Globalny popyt i podaż: model ogólnej równowagi

Zmienne ceny i funkcja popytu AD Polityka pieniężna i fiskalna oraz zmiany położenia krzywej AD Dostosowania cen i krzywa Phillipsa; Poprawka Friedmana i Phelpsa; Rynek pracy Krzywa podaży i sztywność płac; Oczekiwania inflacyjne i podaż.

Zmiana cen i krzywa AD

Równanie funkcji AD:

Zmiana nominalnych zasobów pieniądza i krzywa AD

Zmiana wydatków autonomicznych i krzywa AD

Problem krzywej podaży AS

Krzywa Phillipsa

Krzywa Phillipsa i inflacja

Poprawka Friedmana i Phelpsa: krzywa z oczekiwaniami Friedman i Phelps argumentowali, że jeśli decydenci polityczni zastosują bardziej ekspansywną politykę to powiększą wprawdzie produkt i ceny ale to oznacza obniżenie płacy realnej. Jjednak nie ma powodu aby pracownicy i przedsiębiorcy na stałe akceptowali poziom zatrudnienia i płacy realnej po prostu dlatego, że podniosła się inflacja. Jeśli istnieją czynniki, które decydują o tym, że zatrudnienie i płaca realna panujące w warunkach nieinflacyjnych znajdują się w stanie równowagi, to te same czynniki dochodzą do głosu wówczas, gdy panuje inflacja. Płace nie będą więc mechanicznie dostosowywać się do inflacji z poprzedniego okresu. Wcześniej czy później ustalą się odpowiednio do ekspansywnej polityki, o której pracownicy i przedsiębiorcy wiedzą, że będzie wprowadzana w życie.

Długookresowa krzywa Phillipsa

Krzywa Phillipsa i funkcja całkowitej podaży: Y = F(N) N = f (W/P)

z krzywej Phillipsa wynika, że: Z krzywej Phillipsa wynika, że inflacja płacowa jest mniejsza ze wzrostem bezrobocia i odwrotnie.

Y= a N a – wydajność pracy; W/a – jednostkowy koszt pracy z – narzut na koszty materiałowe, amortyzację i zysk

P = P-1 [1 + (Y – Y*)]

Rynek pracy: ND: F’(L) = W/P w=W/P NS W0/P1 W0\P0 W0/P2 ND N N1 N* N2

Założenie o dodatnio nachylonej funkcji podaży siły roboczej Wzrost płac realnych: efekt substytucyjny i efekt dochodowy

Założenie o dodatnio nachylonej funkcji podaży siły roboczej Wzrost płac realnych: efekt substytucyjny i efekt dochodowy

zmiana płac nominalnych i krzywa SAS

Krzywa Phillipsa oczekiwania inflacyjne i krzywa SAS i pamiętając: P = P-1 [1 + (Y – Y*)] można zapisać:  =  (Y – Y*) oczekiwania inflacyjne: 0  = 0 +  (Y – Y*)

Oczekiwania inflacyjne i przesunięcia SAS:

Dostosowania w warunkach względnie sztywnych płac i cen oraz przy oczekiwaniach adaptacyjnych:

Dostosowania przy racjonalnych oczekiwaniach 0 = 2 = m2 ; Y = Y* teoria racjonalnych oczekiwań

Polityka fiskalna i dostosowania w długim okresie

Skutki zakłóceń popytowych:

Skutki zakłóceń podażowych:

Polityka antyinflacyjna