Prezentacja wykonana przez klasę Vc Czechy Godło Czech Prezentacja wykonana przez klasę Vc

O nas Jesteśmy klasą 5c. Nasza wychowawczynią jest pani Elżbieta Perkowska-Gawlik, która jest nauczycielką j. angielskiego. W naszej klasie jest 29 uczniów, 16 dziewczyn i 13 chłopców. Jesteśmy bardzo koleżeńscy, a dowodem na to jest to, że do nas dochodzi dużo uczniów ,a jeszcze żaden nie odszedł z powodu złych kolegów. Z nami nikt się nie nudzi.

Republika Czeska informacje ogólne Konstytucja: Konstytucja Czech Język urzędowy: czeski Język używany: czeski, słowacki, polski/śląski Stolica: Praga Ustrój polityczny: republika parlamentarna Typ państwa: demokracja Głowa państwa: prezydent Václav Klaus Szef rządu: premier Petr Nečas Przewodniczący Izby Poselskiej: Miroslava Němcová Powierzchnia:całkowita 78 866 km² wody śródlądowe 116. na świecie 78 866 km Liczba ludności (2012) całkowita 10 513 209; gęstość zaludnienia 133 osób/km²; narody i grupy etniczne 78. Czesi: 63,7% Morawianie: 4,9% Słowacy: 1,4%

Tradycyjne słowa czeskie: Dzień dobry – [dobré ráno ] Do widzenia – [sbohem] Cześć – [ahoj] Proszę – [prosím ] Tak \ nie – ano \ ne Dziękuję – [děkuji] Dobry wieczór – [dobrý večer] Dobranoc – [dobrou noc] Przepraszam –[prominte] Przykro mi – [Je mi líto] Która to godzina ? –[ Kolik je hodin?]

Krótko o geografii Republiki Czeskiej   Najwyższym szczytem Republiki Czeskiej jest Śnieżka, która ma 1602 m. n. p. m. Największa rzeka w Czechach to Łaba, która ma 370 km długości. Stolicą Czech jest Praga. Republika Czeska sąsiaduje z: - Niemcami od północy i zachodu, - Polską od północnego wschodu, - Słowacją od południowego wschodu, - Austrią od południa. W Czechach bierze swój początek wielka rzeka, która także przepływa przez Polskę, czyli Odra.

Ludowe Stroje czeskie Strój kobiety Szalik zrobiony jest z czarnej koronki ręcznego cięcia. Bawełniana, haftowana bluzka ma czarne wzory na bufiastych rękawach. Centralnym punktem kroju jest bogata kamizelka z jedwabiu. Posiada ona haftowane wzory z kolorowymi cekinami i szklanymi koralikami. Czeski strój narodowy składa się, między innymi, ze spódnicy, która jest delikatnie haftowana z silnie zgromadzonych, kolorowych kwiatów. Pięknie ją zdobią, białe, ręcznie robione, obszyte koronką halki. Dodatkowo nałożone są czarne skórzane buty.   Strój mężczyzny Składał się z płóciennej koszuli, cuchy i portek zrobionych z grubego, wełnianego sukna samodziałowego, tkanego z białej wełny (dawniej szarej), z serdaka, kapelusza, kierpców i pasa.

Pisarze czescy Bohumil Hrabal (urodzony w Brnie zmarł Pradze), czeski pisarz, uważany za znaczącego twórcę światowej literatury Jiříego Menzla (Oscar za reżyserię). Hrabal w swoich książkach (większość to zbiory luźno powiązanych ze sobą opowiadań) obraz Pragi, w której mieszkał przez większość swego życia, jako miejsca magicznego. Miejsca, które opisywał są dziś odwiedzane przez wielbicieli jego prozy z całego świata. Jaroslav Hašek (urodzony w Pradze Lipnici) czeski pisarz i dziennikarz. Publikował od Galicji. Dał się tam schwytać do niewoli i trafił do obozu jenieckiego na Ukrainie. Od czerwca Legionie Czechosłowackim w Kijowie. Po wybuchu komunistycznej rewolucji, w listopadzie (według juliańskiego kalendarza w październiku) Armii Czerwonej w Moskwie i do komunistycznej partii Rosji (bolszewików). Służył w charakterze komisarza politycznego i dziennikarza.   Jaroslav Hašek

