Leki stosowane w ALS

Epinefryna (Adrenalina) Wskazania: Wszystkie formy NZK Bradykardie Anafilaksja Stan astmatyczny

Epinefryna Dawki: 1 mg dożylnie 1 ml 1:1000 (10 ml 1:10 000) co 2-3 min. w resuscytacji 3 mg w 10 - 20 ml 0,9% NaCl dotchawiczo 2–10 mcg min-1 w opornej na atropinę bradykardii 0.5 ml 1:1000 i.m., 3-5 ml 1:10 000 i.v. w anafilaksji

Atropina Wskazania: Asystolia Bradykardie zmniejszające rzut serca (hemodynamika) Czynność elektryczna bez tętna - PEA (HR < 60 min-1)

Atropina Dawki: Asystolia / PEA (< 60 min-1) 3 mg i.v. jednokrotnie 6 mg w 10 - 20 ml 0,9% NaCl dotchawiczo Bradykardia 0.5 mg i.v. powtarzane w razie konieczności, do 3 mg maksimum

Amiodaron Wskazania: Oporne na defibrylację VF / VT bez tętna Hemodynamicznie stabilne VT Inne tachyarytmie

Amiodaron Dawki: Oporne na defibrylację VF / VT bez tętna 300 mg w 20 ml 5% glukozy, bolus i.v. Stabilne tachyarytmie 300 mg w 100 ml 5% glukozy przez 20 - 60 min. 900 mg w 500 ml 5% glukozy przez 24 godz.

Amiodaron Działa ujemnie inotropowo - może powodować spadki ciśnienia tętniczego Może powodować zakrzepowe zapalenie żył po podaniu do żył obwodowych

Magnesium sulfuricum Wskazania: Oporne na defibrylację VF (możliwa hypomagnezemia) Tachyarytmie komorowe Torsades de pointes

Magnesium sulfuricum Dawki: Oporne na defibrylację VF 2–4 ml 50% (4–8 mmol) i.v. przez 1-2 min. Można powtórzyć po 10-15 minutach Hypomagnezemia 5 ml 50% (10 mmol) i.v. przez 30 min.

Lidokaina Wskazania: Oporne na defibrylację VF / VT bez tętna gdy nie mamy amiodaronu Hemodynamicznie stabilne VT jako alternatywa dla amiodaronu

Lidokaina Dawki: Oporne na defibrylację VF / VT bez tętna 100 mg i.v. (1-1,5 mg/kg c.c.) kolejne bolusy po 50 mg (do dawki całkowitej 3 mg/kg c.c. w ciągu 1 godz.) Hemodynamicznie stabilne VT 50 mg i.v. kolejne bolusy po 50 mg Redukcje dawek u starszych i przy niewydolności wątroby

Lidokaina Dawki maksymalne 3 mg/kg 7 mg/kg z adrenaliną

Wodorowęglan sodu Wskazania: Głęboka kwasica (pH < 7.1) Hyperkaliemia Niektóre zatrucia trójcykliczne przeciwdepresyjne

Wodorowęglan sodu Dawka: 50 mmol (50 ml 8.4% roztworu) i.v. 1 mEq/kg c.c. po 20 min. od NZK

Działania niepożądane Wodorowęglan sodu Działania niepożądane zwiększa retencję CO2 hamuje oddawanie tlenu do tkanek zmniejsza kurczliwość m. serca powoduje hypernatremię

Wapń Wskazania: PEA spowodowana przez: znaczną hyperkaliemię głęboką hypokalcemię przedawkowanie blokerów kanałów Ca Dawka: 10 ml 10% chlorku wapnia (6.8 mmol) Nie podawać bezpośrednio po wodorowęglanie sodu.

Adenozyna Wskazania: Napadowa tachykardia nadkomorowa Tachykardia z szerokimi zespołami QRS nieznanego pochodzenia

Jeśli konieczne, trzy dwie dawki po Adenozyna Dawka: bolus 6 mg i.v. Jeśli konieczne, trzy dwie dawki po 12 mg każda, co 1–2 minuty Uwaga w zespole WPW !!!

Nalokson Dawki: 0.4 mg w ampułce 0.2 - 2.0 mg i.v. Może być konieczność powtarzania dawek maksymalnie do 10 mg Ciągły wlew dożylny (1-5 mcg/kg/h)

Nalokson Wskazania: przedawkowanie opioidów depresja oddychania po podaniu opioidów

Dobutamina Wskazania: hipotensja bez hipowolemii wstrząs kardiogenny Działanie: agonista receptorów ß1/2 oraz alfa Dawka: ampułka 250 mg wlew i.v. 5 - 20 mcg/kgc.c./min.

Noradrenalina Wskazania: ciężka hipotensja ze oporu obw. wstrząs kardiogenny Działanie: agonista receptorów alfa Dawka: ampułka 1 mg lub 4 mg wlew i.v. 0.1 - 0.5 mcg/kgc.c./min.

Dopamina Wskazania: znaczna hipotensja Działania: agonista receptorów D1 i D2 agonista receptorów alfa i beta działanie zależy od dawki

Dopamina Dawki: ampułka zawiera 200 mg tylko wlew dożylny 1 - 2 mcg / kg c.c. / min. 5 - 10 mcg / kg c.c. / min. 10 - 20 mcg / kg c.c. / min.

