~ Koty ~

~ Spis Treści ~ Kot domowy Kot Abisyński Kot Balijski Kot Egipski Mau Maine Coon Kot Norweski Leśny Ocicat Kot Rosyjski Niebieski Kot Somalijski Kot Syjamski Turecki Van

~ Kot Domowy ~

~ Historia ~ Przodkiem kota domowego jest kot nubijski. Istnieją rozbieżności w kwestii daty udomowienia kota. Większość źródeł sugeruje lata 4000 – 3700 p.n.e., a miejscem w którym miało do tego dojść była Nubia. Jednakże już ok. 2000 r. p.n.e. kot był pospolicie hodowany w Egipcie. Wykorzystywany był do tępienia gryzoni, do pozyskiwania futer, a nawet mięsa, również do celów naukowych. Był obiektem kultu w starożytnym Egipcie, gdzie wiązano go z boginią Bastet, a zwłoki kotów mumifikowano. Wyhodowano wiele ras kota domowego, różniących się ubarwieniem, wielkością i długością włosów; współczesne wzorce niektórych starszych ras znacznie odbiegają od ich wcześniejszych cech. Znaczna liczba kotów domowych żyje samodzielnie w miastach.

~ Kot Abisyński ~

~ Historia ~ Koty abisyńskie to jedna z najstarszych ras. Jej pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione. Według bardzo rozpowszechnionej, ale zupełnie nieprawdopodobnej legendy rasa liczy sobie już kilka tysięcy lat i pochodzi z Abisynii (obecna Etiopia). Pierwszym znanym Abisyńczykiem była Zula - kotka uwieczniona na rysunku z 1868 roku. W 1934 roku Abisyńczyki zawitały do USA. Dzięki pracy Virginii Cobb oraz innych amerykańskich hodowców rasa ta rozwinęła się na kontynencie amerykańskim.

~ Wygląd ~ Średniej wielkości kot, smukły, doskonale umięśniony, o migdałowych oczach. Sierść krótka, z niewielka ilością podszerstka. Waga od 2,5 do 5 kg. Początkowo miały małe, osadzone na szczycie głowy uszy i niewielkie, okrągłe oczy. Obecnie uszy abisyńczyków są bardzo duże, szerokie u podstawy, lekko zaokrąglone na końcu. Na tylnej części ucha charakterystyczny rysunek sierści "odcisk kciuka Mahometa". Cztery podstawowe odmiany kolorystyczne to: - dziko umaszczony - tułów rudobrunatny z czarnym tickingiem, podszerstek ciemnobrzoskwiniowy lub ciemnopomarańczowy; pięty, koniec ogona, poduszki - czarne, nos z różowy z czarną obwódką - sorrel - tułów miedzianorudy z czekoladowo-brązowym tickingiem i ciemnobrzoskwiniowym podszerstkiem, poduszki i nos różowe - niebieski - rozcieńczona barwa odmiany dziko umaszczonej; - beżowo-płowy - rozcieńczona odmiana sorrel.

~ Charakter ~ Kot abisyński jest bardzo towarzyski, łatwo nawiązuje kontakt zarówno z człowiekiem, jak i z innymi zwierzętami. Lekki, zwinny i ruchliwy jest doskonałym towarzyszem dla dzieci i dorosłych. Jego niespożyta energia i ciekawość powodują, że daje się sprowokować do każdej zabawy. Uczy się aportować drobne przedmioty i bawić małymi piłeczkami. Ponieważ jest bardzo ciekawy, wszędzie towarzyszy człowiekowi, sprawdzając, co się dzieje. Ze względu na łatwość kontaktu i całkowity brak agresji w krajach skandynawskich kot abisyński jest wykorzystywany do felinoterapii dzieci i dorosłych.

~ Kot Balijski ~

~ Historia ~ Rasa kotów powstała przypadkowo, przez mutacje w miotach kotów syjamskich. Pierwsze koty tej rasy zwano syjamskimi długowłosymi, lecz dla odróżnienia tradycyjnych kotów syjamskich stworzono nazwę „balinese”.

