KATYŃ W NAS Obejrzeliśmy wzruszający spektakl „Polskie losy” w reżyserii Magdaleny Sielickiej. Wysłuchaliśmy opowiadań tych, którzy przeżyli zesłanie. Potem była praca domowa, a zarazem konkurs „ Zbrodnia bez kary” zorganizowany przez Kuratorium Oświaty, dla upamiętnienia 70. rocznicy zbrodni katyńskiej - największego mordu dokonanego przez NKWD na jeńcach wojennych. Tak powstały utwory młodzieży Zespołu Szkół nr 1 Hrubieszowie, do których lektury zachęcam. Daniel Buchowiecki

Duchy przeszłości Ciszę i spokój przerywa strzał, Drzewa w strachu snują swą pieśń, Mówią światu przerażającą wieść, Duchy przeszłości nie mogą spać…. Niech zbrodnia ujrzy światło dnia, Kara wciąż czeka dla tego zła, Nadzieja matką naszą. Marlena Tukindorf

Katyń Zagubione serca, zagubione myśli Lecz wspomnienia pozostały i ból. Jeden moment, który jest w pamięci - to odległy, bezpieczny dom. Oprawca jest jeden. Polacy w pętli zła. Na skraju świata. Bici i poniżani…

Zbrodnia, która została bez winy… Cichy, spokojny las Zbrodnia, która została bez winy… Cichy, spokojny las. Skrywa przed światem tajemnice… Ziemia wciąż ciepła, choć upłynęło 70 lat. Jeszcze słychać w konarach drzew - ten niewinny szept. Michał Kulik

4000... Twarz poważna Oczy smutne Łza na policzku Głowa uniesiona wysoko Serce dumne I tak cztery tysiące twarzy Pod nogami przepaść Obok ludzi tłum Nagła cisza I głośny strzał

I tak cztery tysiące razy… Każdego roku O tej samej porze W katyńskim lasku Od siedemdziesięciu lat Na policzku ta sama łza I tak cztery tysiące twarzy… Monika Palonka

Do dziś Pociągi śmierci, a w nich ludzki krzyk Kobiecy płacz, a w oddali strach Kat był jeden, ofiar tysiące Los karze Polaków Tajemniczy los do dziś skrywa zbrodnie Oddajemy hołd ofiarom Pamiętając o historii Marlena Kot

Nie znał uczuć Wdarł sie do domów Odebrał nadzieje. Wykradł ciepło dziecięcych lat, Beztroski świat. W zamian dał śmierć i zniszczenie. Traktował jak bydło, Bez litości bił i szydził. A my, połknięci przez stalowego węża, Mieliśmy strzępy nadziei. Nasz kat nie znał tego uczucia ... Mariola Sowa Nie znał uczuć       Wdarł sie do domów, odebrał nadzieje. Wykradł ciepło dziecięcych lat, beztroski świat. W zamian dał śmierć i zniszczenie. Traktował jak bydło, bez litości bił i szydził. A my, połknięci przez stalowego węża, mieliśmy strzępy nadziei. Nasz kat nie znał tego uczucia ...     Mariola Sowa

Zrozumieć Jeden rozkaz rozpoczął wszystko. Jedno słowo zabiło setki, tysiące, miliony. Katyń, Charków, Miednoje… Wciąż kryją nieznaną przeszłość. Niech świat usłyszy wołanie tysiąca dusz. Niech świat zrozumie ludobójczy mord. Strach, niepokój, a na końcu strzał. Egzekucja w lesie, bo On tak chciał ?!…. Agnieszka Śmiałko

Sprawa katyńska Niech nikt o tym nie zapomina Niech wszyscy pamiętają czyja to wina Tragedia tak wielu rodzin Tyle przepłakanych godzin Mimo, że siedemdziesiąt lat upłynęło Ogromnie na ludność to wpłynęło Każdy człowiek pamięć o tym Zachować powinien By nie musiał czuć się winien Tylu złych ludzi uniknęło kary Gdzie wtedy były prawa i zasady Gdzie były wtedy ludzkie uczucia

Wyrzuty sumienia, ukłucia Wielkiej nieludzkości dowód Do płaczu i wstydu powód Czasu cofnąć nie można Jak historia ludzkości jest groźna O ofiarach zapomnieć nie możemy Sprawiedliwość budować pomożemy By do tragedii już nigdy nie doszło Tyle niewinnych dusz na śmierć poszło Katarzyna Pawłowska

Moje piekło Obca, zimna ziemia, Wrogi dotyk. Sztywna rączka młodszego braciszka. Siła bólu i głodu. Odosobniona dusza. Kiedy w ustach nie pozostaje nawet szloch, Serce zachowuje obraz mamy, ciepły dom. Kto by pomyślał, że piekło jest takie zimne.

