Opracowała: Anna Makówka CUDA ŚWIATA Opracowała: Anna Makówka Strona tytułowa

SPIS TREŚCI: Piramida Cheopsa Wiszące ogrody Semiramidy Posąg Zeusa w Olimpii Świątynia Artemidy Kolos Rodyjski Grobowiec Mauzolosa Latarnia morska w Aleksandrii Spis treści

PIRAMIDA CHEOPSA Wygląd piramidy. Jak ją zbudowano. Kto pracował przy budowie. Jak chowano faraona. Kto pierwszy wkradł się do piramidy.

Od prawej piramida: Cheopsa, Chefrena i Mykerinosa WYGLĄD PIRAMIDY Piramida Cheopsa jest najstarszym i jedynym dobrze zachowanym cudem świata. Ma 146,6 m wysokości (50 pięter) . Na jej podstawie (230m x 230m) można byłoby postawić naraz pięć największych kościołów świata: bazylikę św. Piotra w Rzymie, katedrę św. Pawła, opactwo Westminster w Londynie oraz katedry we Florencji i Mediolanie. Wewnątrz tej budowli znajduje się rozgałęziony system korytarzy. 47-metrowy pasaż i wielka galeria prowadzą do krypty faraona o wymiarach: 10,5m długości, 5,30m szerokości i 5,80m wysokości. W krypcie znajduje się pusty sarkofag. Całość jest wyłożona granitem. Faraon Cheops kazał wybudować piramidę zaraz po śmierci swego ojca Snofru. Jego wszyscy poprzednicy byli pochowani w piramidach. Od prawej piramida: Cheopsa, Chefrena i Mykerinosa

JAK JĄ ZBUDOWANO Przekrój piramidy Na początek musieli znaleźć odpowiednie miejsce, które wytrzyma ciężar 6 400 000 t. Wybrano uskok pustynnego płaskowyżu na południe od Kairu, 7km od wsi Giza. Było to odpowiednie miejsce, które mogło utrzymać ciężar piramidy. Wzniesiono wokół wyznaczonej powierzchni wał z piasku i kamieni. Na czworokątnej podstawie budowli wykuto sieć kanałów przecinających się pod kątem prostym. Kiedy kanały zostały napełnione zaznaczono wysokość poziomu wody. Później spuszczono wodę i kamieniarze usunęli wszystko co wystawało poza wyznaczony poziom. Zamurowano kanały i gotowa była podstawa. Przekrój piramidy

JAK JĄ ZBUDOWANO cd. Przekrój piramidy Przy pracach przygotowawczych ,trwających 10 lat, zatrudnionych było 4000 rzeźbiarzy, architektów, kamieniarzy i innych rzemieślników. Zbudowali oni pochylnię, po której wtaczano głazy. Kolejne 20 lat budowano piramidę z 2,3 miliona wapiennych bloków, każdy o wadze 2,5 t. Według greckiego pisarza Herodota budowa piramidy zgromadziła 100000 pracowników. Na rzodkiew, cebulę i czosnek (dodatki do jedzenia) wydano 1600 talentów, co odpowiada 7 milionom dolarów. Technologia budowania opierała się na krążku i dzwigni. Ilość pracowników podana przez Herodota jest mało realna, ponieważ na placu budowy nie było tyle miejsca dla tak wielu ludzi. Gdyby naraz zatrudniono ponad 8000 ludzi przeszkadzaliby sobie nawzajem. W czasach gdy wznoszono piramidy Egipt był bogatym krajem. Każdego roku od końca czerwca do listopada wylewał Nil, użyźniając glebę. Podczas wylewu chłopi nie mogli pracować. Przekrój piramidy

