Podstawy prawne informatyzacji administracji publicznej Dr Małgorzata Ganczar

Podstawy prawne informatyzacji administracji publicznej – wdrażanie ram interoperacyjności Punkt 7a w art. 5 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (wprowadzono nowy dział – Informatyzacja). Przepisy dotyczące działu Informatyzacji weszły w życie 1 lipca 2002 r. Wtedy także Premier wskazał ministra właściwego dla kierowania tym działem – został nim Minister Nauki i jednocześnie Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych. Od 2005 roku działem informatyzacja kieruje Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Zgodnie z art. 12a ustawy o działach administracji rządowej do zakresu działania ministra właściwego do spraw informatyzacji należą sprawy: infrastruktury informatycznej oraz systemów i sieci teleinformatycznych, technologii i technik informacyjnych oraz standardów informatycznych, informatyzacji administracji rządowej i samorządowej, wspierania inwestycji w dziedzinie informatyki, edukacji informacyjnej oraz usług teleinformatycznych i multimedialnych, zastosowań informatyki w społeczeństwie informacyjnym, w szczególności w gospodarce, bankowości i edukacji, realizacji zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie informatyzacji.

Przedmiotem ustawy jest określenie podstawowych zasad: Ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Przedmiotem ustawy jest określenie podstawowych zasad: ustanawiania Planu Informatyzacji Państwa oraz projektów informatycznych o publicznym zastosowaniu, ustalania minimalnych, gwarantujących otwartość standardów informatycznych, wymagań dla systemów teleinformatycznych używanych do realizacji zadań publicznych oraz do rejestrów publicznych i wymiany informacji w formie elektronicznej miedzy podmiotami publicznymi, dostosowania systemów teleinformatycznych używanych do realizacji zadań publicznych do Krajowych Ram Interoperacyjności systemów teleinformatycznych w sposób gwarantujący neutralność technologiczną i jawność używanych standardów i specyfikacji,

dostosowania rejestrów publicznych i wymiany informacji w postaci elektronicznej z podmiotami publicznymi do Krajowych Ram Interoperacyjności systemów teleinformatycznych w sposób gwarantujący neutralność technologiczną i jawność używanych standardów i specyfikacji, kontroli projektów informatycznych o publicznym zastosowaniu, systemów teleinformatycznych używanych do realizacji zadań publicznych, rejestrów publicznych i wymiany informacji w formie elektronicznej z podmiotami publicznymi, wymiany informacji drogą elektroniczną, w tym dokumentów elektronicznych, pomiędzy podmiotami publicznymi a podmiotami niepublicznymi, ustalania i publikacji specyfikacji rozwiązań stosowanych w oprogramowaniu umożliwiającym łączenie i wymianę informacji, w tym przesłanie dokumentów elektronicznych, pomiędzy systemami teleinformatycznymi podmiotów publicznych a systemami podmiotów nie będących podmiotami publicznymi.

ustalenia Krajowych Ram Interoperacyjności systemów teleinformatycznych w sposób gwarantujący neutralność technologiczną i jawność używanych standardów i specyfikacji, funkcjonowania elektronicznej platformy usług administracji publicznej, zwanej dalej „ePUAP”; funkcjonowania centralnego repozytorium wzorów pism w postaci dokumentów elektronicznych; realizacji zadań wynikających ze Strategii rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej „Strategią””;

Art. 13. 1. Podmiot publiczny używa do realizacji zadań publicznych systemów teleinformatycznych spełniających minimalne wymagania dla systemów teleinformatycznych. [standardy interoperacyjnośći] 2. Podmiot publiczny realizujący zadania publiczne przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego albo z użyciem środków komunikacji elektronicznej do przekazywania danych pomiędzy tym podmiotem a podmiotem niebędącym organem administracji rządowej: 1) zapewnia, aby system teleinformatyczny służący do wymiany danych pomiędzy tym podmiotem a podmiotami niebędącymi organami administracji rządowej, poza minimalnymi wymaganiami, o których mowa w ust. 1, spełniał wymóg równego traktowania rozwiązań informatycznych; 2) publikuje w Biuletynie Informacji Publicznej lub udostępnia w inny sposób: a) zestawienie stosowanych w oprogramowaniu interfejsowym systemu teleinformatycznego używanego przez ten podmiot do realizacji zadań publicznych struktur dokumentów elektronicznych, formatów danych oraz protokołów komunikacyjnych i szyfrujących, b) testy akceptacyjne (…)

