkcjonowanie społeczne. Zajmuje się osobami w każdym wieku, starając się odpowiadać na ich szczególne potrzeby: rozwojowe w wieku niemowlęcym, edukacyjne i wychowawcze w wieku przedszkolnym, szkolnym oraz dorastania, socjalizacyjne i zawodowe w wieku dojrzałym

2 Pedagogika specjalna teoria i praktyka wychowania jednostek z odchyleniami od normy rozwojowej, przy czym jej funkcja rozciąga się na wszelkie formy i stopnie ograniczeń w każdym okresie życia

3 Podmiot pedagogiki specjalnej
ludzie, których rozwój jest lub może być utrudniony w stopniu, w którym ani jednostka za pomocą własnych mechanizmów psychicznej regulacji, ani rutynowe metody postępowania pedagogicznego nie są w stanie utrudnień tych wyeliminować

4

5 utrudnienia ograniczające możliwości rozwojowe jednostki mogą dotyczyć wyłącznie lub równocześnie:
sfery funkcjonowania fizycznego (niesprawność motoryczna i somatyczna) ruchowa gr. somatikos- dotycząca ciała, fizyczna, cielesna sfery funkcjonowania społecznego (niesprawność w zakresie realizacji zachowań zgodnych z normami współżycia społecznego) sfery funkcjonowania psychicznego (niesprawność sensoryczna i umysłowa) doznawana za pomocą zmysłów; czuciowa, wrażeniowa

6 DZIAŁY I DZIEDZINY PEDAGOGIKI SPECJALNEJ ZE WZGLĘDU NA RODZAJ ODCHYLEŃ OD NORMY
vb p. zdolnych i uzdolnionych p. resocjalizacyjna p.korekcyjna p.lecznicza, terapeutyczna 1.niedostosowanie społeczne aspołeczność antyspołeczność 2.demoralizacja 3.przestępczość wybitne zdolności ogólne  uzdolnienia kierunkowe 1.trudności w uczeniu się 2.parcjalne zaburzenia rozwoju 3.zaburzenia mowy 4.zaburzenia emocjonalne 1.choroby przewlekłe 2.niesprawność ruchowa 3.odmienność somatyczna 4.autyzm, zespoły psychozopodobne 5. starość p.rewalidacyjna, rehabilitacyjna upośledzenie umysłowe  wady wzroku  wady słuchu  sprzężone upośledzenie

7 oligofrenopedagogika
(gr.: „oligos”- mały, nieznaczny- "phren" -umysł; obniżona sprawność umysłowa) dziedzina pedagogiki specjalnej zajmująca się wychowaniem i nauczaniem osób z niepełnosprawnością intelektualną =upośledzonych umysłowo. Podmiotem jest jednostka z niepełnosprawnością intelektualną, a przedmiotem- proces jej rehabilitacji, obejmujący wszechstronny rozwój na miarę jej możliwości i przystosowanie do życia w społeczeństwie.

8

9 Niepełnosprawność intelektualna (upośledzenie umysłowe)
Upośledzenie umysłowe jest niepełnosprawnością charakteryzującą się znacznym ograniczeniem zarówno w zakresie funkcjonowania intelektualnego, jak i zachowań przystosowawczych, które wyrażają się w umiejętnościach poznawczych, społecznych i praktycznych. Niepełnosprawność ta ujawnia się przed 18. rokiem życia i wiąże się z nieodwracalnymi zmianami w CUN

10 Niepełnosprawność intelektualna (upośledzenie umysłowe)
Upośledzenie umysłowe jest niepełnosprawnością charakteryzującą się znacznym ograniczeniem zarówno w zakresie funkcjonowania intelektualnego, jak i zachowań przystosowawczych, które wyrażają się w umiejętnościach poznawczych, społecznych i praktycznych. Niepełnosprawność ta ujawnia się przed 18. rokiem życia i wiąże się z nieodwracalnymi zmianami w CUN

11 Niepełnosprawność intelektualna (upośledzenie umysłowe)
Niepełnosprawność intelektualna jest niepełnosprawnością charakteryzującą się znacznym ograniczeniem zarówno w zakresie funkcjonowania intelektualnego, jak i zachowań przystosowawczych, które wyrażają się w umiejętnościach poznawczych, społecznych i praktycznych. Niepełnosprawność ta ujawnia się przed 18. rokiem życia i wiąże się z nieodwracalnymi zmianami w CUN