KTO PRACOWAŁ PRZY BUDOWIE Do budowy piramidy chętnych było bardzo dużo. Praca ta nie była pańszczyzną ale ochotniczą służbą. Każdemu pracownikowi zapewniano nocleg, odzież, wyżywienie i małą zapłatę. Egipcjanie czuli się zaszczyceni do budowy grobowca faraona. Wierzyli, że pomagając w budowie będą mieli udział w nieśmiertelności faraona. Chłopi całymi falami napływali do Gizy. Byli tam dzieleni na ośmioosobowe grupy i zakwaterowywani w barakach. Mężczyźni przeprawiali się przez Nil i maszerowali w stronę kamieniołomu. Z litej skały odrywali bloki kamienne i nadawali im za pomocą narzędzi odpowiednie wymiary (0.8m-1.45m). Każda grupa umieszczała blok na saniach i ciągnęła do Nilu. Tam bloki kamienne i mężczyźni zabierani byli na drugą stronę Nilu. Do placu budowy sześciany ciągnięte były na saniach. Gotowa część piramidy otoczona była pochyłą rampą o 20m szerokości. Następnie kamień umieszczano z milimetrową dokładnością we wskazanym miejscu. Im wyższa była piramida, tym dłuższa i bardziej stroma stawała się rampa. Kiedy piramida była prawie gotowa trzeba było umieścić na szczycie 9m ostrosłup. Przy tej pracy bardzo dużo osób poniosło śmierć. Po 20 latach ciężkiej i żmudnej pracy powstał rdzeń piramidy. Wyglądała tak jak ją widzimy obecnie. Przypominała górę o strukturze schodkowej. Uskoki wypełniono kamieniami. Następnie obłożono białymi wapiennymi płytami.

JAK CHOWANO FARAONA Po śmierci faraona balsamowano jego zwłoki i wkładano do krypty. Wnętrzności faraona umieszczano w wazach pogrzebowych. Egipcjanie uważali, że gdy ziemska powłoka faraona znajdowała się w piramidzie, to wewnętrzne „ka” zmarłego opuszczało grobową kryptę. Naukowcy wątpia, że Wielka Piramida była miejscem spoczynku faraona. Są na to trzy dowody: 1.Krypta grobowca nie jest ozdobiona. 2.W sarkofagu, w którym powinien leżeć król brakuje pokrywy. 3.Z komnaty królewskiej odchodzą dwa szyby wentylacyjne, a umarli nie potrzebują powietrza.    Posąg Cheopsa

KTO PIERWSZY WKRADŁ SIĘ DO PIRAMIDY Przez 3500 lat nikt nie wszedł do piramidy Cheopsa. Egipcjanie bali się klątwy. Pierwszy wtargną do piramidy Abd Allah al-Ma-mun, syn Haruna Raszida. Sądził, że znajdzie skarby. Nic nie znalazł poza 28 cm warstwą kału nietoperzy. W 1168r Arabowie całkowicie zniszczyli część Kairu, aby nie oddać miasta w ręce chrześcijańskich krzyżowców. Kiedy Egipcjanie odbudowywali miasto odrywali z piramidy białe wapienne płyty i budowali z nich domy. Ukradziono także wierzchołek piramidy i wyższe partie budowli, dlatego piramida ma dziś 137,20 m, a nie 146,6m.

WISZĄCE OGRODY SEMIRAMIDY Jak wyglądały wiszące ogrody. Dlaczego je zbudowano. Odkrycie Koldewey’a.

JAK WYGLĄDAŁY WISZĄCE OGRODY Wiszące ogrody Semiramidy składały się z siedmiu oddzielnych tarasów, które razem tworzyły jedną całość. Zewnętrzne krawędzie tarasów porośnięte były pnączami, które wiły się ku niższym tarasom, tworząc zieloną, stromą górę z drzewami, żywopłotami, krzewami i kwiatami. Wyglądało to jakby unosiły się w powietrzu, dlatego są zwane wiszącymi ogrodami. W lecie niewolnicy zajęci byli nawadnianiem ogrodów. Były tam źródełka, wodospady i baseniki, w których pływały kaczki, skakały żaby, latały pszczoły i motyle. Kiedy Babilon prażył się w słońcu w ogrodzie Semiramidy kwitły kwiatki. Ten kontrast spowodował, że ogrody Semiramidy zostały cudem świata.      Wygląd ogrodów