Kto by pomyślał, że potępienie przychodzi przed śmiercią Kto by pomyślał, że potępienie przychodzi przed śmiercią . Śnię o tym co noc, Choć już tyle upłynęło wody I oczy już nie te same Serce Zachowuje obraz … Marta Szpinda

Katyńska zagłada Niemcy napadli, Krew się polała, Tysiące huków, Jak Polska cała. Słysząc armaty Wszyscy jak żywi Na twarze padli ,,Biada nam poczciwi!”

Gwałtowna ciemność To świata koniec, W katyńskim lesie Zagłady grobowiec. Już nic nie pomoże, Nie ma sprawiedliwości, Jedynie została Pamięć o przeszłości. Katarzyna Adamczuk

Z zimną krwią Odeszli, zabrani przemocą i zimną krwią Stłoczone setki ludzi w ciemnościach wagonów Jak sople zawisłe w powietrzu Pośród pustyni i mrozu zmagali swoje przetrwanie. Wołali o pomoc

Lecz milknie i zanika W szarej ciszy W ciemną otchłań rzuceni Przez tych Bez serc i sumienia Anna Sołoducha

Kat Wagon za wagonem A w każdym z nich setki ludzi Opętanych, brudnych, smutnych Jadą niewiadomo dokąd Niewiadomo gdzie Wyczerpani, zmęczeni, ledwo dyszą A do roboty już czas Na przesłuchaniach kat męczył i dręczył Siejąc ogromny strach Wyrywając paznokcie i nie dając spać Tak siedząc długi czas Przyznawali się nie raz Skazując się na wiele lat pośród krat  

Ciężkie roboty to dla nich Chleb powszedni Tak ginęli, mali, duzi, średni Ginęło ich tysiące Byśmy mogli mieszkać w wolnej Polsce! Natalia Zubko

Śmierć Kwietniowy poranek Niepokój wśród drzew Tysiąc tysięcy Skazanych na śmierć W syberyjskich lasach Pracowali na okruszynę chleba Niewinność, żal i ból Codzienność szarych dni

Ojczyzna w oddali Rodacy płakali Gdzie matka Polska A gdzie syn mój A śmierć wygrała Zabrała Polski lud Sylwia Słupna

Prawda zwycięży Sto wagonów jedzie w las W nich setki ludzi ginie Skazani na pewną śmierć W katyńskim lesie płacze dziecię Krzycząc gdzie ma mama, tato, brat Głuche echo niesie głos Kat na przesłuchaniach sieje strach Skazywał ich na wiele lat Tak było To prawda… Jej nie można zabić Kamila Wołos

Młodość Piękne życie przerwał pakt Dziewczyna zapłakana została sama Widmo zła nad Polską Haniebna walka wroga I strzał W tył głowy… Setki tysięcy leży w tym lesie... Czekają na prawdę Czekają na wolność. Patrycja Puchala

Boże, gdzie jesteś… Boże, gdzie jesteś… Strach i łzy wypełniają serce Zimno skrada się powoli. Rytm pociągu miarowo odlicza sekundy Ciche słowa modlitwy przemykają się ukradkiem Co to za świat ? Pytam, lecz odpowiada cisza Ona jest moim towarzyszem Kiedy ciało odmówiło posłuszeństwa Agata Rykaluk

Zbrodnia Katyńska W Katyniu nad Smoleńskiem… To będzie ludności przekleństwem Mordu na Polakach dokonano O rodzinach zabitych nie myślano Bezdusznie życie odebrano O ujawnienie latami się bano Rzetelnie dowody zatuszowano Jedynie ta zbiorowa mogiła Bestialską zbrodnię ujawniła

Byli na tyle odważni Uważali się tak ważni By ludziom życie odebrać I ich niewinne ciała zdeptać Nie bali się Boga Zrobili z siebie dla Niego wroga Niech to będzie dla ludności przestroga Że można napotkać strasznego wroga Który nie cofnie się przed niczym Doskonale tuszując diabelski wyczyn Katarzyna Pawłowska

Nigdy więcej Katynia! Mija siedemdziesiąta rocznica Zbrodni Katyńskiej. Rocznica ta nagłaśniana jest przez media w celu przypomnienia o polskiej tragedii i oddania hołdu naszym rodakom. Ofiarom tragedii całego narodu polskiego. Lata spędzone w obozach odcisnęły piętno na tych, którzy przeżyli. Jest ich niewielu, wśród nich są też ci, którzy z wielkim trudem potrafią jednak opowiadać o swojej tragedii. Ze łzami w oczach wspominają czasy, w których stracili swoich najbliższych i życie. Prawdziwe życie, którego tak bardzo tam brakowało...

Katyń, pod Smoleńskiem to miasto naznaczone niewinną krwią polskich oficerów. To tam rozegrała się najważniejsza walka o przetrwanie każdego kolejnego dnia. Torturowani, przesłuchiwani godzinami, głodni, zziębnięci i wycieńczeni. Oskarżonych przypalano papierosami, kopano gdziekolwiek się dało, bito metalowymi prętami, od których od razu po uderzeniu pozostawały na ciele sine ślady, łamano kończyny, żuchwy, żebra, czaszki. Bywało nawet i tak, że na skutek rozległych obrażeń doprowadzających nawet do krwotoków wewnętrznych, więźniowie umierali nawet na pierwszym przysłuchaniu.

