Kardiowersja

Defibrylacja i kardiowersja wskazania: Defibrylacja – migotanie komór i częstoskurcz komorowy bez tętna Kardiowersja – wszystkie pozostałe tachyarytmie (oprócz tych wyżej wymienionych) przebiegające z zaburzeniami hemodynamicznymi. Wyładowanie elektryczne zsynchronizowane z załamkiem R elektrokardiogramu. W ten sposób minimalizuje się indukowanie migotania komór.

Kardiowersja: O ile chory nie jest w stanie krytycznym należy bezwzględnie zastosować znieczulenie ogólne.

Kardiowersja - wyposażenie: Aparat do EKG Defibrylator Żel

Kardiowersja - wyposażenie: Obecnie preferuje się defibrylatory dwufazowe, defibrylatorów jednofazowych już się nie produkuje, chociaż wciąż są jeszcze w użyciu. Defibrylatory dwufazowe podają prąd, który płynie w kierunku dodatnim przez określony czas, a następnie kierunek zmienia się na ujemny. Pozwalają na stosowanie niższych energii, bowiem kompensują impedancję klatki piersiowej, a długi okres refrakcji m. serca po wyładowaniu sprzyja blokowaniu fali migotania.

Kardiowersja - wyposażenie: Chory w pozycji leżącej na wznak z daleka od wody i metalowych przedmiotów. Miejsce przyłożenia elektrod pokryć żelem, a najlepiej użyć specjalnych nakładek żelowych.

Kardiowersja: zapewnić bezpieczeństwo zespołowi resuscytacyjnemu unikać wilgoci w otoczeniu i ubraniu . przed defibrylacją osuszyć mokrą klatkę piersiową unikać bezpośredniego i pośredniego kontaktu z chorym w momencie wyładowania w trakcie defibrylacji nie dotykać sprzętu: zestawu do iniekcji dożylnych, wózka z pacjentem, worka do wentylacji itp.

Kardiowersja: osoba wykonująca defibrylację nie dotyka powierzchni elektrod; żel, którym pokrywa się elektrody, nie powinien być rozlany na klatkę piersiową pacjenta. Osoba, która wyzwala wyładowanie energii, musi głośno ostrzec: odsunąć się od pacjenta i upewnić się, że personel to wykonał w strefie defibrylacji nie może być dużego przepływu tlenu (może dojść do zapłonu), maskę twarzową z tlenem, worek samorozprężalny odsunąć na odległość przynajmniej 1 m od pacjenta.

Kardiowersja: defibrylator klasyczny należy ładować po przyłożeniu łyżek do klatki piersiowej ratowanego . nie wolno ładować defibrylatora trzymając łyżki w powietrzu . jeśli jest jeden ratownik, może sam zwiększać poziom energii korzystając z regulatora na łyżkach . w przypadku obecności rozrusznika serca łyżki defibrylatora muszą znajdować się w odległości około 12-15 cm od niego . należy usunąć plastry do przezskórnego podawania leków, jeżeli znajdują się na klatce piersiowej chorego . nadmierne owłosienie klatki piersiowej przed defibrylacją należy usunąć, bowiem sprzyja ono powstawaniu łuku elektrycznego i oparzeniu . elektrody lub łyżki muszą ściśle przylegać do skóry klatki piersiowej.

Kardiowersja: Energia dla defibrylatorów jednofazowych: 200j – tachykardia komorowa powyżej 150-200 uderzeń serca/min. 100j – migotanie przedsionków – częstość skurczu przedsionków 340-600/min 50j – trzepotanie przedsionków – częstość skurczu przedsionków 260-340/min.

Kardiowersja: Jeśli kardiowersja nie przynosi skutku można podać amiodaronu w dawce 150 mg w ciągu 10 min i spróbować ponownie wykonać kardiowersję. W razie potrzeby można jeszcze w ciągu godziny podać 300 mg amiodaronu.

Kardiowersja: