Tadeusz Kotarbiński (1886-1981)

„Stać się godnym szacunku za dobroć, odwagę, prawość” T.Kotarbiński

Te słowa wypowiedział patron naszej szkoły T. Kotarbiński Te słowa wypowiedział patron naszej szkoły T.Kotarbiński. Spotykamy się dzisiaj, aby uczcić kolejną rocznicę nadania imienia szkole. To historyczne wydarzenie miało miejsce 3 października 1987 roku, a więc 22 lata temu. Pragniemy przybliżyć Wam, drogie koleżanki i koledzy, najważniejsze fakty z życia prof. Tadeusza Kotarbińskiego. Odniesiemy się do czołowych haseł głoszonych przez patrona, a także opowiemy jak ówcześni nauczyciele i uczniowie przygotowywali się do uroczystości nadania szkole imienia.

Życiorys Tadeusz Kotarbiński to znakomity wykładowca, nauczyciel mądrości uczony wyróżniający się wielką siłą oddziaływania na innych. Wytwarzał wokół siebie atmosferę pełną ciepła i serdeczności. Interesowało go wiele dziedzin nauki. Najwięcej jednak zajmował się filozofią, logiką, etyką i prakseologią (był jego współtwórcą). Pamiętać również należy, że ten wielki uczony – filozof, logik, etyk, prakseolog to także poeta i artysta (autor wielu drobnych utworów poetyckich i aforyzmów). Pozostawił po sobie kilka tomików poezji, w tym „Wesołe smutki” – zbiór zwięzłych, krótkich utworów nasyconych refleksją i satyrą.

Życiorys Kotarbiński miał w sobie coś z filozofa – mędrca, nauczyciela, który jak Sokrates w toku wspólnej medytacji z uczniami poszukiwał prawdy. Nie darmo nazywali Go „Sokratesem warszawskim”. Swoje poglądy sformułował w wielu dziełach. W ciągu długiego i pracowitego życia (95 lat) napisał ponad 400 większych i drobniejszych utworów ogłoszonych drukiem zarówno w języku polskim jak i wielu innych językach. Najważniejsze z nich to: Elementy poznania logiki formalnej i metodologii nauk (1929) Traktat o dobrej robocie (1955) Sprawność i błąd (1956) Wykłady z dziejów logiki (1957) Medytacje o życiu godziwym (1966) Hasło dobrej roboty (1968)

Jakim człowiekiem był Tadeusz Kotarbiński? Posłuchajmy wspomnień żony profesora. Oto jakiej odpowiedzi udzieliła profesor Janina Kotarbińska. W ciągu 34 lat małżeństwa i 57 lat wielkiej przyjaźni bliskiej współpracy, miała możliwość poznania męża w bardzo różnych okolicznościach życiowych: jako nauczyciela- byłam jego uczennicą jako przełożonego- byłam jego asystentką w zakładzie, którym kierował, jako pełniącego funkcje kierownicze na bardzo odpowiedzialnych stanowiskach. Na podstawie tych wszystkich obserwacji mogę powiedzieć z całą siłą przekonania, że był to człowiek niezwykły i wielkiej miary. Uderzała w nim intensywność i niezależność myślenia.

Zadziwiało bogactwo życia wewnętrznego ujawniające się w młodzieńczej wprost żywotności zainteresowań, w umiłowaniu sztuk pięknych, zwłaszcza muzyki i poezji, którą sam zresztą uprawiał, w uwrażliwieniu na piękno przyrody. To wszystko łączyło się z rzadko spotykaną wrażliwością moralną i odwagą cywilną. Pomagał na różne sposoby wszystkim, którzy potrzebowali pomocy. Walczył o wolność sumienia i o prawdę. Był opiekunem spolegliwym. To nie jest idealizacja, to jest portret autentyczny. Taki właśnie był naprawdę i takim go zawsze widziałam.

Złote myśli Lub robić coś Kochaj kogoś Nie bądź gałganem Żyj poważnie

Złote Myśli „Miłość to dwie dusze w jednym ciele, przyjaźń - to jedna dusza w dwóch ciałach. „ „Sen jest to skracanie sobie życia w tym celu, aby je wydłużyć. „ „Dwa półgłówki nie tworzą całej głowy.” „Lepiej nie mówić nic, niż mówić o niczym.” „Nie mam na to czasu, żeby tracić czas.” „Nieśmiertelne są tylko rzeczy martwe.” „Światło, które oślepia, gorsze jest od ciemności.” http://www.cytaty.info/autor/tadeuszkotarbinski/1 „Kłamstwem można niekiedy, zajść daleko, ale nie można wrócić” „Do tego by dobrze się działo potrzebne są młode ręce i stare głowy” „Wiedzieć, czego się nie ma, jest ważniejsze, niż wiedzieć, co się nie ma” „Dobrze mieć autostrady, ale smak nadają życiu dopiero ścieżki, którymi można od niech odbiegać”

Twórczość Tadeusz Kotarbiński wydał trzy tomiki wierszy: Wesołe smutki w 1956 roku, Rytmy i rymy w 1970 oraz Wiązanki w 1973 r. Był autorem około 700 publikacji. Zajmował się również twórczością publicystyczną m.in. Medytacje o życiu godziwym, Myśli o ludziach i ludzkich sprawach, Drogi dociekań własnych. Kotarbiński za swoje najwybitniejsze dzieło uznawał "Traktat o dobrej robocie" z 1955 roku, który dotyczył prakseologii. http://mfiles.pl/pl/index.php/Tadeusz_Kotarbi%C5%84ski

Nadanie szkole imienia- Przygotowania Uczniowie nawiązali kontakt listowny z młodzieżą ze szkół noszących imię T.Kotarbińskiego. Napisany został również list do żony i syna profesora z zaproszeniem na tą ważną uroczystość. Wręczenie sztandaru, który towarzyszy nam we wszystkich ważniejszych uroczystościach szkolnych, połączone zostało z uroczystością nadania szkole imienia. A było to przypomnijmy 3 października w 1987r.

Galeria Wręczenie Doktoratu Honoris Causa Rodzice Tadeusza Z żoną Janiną Kotarbiński w swoim gabinecie Tadeusz z synami i żoną

Wykonali: Jakub Skowroński, Mateusz Gruszczyński i Mateusz Hereć

Dziękujemy za uwagę…