Powstał w latach Służył piechocie. Znajdowały się tu cztery działa lekkie dla bliskiej obrony. Fort tzw. poziomu zerowego (nie wystawał ponad poziom gruntu). Głównym budynkiem są jednokondygnacyjne koszary szyjowe z centralnym schronem pogotowia dla piechoty. Funkcje bojową pełnił tylko wał. Rozwiązanie prawie identyczne z tym, które spotykamy w forcie Mydlniki. Obiekt jest w dobrym stanie i można go zwiedzać. System fortów był uzupełniony szańcami piechoty, schronami i mniejszymi bateriami dział. Bezpośrednio przed wybuchem I wojny światowej, obiekty zostały doprowadzone do stanu gotowości bojowej poprzez wprowadzenie niewielkich modyfikacji oraz wypełnienie międzypól okopami, przeszkodami i bateriami polowymi. Wartość fortów nowohuckich można rozpatrywać w kilku płaszczyznach. Przede wszystkim są one świadectwem minionych czasów i przeszłości militarnej Krakowa. Będąc elementem pierścienia obronnego, okalającego go- podkreślają łączność i znaczenie tego obszaru dla miasta. Są niedocenionymi zabytkami architektury militarnej i posiadają walory edukacyjne w dziedzinie sztuki budownictwa fortyfikacji oraz historii. Szczególne znaczenie ma fort Krzesławice, który był miejscem masowych egzekucji i jeszcze jednym świadectwem martyrologii, a którego otoczenie zupełnie nie współgra z powagą miejsca.

Powstał w II etapie modernizacji twierdzy Kraków w latach , jako element jednej z najsilniejszych jej grup warownych wysuniętych na północno - wschodni kraniec. Wraz z fortem 49 Krzesławice i 49a Dłubnia, baterię stałą i szańcami piechoty blokował trakt proszowicki i linię kolejową na Kocmyrzów, która była linią manewrową pociągów pancernych. Fort uczestniczył w walkach o twierdzę Kraków w dniach XI 1914 r. W okresie międzywojennym stanowił element Obszaru Warownego Kraków. W czasie okupacji służył za magazyn umundurowania i ekwipunku wojskowego. W roku 1944 Niemcy włączyli fort do tzw. linii Henryka, przebiegającej wzdłuż linii starych fortów Krakowa. Po wojnie zdekompletowano uzbrojenie usuwając m.in. czasze wież pancernych. W skład fortu wchodzą 3 budynki: ceglane - betonowo - kamienny blok koszar szyjowych, kaponiera grodowa z betonu broniąca naturalnego jaru, oraz będący osobliwością duży, stalowo - betonowy, czterodziałowy tradytor. Fort zarośnięty jest starodrzewem: robinią akacjową, kasztanowcem i krzewami bzu. Obiekt został w ostatnich latach odnowiony. Obecnie mieści się tu Ognisko TKKF Przyjaciel Konika. Dzięki uprzejmości gospodarzy można go zwiedzać.

Obiekt ten jest typowym fortem artyleryjskim, jednowałowym austriackiej szkoły fortyfikacyjnej. Powstał w latach a poprzedziło go dzieło ziemne. Do czasu wybudowania fortów 49a Dłubnia i 49 V4 Grębałów pełnił na tym obszarze rolę pierwszoplanową. Jego zadaniem była obrona traktu sandomierskiego biegnącego ponad doliną Wisły. Fort przeszedł nieznaczną modernizację w latach 1911 i Brał udział w I fazie bitwy o Kraków w dniach XI 1914 r. W okresie międzywojennym umieszczono tutaj antenę radiostacji prowadzącej nasłuch stacji niemieckich w celu zebrania danych do rozszyfrowania Enigmy. Wiatach Hitlerowcy przeprowadzili tutaj masowe egzekucje więźniów z ulicy Montelupich i z więzienia św. Michała. Rozstrzelano tutaj 2000 osób. Po wojnie dokonano ekshumacji pogrzebanych tutaj 440 zwłok, których najwięcej odkryto w masowych grobach w fosach. 6 kwietnia 1957r. odsłonięte pomnik - mauzoleum ku czci wszystkich pomordowanych. Jednocześnie fort ulegał zniekształceniu i dewastacji, zniwelowano wały, część fos zasypano, w koszarach szyjowych urządzono magazyny. Część terenu przeznaczono pod ogródki działkowe, a obrazu zaniedbania dopełniło dzikie wysypisko śmieci urządzone w jednej z fos. Niedawno prawe skrzydło koszar szyjowych zostało wyremontowane znalazł tutaj siedzibę dom kultury.