12 Stopnie niepełnosprawności intelektualnej (n.int.)
Klasyfikacja 3-stopniowa (do 1968 r.) debil imbecyl idiota Klasyfikacja 4-stopniowa (od 1968r.) n.int. w stopniu lekkim n.int. w stopniu umiarkowanym n.int. w stopniu znacznym n.int. w stopniu głębokim mmmmmm

13 surdopedagogika łac. surdus-głuchy- dziedzina pedagogiki specjalnej. Zajmuje się nauczaniem i wychowaniem osób z wadami słuchu, a także ich rodzinami i otoczeniem. Ponadto obejmuje profilaktykę, diagnostykę i poradnictwo osobom z grupy ryzyka

14 tyflopedagogika gr. typhlos- niewidomy -dziedzina pedagogiki specjalnej zajmująca się wychowaniem, edukacją, terapią i rehabilitacją osób niewidomych i niedowidzących

15 Alfabet Braille‘a Już w starożytności próbowano wymyślić metodę pozwalającą niewidomym czytać. Już w XVIII i XIX wieku starano się drukować wypukłe litery, ale bez większych rezultatów. Charles Barbier, oficer artylerii, w 1808 roku wymyślił wypukłe pismo, oparte na 12 punktach, pozwalające na odczytywaniu i pisaniu meldunków w ciemności. System okazał się zbyt skomplikowany i zbyt czasochłonny. W 1824 roku Louis Braille w wieku 15-stu lat usłyszał o tym systemie i postanowił uprościć go. Udało mu się lepiej niż zamierzał. Opracował proste pismo, pozwalające na użycie 63 znaków złożone z 6 punktów. Sposób pisma został ogłoszony w 1829 roku, po 8 latach wyszła pierwsza książka wydrukowana "brajlem" - historia Francji.  

16 SYSTEM LOUISA BRAILLE'A
Louis Braille ( ) wynalazca pisma punktowego dla niewidomych. Wypadek pozbawił Braille’a wzroku, gdy miał on trzy lata. Podstawą, z której wyprowadza się cały system Braille'a jest sześciopunkt nazywany znakiem tworzącym. System składa się ze znaków będących kombinacją sześciu wypukłych punktów ułożonych w dwóch kolumnach po trzy punkty w każdej. Lewa kolumna zawiera umownie oznaczone punkty: 1,2,3, zaś prawą stanowią punkty: 4, 5, 6

17 System Braille’a ? f ? s

18 rehabilitacja łączne i skoordynowane oddziaływanie lecznicze, psychologiczne, pedagogiczne, społeczno-zawodowe, zmierzające do rozwinięcia lub przywrócenia u osoby trwale poszkodowanej na zdrowiu zdolności, sprawności i możliwości samodzielnego życia w społeczeństwie. Rehabilitacja jest procesem, który łączy oddziaływania o różnym charakterze i zakresie, aby przywrócenie utraconych sprawności było jak najpełniejsze, możliwie wczesne i trwałe (W. Dega, A. Hulek).

19 rewalidacja termin używany najczęściej zamiennie z pojęciem rehabilitacja, określa długotrwałą działalność terapeutyczno-wychowawczą, a więc wielostronną stymulację, opiekę, nauczanie i wychowanie jednostek o zaburzonej percepcji rzeczywistości, czyli osób upośledzonych umysłowo, niewidomych i niesłyszących.

20 resocjalizacja proces wychowania jednostek wykazujących wzmożone trudności w dostosowaniu się do norm społecznych, moralnych i prawnych, wynikających ze stanu osobowości wychowanka, z jego antagonistyczno-destrukcyjnego ustosunkowania się do oczekiwań społecznych. Polega na stosowaniu różnych regulaminowych środków poprawczych i metod wychowawczych obejmujących psychotechnikę, socjotechnikę i kulturotechnikę, naukę szkolną oraz pracę w warunkach izolacji (zakłady karne, poprawcze, schroniska dla nieletnich) lub w środowisku otwartym, półwolnościowym pod nadzorem kuratora sądowego