DLACZEGO JE ZBUDOWANO Prawdopodobnie był to prezent Nabuchodonozora dla żony Semiramidy. Nabuchodonozor kazał zbudować ogrody aby wynagrodzić swe częste nieobecności. Takie ogrody nie były nowością. Król Sanheryb kazał wykuć w skale duże otwory, które zostały połączone siecią kanałów wodnych i wypełnione ziemią, na której mogły rosnąć rośliny. Jednak żaden ogród nie był tak ładny i różnorodny jak ogród Semiramidy. Król Nabuchodonozor kazał swoim żołnierzom zbierać wszystkie nowo napotkane rośliny, które potem zasadzał w swoim ogrodzie.    Przekrój ogrodów

ODKRYCIE KOLDEWEY’A W 1898r niemiecki archeolog Koldewey rozpoczął poszukiwania Babilonu. Babilon był w ciągu 3000 lat trzy razy całkowicie zburzony i zawsze potem odnawiany. Jednak podupadł za panowania Persów w VI i V w. p. n. e. Babilon stał się sławny dzięki trzem budowlom: dzięki wieży Babel, dzięki wielkim murom i dzięki ogrodom Semiramidy. Koldewey miał odnaleźć te trzy budowle. Po 18 latach pracy osiągną sukces. Odnalazł wieże Babel. Z wysokiej na 80m budowli pozostał tylko fundament. Odnalazł mury Babilonu. Korona murów była tak szeroka, że mogłyby po niej przejechać obok siebie dwa wozy konne. Po murach pozostały "tylko" 12 metrowe fundamenty. Przez kolejne kilka lat szukał sławnych ogrodów. W środku Koldewey

ODKRYCIE KOLDEWEY’A cd. Pewnego dnia odnalazł pod gruzami budowlę, której jeszcze nie widział. Fundament składały się z 12 wąskich komór. Budowla była z kamieni ciosowych, a stropy komór zrobione były z palonych cegieł tak masywnych, że z pewnością utrzymywały duże ciężary. Mury i filary miały do 7 m grubości. Studnia składała się z trzech szybów: środkowego kolistego i dwóch mniejszych kanciastych. Koldewey nie wiedział co to za budowla. Na tabliczkach klinowych znalazł wskazówki, że tylko w dwóch miejscach w Babilonie użyto kamieni ciosowych: przy północnych murach zamku królewskiego El Kasr oraz przy wiszących ogrodach Semiramidy. Zamek El Kasr odnalazł już wcześniej więc był pewny, że odnalazł wiszące ogrody. Z dokonanych odkryć można wywnioskować, że nad piwnicznym sklepieniem znajdowała się budowla centralna, o konstrukcji tarasowej. Każda terasa wnosiła się 5m nad poprzednią i pokryta była kamiennymi kantówkami. Na kantówkach znajdowała się warstwa smoły ziemnej zmieszanej z sitowiem, na którym leżała warstwa palonych cegieł. Spojenia między cegłami były wypełnione gipsem. To wszystko ochraniała przed wilgocią warstwa ołowiu. Na ołowiu była 3-metrowa warstwa ziemi, na której rosły rośliny. Koldewey pisał do Berlina: "odnalazłem wiszące ogrody". Jego szczęście nie trwało długo. Naukowcy próbowali dowieść, że wiszące ogrody nie mogły znajdować się tam, gdzie wskazał Koldewey. Przytaczano różne teorie ale nie ma pewności, która jest prawdziwa. Nie wiadomo dlaczego słynne ogrody przypisywane były Semiramidzie. Semiramida była legendarną babilońsko- asyryjską królową, która jeżeli w ogóle istniała, żyła wiele stuleci przed budową ogrodów. Wiszące ogrody Semiramidy są najmniej zbadanym spośród siedmiu cudów. Wiadomo tylko, że zbudował je król Nabuchodonozor II.