Nitrogliceryna Wskazania: niestabilna choroba wieńcowa zawał mięśnia serca ostra lewokomorowa niewydolność krążenia Działa rozszerzająco na mięśniówkę gładką (poprzez NO)

Nitrogliceryna Dawka: ampułki po 10 i 20 mg wlew i.v. 10 - 200 mcg / min. aerozol: Nitromint 0.4 mg / dawkę aerozol - 1 lub 2 dawki jednorazowo

Prokainamid Wskazania: oporne na defibrylację VF oporne na elektroterapię VT z szerokimi zespołami QRS VT z szerokimi zespołami QRS Działanie: zwiększa okres refrakcji w sercu

Prokainamid Dawka: 1000 mg w ampułce 20 - 30 mg / min. do całkowitej dawki 1000 mg (1.0)

Morfina Wskazania: leczenie przeciwbólowe lewokomorowa niewydolność krążenia

Morfina Dawki: 1 mg/ 10 kg c.c. miareczkowanie po 2 - 3 mg / bolus i.v.

Slala VAS visual analog scale 0 - nie ma bólu 10 - ból na granicy utraty przytomności

Morfina c.d Jeżeli po 5 min po podaniu i.v. lub 30 min po podaniu s.c. lub i.m. ból powyżej 3 pkt VAS należy podać połowę dawki wstępnej

Digoksyna Wskazanie: migotanie przedsionków Dawka: ampułki po 0.5 mg 0.5 mg i.v. w 50 ml 5% glukozy przez 30 min.

Defibrylacja

Zagadnienia Definicja defibrylacji Wskazania do defibrylacji Bezpieczeństwo defibrylacji: defibrylacja w trybie ręcznym automatyczna zewnętrzna defibrylacja (AED)

Mechanizm defibrylacji Definicja “Zakończenie VF / VT i wywołanie ciszy elektrycznej przez 5 s. po wyładowaniu ” Depolaryzacja większości komórek mięśnia serca Przywrócenie kontroli naturalnych rozruszników i układu przewodzącego

Sukces zależy od przepływu wystarczającej energii Defibrylacja Sukces zależy od przepływu wystarczającej energii Przepływ energii zależy od: Pozycji elektrod terapeut. Oporności ścian kl. p. Energii wyładowania Wymiaru strzałkowego kl. p.

Oporność ścian kl. p. Zależy od: Rozmiaru elektrod Przewodzenia elektrody/skóra Siły nacisku elektrod Fazy oddychania (wydech) Liczby wyładowań

Defibrylatory Budowa Źródło zasilania Baterie i / lub zasilacz Elektrody Typy Ręczne Automatyczne Jednofazowe i dwufazowe

Krzywe przepływu prądu Jednofazowe Dwufazowe

Defibrylatory dwufazowe Mniejsze skuteczne energie mniejsze zasilacze i baterie lżejsze i łatwiejsze w transporcie Powtarzane < 200 J wyładowania dwufazowe skuteczniejsze od narastających energetycznie wyładowań jednofazowych

Zadania defibrylacji w szpitalu “Personel medyczny zespołów resuscytacyjnych wyszkolony, wyposażony, bezpiecznie wykonujący defibrylację” “Defibrylacja powinna być dostępna w ciągu 3 minut, w każdym miejscu szpitala”

Automatyczne zewnętrzne defibrylatory Analiza rytmu Ustalenie wskazań do defibrylacji Dokładność rozpoznania rytmu do defibrylacji osiąga 100%

Automatyczne zewnętrzne defibrylatory Zalety: Łatwe w użyciu bez potrzeby rozpoznania rytmu Umożliwiają defibrylację nawet przygodnym ratownikom Wprowadzane do dużych skupisk ludzkich

AED Przyklej elektrody Postępuj dokładnie według instrukcji Nie zakłócaj automa-tycznej analizy EKG Automatyczne ładowa-nie przed defibrylacją +/- opcja ręcznej defibrylacji

AED schemat ANALIZA Wyład. wskazane p-wskaz. BLS Po każdym wyładowaniu Oceń stan świadomości pacjenta BLS Gdy AED niedostępne od razu Włącz defibrylator Przyklej elektrody Postępuj według instrukcji ANALIZA Wyład. wskazane p-wskaz. Po każdym wyładowaniu CPR 2 minuty Gdy brak krążenia AED schemat

Defibrylacja ręczna Skuteczność zależy od: Wprawy ratownika w interpretacji EKG Sprawności operowania defibrylatorem Możliwa kardiowersja

Bezpieczeństwo defibrylacji Nie trzymaj obu elektrod terapeutycznych w jednej ręce Ładuj elektrody na skórze pacjenta Zapewnij dobry kontakt Osusz skórę klatki piersiowej pacjenta Przerwij tlenoterapię na czas defibrylacji

Energie wyładowań Pierwsza energia 150 - 360 J, powtarzana w razie konieczności Następne wyładowania 150 - 360 J Nawrót VF/VT po uprzedniej skutecznej defibrylacji - zaczynaj ponownie od 150 – 360 J

Defibrylacja Wyładowanie defibrylacyjne powinno stanowić jak najkrótszą przerwę w pośrednim masażu serca (5 sekund)

Defibrylacja ręczna (1) Rozpoznaj VF/VT na EKG oraz objawy NZK Wybierz odpowiednią enregię Ładowanie na pacjencie Krzyknij “uwaga” Sprawdź otoczenie Spójrz na monitor Zadaj wyładowanie

Defibrylacja ręczna (2) Oceń rytm po wyładowaniu Zwiększenie energii wyładowania druga osoba samodzielnie

Kardiowersja Leczenie nad- i komorowych tachyarytmii Wyładowanie zsynchronizowane z R Małe opóźnienie po zadaniu wyładowania - trzymaj elektrody na skórze pacjenta Przytomni pacjenci: sedacja i anestezja Sprawdź tryb pracy defibrylatora przed każdym wyładowaniem

Częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS, bez tętna leczymy defibrylacją według schematu dla migotania komór