Przewodnik turystyczny po Wyspie Księcia Edwarda. Wykonawcy Anna Światłoń i Natalia Czerwińska
Wyspa Księcia Edwarda http://ania-i-gilbert.blog.onet.pl/Wyspa-Ksiecia-Edwarda-zdjecia,2,ID373456308,n Dostęp dnia 31.01.2011r. http://podroze-patrycji.blog.onet.pl/1,DA2010-12-03,index.html Dostęp dnia 31.01.2011r. http://podroze-patrycji.blog.onet.pl/1,DA2010-12-03,index.html http://imladis.p2a.pl/viewtopic.php?id=352 Dostęp dnia 31.01.2011r. http://ania-i-gilbert.blog.onet.pl/Wyspa-Ksiecia-Edwarda,2,ID178769513,n Dostęp dnia 31.01.2011r.
Najmniejsza i najmniej ludna, lecz jednocześnie najgęściej zaludniona (w stosunku do powierzchni) prowincja Kanady, położona w Zatoce św. Wawrzyńca. Największym miastem prowincji jest jej stolica Charlottetown. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Wyspa_Księcia_Edwarda Dostęp dnia 31.01.2011r.) Na terenie wyspy znajduje się Park Narodowy Księcia Edwarda, który obejmuje ochroną wiele obszernych plaż oraz piaszczystych wydm. Szczególną sławą cieszy się miejscowość Cavendish, w pobliżu której znajduje się dom z końca XIX w., znany jako dom Ani z Zielonego Wzgórza — bohaterki powieści Lucy Maud Montgomery. Ze względu na zimną wodę oraz częste mgły, wyspa nie cieszy się popularnością wśród turystów nastawionych jedynie na kąpiele słoneczne i wypoczynek na plaży. (www.kanada.pl/wyspa-ksiecia-edwarda.xml?zk Dostęp dnia 31.01.2011r.) W szacie roślinnej Kanady dominuje typowa dla strefy klimatów umiarkowanych chłodnych formacja roślinna, czyli lasy iglaste (tajga). Charakteryzuje się ona przewagą drzew iglastych takich jak świerki, jodły, sosny i modrzewie. Mniejsze znaczenie mają drzewa liściaste (brzozy, olsze, wierzby i topole) oraz krzewinki z rodziny wrzosowatych (np.borówki) oraz mchy i porosty. (www.zgapa.pl/zgapedia/Kanada_.html Dostęp dnia 31.01.2011r.)
Lucy Maud Montgomery Urodziła się 30 listopada 1874 roku w Clifton na Wyspie Księcia Edwarda jako jedyna córka Hugha Johna Montgomery i Clary Woolner Macneill Montgomery. Kiedy miała 21 miesięcy, jej matka zmarła na gruźlicę. Ojciec przeniósł się na zachód Kanady, oddawszy dziecko do adopcji swoim teściom Alexandrowi Marquis Macneill i Lucy Woolner Macneill, zamieszkałym w rybackiej wiosce Cavendish na Wyspie Księcia Edwarda. Dzieciństwo i młodość (z krótką przerwą na początku lat 90. XIX wieku) przyszła pisarka spędziła z dziadkami. Byli to ludzie o surowych zasadach – nie potrafili okazać wnuczce troski i uczuć. Ostoją dla Maud był Park Corner, dom jej ciotki Annie Macneill Campbell (siostry jej zmarłej matki). Ciotka była dla niej zawsze gościnna; okazywała jej miłość, a jej córki były dla Maud jak rodzone siostry. Lucy Maud Montgomery zmarła w Toronto 24 kwietnia 1942. Pisarka została pochowana na cmentarzu w Cavendish, niedaleko jej rodzinnego domu. http://pl.wikipedia.org/wiki/Lucy_Maud_Montgomery Dostęp dnia 31.01.2011r.
Fotografie Lucy http://www.webook.pl/autor.php?autor=Lucy_Maud_Montgomery&cmd=galeria&id=1232 Dostęp dnia 31.01.2011r. http://en.wikisource.org/wiki/Author:Lucy_Maud_Montgomery Dostęp dnia 31.01.2011r. http://www.tantor.com/AuthorDetail.asp?Author=Montgomery_L Dostęp dnia 31.01.2011r. http://beckyrunner.glogster.com/lucy-maud-montgomery-8489/ Dostęp dnia 31.01.2011r.
Anna Shirley Ania Shirley to tytułowa bohaterka powieści pt. "Ania z Zielonego Wzgórza". Urodziła się w Bolingbroke w Nowej Szkocji. Jej rodzicami byli Berta i Walter Shirley. Gdy miała trzy miesiące zmarła jej mama, kilka dni później tata. Przygarnęła ją pani Thomas - była sprzątaczką u jej rodziców. Po śmierci pana Thomasa dziewczynkę przygarnęła panna Hammond. Później zaopiekowali się nią Maryla i Mateusz Cuthbert. Ania to szczupła i wysoka dziewczynka. Miała 11 lat, rude włosy, które zaplatała w warkocze. Oczy miała koloru zielonego często błyszczące. Usta jej były duże. Nosiła wypłowiały kapelusz. Ania marzyła o innym kolorze włosów, chciała mieć ładniejsze ubrania. Marzyła o przyjaciółce od serca. Gdy zamieszkała w Avonlea na Zielonym Wzgórzu jej marzenia się spełniły. Ania znalazła bratnią duszę, była nią Diana. Ania jest gadatliwą dziewczynką, np. kiedy jechała z Mateuszem na Zielone Wzgórze to cały czas mówiła, a mężczyzna nie powiedział ani słowa. Ania była szczera i odważna, np. gdy Józia wezwała ją by przeszła po dachu, zrobiła to. Dobrze się uczyła. Była najlepszą uczennica wraz z Gilbertem. Pokazała również ze potrafi być wdzięczna, po śmierci Mateusza Maryla nie radziła sobie finansowo, Ania bez wahania rzuciła studia by jej pomóc. http://sciaga.onet.pl/12566,55,,,2,21881,sciaga.html Dostęp dnia 31.01.2011r.