~ Wygląd ~ Kot długi, wysmukły i muskularny. Głowa w kształcie idealnego trójkąta równobocznego bez wklęsłości w okolicy wąsów. Oczy w kształcie migdała, idealnie niebieskie, ustawione skośnie względem kanału nosowego. Uszy duże, szerokie u nasady szeroko rozstawione. Okrywa włosowa delikatna, lśniąca i jedwabista przylegająca do ciała Ogon długi i cienki.

~ Charakter ~ Koty te przywiązują się do właściciela, są towarzyskie i lubią się bawić. Pochodzenie syjamskie nadało im charakter zdecydowany, wrażliwy, ekstrawertyczny i bardzo głośny. Jest dostosowany do przebywania w mieszkaniu. Ma charakter pogodny, żywiołowy i lubi zabawę, chociaż bywa zaborczy i domaga się uwagi swojego pana.

~ Kot Egipski Mau ~

~ Historia ~ Rasa kota wyhodowana w latach 50., prawdopodobnie w Egipcie. Mau znaczy w języku średnioegipskim "kot". Jest to jedna z niewielu naturalnie cętkowanych ras kotów. Cętki znajdują się nie tylko na futrze, lecz także na skórze. Dokładne pochodzenie kotów egipskich mau nie jest znane, ponieważ nie istnieją na ten temat żadne dokumenty. Prawdopodobnie powstały jako krzyżówka kota amerykańskiego krótkowłosego, kota abisyńskiego i kota syjamskiego. Celem hodowców było stworzenie rasy podobnej do kotów widniejących na starożytnych egipskich malowidłach. CFA zatwierdziła rasę w 1968.

~ Wygląd ~ Mau są bardzo dobrze umięśnione, średniej wielkości. Tylne łapy są trochę dłuższe od przednich, a między kolanem a bokiem znajduje się charakterystyczny pas luźnej skóry, co przypomina budowę geparda. Głowa jest klinowata, o zaokrąglonych konturach. Uszy średnie lub duże, szeroko rozstawione, wnętrze perłowo-różowe, ze sterczącymi włoskami na wewnętrznej krawędzi. Oczy duże, w kształcie migdałów, o charakterystycznym odcieniu agrestowej zieleni. Zarys oczu jest przedłużony cienkimi liniami, które sprawiają wrażenie makijażu. Futro jest delikatne i ściśle przylegające do ciała. Występują trzy umaszczenia – brązowe, srebrne i dymne. Wymagany jest na całym ciele ciemny wzór, składający się z osobnych plamek na tułowiu, pierścieni na ogonie i otwartych pierścieni na łapach, a na czole musi widnieć znak przypominający literę M lub skarabeusza.

~ Charakter ~ Koty mau są żywe, chętne do zabawy i odważne. Chętnie przebywają z ludźmi i lubią, kiedy poświęca im się uwagę. Są nieufne wobec obcych ludzi i zwierząt. Wobec obcych kotów mogą być agresywne. Łatwo uczą się aportować. Cechą szczególną tej rasy jest energiczne machanie ogonem przypominające oznaczanie terenu moczem, oraz duża "gadatliwość". Głos kotów mau jest melodyjny, choć przeważnie niegłośny.

~ Maine Coon ~

~ Historia ~ Maine Coon jest jedną z najstarszych ras kotów w Północnej Ameryce. Pierwszego Maine Coona napotkano na amerykańskim północnym wschodzie, na terytorium zwanym obecnie Nową Anglią. Istnieje wiele hipotez tłumaczących powstanie rasy Maine Coon. Ostatecznie Maine Coon został uznany za rasę narodową Kanady.