POSĄG ZEUSA W OLIMPII Jak wyglądał posąg Zeusa? Jak Fidiasz go stworzył? Jak sfinansowano świątynię? Zeus – patron igrzysk olimpijskich. Fundamenty świątyni

JAK WYGLĄDAŁ POSĄG ZEUSA Ten posąg przedstawiał siedzącego na tronie Zeusa. W lewej dłoni trzymał berło, na którego głowicy siedział orzeł. Na jego prawej dłoni stała bogini zwycięstwa Nike. Głowa Zeusa była przyozdobiona wieńcem z gałązek oliwnych. Mierzył 12 m wysokości. Był zdobiony złotem i kością słoniową. Tron również wykonano z kości słoniowej. Posąg Zeusa był największym i najbardziej znanym wizerunkiem Zeusa. Na obrazach, rzeźbach i statuach Zeus przedstawiany był jako mściwy, okrutny i złośliwy bóg. Zeus przedstawiony przez Fidiasza jest mądrym i dobrotliwym mężczyzną, który nie wzbudza lęku. Atleci uważali tę statuę za patrona i sędziego zawodów.    Monety

JAK FIDIASZ GO STWORZYŁ Fidiasz na początku stworzył rusztowanie odpowiadające postaci Zeusa. Później nagie części ciała (twarz, ramiona, dłonie, stopy) pokrył warstwą kości słoniowej. Włosy Zeusa, jego szata i sandały wykonane były ze złota. Można przypuszczać, że zużyte na posąg złoto ważyło 44 talenty (200 kg). Wydatki na złoto wynosiłyby według dzisiejszej ceny 131 mln dolarów. Oczy składały się z dużych kamieni szlachetnych. Posąg miał 12 m wysokości, a sama postać Nike, którą trzymał w ręce miała wielkość człowieka. Rzut poziomy świątyni

JAK SFINANSOWANO ŚWIĄTYNIĘ Około 470 r. p.n.e. wydano w całej Grecji odezwę aby składali datki na świątynię Zeusa. W 456 r. p.n.e. świątynia została poświęcona. Zachowały się w prawie nienaruszonym stanie fundamenty o wymiarach 64m x 27m. Na fundamencie stały 34 kolumny o wysokości 10,53 m. Wykonane były z wapienia muszlowego i utrzymywały dach zbudowany z płyt marmurowych. W samym centrum świątyni była cella (miejsce obrzędów religijnych). Fidiasz zrobił posąg Zeusa w pracowni oddalonej o 80 m od świątyni. Pomagali mu dwaj pomocnicy.   

ZEUS – PATRON IGRZYSK OLIMPIJSKICH Zeusowi poświęcono igrzyska olimpijskie. Kiedy w Olimpii odbywały się igrzyska olimpijskie na tym terenie panował spokój (nie panowała wojna). Zeus wydał taki rozkaz. Legenda mówi, że ojciec Zeusa, Kronos żył na wzgórzu wznoszącym się ponad Olimpią. Pewnego dnia wyrocznia przepowiedziała, że jeden z synów pozbawi go tronu. Kronos połykał wszystkie swoje dzieci. Kiedy urodziło się szóste dziecko- Zeus- żona Kronosa, Rea zamiast noworodka zawinęła w pieluszki kamień. Kronos połkną kamień. Zeus wychowywał się w ukryciu. Gdy urósł, postanowił zemścić się na ojcu i podał mu środek na wymioty. Kronos wypluł pięcioro braci Zeusa. Zeus pokonał Kronosa i strącił go do Tartaru, antycznego piekła. Na pamiątkę tego zwycięstwa Zeus zarządził igrzyska olimpijskie. Wnętrze świątyni

ŚWIĄTYNIA ARTEMIDY Jak wyglądała i jak zbudowano świątynię Artemidy? Kim była Artemida? Co się stało ze świątynią?

JAK WYGLĄDAŁA I JAK ZBUDOWANO ŚWIĄTYNIĘ ARTEMIDY Świątynię Artemidy zbudowano w okolicach bagiennych, ponieważ wierzono, że miękkie podłoże może wytrzymać silne trzęsienia ziemi. Na początku zrobiono wykop pod budowę i w dno wbito belki wspornikowe, które utrzymywały fundamenty z kamieni. Na fundamencie została zbudowana świątynia, mierząca 51 m szerokości i 105 m długości. Dach podtrzymywały 127 marmurowe kolumny o wysokości 18 m (6 pięter). Sufit wykonany był z drewna cedrowego. Drzwi wykonane były z drzewa cyprysowego i przyozdobione złotem. W świątyni stał dwumetrowy posąg Artemidy wykonany z drzewa winorośli i ze złotymi zdobieniami.