Powstał w latach w okresie pierwszej modernizacji Twierdzy Kraków, która polegała na uzupełnieniu III pierścienia umocnień obiektami o nowoczesnej konstrukcji. Zadaniem jego była współpraca z fortami 49 Krzesławice i 48 Mistrzejowice oraz obrona doliny Dłubni. W jego pobliżu znajdował się nie zachowany do dziś szaniec piechoty. Fort nie uczestniczył w walkach, być może ostrzeliwał odziały rosyjskie, które zbliżały się do twierdzy XI 1914 r. W okresie międzywojennym zlokalizowano tu radiostacje m.in. prowadzącą podsłuch radiostacji niemieckich w celu rozszyfrowania "enigmy". W czasie II wojny światowej lub zaraz po niej usunięto wieże pancerne, tarcze dział w kojcach, okiennice koszar, oraz prawie całe wyposażenie. Obiekt zaadaptowano jako magazyn. Dzięki monumentalnemu i surowemu charakterowi obiektu, jego bryle, czytelnej konstrukcji, układowi i detalom posiada on specyficzny urok i od strony estetyki fortecznej można go zaliczyć do najciekawszych z omawianych fortów. Obiekt posiada strukturę mieszaną, ziemno - murowaną, z użyciem elementów kamiennych i stalowych. Został zbudowany na narysie trapezoidalnym. Na przed stoku czoła znajdują się ogródki działkowe. Zachowała się częściowo zieleń maskująca (robinia akacjowa, głóg, tarnina i inne).Obecnie znajdują się tam hurtownie a teren fortu można zwiedzać dzięki uprzejmości ich właścicieli.

Wzniesiony w latach , w okresie modernizacji twierdzy Kraków. Jest małym fortem międzypolowym, odmiany pancernej. Stanowił wypełnienie Międzypola w V grupie warownej. Jest jednym z dzieł mających strzec gościńca warszawskiego, a właściwie eliminować możliwość obejścia go jarami. W czasie I wojny światowej nie odegrał większej roli, a w okresie międzywojennym należał, do Obszaru Warownego Kraków. Budowa fortu jest prosta; składają się na niego blok koszarowo bojowy, kojec szyjowy oraz dzieła ziemne. W koszarach znajdowały się stanowiska strzelnicze. Przed nimi, we wnętrzu fortu jest dziedziniec otoczony wałem. Na przestrzeni lat, zatarciu uległy dzieła ziemne, zdewastowane zostały także koszary. Brak jest stolarki okiennej i drzwiowej. W niektórych drzwiach zachowały się kraty, a także oryginalne drzwi pancerne. Nie zachowała się brama główna, widoczne są tylko ślady okuć na ścianach kojca szyjowego i elementy metalowe w drodze. Sam kojec zachował się w dobrym stanie. Atutem fortu jest bogata roślinność: grochodrzew na jego terenie i kasztanowce przy drodze dojazdowej, tarnina oraz głóg.

W 1878 roku wybudowano tutaj szaniec ziemny. Fort powstał wiatach , w okresie budowy trzeciego pierścienia fortów Twierdzy Kraków. W latach , wzmocniono schron główny i dokonano innych przeróbek. Zadaniem tego obiektu było pilnowanie gościńca warszawskiego. W czasie I wojny światowej, nie odegrał on większej roli. W okresie międzywojennym należał do obszaru warownego Kraków, a po wojnie, do 1974 roku użytkowany był przez wojsko. Później zamieniono go na magazyn i z tą funkcją wiążą się przeróbki w jego wnętrzach: pomieszczenia poprzedzielano ścianami lub drzwiami, zamurowano oryginalne okna, a na zewnątrz postawiono budynek kierownika magazynu. Ogólnie fort zachował się w prawie nienaruszonej formie. Zatarciu uległa forma nasypów ziemnych, ale w niektórych oknach zachowały się nawet prowadnice na karabiny. Z punktu widzenia sztuki budowania fortów jest to fort główny, artyleryjski, jednowałowy. Jest silnie zarośnięty grochodrzewem, krzewami tarniny i głogu. Kasztanowce są natomiast śladem po nieistniejącej dzisiaj drodze dojazdowej. Obiekt nie jest użytkowany.