Zbiorniki wodne w Polsce

Co to jest zbiornik wodny? Zbiornik wodny – zagłębienie terenu wypełnione wodą stojącą. Wyróżnia się zbiorniki wodne naturalne nazywane jeziorami[1] oraz sztuczne zbiorniki wodne (zbiorniki antropogeniczne), które w zależności od sposobu powstania misy dzieli się na: zaporowe, poeksploatacyjne, groblowe, w nieckach z osiadania, zapadliskowe, poregulacyjne, sadzawki, baseny różnego typu.[2] Zbiorniki wodne (zarówno jeziora jak i zbiorniki antropogeniczne) według kryterium przepływowości dzieli się na dopływowe, odpływowe, przepływowe i bezodpływowe. W innym podziale - według kryterium czasu funkcjonowania - wyróżnia się zbiorniki wodne stałe i okresowe (wysychające).

Zbiornik wodny w Jeziorsku.

Jak powstał zbiornik w Jeziorsku? zabezpieczenia wody dla systemów chłodniczych Zespołu Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin oraz dla przemysłu w rejonie Konina, Śremu i Poznania, Zbiornik Jeziorsko należy do obiektów wielozadaniowych, został zaprojektowany i wybudowany w celu (Głuszak, 1986): zmniejszenia zagrożenia powodziowego w dolinie rzeki Warty, szczególnie dla miast Uniejów, Koło, Konin, Śrem i Poznań, pokrycia aktualnych i perspektywicznych potrzeb gospodarki komunalnej miast: Koło, Konin i Poznań (ujęcia infiltracyjne), zapewnienia wody do urządzeń rolniczych,

zwiększenia przepływów rzeki Warty w okresach niżówkowych w celu poprawienia stanu sanitarnego wody i warunków żeglugowych, prowadzenia gospodarki rybackiej na zbiorniku i w ośrodku zarybieniowym na kompleksie stawów w Pęczniewie, produkcji energii elektrycznej średnio 21 GWh rocznie, stworzenia warunków rekreacyjno-sportowych dla rejonu Łodzi oraz miast Sieradz, Konin, Kalisz, Turek i Poddębice. Do tych zadań podstawowych doszło jeszcze po wybudowaniu zbiornika zadanie ekologiczne a mianowicie, utrzymanie powstałych po wybudowaniu zbiornika warunków siedliskowych dla ptactwa wodnego.

Oto zbiornik wodny w Głuszycy.

Oto zbornik wodny w Bielawie

Oto największy zbiornik w Nieliszu

Zbiornik wodny w Sudetach.

Budowa zbiornika wodnego Solinie. Pierwszy projekt zagospodarowania hydroenergetycznego Sanu poprzez budowę zapory wodnej opracował już w 1921 r. profesor Karol Pomianowski z Politechniki Warszawskiej (wcześniej: Politechniki Lwowskiej). Pierwsze rozpoznanie geologiczno-hydrologiczne w dolinie Sanu przeprowadzono jednak dopiero w latach 1936-1937, a dalsze prace przerwała II wojna światowa. Nowa koncepcja zabudowy doliny Sanu powstała w roku 1955 pod kierownictwem inż. Bolesława Kozłowskiego[2]. Na miejsce wzniesienia zapory wybrano przewężenie doliny poniżej ujścia Solinki do Sanu, koło wsi Solina. Budowę zapory rozpoczęto w 1960 r. Główne prace ziemne i roboty fundamentowe zakończono w 1964 r. W lipcu tegoż roku rozpoczęto wznoszenie korpusu tamy. Podstawowe prace betoniarskie przy zaporze zamknięto pod koniec lutego 1968 r. W międzyczasie trwała budowa budynku elektrowni i montaż urządzeń hydroenergetycznych. Wstępny rozruch pierwszej turbiny odbył się 9 marca 1968 r., a 20 lipca tegoż roku (w przeddzień święta 22 lipca) oddano zaporę do eksploatacji

Zbiornik wodny w Solinie.

Zbiornik w Turskowie

Oto zbiornik w Sulejowie.

Zbiornik Hańcza Jezioro słynie nie tylko ze swej głębokości - sięgającej 108.5m , lecz przede wszystkim z niezwykłej przezroczystości i czystości wód(wynosząca ok. 12m). Z tego też powodu jest to ulubiona baza wypadowa dla polskich płetwonurków. Hańcza to nie tylko najgłębsze lecz także najpiękniejsze spośród wszystkich jezior

DZIĘKUJE ZA UWAGĘ WYKONAŁ TOMASZ GRUSZCZYŃSKI Uczeń klasy III Szkoła Podstawowa w Miłaczewie