Rzut poziomy Artemizjonu KIM BYŁA ARTEMIDA Grecy uważali Artemidę za boginię Księżyca, władczynią łowów i opiekunkę miast, kobiet oraz młodych zwierząt. Na początek Grecy czcili Artemidę pod postacią świętego drzewa. Była ona córką Zeusa i siostrą Apollina. Rzut poziomy Artemizjonu

CO SIĘ STAŁO ZE ŚWIĄTYNIĄ W 356r. p.n.e. w nocy do świątyni zakradł się Herostratos. Podpalił świątynię i w ciągu krótkiego czasu stała się ruiną. Herostratos wyznał w sądzie, że uczynił to, aby jego imię było sławne. Został skazany na ciężkie tortury. Mieszkańcy Efezu postanowili nie wymawiać jego imienia. Jednak pod zgliszczami znaleziono prawie nie naruszony posąg Artemidy. Uznano to za cud i postanowiono wybudować jeszcze jedną świątynię. Z całej Grecji napływały dary na budowę nowej świątyni. Podstawa miała wymiary 65m x 125m. Architektem był Cheirokrates. Kolumn było tyle samo co w starej świątyni, czyli 127. 36 kolumn dźwigało płaskorzeźby, które przedstawiały czyny greckich bogów. Świątynię zbudowano w ciągu kilkudziesięciu lat. Tu stał Artemizjon

CO SIĘ STAŁO ZE ŚWIĄTYNIĄ cd. Była 2 metry wyższa niż stara i sufit był wykonany z kamienia, a nie z drewna. Uniemożliwiało to spalenie świątyni. W wyglądzie prawie się nie różniła od starej świątyni. W 334r. p.n.e. odwiedził Efez Aleksander Wielki. Ofiarował się służyć pomocą pieniężną na budowę świątyni. Mieszkańcy Efezu nie chcieli przyjąć oferty Aleksandra Wielkiego, ponieważ był dla nich barbarzyńcą (według Greków barbarzyńcą był każdy kto nie mówi innym językiem niż grecki). Z drugiej strony nie chcieli zrazić króla. Posłużyli się fortelem. Wytłumaczyli, że tak wielki władca jak on jest bogiem, więc nie może budować świątyni bogini. Aleksander Wielki odjechał więc dalej. Nowa świątynia stała się centrum religijnym i handlowym. Prowadzono tu interesy, a świątynia była największym bankiem w całej Grecji. Kiedy Efez przeszedł w panowanie Rzymu bogini Artemida stała się boginią łowów Dianą. W 262r. n.e. świątynia została częściowo zniszczona przez Gotów. Następnie Cesarz rzymski Teodozjusz I podniósł chrześcijaństwo do rangi religii państwowej i kazał zamknąć wszystkie pogańskie świątynie. Kto potrzebował kamieni na budowę mógł je brać ze świątyni. Artemizjon stał się kamieniołomem.

KOLOS RODYJSKI Jak wyglądał kolos rodyjski? Nieudany atak Demetriosa. Helios – patron Rodosu. Co się stało z kolosem?

JAK WYGLĄDAŁ KOLOS RODYJSKI Kolos rodyjski miał 36 m wysokości (Statua Wolności ma 46m). Przedstawiał boga słońca Heliosa. Prawdopodobnie stał nagi na cokole. Prawą rękę miał położoną na czole lub trzymał w niej pochodnię. W lewej ręce trzymał szatę lub strzałę do przewieszonego przez ramię łuku. Niedawno uważano, że kolos stał z nogami rozstawionymi nad wejściem do portu. Dziś uważa się, że stał w mieście z twarzą zwróconą na wschód, czyli w stronę, z której Helios rozpoczyna przejażdżkę po niebie.