Wprowadzanie jednolitej terminologii informatycznej do porządku prawnego nie skończyło się na przyjęciu u.i. W dniu 4 września 2008 r. uchwalono ustawę o zmianie ustaw w celu ujednolicenia terminologii informatycznej. Ustawa ta wprowadza określenia: informatyczny nośnik danych, dokument elektroniczny, system teleinformatyczny oraz środki komunikacji elektronicznej wymienione w art. 3 pkt 1- 4 u.i. do innych ustaw, m.in.: Kodeks postępowania cywilnego, Kodeks karny, ustawa o ewidencji ludności i dowodach osobistych, Prawo bankowe, ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawa o ochronie informacji niejawnych. Do 33 aktów prawnych wprowadzono możliwość wnoszenia, sporządzania, gromadzenia i przekazywania pism, danych, dokumentów na informatycznych nośnikach danych, przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej.

Podstawy prawne informatyzacji administracji publicznej Uchwalenie ustawy o informatyzacji wiązało się z dokonaniem odpowiednich zmian w obowiązujących już przepisach prawnych, tak aby możliwe było realizowanie zadań publicznych droga elektroniczną. Dokonano ówcześnie nowelizacji 17 aktów prawnych, umożliwiając tym samym rozwój e-administracji. Nowelizacja kolejnych ustaw w celu ujednolicenia przepisów w zakresie informatyzacji podmiotów realizujących zadania publiczne trwa nadal. Ujednolicenie prawa to jeden z warunków zapewnienia interoperacyjności!!!!!

Ustawodawca w u. i. zobowiązuje (art. 5 ust Ustawodawca w u.i. zobowiązuje (art. 5 ust. 1) Radę Ministrów, do przyjmowania Planu Informatyzacji Państwa. Dokument ten ma na celu określenie organizacyjnych i technologicznych instrumentów rozwoju społeczeństwa informacyjnego, koordynację realizowanych przez więcej niż jeden podmiot publiczny projektów informatycznych o publicznym zastosowaniu.

Plan Informatyzacji Państwa jest instrumentem planowania i koordynowania informatyzacji działalności podmiotów publicznych w zakresie realizowanych przez nie zadań publicznych. Plan jest wydawany w drodze rozporządzenia Rady Ministrów na okres nie dłuższy niż 5 lat, a jego aktualizacja następuje nie później niż po 2 latach jego obowiązywania.

Plan Informatyzacji Państwa Ustawodawca zobowiązuje Radę Ministrów do uwzględnienia stanu istniejącego, który zostanie objęty Planem, w szczególności do wzięcia pod uwagę informacji o stanie systemów informatycznych używanych do realizacji zadań publicznych, informacji o podejmowanych przez podmioty publiczne, działaniach służących rozwojowi społeczeństwa informacyjnego, potrzeb w zakresie informatyzacji działalności podmiotów publicznych oraz - co istotne – możliwości finansowych państwa w tym zakresie.

W Planie należy także określić zadania publiczne, które będą realizowane z wykorzystaniem drogi elektronicznej, oraz terminów rozpoczęcia ich realizacji. Następnie Plan powinien zawierać zestawienie oraz charakterystykę ponadsektorowych i sektorowych projektów informatycznych, służących realizacji wskazanych powyżej priorytetów, szacunkowe koszty realizacji tych projektów oraz wskazanie możliwych źródeł ich finansowania.

Obok Planu Informatyzacji Państwa ustawa o informatyzacji wprowadza obowiązek przyjęcia Strategii. Art. 12a. 1. Główne kierunki, cele i zadania na rzecz budowy społeczeństwa informacyjnego określa Strategia. 2. Strategia przyjmowana jest w drodze uchwały przez Radę Ministrów. 3. Odpowiedzialny za opracowanie i realizację Strategii jest minister właściwy do spraw informatyzacji. 4. Strategia podlega procesom ewaluacji, nie częściej jednak niż raz w roku.