Tradycje wielkanocne w Polsce

Niedziela Palmowa – jest to Święto poprzedzające Wielkanoc Niedziela Palmowa – jest to Święto poprzedzające Wielkanoc. Święto to obchodzone jest przez katolików w całym kraju na cześć wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Głównym atrybutem święta są palmy. Najczęściej są to bukiety z bukszpanu i suszonych kwiatów oraz gałązek wierzbowych. W niektórych regionach robi się palmy osiągające wysokość kilkunastu metrów. Zdobi się je kolorowymi wstążkami, barwionymi trawami, kwiatami suszonymi lub sztucznymi, wykonanymi z kolorowej bibułki. Na obrazku widać ludzi z palmami, które święci ksiądz. Palmy te są różnego rozmiaru.

W Wielka Sobotę wierni przychodzą do kościoła, w których kapłani błogosławią pokarmy przeznaczone na świąteczny stół , czyli tak zwaną święconkę. W koszykach powinno się znaleźć co najmniej siedem rodzajów pokarmów, z którego każdy coś symbolizuje. Świąteczne potrawy Sól – minerał życiodajny Chleb – gwarantuję dobrobyt i pomyślność Ser – symbol przyjaźni między ludźmi a siłami przyrody Jajko – to znak odradzającego się życia i zwycięstwa nad śmiercią Wędlina – zapewnia zdrowie, płodność i dostatek Ciasto – symbol umiejętności i doskonałości Chrzan –symbolizuje wszelkie siły i fizyczną krzepę

Pisanki - W polskiej kulturze zdobienie jajek wielkanocnych stało się jednym z elementów sztuki ludowej, charakteryzujące poszczególne regiony kraju. Tradycyjne pisanki wykonuje się nanosząc (przy pomocy narzędzie w kształcie lejka) na powierzchnię jajka ornament z roztopionego wosku, który po zaschnięciu nie przyjmuje barwnika. W niektórych rejonach kraju jajka okleja się białym rdzeniem sitowia i kolorową włóczką lub miniaturowymi kolorowych wycinankami z papieru. Na Pomorzu powszechnie znane są kraszanki, czyli jajka farbowane jednolitym kolorem, uzyskanym dzięki naturalnym barwnikom z liści, kory drzew, łusek cebuli, szyszek, kwiatów malwy, rumianku, trzciny, łupin orzecha, liści pokrzywy oraz igieł modrzewiowych i wielu innych roślin. Na Śląsku zabarwione jajka zdobiono misternymi wzorami wydrapanymi ostrym narzędziem na zabarwionej skorupce.

Zgodnie z tradycją, poświęcone pokarmy spożywa się podczas uroczystego śniadania po niedzielnej mszy rezurekcyjnej. Zasiada się wówczas przy suto zastawionym stole, na którym królują szynki, kiełbasy, pasztety, rolady, schaby, drób przyrządzany na różne sposoby, jajka, wielkanocne baby, mazurki, kołacze, serniki. Z ciepłych dań podaję się m.in. żur na białej kiełbasie lub na wywarze z wędzonki, zupę chrzanową z jajkiem i białą kiełbasą bądź zwyczajny barszcz z jajkiem. Przykryty śnieżnobiałym obrusem stół zdobią kolorowe pisanki, wiosenne kwiaty, bazie, barwinek, zielone kompozycje z zielonej rzeżuchy i oczywiście wielkanocny baranek z ciasta bądź lukru. Śniadanie rozpoczyna dzielenie się poświęconym jajkiem.

Poniedziałek wielkanocny upływa pod znakiem śmigusa-dyngusa, który nakazywał chłopcom oblewanie dziewcząt wodą. Trudno dzisiaj powiedzieć, jaki był pierwotny sens tego bardzo chętnie podtrzymywanego do dziś zwyczaju. Możliwe, że chodziło tu o akt oczyszczenia i wzmocnienia sil rozrodczych. W wielu okolicach w drugi dzień świąt wielkanocnych oblewano nie tylko kobiety, ale i ziemię, by spowodować większe plony, oraz krowy, by dawały więcej mleka.