ANTYCHRYST Cóż to za jegomość?

Henryk Jan Baca „Chrystus-Antychryst”

Definicja słownikowa Określenie wroga Chrystusa, który ma się pojawić krótko przed końcem świata, by za pomocą fałszywych cudów odciągać ludzi od wiary; Jego imię pojawia się w Listach św. Jana, jest identyfikowany również z bestiami z Apokalipsy św. Jana; Zgodnie z wiarą chrześc. ma zostać unicestwiony w czasie powtórnego przyjścia na świat Chrystusa (paruzja); Analogiczna postać pojawia się także w Koranie;

Antychryst w historii Motyw A. był częsty w teologii, zwł. w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Ojcowie Kościoła uczyli o A. jako fałszywym Mesjaszu, którym posłużył się Szatan do szerzenia zła w świecie. W tradycji średniow. znaczną rolę odegrały wyrocznie przypisywane Sybilli tyburtyńskiej (zachowane w wersji łac. z IV w.). Opowiadają one o śnie 100 rzym. senatorów, w którym miała się im ukazać przyszłość Rzymu i świata. W tych czasach, zdominowanych przez A., miał pojawić się Cesarz i przynieść światu nowy porządek. Motyw ten umożliwił później przypisanie różnym hist. postaciom funkcji nowego Cesarza, jak i uosobienie samego A. W czasach pierwszych krucjat A. miał przeszkadzać w wyzwoleniu Świętego Grobu.

Wcielenia Antychrysta Antioch IV Epifanes – władca starożytnej Syrii w II w. p. n. e. Za A. uważano Mahometa, a muzułmanów za jego sługi. F. Nietzsche określił siebie jako A. (antychrześcijanina), wroga słabej, wewn. religijności Jezusa i całego chrześcijaństwa, które utożsamiał z negacją życia i represywnym porządkiem (podporządkowanie). A. Hitler, J. Stalin Szatan Ludzie przeniknięci demonicznymi mocami Ściemniacz, który zwiedzie ludzkość (Sz. Hołownia) Babcia: „ty antychryście” 

Ks. M. Luter o Antychryście A. miał wreszcie oblicze papieskie, w pewnym stopniu nadane mu już przez J. Wiklifa i J. Husa, a najpełniej przez M. Lutra. W odpowiedzi na bullę Exsurge Domine (15 VI 1520) Luter napisał Adversus execrabilem Antichristi bullam, gdzie tożsamość papieża i A. była już pełna. W Artykułach szmalkaldzkich (1537) stwierdził jednoznacznie: papam esse verum Antichristum... [‘papież jest prawdziwym Antychrystem’].

Biblia o Antychryście (tylko Listy Jana) 1 J 2,18: Dzieci, ostatnia to już godzina. A słyszeliście, że ma przyjść antychryst, lecz oto już teraz wielu antychrystów powstało. Stąd poznajemy, że to już ostatnia godzina. 1 J 2,22: Któż jest kłamcą, jeżeli nie ten, który przeczy, że Jezus jest Chrystusem? Ten jest antychrystem, kto podaje w wątpliwość Ojca i Syna. 1 J 4,3: Wszelki zaś duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którym słyszeliście, że ma przyjść, i teraz już jest na świecie. 2 J 7: Bo wyszło na świat wielu zwodzicieli, którzy nie chcą uznać, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele. Taki jest zwodzicielem i antychrystem.

Wnioski Poddaje w wątpliwość Ojca i Syna Neguje boskość i człowieczeństwo Chrystusa Już jest/są na świecie Nie chodzi o samo wcielenie Antychrysta, ale o wiele bardziej o jego bezpośrednich reprezentantów – wrogowie chrześcijaństwa, zwodzący wierzących i odrzucający posłannictwo Chrystusa

Konotacje biblijne Fałszywy Mesjasz i pseudo-prorocy Mk 13,22 Niegodziwiec, człowiek grzechu i zatracenia 2 Tes 2,3-8 Dwie Bestie Obj 13,1-8, które czasowo rządzą światem, ostatecznie zostaną pokonane – 1 J 4,4; Obj 19,20

Źródłosłów z języka greckiego Cristoj (czyt. Christos) –Pomazaniec, Mesjasz Anti (czyt. anti) przeciwko w miejsce… w porównaniu z…

Henryk Jan Baca „Chrystus-Antychryst”

Wnioski końcowe W powieści „Dzień Zagłady” (film: „Pozostawieni”) antychryst to prawy człowiek, porządny chrześcijanin, ale z czasem zmienia się w bożyszcze Sz. Hołownia – przyjście Antychrysta to „Crash test” naszej wiary Zmysły mogą nas zmylić np. obraz H. J. Bacy „Chrystus – Antychryst”, ale nie zmyli nas serce. Gdyby postawiono przed nami ojca i jego kopię, to zewnętrznie możemy zbłądzić, ale wewnętrznie rozpoznamy, kto jest naszym ojcem. W środku pali się czerwona lampka i mówi: ojciec by tak nie postąpił. Tę różnicę dostrzegają ci, którzy na co dzień trwają w żywej relacji O(o)jcem.