Miroslav Žamboch Miroslav Žamboch (ur. w Hranicach na Morawach) to czeski pisarz science fiction. Ukończył fizykę na wydziale inżynierii jądrowej Politechniki Praskiej, potem pracował w Instytucie Badań Jądrowych w miejscowości Řež. Jest miłośnikiem sportów ekstremalnych (rowerowy down hill), amatorsko wbieganie na górskie szczyty. Jego powieści wydawane są na rynku czeskim od 10 lat. Dotychczas wydał 5 powieści i 3 zbiory opowiadań. Ondřej Neff (ur. w Pradze), czeski dziennikarz i pisarz science-fiction. Syn znanego pisarza Vladimíra Neffa. Studiował dziennikarstwo na Uniwerystecie Karola w Pradze, po studiach zajął się reklamą i fotografią. Był redaktorem naczelnym sci-fi czasopisma Ikarie. Obecnie wydaje internetowy dziennik Neviditelný pes (Niewidzialny Pies) i redaguje portal o fotografii cyfrowej DigiNeff. Pierwsze opowiadanie opublikował w 1978. Ondřej Neff

System edukacji w Czechach W odróżnieniu od Polski, w Republice Czeskiej dziecko rozpoczyna naukę w szkole powszechnej nie w wieku 7 lecz 6 lat, i z tego też powodu wychowanie przedszkolne nie może trwać dłużej niż 3 lata. System wychowania w czeskim przedszkolu nie różni się od systemu obowiązującego w Polsce. Główny nacisk jest kładziony na wychowanie dziecka poprzez zabawę, a także integracje w grupie z rówieśnikami. Podobna również sytuacja dotyczy szkół podstawowych, z tym jednym wyjątkiem, że w Czechach szkoła powszechna trwa 9 lat, ze względu na wiek dziecka rozpoczynającego naukę. Szkoła podstawowa dzieli się na: nauczanie początkowe, trwające 4 lata, z wykorzystaniem blokowego systemu nauczania, oraz klasy wyższe. Wiele małych szkół wiejskich funkcjonuje jako placówki niepełne, tzn. z niepełną liczbą klas, i ograniczone są wyłącznie do nauczania początkowego w klasach I - IV.

zabytki Stare miasto Brama Prochowa To od tej 65-metrowej budowli większość turystów rozpoczyna zwiedzanie Starego Miasta. Brama Prochowa jest jednym z głównych symboli Pragi. Swój obecny kształt zawdzięcza XIX-wiecznej rekonstrukcji przeprowadzonej przez Josefa Mockera. Wiele elementów zdobiących bramę jest oryginalna. Oprócz murów zachowały się też elementy gotyckich zdobień. Budowę rozpoczęto w XV wieku, a dokładnie w 1475 roku. Budowy wówczas nie dokończono. W wiekach XVII i XVIII służyła jako skład prochu. Właśnie dlatego nosi obecnie nazwę Prašná brána, czyli Brama Prochowa. Na wieży bramy można dostrzec figury królów czeskich: Przemysława Ottokara II, Karola IV oraz Jerzego z Podiebradów i fundatora budowli – Władysława II Jagiellończyka. Informacja dla zainteresowanych: na bramę można się wspiąć. Wejście pod przęsłem, wstęp płatny. Dojazd do bramy: przystanek metra Náměsti Republiky.  

Miejski Dom Reprezentacyjny Obecnie Dom stoi na rynku Náměsti Republiky (Plac Republiki), tuż obok Bramy Prochowej. Budowla przyciąga wzrok swoim secesyjnym wyglądem. Jest to przebudowana średniowieczna siedziba królewska, w której rezydowali czescy królowie podczas wojen husarskich. Zbudowano ją na początku XX wieku według projektu dwóch znanych architektów – Balšánka i Polívki. Jej dekoracje zawdzięczamy wybitnym rzeźbiarzom i malarzom takim jak Šaloun, Vosmík, Aleš, Špillár, Mucha. Obecni Dům jest obiektem kulturalnym Pragi. Mieści się w nim wiele sal wystawowych i koncertowych oraz restauracji. Znajduje się tam także sławna Smetanová Sín, w której odbywa się festiwal Praskie Jaro (Praska Wiosna).  

Rynek Staromiejski Główny plac miasta, liczący 9 tysięcy metrów kwadratowych, nazywany czasem starym targiem. W nim skoncentrowało się codzienne życie mieszkańców i turystów. Od XI wieku mieściło się tu największe skupisko targowisk miejskich. Odbywają się tu również ważne wydarzenia związane z Pragą. Na Rynku Staromiejskim zginęli przywódcy ruchu husyckiego: kaznodzieja praski Jan Želivský i hetman taborytów Jan Rohač z Dubé. Rynek otaczają kilkusetletnie kamienice pochodzące głównie z okresu baroku, ale jest również kilka ze średniowiecza. Warto obejrzeć dom Pod Kamiennym Dzwonem, a także pałac Goltz-Kinskych służący jako miejsce wystaw Galerii Narodowej. Na rynku znajduje się pomnik Jana Husa. Odsłonięto go w 1915 roku w pięćsetną rocznicę jego śmierci. Posąg jest dziełem LadislavaŠalouna i stanowi swego rodzaju symbol odrodzenia.