~ Wygląd ~ Maine Coon to kot pół-długowłosy średniego typu orientalnego. Średni ciężar dorosłego samca to 6 do 10 kilogramów, a samicy 4 do 7 kilogramów. Okrywa włosowa składa się z dwóch warstw - podszerstka i włosów okrywowych. Ze względu na swoją budowę jest wodoodporna. Futro jest bardzo obfite na brzuchu i pośladkach, a na szyi układa się w charakterystyczną kryzę. U kotów tych dopuszczalne są wszystkie rodzaje umaszczenia, jednak najbardziej rozpowszechnione jest brązowe umaszczenie typu tabby.

~ Charakter ~ W wyniku sterowanej selekcji stały się rasą nie tylko piękną, lecz przede wszystkim pożądaną ze względu na to, że jej przedstawiciele przywiązują się do człowieka i są bardziej towarzyskie i łatwiejsze we współżyciu niż inne rasy kotów na świecie.

~ Kot Norweski Leśny ~

~ Historia ~ Pochodzenie rasy na terenach Skandynawii nie jest dokładnie określone. Jedna z teorii głosi, że koty te zostały przywiezione przez wikingów z Wysp Brytyjskich. Inna zaś, że zostały sprowadzone przez Krzyżowców. W latach 70. XX wieku rasa otrzymała wzorzec i została uznana.

~ Wygląd ~ Kot norweski leśny jest dużym kotem, mocnej budowy. Umaszczenie występuje w niemal wszystkich kolorach. Jego tylne łapy są dłuższe od przednich, co pozwala na dużą zwinność i ułatwia skakanie. Posiada dwa rodzaje sierści - dłuższy wierzchni włos ościsty i krótszy, puszysty podszerstek. Charakterystyczną cechą kotów norweskich jest kryza wokół szyi i "portki" na tylnych nogach. Dopełnieniem "dzikiego" wyglądu są "tufki" na szczycie uszu jak u rysia. Głowa ma kształt trójkąta równobocznego z prostym profilem.

~ Charakter ~ Rasa tego kota jest bardzo inteligentna. Przywiązuje się do właściciela i jego domu. Może żyć z innymi zwierzętami domowymi. Długie lata spędzone na wolności nauczyły go nieufności wobec obcych. Pieszczoty dlatego nie powinny trwać zbyt długo, ponieważ nie lubią gdy się je do czegoś zmusza. Kot ten ma silne instynkty łowcze, jest świetnym łowcą i często poluje.

~ Ocicat ~

~ Historia ~ Pierwsze kocię tej rasy przyszło na świat w 1964 roku w miocie kotki (mieszanka abisyńczyka i syjama z czekoladowymi znaczeniami). Był to miot eksperymentalny. Hodowcy chcieli uzyskać mocnego i eleganckiego kota o wspaniałym charakterze i umaszczeniu. Rasę uznano w Stanach Zjednoczonych w 1986 roku; przyjęła ją także WCF (Stowarzyszenie hodowców i miłośników kotów rasowych) i FIFe (Polska Federacja Felinologiczna) - "Felis Polonia".

po przodkach syjamskich odziedziczył smukłą sylwetkę, ~ Wygląd ~ Abisyński ticking to charakterystyczna cecha umaszczenia kotów tej rasy - każdy włos ma na przemian kilka ciemniejszych i jaśniejszych prążków i ciemną końcówkę, co tworzy cętki. Wymagania rasy to pięć ciemnych pierścieni na ogonie i na czole znak w kształcie litery M. Po swoich przodkach odziedziczył także ich niektóre cechy: po przodkach syjamskich odziedziczył smukłą sylwetkę, po abisyńskich wspaniałe umięśnienie agouti - gen odpowiedzialny za pręgi, krzepką budowę i szerszą paletę barw i dziedziczną srebrzystość odziedziczył po kocie amerykańskim krótkowłosym.

~ Charakter ~ Ocicat są wesołe i skore do zabaw. Same jednak decydują kiedy można je głaskać. Przywiązują się do swojego właściciela i chodzą za nim jak cień. Kotki nie są tak ufne jak koty, które preferują pieszczoty. Nie są agresywne w stosunku do innych kotów i psów. Można powiedzieć, że są tolerancyjne i dobrze czują się w ich towarzystwie. Nie lubią pozostawać same. Ocicat to odpowiedni przyjaciel dla osoby stale przebywającej w domu, a także dla rodzin z dziećmi.