NIEUDANY ATAK DEMETRIOSA W 305r. p.n.e. król Demetrios wezwał mieszkańców Rodosu, aby stanęli z nim do walki przeciw egipskiemu władcy Ptolemeuszowi Soterowi. Mieszkańcy Rodosu nie chcieli wojny ze swoim głównym partnerem handlowym. Demetrios chciał przed atakiem na Aleksandrię zdobyć Rodos. Chociaż wysłał bardzo dużo wojsk Rodyjczycy powstrzymali natarcie. Demetrios kazał zbudować wieżę oblężniczą. Helepolis (niszczyciel miast) miał około 30 m wysokości. Wykonany był z drewna. Wyposażony był w katapulty, które mogły wyrzucać 60-kilogramowe kamienie na odległość kilkuset metrów. Żeby ruszyć tego kolosa trzeba było 3400 mężczyzn. Na wyższych piętrach byli łucznicy. Maszyna miała zwodzony most, a przed płonącymi strzałami chroniły rozwieszone na ścianach skóry zwierząt, które były skrapiane wodą. Przy pierwszym podejściu maszyna wyrąbała dziurę w murze obronnym. Demetrios kazał zrobić odwrót i szturmować następnego dnia. Mieszkańcy Rodosu modlili się do Heliosa. Obiecali wznieść mu pomnik, jeżeli pomoże im wyjść z opresji. Helios podsuną pomysł, żeby przed murami wykopać dół i przykryć go gałęziami i ziemią. Gdy Helepolis podjechał pod mur, wpadł w dół i zatarasował dziurę. Demetrios zawarł z Rodos pokój. Mieszkańcy zaczęli wznosić pomnik Heliosa.  

HELIOS – PATRON RODOSU Według mitologii Hellenów pewnego dnia Zeus dzielił ziemię pomiędzy bogów. Helios w tym czasie odbywał codzienną podróż po sklepieniu niebieskim. Od Zeusa zażądał wyspę Rodos, którą widział, jak wynurzał się z wody. Mieszkańcy Rodosu zamówili u rzeźbiarza Charesa z Lindos 18 - metrową statuę i podali cenę za materiał i pracę rzeźbiarza. Później chcieli dwa razy większego posągu i Chares podwoił ustaloną cenę. Koszty poniesione przez Charesa były ośmiokrotnie wyższe. Chares stał się po tym zleceniu bankrutem. Po 12 latach pracy nad Heliosem popełnił samobójstwo. Praca zaczęła się w 302r. p.n.e. Na początku zbudowano żelazny szkielet i oblepiono go gliną. Wokół szkieletu został usypany wał z piasku. Z tego wału układano elementy z brązu. Zużyto 12t brązu, czyli kolos pokryty był 1,6 mm grubością ścianką. Cały posąg został wypełniony kamieniami. Tylko mała przestrzeń wewnątrz kolosa nie była wypełniona, ponieważ prowadziła tamtędy drabinka pozwalająca dokonywać napraw.  

CO SIĘ STAŁO Z KOLOSEM Kolos przetrwał tylko 66 lat. Runął podczas trzęsienia ziemi w 224r. p.n.e. Prawdopodobnie zburzył kilka domów stojących przy nim. Według słów wyroczni na Rodos miało spaść nieszczęście jeżeli kolos zostanie ponownie postawiony. Przeleżał 900 lat. W 653r. n.e. Arabowie, którzy podbili wyspę zerwali z posągu brąz i na wielbłądach przynieśli do Edesy.

GROBOWIEC MAUZOLOSA Jak wyglądał grobowiec Mauzolosa? Kto doprowadził Halikarnas do rozkwitu?