Ratusz Staromiejski Ratusz Staromiejski to jeden z najważniejszych i najładniejszych budynków w Rynku Staromiejskim. Jego początki sięgają XIV wieku. Ratusz powstał za panowania króla Jana Luksemburczyka w wyniku przebudowy kamienicy, która stała w tym miejscu. Do zaadaptowanej budowli dorobiono wieżę w kształcie klina oraz kaplicę. W kolejnych latach ratusz rozrastał się o kolejne kamienice, a w XIX wieku – o neogotyckie skrzydło. W 1945 roku ratusz został częściowo zniszczony przez Niemców. Musiano odbudować wieżę, natomiast po neogotyckim skrzydle pozostały jedynie niewielkie fragmenty. Zachowały się natomiast wnętrza m.in. Staré Radní Síni (Starej Sali Ratuszowej) i gotyckiej kaplicy. Ratusz można zwiedzać tylko w określonych godzinach. Zazwyczaj od poniedziałku do piątku od 9 do 19, a w soboty i niedziele od 9 do 18. Polecamy udać się na 70-metrową wieżę ratuszową w celu podziwiana uroków Starego Miasta z góry.

Zegar astronomiczny Orloj Zegar umieszczony został na południowej ścianie Ratusza. Jego budowę w 1410 roku rozpoczął zegarmistrz Mikuláš z Kadan, a zakończył pod koniec XV wieku mistrz Hanuš, zwany Růže. Zegar Orloj składa się z trzech części. Pierwsza – astronomiczna, ukazuje położenie ciał niebieskich. Druga – kalendarzowa z tarczami – symbolizuje miesiące (oryginał tarczy z kalendarzem znajduje się obecnie w muzeum, jest dziełem Mánesa). Trzecia, zwana animacyjną, przedstawiają ruchome figurki dwunastu apostołów. Figury te pojawiają się w górnych oknach zegara, natomiast poniżej na zegarze grożą: kostucha z klepsydrą przy dźwięku dzwonów pogrzebowych, Żyd ze srebrnikami w ręku, poganin Turek i wyobrażenie próżności z lustrem w dłoni. Widowisko kończące się wybiciem właściwej godziny można oglądać, co godzinę od 8 do 20 pośród tłumu zafascynowanych turystów.

Kościół Marii Panny przed Tynem Kostel Matky Boží před Týnem potocznie znany jest jako Týnský chrám. Ten gotycki kościół stoi we wschodniej części Starego Miasta. Wejście do świątyni znajduje się od strony placu. Prowadzi do niego przejście pod arkadą jednej z przyległych kamienic. Za kościołem znajduje się piękny zaułek zwany po czesku Týnem. Świątynię budowano prawie sto lat – od końca XIV wieku do początku XVI. Powstała na miejscu XI-wiecznego romańskiego kościółka. Głównymi architektami i budowniczymi byli Mateusz z Arras oraz Peter Parler. Na szczycie kościoła mieściła się dawniej rzeźba husarskiego króla – Jerzego z Podiebradów. W 1626 roku posąg króla zastąpiono postacią Madonny autorstwa Kašpara Bechtelera. Wieża południowa pochodzi z późniejszego okresu, zbudowano ją w 1511 roku. Gdy w 1679 roku wybuchł pożar, przerobiono główną nawę obniżając strop, który wykonano ponownie w stylu barokowym. W środku ulokowano wiele nagrobków, w tym arcybiskupa Rokyca, Rudolfa II i astronoma Tycho de Brahea. Ma się tu także znajdować serce Jerzego z Podiebradów. Wnętrze zdobi, sporządzony przez Macieja Rejska, baldachim, który widnieje nad grobowcem jednego z biskupów

Dzielnice Pragi Wiele czeskich zabytków widnieje na liście światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO. Najpiękniejsze są stare dzielnice Pragi - Mała Strona, Hradczany, Stare i Nowe Miasto, których historia sięga XI w.

Kuchnia czeska Kuchnia czeska to prawdziwe bogactwo smaków, szczególnie dla wielbicieli tradycyjnych dań przyrządzanych według starych receptur. Prawdziwe czeskie dania najłatwiej można odnaleźć w mniejszych miejscowościach, w których utrzymał się jeszcze duch starych, dobrych, nieskomercjalizowanych czasów. Najbardziej ekskluzywne lokale spotyka się w Pradze, która, jak na stolicę przystało, jest najbardziej obleganym turystycznie miastem Czech. Niemalże na każdej uliczce znajdują się restauracje (cz. restaurace), bary, gospody (cz. hospody) i piwiarnie (cz. pivnice), które zapraszają na smakołyki ze swojej kuchni. Wiele z nich stało się miejscami kultowymi, jak chociażby Gospoda u Kalicha, w której pijał piwo słynny wojak .