~ Kot Rosyjski Niebieski ~

~ Historia ~ Rasa ta pochodzi z zachodniej Rosji. Znany także jako kot archangielski lub kot maltański.Początek rasy datuje się na XVII wiek. Była zagrożona wyginięciem podczas II wojny światowej, lecz udało się ją ocalić poprzez krzyżowanie z rasami orientalnymi. Odmiany barwne (biały i czarny) nie są uznawane przez większość federacji. Koty te przybyły do Europy z Archangielska (stąd ich nazwa) ok. roku 1860 z marynarzami powracającymi do Anglii.

~ Wygląd ~ Jest to kot o bardzo smukłej sylwetce. Ma stosunkowo długie nogi, zakończone małymi owalnymi łapkami. Pojawiają się w nich cechy kotów orientalnych - są uznawane w/g standardu za wadę. Oczy w kształcie migdałów, na ogół zielonego koloru (kolor żółtawy - typowy u młodych kociąt tej rasy). Uszy są duże i postawione. Piękne, pluszowe futro jest niebieskawo-szare, natomiast skóra jest niebieska (co widać wyraźnie na wewnętrznej stronie ucha).

~ Charakter ~ Młode kociaki są bardzo ciekawe otoczenia. Uwielbiają zabawy, tak samo jak dorosłe koty, po których nie zawsze to widać. Rzadko zdarza im się zniszczyć coś w mieszkaniu. Są niezwykle przyjacielskie. Dobrze czują się w towarzystwie innych kotów. Kot rosyjski wybiera i przywiązuje się do jednego człowieka, któremu będzie to szczególnie okazywać. Wyjątkowa inteligencja kota rosyjskiego pozwala mu na nauczenie się prostych sztuczek. Cenią sobie spokój. Są nieufne wobec obcych ludzi. Długo i troskliwie opiekują się swoim potomstwem. Nie lubią być same.

~ Kot Somalijski ~

~ Historia ~ Koty somalijskie pochodzą od kotów abisyńskich. Na wystawach kotów rasowych po raz pierwszy pojawiły się w połowie lat 60. Hodowcy, którym w miotach kotów abisyńskich trafiały się kocięta o dłuższych włosach, zatajali ten fakt, aby nie utracić prestiżu swojej hodowli, gdyż przez dłuższy czas nie akceptowano ich. Dopiero w 1965 r. Evelyn Mague w Stanach Zjednoczonych zainteresowała się tą rasą i zapoczątkowała ich hodowlę. Coraz więcej hodowców poszło w jej ślady i w 1979 r. rasa ta została ostatecznie uznana. Zadziwia fakt, że koty somalijskie, mimo stosunkowo krótkiej historii swej hodowli, cieszą się na świecie większym zainteresowaniem niż ich abisyńscy rodzice.

~ Wygląd ~ Posiadają gibki tułów, pełen wdzięku, z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Łukowaty grzbiet i zaokrąglone żebra podkreślają te cechy. Nos jest średniej długości, u nasady lekko wypukły, lecz bez zagłębienia. Uszy są dość duże, szeroko rozstawione, u nasady szerokie, na wierzchołku zaokrąglone. Kępki włosów w uszach są pożądane, chociaż prawie ich nie ma. Największe wrażenie robią oczy "somalijczyków": są duże, świecące, bursztynowożółte lub zielone, a ich migdałowaty kształt nadaje im orientalnego wyglądu. Nogi proporcjonalne do reszt ciała; łapy małe i owalne. Puszysty, lekko zwężający się ogon. Futro jest miękkie i gęste, miłe w dotyku, na tułowiu i tylnych kończynach średniej długości, na barkach trochę krótsze. Charakterystyczną cechą wszystkich kotów somalijskich są podwójne lub potrójne prążki na każdym włosie, co jest typowe dla kotów somalijskich lub dzikich. Umaszczenia: dziko umaszczony, niebieski, sorel i płowy. Posiada znak "M" na czole. Ciemna linia wzdłuż kręgosłupa biegnie aż do koniuszka ogona.