JAK WYGLĄDAŁ GROBOWIEC MAUZOLOSA Król Mauzolos ogłosił konkurs w całej Grecji na najpiękniejszy projekt grobowca. Konkurs wygrali Satyros i Pyteos. O to ich projekt: na podstawie ( 33m x 39m) stał potężny sześcian o długości 27m i szerokości 33m. Podstawa i sześcian miały razem 22m wysokości. Na tym stał właściwy grobowiec. Cella była otoczona 39 kolumnami o wysokości 11m. Na kolumnach był 24- stopniowy dach o wyglądzie piramidy. Na szczycie dachu stał marmurowy zaprzęg konny. Całość miała 49m wysokości (16pięter). Grobowiec Mauzolosa

JAK WYGLĄDAŁ GROBOWIEC MAUZOLOSA cd. Od tego czasu często chowano w podobnych grobowcach ważnych ludzi, zwanych "mauzoleum". Na fryzach i płaskorzeźbach rzeźbiarze przedstawili wyścigi zaprzęgów konnych, walki Amazonek i dużo mitologicznych postaci. Mauzolos zmarł w 353r. przed zakończeniem grobowca. Jego żona dokończyła prace nad budową. Artemizja także nie zobaczyła gotowego grobowca, ponieważ zmarła w dwa lata po mężu. Budowę poprowadzili architekci i rzemieślnicy. W 334r. p.n.e. Aleksander Wielki otoczył i zniszczył miasto Halikarnas. Dopiero w XII w n.e. grób uległ zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi. 3 wieki później krzyżowcy użyli ruin grobowca do wzniesienia fortyfikacji. Statua króla Mauzolosa

KTO DOPROWADZIŁ HALIKARNAS DO ROZKWITU Karia była nadmorską krainą. W około 400r. p.n.e. rządził tam król Hekatomnos. Stolicą Hekatomnosa była Mylesa. Władca nie był z niej zadowolony więc postanowił przenieść stolicę do Halikarnasu. Hekatomnos zaczął prace budowlane, żeby z małego miasta przekształcić w rozbudowaną stolicę. Hekatomnos zmarł w 377r. p.n.e. i tron zajął jego syn Mauzolos. Kontynuował on pracę ojca. Miasto otoczone zostało umocnieniami. Powstała wielka agora. Wzniesiona została świątynia boga Aresa. Mauzolos zaplanował zbudować swój grób. Kasztel św. Piotra zbudowany z ruin grobowca

LATARNIA MORSKA Aleksandria Wygląd latarni

ALEKSANDRIA 16 kwietnia 33r. p.n.e. Aleksander Wielki na podbitej ziemi odmierzył krokami teren 30 x 7 stadionów (5370m x 1253m), a kapłan posypał jego ślady mąką jęczmienną. Miało to zapewnić przychylność bogów. Na tym obszarze miała powstać Aleksandria. Aleksander sam zaplanował zabudowę miasta. Wyznaczył miejsce na agorę i plac targowy. Określił usytuowanie świątyń i którym bogom mają być poświęcone. Kazał wybudować na rafie wyspy Faros latarnię morską. Aleksandria stała się kwitnacym miastem, liczącym 600 000 mieszkańców. Przybywali tu studenci do nowego uniwersytetu. Chorzy przychodzili do znakomitych lekarzy. Przyjeżdzali dyplomaci, kupcy i nawet turyści. Eksportowano głównie szkło, papirus i len.

WYGLĄD LATARNI Aleksander Wielki zmarł w 323r., a latarnię zaczęto budowąć 23 lata później. Na fundamentach o wymiarach 30 x 30m wznosił się zwężający się ku górze prostopadłościan o wysokości 71m. Na prostopadłościanie stała druga część wieży, ośmiokątna wieża o wysokości 34m. Na samym szczycie umieszczona była rotunda, w której były urządzenia świetlne. Nad rotundą był kulisty dach wsparty na kolumnach, a na jego szczycie stał Zeus. Całość miała wysokość 130m. Dolne części wieży poprzedzielane były 14 sklepieniami. Wewnątrz zbudowano szeroką rampę. W środku wieży był szyb od piwnic do urządzeń świetlnych. Ściany zewnętrzne były z białego marmuru. Budowa kosztowała 800 talentów (było to 20 800 kg srebra i odpowiadało dzisiejszej sumie 3,5 mln dolarów).