Architektura i sztuka baroku
Bernini – „Dawid rzeźba barokowa”
Styl Barokowy Barok określany był mianem "przerostu formy nad treścią", to określenie nie pomija także barokowej architektury. W tym jednak przypadku należałoby je zmodyfikować do postaci przerostu formy nad funkcjonalnością. Widoczna w całym baroku, a zwłaszcza jego ostatnim stadium zwanym rokoko, duża ilość przedmiotów (zwanych bibelotami) służy jedynie upiększeniu otoczenia, nie posiada natomiast żadnych funkcji użytkowych. Budowla barokowa miała zachwycać, oszołamiać obserwatora swoim bogactwem, była zwykle dobrze oświetlona i bardzo bogato zdobiona.
Bernini – „Ekstaza św. Teresy” Alabastrowa biel posągów, ekspresyjne przegięcie postaci (figura serpentinata)
Bogactwo zdobień, teatralność form, łagodna linia, owal, kopuła, łamany gzyms,
Charakterystyczna dla baroku asymetria, niepokój i spiętrzenie rozmaitych form, na przykładzie wrocławskiego uniwersytetu (po lewej) i kościoła Najświętszego Imienia Jezus (po prawej stronie).
Santiago de Compostela Efektowna fasada, zdwojenie form
Rzym. Kościół Il Gesu (1558-1584) Fasada ze spływem wolutowym, zdwojenie form, w głębi kopuła
Barokowe założenia ogrodowo - parkowe
Figura serpentinata
Barokowe putta
Charakterystyczne dla baroku wnętrze świątyni Sklepienie kolebkowe