~ Charakter ~ Jest to kot aktywny, inteligentny i bardzo ciekawski. Powinny mieć do dyspozycji dużo różnorodnych zabawek. Najlepiej czują się w towarzystwie drugiego kota o podobnym temperamencie. Najlepiej czują się w domu z ogrodem. Są łatwe do wychowania. Lubią towarzystwo dzieci, dla których są delikatne. Raczej są milczące. Uczuciowy, przywiązany i pojętny, ale sam też potrafi się bawić. Dobrze przystosowuje się do nowych sytuacji. Są one bardzo przywiązane i lgną do ludzi. Ich ciekawość sprawia, że często zaglądają do otwartych szafek, szuflad itp. Odznaczają się cichym i delikatnym głosem, którego używają raczej rzadko. Chociaż lubią pieszczoty, nie można zaliczyć tej rasy do "kanapowców".

~ Kot Syjamski ~

~ Historia ~ Nie ma wielu informacji na temat ich pochodzenia. Jest to jedna z najstarszych ras domowych na świecie. Pochodzą z Dalekiego Wschodu (Syjam to współczesna Tajlandia). Pierwsze wzmianki o nich pojawiły się już w XVI wieku.

~ Wygląd ~ Cechą charakterystyczną syjamów jest umaszczenie point, które pokrywa maskę, uszy, łapy i ogon. Posiada duże, niebieskie oczy. Jest to kot szczupły, o wydłużonej sylwetce i muskularnej budowie. Kocięta rodzą się białe, ale zaczynają się wybarwiać dopiero w drugim tygodniu życia.

~ Charakter ~ Są bardzo inteligentne, chętnie i łatwo uczą się różnych sztuczek. Ciekawskie i bardzo towarzyskie. Dobrze czują się w obecności innych kotów, a nawet psów. Przywiązują się do swojego właściciela, dlatego nawet jeśli go stracą, mogą przypłacić za to własnym zdrowiem. Głośno domagają się pieszczot i zainteresowania. Bywają także zazdrosne. Nie powinny być posiadane przez osoby, które większość czasu spędzają poza domem.

~ Turecki Van ~

~ Historia ~ Rasa kotów domowych pochodzących od kotów z rejonu jeziora Van we wschodniej części państwa tureckiego - Wschodniej Anatolii. Nazywane są w języku tureckim "wan kedisi" ("Van Kedisi"). Jeden z niewielu kotów, które wychowane w pobliżu wody potrafią i lubią pływać. Za odrębną rasę został oficjalnie uznany w 1969 roku.

~ Wygląd ~ Klasyczny Van jest śnieżnobiały, jedynie na głowie ma jedną albo dwie rozdzielone plamki w kolorze rudym i w tym samym kolorze ogon. Obecnie są znane różne odmiany barwne tych kotów - czarne, niebieskie, kremowe, szylkretowe. Zawsze jednak muszą występować plamy na głowie i o tym samym kolorze ogon. Koty te mogą mieć oczy bursztynowe, niebieskie albo różnokolorowe (jedno niebieskie, drugie bursztynowe), co objaśnia się wadą wrodzoną, zwaną różnobarwnością tęczówki.

~ Charakter ~ Tureckie vany to koty gadatliwe, posługujące się w komunikacji z otoczeniem całą gamą rozmaitych dźwięków o różnym natężeniu. Łatwo przywiązują się do swojego domu i właścicieli, spośród których na ogół wybierają sobie swojego ulubionego. Nie boją się gości, są odważne. Lubią zabawy, jest to raczej żywiołowa rasa.

~ Źródła ~ www.wikipedia.pl - opisy i zdjęcia. www.google.pl - zdjęcia. www.flickr.com - zdjęcia. www.deviantart.com - zdjęcia i grafiki.