WISŁA Wisła (łac. Vistula) – najdłuższa rzeka Polski, o długości 1047 km. Jest także najdłuższą rzeką uchodzącą do Morza Bałtyckiego. Źródła rzeki znajdują się w południowej Polsce, na wysokości 1107 m n.p.m., na zachodnim stoku Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim. Wisła posiada deltę i uchodzi do Zatoki Gdańskiej. Wisła przepływa przez wiele polskich miast, w kolejności: Wisła, Ustroń, Skoczów, Strumień, Czechowice-Dziedzice, Brzeszcze, Oświęcim, Skawina, Kraków, Niepołomice, Szczucin, Połaniec, Baranów Sandomierski, Tarnobrzeg, Sandomierz, Zawichost, Annopol, Kazimierz Dolny, Puławy, Dęblin, Góra Kalwaria, Karczew, Otwock, Józefów, Warszawa, Łomianki, Nowy Dwór Mazowiecki, Zakroczym, Wyszogród, Płock, Dobrzyń nad Wisłą

ODRA Odra (czes. i dł. Odra, niem. Oder, gł. Wodra, łac. starożytna Suevus, łac. średniowiecza Oddera (w Dagome iudex), Odera; łac. renesansowa Viadrus (od 1543)) – rzeka w Europie Środkowej, w zlewisku Morza Bałtyckiego, na terenie Czech, Polski i Niemiec. Pod względem całkowitej długości jest drugą (po Wiśle) rzeką Polski. Biorąc pod uwagę tylko jej część w granicach Polski jest trzecią rzeką pod względem długości (po jej dopływie Warcie). Rzeka ma długość 854,3 km[1], z czego 742 km[2][3] w Polsce. Powierzchnia dorzecza Odry obejmuje obszar 118 861 km²[2][3] z tego 106 056 km² w Polsce[2][3].

BUG Bug (ukr. Західний Буг – Zachidnyj Buh, biał. Заходні Буг – Zachodni Buh) – rzeka we wschodniej Polsce, zachodniej Ukrainie i południowo-zachodniej Białorusi (154 km – na całej długości rzeka graniczna z Polską). Długość Bugu wynosi 772 km (w tym w Polsce 587 km)[1], powierzchnia dorzecza 39 420 km²[1] w Polsce. Powierzchnia dorzecza Wisły obejmuje obszar 194 424 km²[1] , z czego w Polsce 19 284 km²[1]. Średni przepływ w dolnym biegu – 158 m³/s[potrzebne źródło], co czyni go piątą co do wielkości rzeką Polski[1]. Nazwa rzeki należy do nazw substratowych – została przejęta przez nową ludność od wcześniejszych osadników, którzy później wyginęli lub wymarli[2].

Narew – rzeka przepływająca przez północno-wschodnią Polskę. Prawy dopływ Wisły (do 1962 rzeka była uważana za prawostronny dopływ Bugu; zobacz też: Bugonarew). Długość 484 km, z czego większość w Polsce (448 km), a reszta – na Białorusi, gdzie bierze swój początek. Tylko na odcinku 1 km Narew stanowi granicę polsko-białoruską. Po wpłynięciu na teren Polski rozlewa się w Jezioro Siemianowskie, po czym od tamy w Bondarach płynie cały czas jako rzeka aż do Zalewu Zegrzyńskiego, gdzie łączy się z Bugiem. 22 km za Zalewem Zegrzyńskim w miejscowości Nowy Dwór Mazowiecki Narew wpada do Wisły. Jest rzeką nizinną, tworzy rozległe powierzchnie bagien, błot i torfowisk. Jest przykładem rzeki anastomozującej (płynie siecią rozgałęziających i łączących się koryt). Na odcinku od Suraża do Rzędzian chroniona jest w Narwiańskim Parku Narodowym. Jej nazwa pochodzi od słowa "nur", które w języku praindoeuropejskim oznaczało wodę lub rzekę. Nazwa ta należy do nazw substratowych – została przejęta przez nową ludność od wcześniejszych osadników, którzy później wyginęli lub wymarli[1].

SAN San (ukr. Сян) – rzeka w południowo-wschodniej Polsce, prawobrzeżny dopływ Wisły. Długość – 443,4 km. Na odcinku ok. 55 km tworzy granicę między Polską i Ukrainą (od miejsca położonego kilkaset metrów od źródeł, aż do wielkiego zakola wokół Łysani koło Smolnika nad Sanem). Powierzchnia zlewni – 16 861 km² (14 390 km² w Polsce, 2471 km² na Ukrainie[1].

DUNAJEC Dunajec (słow. Dunajec, niem. Dunajetz lub Dohnst) – rzeka w południowej Polsce, prawy dopływ Wisły (rzeka II rzędu). Powstaje z połączenia wód Czarnego Dunajca i Białego Dunajca w m. Nowy Targ; za początkowy odcinek uważa się Czarny Dunajec[1]. Długość 247 km (łącznie z Czarnym Dunajcem), z czego 17 km liczy odcinek graniczny między Sromowcami Niżnymi a Szczawnicą. Powierzchnia dorzecza wynosi 6804 km², z tego w Polsce 4854,1 km², na Słowacji 1949,9 km² (z czego 1594,1 km² przypada na dorzecze Popradu, a 355,8 km² – na zlewnię samego Dunajca).