Aktorzy Ivo Pešák Ur. 7 września 1944 w Jaromierzu, zm. 9 maja 2011 w Pradze – czeski pieśniarz i klarnecista, członek zespołów Banjo Band i Dýza Boys.W 1972 ukończył Konserwatorium w Pradze, przez trzy lata grał na klarnecie w orkiestrze symfonicznej w Podiebradach. W Polsce znany był z tańca w piosence Ivana Mládka „Jožin z bažin”

  Ivan Mládek Ur. 7 lutego 1942 w Pradze – czeski pieśniarz, kompozytor i komik.Wychowywał się w Pradze. Jego ojciec był prawnikiem i malarzem. Mládek uczył się od niego malarstwa, ale ostatecznie wybrał karierę muzyczną. W 1966 założył zespół Banjo Band.W 1968 wyemigrował na krótko do Francji. Napisał ponad 400 utworów (stan na rok 2007). Jest żonaty, ma syna imieniem Štěpán.

Josef Abrhám (ur. 14 grudnia 1939 w Zlínie)   Josef Abrhám (ur. 14 grudnia 1939 w Zlínie) - czeski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. W Polsce znany głównie jako doktor Arnošt Blažej z serialu Szpital na peryferiach Vladimír Mensík to jeden z najpopularniejszych czeskich aktorów komediowych, znany polskim widzom z małego i dużego ekranu. Urodził się 9 października 1924 roku w Ivancicach. W 1952 roku ukończył pracką Akademie Múzických Umění w Pradze. W latach 50-ych pracował w praskim Teatrze E.F. Buriana, później związał się z zespołem aktorskim wytwórni filmowej na Barrandovie. Na ekranie zadebiutował w 1950r., wystąpił w przeszło 150. filmach kinowych i telewizyjnych, tworząc charakterystyczny typ ekranowy, od którego popularna komedia obyczajowa zyskała w Czechach nazwę "menszowki". Był również współscenarzystą i autorem pomysłu kilku filmów (m.in. "Klatka dla dwojga"/Klec pro dva/(1967) Jaroslava Macha). Do znacznej popularności Vladimíra Mensíka w Polsce przyczyniły się seriale telewizyjne, a zwłaszcza "Kobieta za ladą" /"Zena za pultem/(1977) Jaroslava Dudka, gdzie wystąpił w roli Karasa, kierownika sklepu oraz jako pan Karel Majer, który opowiada w telewizji bajki na dobranoc w serialu "Arabela"(1979) Václava Vorlícka. Karel Gott (ur. 14 lipca 1939 roku w Pilźnie) – czeski piosenkarz. Urodził się jako Karel Matějíček. Śpiewał m.in. słynny przebój Lady Carneval i tytułową piosenkę do popularnej bajki Pszczółka Maja, do wersji czeskiej i niemieckiej (autorem muzyki obu przebojów jest Karel Svoboda). W 2006 w Jevanach pod Pragą, w dawnej willi piosenkarza zostało otwarte poświęcone mu muzeum, Gottland.

Jiří Kodet (ur. 6 grudnia 1937 w Pradze, zm. Eva Herzigová (ur. 1973) – czeska supermodelka i aktorka. Jiří Kodet (ur. 6 grudnia 1937 w Pradze, zm. 25 czerwca 2005 w Točnej koło Pragi); czeski aktor; syn rzeźbiarza Jana Kodeta i Jiřiny Steimarovej, wnuk Jerzego Steimara oraz prawnuk Vendelína Budila. Występował w znanych w Polsce serialach : Szpital na peryferiach i Arabela

piosenkarze Helena Vondráčková (ur. 24 czerwca 1947 w Pradze) – czeska piosenkarka, aktorka i prezenterka telewizyjna. Podczas czterdziestoczteroletniej kariery muzycznej stała się gwiazdą estrady skali ogólnoświatowej. Jej łączna dyskografia osiągnęła nakład prawie 200 mln sprzedanych płyt [1] (198 550 000 – stan na koniec 2007 roku). W swoim repertuarze ma 1725 piosenek nagranych studyjnie oraz ponad 500 wykonywanych okazjonalnie.

Klasa Vc opracowanie graficzne: wiktoria pochodyła Dziękujemy za uwagę. Klasa Vc opracowanie graficzne: wiktoria pochodyła