Tak mijały dni, miesiące, a nawet całe lata pośród bezlitosnych katów, bez możliwości jakiejkolwiek ucieczki: „Gdy zaczęli strzelać, poczęli żołnierze skakać do Wisły. Ja uczyniłem to samo, tylko z tą różnicą, że od razu wcisnąłem się pod burtę brzegu [...] Żołnierze pływali, a Niemcy strzelali do nich, jak do kaczek, tak, że żaden nie uszedł śmierci.”* Nawet z perspektywy czasu opowiadanie o tych wydarzeniach wywołuje dużo bólu. Zesłańcy ze łzami w oczach wspominają czasy, w których stracili swoich najbliższych i godność.„To nie było zachowanie ludzi”** wspominają ci, którzy z ludzkiej ręki przeżyli tak wielką krzywdę. Nienawiść nieuzasadnioną. Wojska NKWD początkowo robiło wszystko, aby poprzez przesłuchanie zmusić do podpisania obciążających, fałszywych dokumentów.

Bili i torturowali do momentu podpisania Bili i torturowali do momentu podpisania. Nie wszyscy byli w stanie to przeżyć... 5 marca 1940 roku Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych ZSRR skierował notatkę do Józefa Stalina, w której to napisał, że zarówno więźniowie polscy jak i ci z zachodniej Białorusi i Ukrainy stanowią „zdeklarowanych i nie rokujących nadziei poprawy wrogów władzy radzieckiej”, po czym Stalin zadecydował o rozstrzelaniu 14,7 tys. jeńców i 11 tys. więźniów, bez wzywania skazanych, bez przedstawiania zarzutów, bez decyzji o zakończeniu śledztwa i aktu oskarżenia. Zabijano bez zmrużenia oka. W ciasnych pomieszczeniach, albo od razu w lesie katyńskim strzałem w tył głowy. Jednego po drugim. Ciała zmarłych wrzucano do zbiorowego grobu. A właściwie do głębokiego rowu, który potem tylko zasypywali. „Bądź wola Twoja” powtarzali w duchu, chwilę przed strzałem...

Bóg stwarzając człowieka oprócz dekalogu, którego powinno się przestrzegać, dał człowiekowi, jako istocie myślącej, wolną wolę. Dał ją każdemu z nas. Każdy z nas posługuje się nią w inny sposób. Jak można usprawiedliwić tak ogromną zbrodnię na człowieku dokonaną przez drugiego człowieka? Mimo stawianych pytań nawet po odkryciu prawdę o Zbrodni Katyńskiej nie mamy dotąd odpowiedzi. Mało tego, nikt, nie poniósł konsekwencji mordu. Mimo postępu technologii nikt z nas nie jest w stanie cofnąć czasu i uratować tysięcy naszych polskich przyjaciół, którzy ginęli tam jako część polskiego narodu. Nikt też nie chce przyznać się tego, czego niegdyś dopuścił się ich kraj. Pytań dotyczących Katynia jest tak samo wiele jak jego ofiar. Nie zmienia to jednak faktu, że nie mamy już na to wpływu. Mamy jednak wpływ na to, by nie dopuścić do drugiego takiego mordu na ludziach.

„Nigdy więcej Katynia. ” „Nigdy więcej Katynia!”** - powtarzają ci, którzy na własne oczy widzieli jak nieludzki potrafi być człowiek. Czy mimo, że jest to tragedia dotycząca przede wszystkim całej Polski, każdy z nas jako trzeźwy patriota stale pamięta o Katyńskim wydarzeniu? Z ubolewaniem stwierdzam, że nie. Niepamięć tego wydarzenia dotyczy jednak wbrew pozorom nie tylko współczesnej młodzieży, ale o dziwo - również dorosłych. Owszem, w mediach często wspomina się o rocznicach jak również podaje się ogólne wydarzenia z tamtych czasów. Jednak czy w szkole ten temat jest często poruszany? Zdecydowanie nie, co moim zdaniem jest ogromnym błędem, ponieważ zwłaszcza dorośli powinni wspominać o wydarzeniach dotyczących losów Polaków w 1940r.

Uważam, że poprzez mówienie o rzeczach nawet tak trudnych i bolesnych jak ludobójstwo na naszych rodakach jesteśmy wszyscy w stanie zaszczepiać w młodych ludziach patriotyzm, którego tak bardzo w Polskich sercach brakuje. Patrycja Gołębiowska * cytat z książki: Zagłada polskich elit. Akcja AB- Katyń. Warszawa 2006r. **cytaty ze spotkania z p. Władysławem Sitkowskim ze Związku Sybiraków. Spotkanie zostało zorganizowane w Hrubieszowskim Domu Kultury 12.03.2010 roku.