Fotografie Ani http://www.tyczyn-biblioteka.pl/022.html Dostep dnia 31.01.2011r. http://szablecha10.pinger.pl/m/2513122 Dostęp dnia 31.01.2011r. http://ania-i-gilbert.blog.onet.pl/Tapety-avatarki-i-niepotrzebne,2,ID254238389,n Dostęp dnia 31.01.2011r. http://aniazzielonegowzgorzaidalszelosy.bloog.pl/ Dostęp dnia 31.01.2011r.
Ulubione miejsca Ani Staw państwa Barrych uzyskał od Ani nazwę Jezioro Lśniących wód. Staw był długi i kręty, przypominający rzekę. Przez jego środek umieszczony był most, aż do najdalszego końca stawu, oddzielonego do ciemnoniebieskiej zatoki pasem bursztynowych wzgórz. Piękną Aleję Ania nazwała Białą Drogą Zachwytu. Jak mówili o niej mieszkańcy Nowych Mostów, była to prosta droga, wzdłuż której rosły potężne jabłonie o majestatycznie rozrośniętych koronach. Zasadził je dawno temu pewien ekscentryczny stary farmer. Ponad głowami jadących wznosił się nie kończący się baldachim śnieżnobiałych pachnących kwiatów. Wewnątrz Alei, poniżej linii konarów, panował pełen fioletowych cieni półmrok i tylko w oddali prześwitywało opromienione zachodzącym słońcem niebo, niczym wspaniały witraż zamykający katedralną nawę. http://ania-shirley.blog.onet.pl/13-Sczegolowe-strzeszczenie-An,2,ID327377805,n Dostęp dnia 31.01.2011r. http://przyroda.polska.pl/galerie/slide,Kwitnace_jablonie_czeresnie,pid,160284,gid,160264,cid,150.htm?sh=4 Dostęp dnia 31.01.2011r.
Ulubione miejsca Ani Aleja Zakochanych do dziś nosi swą nazwę i spełnia taką samą rolę jak w książce, to teraz wymarzone miejsce na romantyczny spacer, ustronne ławeczki i pokryte mchem zwalone pnie aż kuszą, by poddać się czarowi miejsca. Las duchów tak Diana i Ania nazwały pobliski las. Wyobraziły sobie, że co wieczór tam straszy. Przysporzyło to Ani wiele problemów. Surowa Maryla raz na zawsze oduczyła dziewczynkę puszczać wodzę wyobraźni. Opiekunka wysłała Anię po wykrój na fartuszek, gdy było już całkiem ciemno. Dziewczynka płacząc przeszła przez las wtem i z powrotem. Ania obiecała sobie, że już nigdy nie będzie się bała własnych wyobrażeń. http://superbytom.republika.pl/galeria_nowe.html Dostęp dnia 31.01.2011r. http://tsmierciatr.blogspot.com/ Dostęp dnia 31.01.2011r.
Ulubione miejsca Ani Dzika wiśnia przypominała Ani pannę młodą, była nią bardzo zachwycona. Sama uważała, że nigdy nie wyjdzie za mąż, chyba, że zechce ją jakiś misjonarz. Między Zielonym Wzgórzem, a domem Ani rósł zagajnik nazwany przez dziewczynki Zacisze Słowika. Usłany był on fiołkami. Przyjaciółki lubiły w nim spędzać czas tak jak w innych miejscach. http://www.gniazdko.com/wisnia-rozowa/ Dostęp dnia 31.01.2011r. http://www.zgapa.pl/zgapedia/Las_iglasty.html Dostęp dnia 31.01.2011r.
Zapraszamy !! Wyspa Księcia Edwarda to wspaniałe miejsce na odpoczynek i spędzenie udanych wakacji, nie ma tu luksusowych kurortów, rozbłyskujących neonami kasyn i modnych dyskotek. Są za to plaże – srebrzyste pasma czystego piasku odbijające się od czerwieni urwiska ponad nimi. Łagodne pagórki z wijącą się między nimi szosą. Przez Wyspę jedzie się z przyjemnością – między ciemniejszą zielenią lasu połyskuje w słońcu błękit jeziora i zatoki. W oddali bieleje latarnia morska na cyplu czerwonych skał. Znajduje się tam wiele ciekawych miejsc które polecamy do zwiedzenia, między innymi miasteczko Cavendish, w którym jest wiele ukochanych zakątków Ani. Zwiedzić też warto Charlottetown stolicę prowincji. Właśnie w Cavendish Lucy Maud Montgomery napisała książkę Pt. „Ania z Zielonego Wzgórza”. Dla fanów książki polecamy dalsze części o przygodach rudowłosej sierotki. Życzymy miłych wrażeń! http://www.pinezka.pl/mieszkam-w-arch/1717-wyspa-ksiecia-edwarda Dostęp dnia 31.01.2011r.
KONIEC http://czytelniaczasopism.blox.pl/html Dostęp dnia 31.01.2011r.