SULIMA
Mahabalipuram jest niewielkim miasteczkem rybackim położonym w południowo-wschodniej części Półwyspu Indyjskiego na Wybrzeżu Koromandel. Zostało one założone przez króla Narasimhawarman z dynastii Pallawai w VII wieku. Niedaleko miejscowości mieszczą się liczne świątynie, oraz kamienne obrazy ku czci hinduskich bóstw: Sziwy, Winszu oraz Lakszmi. Najstarsze świątynie są wykute w skałach i zwane mandapa, a na ich ścianach widnieją płaskorzeźby przedstawiające bóstwa. Późniejsze świątynie monolityczne, zwane ratha (wozy niebieskie) są wykute w skalnym bloku. Były one budowane na wzór drewnianych wozów i przenośnych kapliczek używanych podczas świąt religijnych. W ich wnętrzu umieszczone są postaci zwierząt. Nad brzegiem morza mieści się kamienna świątynia Dżialasiana, zbudowana z granitowych bloków. W okresie kiedy Mahabalipuram było miastem portowym w nocy palono w świątyni ogień, który stanowił punkt orientacyjny dla żeglarzy.