Komunikowanie siĘ

Krótka definicja komunikacji interpersonalnej 1 Komunikowanie interpersonalne – dotyczy ludzi, zatem jego zrozumienie wiąże się ze zrozumieniem występujących między nimi związków. Polega na dzieleniu się znaczeniami, co wskazuje, że jeżeli ludzie mają się ze sobą porozumiewać to muszą zgodzić się co do definicji terminów, którymi się posługują. Jest symboliczne, czyli gesty, litery, dźwięki, liczby i słowa mogą jedynie przedstawiać pojęcia, które mają przekazywać lub stanowić ich przybliżenie.

Krótka definicja komunikacji społecznej 1 Komunikowanie społeczne – proces wytwarzania, przekształcania i przekazywania informacji pomiędzy jednostkami, grupami i organizacjami społecznymi. Celem komunikowania jest stałe i dynamiczne kształtowanie, modyfikacja, bądź zmiana wiedzy, postaw i zachowań w kierunku zgodnym z wartościami i interesami oddziałujących na siebie podmiotów.

Schemat i model procesu komunikowania

Czynniki komunikacji Nadawca – osoba, zapoczątkowuje proces komunikowania, posiada informacje, a ponad to chęć, potrzebę lub cel jej przekazania. Odbiorca – osoba, której zmysły odbierają komunikat przekazywany przez nadawcę. Kodowanie – następuje wówczas, gdy nadawca przekształca informację w wiele symboli. Komunikat – fizyczna forma zakodowanej informacji, którą odbieramy za pomocą zmysłów Kanał – nośnik informacji (powietrze), nadawca powinien określić, jaki będzie najlepszy kanał do przekazania informacji Dekodowanie – tę czynność wykonuje odbiorca, interpretuje komunikat i przekłada go na przydatną informację Szum – czynnik, który zakłóca uniemożliwia zajście procesu komunikacji - szum zewnętrzny – np. kichnięcie, ruch uliczny, rozmowy na korytarzu - szum wewnętrzny – ból głowy, zęba, głód

Funkcje komunikowania Informacyjna – w procesie tym pozyskiwane są informacje niezbędne do podejmowania decyzji regulujących interakcje społeczne, osiąganie celów i temu podobne Motywacyjna – elementem komunikowania jest przekazywanie zachęt do osiągania różnego rodzaju celów Kontrolna – treści komunikowania społecznego zawierają informacje o sferze powinności obowiązkach ludzi, grup, organizacji i społeczeństw względem siebie. Określają zarazem podmiot, normy i zakres kontroli społecznej. Emotywna – możliwość wyrażania emocji i uczuć a tym samym zaspokajanie istotnych psychospołecznych potrzeb ludzkich.

Definicja komunikacji werbalnej komunikacja z użyciem języka naturalnego, czyli mowy jako środka komunikacji. Jest to podstawowy sposób komunikacji międzyludzkiej. 

Komunikacja werbalna czynniki - akcent i modulowanie wypowiadanych kwestii, co często ma większy wpływ na partnera interakcji niż treść wypowiedzi; - stopień płynności mowy; - zawartość (treść) wypowiedzi – w tym przypadku zasób leksykalny ma związek z kompetencjami kulturowymi jednostki – np. osoby o mniejszych kompetencjach kulturowych rzadziej posługują się językiem literackim, a częściej gwarą środowiskową lub regionalną; - iloczas (zmniejszanie lub wydłużanie czasu wypowiadanego słowa).

Definicja komunikacji niewerbalnej 1 Mowa ciała, język ciała, komunikacja niewerbalna – zespół niewerbalnych komunikatów nadawanych i odbieranych przez ludzi na wszystkich niewerbalnych kanałach jednocześnie. Informują one o podstawowych stanach emocjonalnych, intencjach, oczekiwaniach wobec rozmówcy, pozycji społecznej, pochodzeniu, wykształceniu, samoocenie, cechach temperamentu itd. Komunikaty te nadawane są i odbierane najczęściej na poziomie nieświadomym, jednak mogą być również nadawane i odbierane świadomie (tak jak większość gestów - emblematów czy wiele wyrazów mimicznych). Komunikacja niewerbalna może odgrywać równie istotną (lub nawet większą) rolę, co komunikacja werbalna.

Komunikacja w dzisiejszych czasach składa się na: Internet - ogólnoświatowa sieć komputerowa, określana również jako sieć sieci. W znaczeniu informatycznym Internet to przestrzeń adresów IP przydzielonych hostom i serwerom połączonym za pomocą urządzeń sieciowych, takich jak karty sieciowe , modemy i koncentratory, komunikujących się za pomocą protokołu internetowego z wykorzystaniem infrastruktury telekomunikacyjnej. Radio – dziedzina techniki zajmująca się przekazywaniem informacji na odległość za pomocą fal elektromagnetycznych. Telewizja (TV) – dziedzina telekomunikacji przekazująca ruchomy obraz oraz dźwięk na odległość. W jednym miejscu za pomocą kamery telewizyjnej i mikrofonu rejestruje się sygnał, który następnie jest transmitowany do dowolnego miejsca w zasięgu transmisji. Sygnał odbierany jest przez odbiornik telewizyjny i przetwarzany na obraz oraz dźwięk.

… Internet Telewizor (TV) Radio

Podsumowanie Człowiek jest zdecydowanie najdoskonalszą istotą stąpającą po ziemi, o czym świadczy fakt, że po niedługim czasie zdążył ją sobie podporządkować. Istota ludzka na początku porozumiewała się gestykulacją, później zaczęto prowadzić rozmowy. Człowiek był tak zdolną istotą, że wynalazł środki masowego przekazu zapewniające pewną rozrywkę, lecz także miejsce pracy, są to : KOMPUTER TELEWIZOR RADIO.

PRZYGOTOWAŁ: Dawid Partyka